Από ηθοποιός της τηλεόρασης και σκηνοθέτης της μιας και μόνο ταινίας (κι αυτής σπλάτερ- το «Vile» από το 2011), ο Τέιλορ Σέρινταν την τελευταία τριετία αναδείχτηκε σε γραφιά υψηλών επιδόσεων («Sicario, ο εκτελεστής», «Πάση θυσία») φτάνοντας μέχρι την πεντάδα των οσκαρικών πρωτότυπων σεναρίων με το νεογουέστερν του Μακένζι. Σαν σε συνέχεια εκείνου του φιλμ, το δεύτερο σκηνοθετικό πρότζεκτ του έχει και πάλι στοιχεία δανεισμένα από την Άγρια Δύση, με τη διαφορά πως ο καυτός ήλιος της ερήμου έχει αντικατασταθεί από το θαμμένο στο χιόνι σκηνικό του Γουαϊόμινγκ και ο γερο-σερίφης του Τζεφ Μπρίτζες από τις σκιές των απογόνων εκείνων των ξεχασμένων πρώτων αυτόχθονων κατοίκων της αμερικανικής ηπείρου. Η χρονική στιγμή της πλοκής αφορά στο σήμερα περιγράφοντας μια κοινότητα- φάντασμα με περιθωριακούς ινδιάνους που προσπαθούν να επιβιώσουν στο αφιλόξενο μέρος που τους πέταξαν. Φυσικά η συνύπαρξη με τους εχθρικούς λευκούς έχει πολλά προβλήματα, τα οποία διογκώνονται όταν το νεκρό σώμα μιας νεαρής ινδιάνης ξεθάβεται από το χιόνι. Αστυνομικό θρίλερ, κοινωνικό δράμα και πολιτική αλληγορία, η νέα επίσκεψη του ταλαντούχου Σέρινταν στην καρδιά του σκότους αποδεικνύει αρκετούς ακόμη λόγους για να συγκρατήσουμε το όνομα του στη λίστα των μελλοντικών εκπλήξεων. Ακόμη κι αν η σκηνοθετική ματιά του θέλει ακόμη δουλειά (αρκετά σημεία επανάληψης παρά τα κολπάκια με την σπαστή αφήγηση και τα φλας μπακ), ενώ από ένα σημείο και ύστερα καταλαβαίνεις με ακρίβεια που θα καταλήξει το σενάριο.
15°
