Δυσκολεύομαι πολύ να καταλάβω τους ανθρώπους που ζουν αδιαφορώντας για τους γύρω τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να έχουν γραμμένους τους πάντες και τα πάντα και να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως το κέντρο ενός κόσμου που έχει φτιαχτεί μόνο για να τους ανέχεται και να τους εξυπηρετεί. Δεν μπορώ να καταλάβω το κάθαρμα που για να μην περπατήσει λίγα μέτρα εμποδίζει την κίνηση σε πεζούς και καρότσια. Δεν μπορώ να καταλάβω τον κομπλεξικό που θέλει να δώσει μια κάποια υπόσταση στην κενή περιεχομένου ύπαρξή του με την εξάτμιση του παπακιού του. Δεν μπορώ να καταλάβω τον βρομιάρη που επιμένει να έρχεται σε επαφή με άλλους άνθρωπους αρνούμενος να έρθει σε επαφή με το νερό. Και δεν μπορώ να καταλάβω τον άλλο βρομιάρη, αυτόν που γεμίζει με τα βρομερά ντουμάνια του τους κλειστούς χώρους στους οποίους ανασαίνουν και άλλοι άνθρωποι που δεν είναι εξαρτημένοι. Και δεν νομίζω ότι αυτοί οι τύποι έχουν και πολλά να καταλάβω. Συνηθισμένοι αντικοινωνικοί κακομαθημένοι εγωιστές είναι και τίποτα περισσότερο.
Ως πρώην πρεζάκι της νικοτίνης ξέρω καλά ότι είναι πολύ εύκολο να ανοίξεις την πόρτα του χώρου εργασίας σου και να βγεις έξω προκειμένου να ικανοποιήσεις τον εθισμό σου. Ξέρω επίσης ότι, όπως έχουν αποδείξει οι αεροπορικές εταιρείες και οι κινηματογραφικές αίθουσες, ένας καπνιστής μπορεί να μην καπνίσει για 2 – 3 ώρες και να παραμείνει στη ζωή. Οπότε τα «δεν μπορώ» και τα «δεν αντέχω» τα ακούω βερεσέ. Όπως είπα, δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβω πέρα από την γαϊδουριά των συμπολιτών που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν διαφέρουν πολύ από έναν κλανιάρη σε ασανσέρ (με τη μόνη διαφορά να είναι ότι ο κλανιάρης μπορεί και να μην μπορεί να κρατηθεί).
Αυτούς, όμως, που θα με ενδιέφερε να καταλάβω είναι οι βρομιάρηδες που έχουν κάποιο δημόσιο αξίωμα. Είναι οι βρομιάρηδες υπουργοί και οι βρομιάρηδες βουλευτές που ανάβουν το τσιγάρο τους σε κλειστούς χώρους, δηλώνοντας όχι μόνο την αδυναμία τους να ελέγξουν τον εθισμό τους, αλλά και την αδιαφορία τους για τους νόμους που η Βουλή της οποίας είναι μέλη έχει ψηφίσει.
Αυτούς τους βρομιάρηδες θα ήθελα πολύ να τους καταλάβω. Για να καταλάβω το πώς είναι δυνατόν να έχουν απαίτηση από τους πολίτες που υφίστανται την εξουσία τους να σέβονται τους νόμους που ψηφίζουν. Για να καταλάβω αν υπάρχει λόγος να τους αντιμετωπίζω διαφορετικά από έναν άπλυτο στο μετρό ή έναν κλανιάρη στο ασανσέρ.
Θα ήθελα να καταλάβω τον βρομιάρη Σπίρτζη, που μοιάζει ασυγκίνητος από τον εξευτελισμό στον οποίο τον εξέθεσε ο δήμαρχος Τρικάλων με την ανάρτησή του στο Φέις το Μπουκ.
Θα ήθελα να καταλάβω τον βρομιάρη Μουζάλα, που δεν μπόρεσε να κρατηθεί λίγο σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου.
Θα ήθελα να καταλάβω τον βρομιάρη Σταθάκη, που τραβάει ανενόχλητος τις τζούρες του στο καφενείο της Βουλής.
Θα ήθελα να καταλάβω και τον βρομιάρη αναπληρωτή υπουργό της Υγείας.
Κι αν τους καταλάβω αυτούς, ίσως μπορέσω να καταλάβω και αυτόν τον βρομιάρη. Και να καταλάβω πού, μετά από αυτή τη φωτογραφία, βρίσκει το θράσος να κορδώνεται, να κουνάει το δάκτυλο και να νουθετεί.
Υ.Γ. Ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι βρομιάρηδες με δημόσια αξιώματα. Και αξίζουν γερό κράξιμο. Κυρίως επειδή μας τρίβουν στη μούρη την αδιαφορία τους για τη νομιμότητα. Όμως η περίπτωση αυτών που αντλούν τη δύναμή τους από τη Βουλή που έχει ψηφίσει τον αντικαπνιστικό νόμο μου φαίνεται κάπως πιο ενδιαφέρουσα. Και μπράβο της.
Η Ε.Ε. εδώ και πολύ καιρό λειτουργεί με τρόπο που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη -αν όχι αδύνατη- τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και την ταχύτατη εφαρμογή τους στη ζωή
5°
