Μια νύχτα που ’πεφταν τ’ αστέρια (17/11 Επέτειος του Πολυτεχνείου)

Ξυπνούσαμε και τραγουδούσαμε
μια φλόγα έκαιγε μες στην ψυχή
Γελούσαμε, αδιαφορούσαμε
ώσπου μας βρήκε μια σκληρή εποχή

Και πιάσαμε
κόκκινα λάβαρα στα χέρια
μια νύχτα που ’πεφταν τ’ αστέρια
ξεσπάσαμε

Και βγήκαμε
να το φωνάξουμε στους δρόμους
μπροστά σε τανκς και αστυνόμους
σταθήκαμε

Χαθήκαμε, ξαναβρεθήκαμε
δεν ήταν τίποτα όπως παλιά
Αλλάξαμε, κατασπαράξαμε
όνειρα, όρκους, αγάπες, φιλιά

Και χάσαμε
τα μαγικά μας καλοκαίρια
μια νύχτα που ’πεφταν τ’ αστέρια
σωπάσαμε

Και μπήκαμε
σε μια βαθιά μελαγχολία
βραδιές με ακτινοβολία
δεχτήκαμε