- CITY GUIDE
- PODCAST
-
21°
Είδαμε τη «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» του Γκαετάνο Ντονιτσέττι, σε σκηνοθεσία Κέιτι Μίτσελ
Μάθημα σκηνοθεσίας, ρεσιτάλ ερμηνείας
Δεν είναι απλώς μια διαφορετική, «φεμινιστική» Λουτσία. Ούτε απλώς μια τολμηρή παράσταση. Η συμπαραγωγή της ΕΛΣ με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε και στην Ελλάδα είναι, πέρα από οτιδήποτε άλλο, ένα μάθημα σκηνοθεσίας για κάθε επίδοξο «νεωτεριστή» του είδους... Μια παράσταση που μας έμαθε πώς ένα μελόδραμα του 19ου αιώνα μπορεί στα χέρια μιας ταλαντούχας σκηνοθέτριας να «συμπληρωθεί», χωρίς να προδοθεί στο ελάχιστο το πνεύμα του συνθέτη. Πώς από ένα δημοφιλέστατο, αλλά ελάχιστα αληθοφανές λιμπρέτο όπερας, μπορεί να αναδυθεί ένα ρεαλιστικό δράμα με συναρπαστικούς χαρακτήρες.
Στη σκηνοθεσία της Μίτσελ, οι δραματουργικές παρεμβάσεις δεν γίνονται χάριν εντυπωσιασμού. Έχοντας μελετήσει προσεκτικά και σε βάθος την πλοκή του δράματος, η αγγλίδα σκηνοθέτρια δίνει τη δική της εκδοχή προσθέτοντας «παρασκηνιακές» αλλά καθοριστικής σημασίας λεπτομέρειες που ερμηνεύσουν συμπεριφορές και δικαιολογούν πράξεις − κυρίως της κεντρικής ηρωίδας.
Η «Νύφη των Λαμμερμούρ» το ιστορικό μυθιστόρημα του σερ Ουόλτερ Σκοτ, πάνω στο οποίο βασίζεται το λιμπρέτο της όπερας του Ντονιτσέττι, μιλά για τον έρωτα της Λουτσίας για τον Εντγκάρντο του οίκου των Ρέιβενσγουντ, τον οποίο ο αδερφός της, λόρδος Ενρίκο Άστον, μισεί θανάσιμα. Αποφασισμένος να αποτρέψει τη σχέση, διαβάλλει τον αγαπημένο της και την υποχρεώνει να παντρευτεί τον Αρτούρο Μπάκλω, υπογράφοντας ένα προσυμφωνημένο γαμήλιο συμβόλαιο. Την ώρα της τελετής καταφθάνει ο Εντγκάρντο και πιστεύοντας ότι η Λουτσία τον έχει προδώσει, την καταριέται. Εκείνη χάνει τα λογικά της, φονεύει τον Αρτούρο και καταρρέει. Πληροφορούμενος τον θάνατο της αγαπημένης του, ο Εντγκάρντο αυτοκτονεί.
Το έργο, αν και καλοφτιαγμένο, παρουσιάζει κενά στο υπόβαθρο της ιστορίας της Λουτσίας. Παραδοσιακά «αρσενική», η αφήγηση του Σκοτ δεν μας δίνει παρά ελάχιστα στοιχεία να κατανοήσουμε την ψυχοσύνθεση της τραγικής ηρωίδας, τη διαδρομή της προς την παραληρηματική τρέλα. Εδώ λοιπόν έρχεται η Μίτσελ να συμπληρώσει τα κενά προσθέτοντας με μια ιδιοφυή σκηνοθετική ιδέα, τη γυναικεία οπτική στην αφήγηση.
