Μυρτώ, ξέρω πως σου έχω γράψει πολλές φορές, σε βαθµό γραφικότητας και πριξαρχιδισµού. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζω, καθώς αυτό µε βοηθάει τόσο από ψυχολογική άποψη όσο και από διάθεση να µοιραστώ το πρόβληµά µου. Είναι γεγονός και το κατάλαβα, πως κάθε εµπειρία αποτελεί και ένα βήµα προς την ωρίµανση. ∆εν ξέρω αν αυτό σε µένα θα λειτουργήσει ή αν θα παραµείνω ο ίδιος µαλάκας και ποταπός µέχρι να γεράσω. Η νεκροψία θα δείξει. Κάνοντας µία ανασκόπηση στα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο διαπιστώνω πως ενώ στη ζωή µου (σπουδές, δουλειά κ.λπ.) πάω εκπληκτικά, στα γκοµενικά τα έχω σκατώσει και άσχηµα µάλιστα. Ξεκινάω πάντα, όταν βρίσκω τη special one µε ενθουσιασµό και µε σκοπό να περάσω καλά. Έλα όµως που στο τέλος καταλήγω να πληγώνω και να πληγώνοµαι. Το πρόβληµα είναι πως άλλοτε αναλώνοµαι στο σεξουαλικό επίπεδο –χωρίς να εξερευνώ και να εκτιµώ το χαρακτήρα της κοπέλας που είναι δίπλα µου– και άλλοτε πέφτω σε ψυχάκι – που σε συνδυασµό µε το παραπάνω γίνεται ακόµα πιο «πατατοσαλάτα» η υπόθεση. Τώρα είµαι µόνος πάλι και την τελευταία µου σχέση δεν µπορώ να την ξεχάσω. Το χειρότερο, δε, είναι πως είµαι δίπλα της γεωγραφικά και το γαµηµένο το µετρό εδώ στο Λονδίνο µάς έχει φέρει µούρη µε µούρη τρεις φορές την τελευταία εβδοµάδα. Έχω µπερδευτεί και, ναι, το απολαµβάνω παρόλο που πονάει.
- Κωνσταντίνος Κ.
Ε, αφού το απολαµβάνετε προς τι το όλο θέµα; Καθίστε και µαζοχιστείτε µε την ησυχία σας στο όµορφο, βροχερό Λονδινάκι (που έχει και εκπτώσεις – αϊ σιχτίρ), κάντε και καµιά βόλτα στην Brick Lane και αφήστε µας ήσυχους στην κολλώδη ουσία της Αθήνας µε τα βαρετά µπαρ, µε την κρίση σε τσέπη και αισθήµατα και µε τους άρρωστους που πετάνε φόλες στο Ζάππειο για να εκτονώσουν ποιος ξέρει πόση βία από την ελλειµµατική ψυχή τους.
Υ.Γ. Όσο για το γκοµενικό, δεν υπάρχει η special one, φίλε Κωνσταντίνε. Τουλάχιστον έτσι όπως το εννοείς. Γιατί, σύντοµα, η ταµπέλα αποσύρεται και µένει το κορίτσι σκέτο. Και κάπου εκεί αρχίζει η διαδροµή.
