Χειμαρρώδης είναι ο Λάκης Λαζόπουλος σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, κάνοντας λόγο για πολύ σκληρή απογοήτευση που «μας πότισε πολύ βαθιά» από την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου.
«Είναι ένα συναισθηματικό κόστος απέναντι στους ανθρώπους του μεγάλου προοδευτικού ρεύματος που υπήρχε πάντα στην Ελλάδα και εκδηλώθηκε παλαιότερα στα χρόνια του ΕΑΜ, μετέπειτα του Παπανδρέου και τώρα» λέει και προσθέτει: «Ένα κομμάτι της ελπίδας χάθηκε, καθώς προστέθηκαν και απεριόριστοι φόροι σε επίπεδο σχεδόν φορολαγνείας, το αίσθημα αυτό έγινε εκρηκτικό. Δεν αναπνέουν οι άνθρωποι».
«Η Αριστερά κυβέρνησε με τέτοιο τρόπο που θα χρειαστεί απόσταση για να δει κανείς τι έγινε, γιατί είναι μεγάλος ο θυμός, η στεναχώρια και η απογοήτευση όλων» συμπληρώνει.
Για τον ίδιο όλα όσα συμβαίνουν δεν καθιστά εκ των πραγμάτων «ωραίους όσους κατέστρεψαν τη χώρα». «Έπρεπε να είχε τρέξει μια νέα πολιτική πραγματικότητα και δεν έτρεξε, διότι το σύστημα ήταν τόσο σάπιο που δεν μπορούσε να γίνει καμία κίνηση. Σε ένα σάπιο σανίδι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κάτσεις ακίνητος. Και ανέβηκε η Αριστερά κι άρχισε να πατάει ανέμελα πάνω στα σάπια και έγινε το νέο αριστερό χάος...» καταλήγει ο Λάκης Λαζόπουλος στην ερώτηση για την αξιολόγηση της τριετούς διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
Όσο για την ΕΕ, είναι χείμαρρος κατά της Γερμανίας: «Αυτό που έχουμε είναι μια Γερμανική Ένωση που προσπαθεί να γίνει Ευρωπαϊκή. Αποτυχημένα. Έχω μύριες διαφωνίες, αλλά εμείς έπρεπε να μείνουμε σε αυτήν. Η Γερμανία που παράγει πράγματα θεωρεί τις άλλες χώρες σαν… ταμπλ ντοτ. Δηλαδή, η Ελλάδα θα δίνει το χρόνο για παράδειγμα 50 δισ. ευρώ αγοράζοντας φρεγάτες, υποβρύχια… Κάθε φορά που μπλοκάρει αυτό το σύστημα βάζουν μια νέα χώρα στην ΕΕ, της δίνουν έργα, όλες οι χώρες συμβάλλουν οικονομικά, αλλά τα έργα τα παίρνουν αυτοί που έχουν τεχνογνωσία, δηλαδή οι Γερμανοί. Η Γερμανία έχει φτιάξει το μοντέλο με βάση αυτά που παράγει η ίδια και καταστρέφει το μοντέλο που έχω φτιάξει εγώ ως γεωργική χώρα. Με διαλύει ως παραγωγική χώρα, αυτό έκανε στα χρόνια του Σημίτη. Είμαστε χώρα χωρίς ταυτότητα, δεν πιστεύει στο χώμα της, στη γη της. Το μόνο που κάνει ο Έλληνας με τα δυο του χέρια είναι να μουτζώνεται και να μουτζώνει άλλους… Όμως αν η Ελλάδα κινδυνεύσει, η Ευρώπη μπορεί να συσπειρωθεί και να μη μείνω μόνος μου στο Αιγαίο. Και σε εποχές παγκοσμιοποίησης που οι θυμοί είναι ανεβασμένοι χρειάζονται συμμαχίες. Άρα η ΕΕ είναι ένας είδος... ασφαλιστικής εταιρείας που πληρώνουμε πάρα πολλά λεφτά μην τυχόν συμβεί το ατύχημα. Απλώς παίρνουν πάρα πολλά λεφτά οι πούστηδες… (γελά). Η Γερμανία υπέγραψε νέο συμβόλαιο με την Ελλάδα. Αφού μας ξεφτίλισε, μας βάζει να υπογράψουμε για να υπάρχουμε στη... Γερμανώπη».
Και όταν ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών του επισημαίνει ότι τον κατηγορούν για... εμμονική στάση στη σάτιρα του σπεύδει να επισημάνει: «Η φράση εμμονική στάση είναι φράση που μπορεί να αποδοθεί σε έναν καλλιτέχνη. Ακόμα κι ο Φασιανός μπορεί να θεωρηθεί εμμονικός, αφού ζωγραφίζει ανθρώπους με καπέλα ή ο Γαΐτης με τα ανθρωπάκια του. Η εμμονική σχέση δημιουργεί Τέχνη. Θα πάω στον Αριστοφάνη. Βρίζει τον Ευριπίδη από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στους "Βατράχους" που παίζω φέτος επειδή έχει πεθάνει ο Ευριπίδης και νιώθει ενοχές, επειδή έχει πέσει το πνευματικό επίπεδο βάζει τον Διόνυσο να κάνει διαγωνισμό στον κάτω κόσμο και στο τέλος ανεβάζει τον Αισχύλο ενισχύοντας την άποψη της επιστροφής στην ολιγαρχία. Γιατί δεν ανεβάζει κάποιον πιο δημοκρατικό, τον Ευριπίδη; Όποιος διαβάσει Αριστοφάνη θα δει ότι τα πρόσωπα που αναφέρει επανέρχονται σα να είναι αυτά που του χτυπούν το νευρικό σύστημα. Θεωρεί δηλαδή ότι αυτοί είναι σημαδούρες μιας εποχής. Με τον Κλέωνα έχει θέμα και κυνηγιούνται συνέχεια. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Αριστοφάνης είναι λιγότερο καλός γιατί επέμενε για τον Κλέωνα. Υπάρχει περίπτωση να φταίει και ο Κλέωνας…».
Εκτός από το savoir vivre των γιορτών, με το οποίο κάποιοι αρέσκονται να σαχλαμαρίζουν, υπάρχει και το savoir vivre των δρόμων, το οποίο έχουμε προ πολλού εγκαταλείψει.
14°