Τοποθετεί την ιστορία στα μέσα του 19ου αιώνα, εποχή που γράφτηκε η όπερα του Ντονιτσέττι, τονίζει τα γοτθικά στοιχεία του έργου −για πολλούς το gothic novel είναι ένα «θηλυκό» λογοτεχνικό είδος− και χτίζει με ατμοσφαιρικούς φωτισμούς και δυνατές εικόνες ένα σκοτεινό, αιματοβαμμένο θρίλερ που καθηλώνει. Χωρίζει τη σκηνή στα δύο και δίπλα στην κύρια δράση, μια δεύτερη, βουβή δράση, συμπληρώνει την πρώτη, την επεξηγεί, «αναγκάζοντάς» μας να δούμε με τα μάτια μας τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή και στην ψυχή της Λουτσίας. Το σοκ που βιώνει στην ψυχή και στο σώμα της μια γυναίκα που ερωτεύεται για πρώτη φορά − στην εκδοχή της Μίτσελ η Λουτσία είναι έγκυος από τον Εντγκάρντο. Τη λαχτάρα της να παρακάμψει τα εμπόδια για να συναντήσει τον αγαπημένο της, συμμαχώντας με την έμπιστή της υπηρέτρια − μοναδική γυναίκα μέσα σε ένα κόσμο ανδρών. Τον τρόμο της από τα φαντάσματα του παρελθόντος που την καταδιώκουν. Την ασφυκτική πίεση που δέχεται από τα αρσενικά μέλη του στενού της περιβάλλοντος, να υποκύψει σε μια ακόμα σύμβαση. Τα πολλαπλά σωματικά και ψυχικά της τραύματα που την οδηγούν στο φόνο, την τρέλα και την αυτοκτονία...
Για να λειτουργήσουν όμως όλες αυτές οι ενδιαφέρουσες προσθήκες, υπάρχει μια αναγκαία προϋπόθεση: Η σοπράνο που ενσαρκώνει τον χαρακτήρα της Λουτσίας να διαθέτει όχι μόνο εξαιρετικά φωνητικά προσόντα −αναμενόμενο για έναν τέτοιο ρόλο− αλλά και γερή υποκριτική.
Κι εδώ ήρθε η αναπάντεχη έκπληξη. Στην πρώτη της αναμέτρηση με αυτόν τον εξαιρετικά απαιτητικό ρόλο η Χριστίνα Πουλίτση μας έδωσε ακριβώς τη Λουτσία που θα ήθελε να γνωρίσουμε η Κέιτι Μίτσελ. Ακολουθώντας πιστά τις σκηνοθετικές της οδηγίες απελευθέρωσε από μέσα της δυνάμεις που ίσως και η ίδια να μη γνώριζε ότι διαθέτει. Μπήκε με ορμή και τόλμη στο πετσί του ρόλου και θριάμβευσε πλάθοντας με τη γλώσσα του σώματος και την απίστευτης άνεσης κολορατούρα φωνή της, μια ηρωίδα εκρηκτική, γεμάτη δυναμισμό αλλά και βαθιά συναισθηματική. Μια καταπιεσμένη γυναίκα που επαναστατεί και, μη μπορώντας να αντιδράσει διαφορετικά, βυθίζεται στην απόγνωση και την τρέλα.
Στη «Λουτσία ντι Λαμμερμούρ» οι λάτρεις της όπερας απολαμβάνουν τη μουσική του Ντονιτσέττι, περιμένοντας τη στιγμή της κορύφωσης, που δεν είναι άλλη από τη «σκηνή της τρέλας». Η Χριστίνα Πουλίτση όμως κατάφερε κάτι μοναδικό. Από τη στιγμή που άνοιξε η αυλαία μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε −η Λουτσία με κομμένες φλέβες μέσα σε μια μπανιέρα που ξεχειλίζει νερό και αίμα− ήταν αδύνατον να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω της − είτε τραγουδούσε είτε όχι. Και βέβαια, στη «σκηνή της τρέλας» η ερμηνεία της ήταν απλά καθηλωτική...