»Και τώρα σου λένε ότι οφείλεις να φερθείς σαν σοβαρό και υπεύθυνο άτοµο (µε 2 χρόνια και 2 µήνες σε αγαµιαία κάθειρξη χο χο χο). Ότι το πηγάδι δεν έχει «υγρορροές» πια... Βασικά έχεις πεισθεί και έχεις αφήσει σκοινί και κουβαδάκι στο πατάρι. Μέχρι που ξανασυναντάς Εκείνον. Ναι, αυτόν για τον οποίο είχες ξετινάξει τότε µπούκλες και ισιώµατα στα κοµµωτήρια, αρώµατα και «χώµατα» και µετά την «ανικανοποιήτη χυλόπιτα», αρκετή γυµναστική µε σµιλεµένα άλλα µόρια (αχ, ωραίες εποχές... άνευ ∆ΝΤ). Που λες, εδώ και µήνες λετσοµένης απάθειας (το γνωστό: «σιγά µην ντυθώ για να πάω να τον δω µε τα ρούχα για ποτό» + που να περπατώ µε το τακούνι αρχηγό, βαριο-πούλ µε το στανιό) ένιωσα «βαθύ καυλαντισµό διαθέσεων» για την παντελοκουρτίνα του – και όχι µόνο. Κοινώς έφυγα τρέχοντας, καθότι ο πλέον δεσµευµένος µε παιδί φαίνεται να επιδοκιµάζει µια επικείµενη «συγκαύλωση». Ο πισινός µου τα θέλει άγρια, αλλά το ηθικόν της υπόθεσης µε κωλύει και φυσικά µε φοβάµαι. Αλλά γίνεται της σκάφης εις το «κέντρον». Βρε Μυρτώ, δύσκολον να το παίζεις «υπέρ πάντων» όταν αυτό που θέλεις εκλεκτικώς είναι το «υπερ πάντων» και µε «γοργήν, βια-στικήν... χάρην» βεβαίως, βεβαίως.Φιλιά.
Είναι ολοφάνερο: παίζει σοβαρό θέµα µεταξύ εσάς και του πισινού σας. ∆ιότι εσείς λέτε ένα σοφότατο “no” αλλά εκείνος βροντοφωνάζει ένα ηρωικό “yeah!” Μάλλον τις θέλει τις ξυλιές του.
Υ.Γ.1 Πάντως αν πρόκειται για εφάπαξ παραγωγή ενδορφινών (το λεγόµενο one night stand) µπορεί κι ο πισινός να έχει τα δίκια του.
Υ.Γ.2 Ντελίριο ναρκισσισµού. Έτσι λέγεται η ίωση που χτύπησε την πένα σας. Έφαγα µισή πίτσα παρµεζάνα-ντοµάτα για να µπορέσω να σας παρακολουθήσω. Έλεος.
» Μυρτώ, έχω πρόβληµα και λογικά µπορείς να δώσεις µια λύση. Πώς µπορούµε εµείς οι άσηµοι να προσεγγίσουµε εσάς τους διάσηµους χωρίς να νοµίζετε ότι σας θέλουµε απλά και µόνο για το όνοµά σας; Γιατί έχω ένα παρόµοιο πρόβληµα… Μέσω φέισµπουκ µιλάµε (είναι σίγουρα το άτοµο, όχι κάποιος που διαχειρίζεται το προφίλ) και ναι, δεν βλάπτει, µην το κατηγορήσεις, γιατί ξέρω ότι αντιπαθείς το γλυκύτατο φέισµπουκ. Αλλά δεν ξέρω τι να πω και πώς να προσεγγίσω πιο προσωπικά… ∆ώσε µια λύση. Σίγουρα θα σου έχει συµβεί! Εεεεεε, φανταστική Μυρτώ! Σε φιλώ.
Lick me more, lick me more, lick me more, lick me…
Υ.Γ.1 Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που θέλετε να προσεγγίσετε ένα άτοµο το οποίο αφενός θεωρείτε διάσηµο και αφετέρου δεν το ξέρετε καν; Τουλάχιστον παραδεχτείτε ότι σας γοητεύει η αναγνωρισιµότητα – δεν είναι επιλήψιµο, απλώς λίγο χαζοµάρα.
Υ.Γ.2 Απάντηση δεν έχω σ’ αυτό που µε ρωτάτε. Φαντάζοµαι πάντως ότι αν υπάρχει µεταξύ σας κάτι παραπάνω και πιο ενδιαφέρον από το καυλάντισµα στο facebook, θα βρείτε µόνοι σας τρόπο να το επικοινωνήσετε.
Στείλε το γράµµα σου ταχυδροµικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα µου βρώµικα».
14°
