Απαγορεύεται η αναστροφή

Είχαν μόλις χωριστεί και το μήνυμά της γραφόταν ένα φανάρι μακριά του, προκαλώντας μια ανεξήγητη σύγχυση στο δρόμο. Κορναρίσματα, χειρονομίες αλλά η Λίζα δίχως να δίνει σημασία έγραφε και έγραφε και έγραφε: «Κάτι που κάνεις -που δεν μπορώ να εξηγήσω τι ή πώς το κάνεις-… είναι που με φτιάχνει άσχημα. Να… εκεί που σε χαζεύω στο αυτοκίνητο, ξαφνικά θέλω τόσο πολύ… τόσο λυσσασμένα πολύ… τη δύναμη της παλάμης σου να με καλεί σε συμμόρφωση… Μπορεί και να το διαβάζεις στα μάτια μου. Αν όχι, θυμήσου αύριο να σου διδάξω την πολύ ειδική μου αλφάβητο…».

Αυτός μόλις το διάβασε, έκανε αναστροφή, απαγορευμένη και επικίνδυνη αλλά αναστροφή και πάτησε σαν τρελός το γκάζι για να την προλάβει. Δευτερόλεπτα μετά οδηγούσε δίπλα της. Η Λίζα χαμογελούσε την νίκη της και συνέχισε να οδηγεί κοιτάζοντας μπροστά της, σφυρίζοντας αδιάφορα. Ώρα μετά, στάση σε μέρος άγνωστο. Φρενάρισμα απότομο και αποφασιστικό. «Δεν ξέρω πού είμαστε και είμαι ευτυχισμένη. Μόνο μια απαγορευμένη αναστροφή θα μας έφτανε ως εδώ, ε; », του είπε, κλείνοντας δυνατά πίσω της την πόρτα του οδηγού. Εκείνος χαμογέλασε… Της έσφιξε δυνατά τα μάγουλα γύρω απ’ τα χείλη και τη φιλάει ακόμα.