Αλλά και η συμβολή του υπόλοιπου καστ δεν ήταν μικρή. Δίπλα στη Χριστίνα Πουλίτση είχαμε την τύχη να απολαύσουμε τον τενόρο Αλεξέι Ντόλγκοφ στο ρόλο του Εντγκάρντο και τον βαρύτονο Μάρκο Καρία στο ρόλο του Ενρίκο, δύο εξαιρετικές φωνές με εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Ο Χριστόφορος Σταμπόγλης στο ρόλο του πάστορα Ραϊμόντο μας χάρισε για μια ακόμα φορά μια στιβαρή ερμηνεία, ενώ η Θεοδώρα Μπάκα ως Αλίζα −στην εκδοχή της Μίτσελ η υπηρέτρια της Λουτσίας ένας ρόλος-κλειδί− έπλασε έναν υποδειγματικό χαρακτήρα με τη φωνή της, κυρίως όμως με τις σιωπές της.
Η ορχήστρα της ΕΛΣ υπό τον Γιώργο Πέτρου ακολούθησε με ακρίβεια τη δεξιοτεχνική μελωδική γραφή του Ντονιτσέττι, συμβάλλοντας καθοριστικά στη θριαμβευτική επιτυχία της παράστασης.
Με μια κουβέντα: Θα χαρούμε πολύ να διαψευστούμε σύντομα από τις παραγωγές που θα ακολουθήσουν, αλλά μέχρι στιγμής, η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ είναι το αρτιότερο και πιο συναρπαστικό ανέβασμα όπερας στη νέα εποχή της Λυρικής...
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο σχεδιασμός της εγχώριας θεατρικής παραγωγής για τη νέα θεατρική σεζόν
Το κλασικό έργο του Τσέχοφ «ανεβαίνει» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
H τραγικωμωδία του Stephen Karam ανεβαίνει για 2η χρονιά στο Θέατρο Μουσούρη σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη
Μέσα από το θρυλικό μυθιστόρημα της Ζέη, ταξιδεύουμε στον μαγικό κόσμο των παιδιών, όπου όλα είναι δυνατά
Ο Γιάννης Μόσχος παρουσίασε το πρόγραμμα και ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία στο Εθνικό
Μιλήσαμε για το ανατρεπτικό «The Second Woman» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, την προσέγγισή της και τις δυσκολίες του project
Επιστροφή για τη σεζόν 2024-2025 με ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα
2 επαναλήψεις και 3 νέες παραστάσεις περιλαμβάνει το θεατρικό πρόγραμμα του «Μπέλλος» για τη φετινή σεζόν
Ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με 8 καινούργιες παραγωγές και 8 επαναλήψεις για τα 8 χρόνια λειτουργίας του
Μια συζήτηση για την παράσταση που ανεβαίνει στο Θέατρο Μικρό Παλλάς
Τι θα δούμε στις τρεις σκηνές του ΘτΝΚ (Κεντρική, Δώμα και Κάτω Χώρος), στο Θέατρο Χώρα, στο Θέατρο Πόρτα, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν αλλά και στο Θέατρο Κνωσός
Γιάννης Χουβαρδάς, Κωνσταντίνος Ρήγος, Αλέξανδρος Ρήγας αλλά και φυσικά ο Αστέριος Πελτέκης, σκηνοθετούν στο ΚΘΒΕ
Και ακόμα «O κατα φαντασίαν ασθενής», το «Blind Forgiveness» και «Η θάλασσα και ο γέρος»
Μια σοβαρή κωμωδία για τη σεξουαλικότητα, την αγάπη και τον ηλεκτρισμό σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη
«Ο χορός των εραστών» ανεβαίνει τον Οκτώβριο στη Στέγη, με πρωταγωνιστές τον Νίκο Καραθάνο και τη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Το «Αρτώ/Βαν Γκογκ» και το «Κόκκαλο» θα παρουσιαστούν για τρίτη φορά εκτός ελληνικών συνόρων
Θα ανοίξει τον Κύκλο Κλασικών Παραστάσεων στο ιστορικό θέατρο Olimpico
Ένα ραδιοφωνικό έργο του Γιώργου Μανιώτη
Η προσφορά προπώλησης ισχύει από την 1η Σεπτεμβρίου έως και τις 30 Σεπτεμβρίου 2024
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.