Η Μανίνα Ζουμπουλάκη γράφει για τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να τηρούνται στα εστιατόρια
Ο διάσημος σεφ Pano Karatassos που δημιουργεί στο διάσημο εστιατόριο “Kyma” στην Ατλάντα, μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν τρόποι να είναι ασφαλές το εστιατόριο για τον πελάτη και τον εργαζόμενο – τον βάζω πρώτη μούρη επειδή είναι, ιντίντ, ο πρώτος σεφ που βγαίνει δημόσια και το λέει αυτό, μάλιστα φορώντας την απαραίτητη μάσκα στη φωτογραφία. Το εστιατόριό του είναι από τα επίσης πρώτα στην Αμερική που επαναλειτουργούν, επειδή η Ατλάντα δεν έχει καραβοτσακιστεί από την πανδημία, σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη και άλλες, πολύ ταλαιπωρημένες πόλεις/περιοχές της Αμερικής.
Φωτογραφία: Louis Hansel/ Unsplash
Ψάχνοντας («εστιατόρια» και «μετά από πανδημία», τι άλλο; Χρυσάφι;) ψάχνοντας τέλος πάντων, βρήκα ένα σωρό διεθνή σάιτ με οδηγίες για ασφαλή λειτουργία εστιατορίων (πλένοντας ασταμάτητα τα χέρια μου, με τα όσα διαβάζω…). Οπότε, αν έχετε πήξει στο «μέσα» και στη μαγειρική του ανθρώπου σας ή την ακόμα χειρότερη δική σας, μην απογοητεύστε: υπάρχουν λύσεις. Αρκεί να αποστηθίσετε τον Δεκάλογο Ασφαλούς Φαγητού Έξω/σε εστιατόριο, και να βεβαιωθείτε ότι τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας ΚΑΙ στο αγαπημένο σας εστιατόριο, φαγάδικο, ταβερνείο, κουτούκι, σνακ-μπαρ κλπ:
Φωτογραφία: Hans Vivek/ Unsplash
Τσεκάρετε τις τελευταίες πληροφορίες περί κρουσμάτων στην περιοχή/πόλη που βρίσκεται το εστιατόριο. Αν σας γεννηθούν ανησυχίες, πηγαίνετε σε άλλη περιοχή/πόλη να ψάξετε εστιατόριο, δε χάθηκε ο κόσμος.
Έχει το εστιατόριο αυλή, κήπο, βεράντα ή ταράτσα; Είναι πολύ πιο ασφαλείς οι εξωτερικοί χώροι από τους εσωτερικούς, όσον αφορά τις πιθανότητες μετάδοσης μικροβίων.
Έχει αραιά τραπέζια ή οι πελάτες είναι ο ένας πάνω στον άλλον; Όσο πιο μακριά τα τραπέζια αναμεταξύ τους, τόσο καλύτερα.
Ρωτήστε πόσα άτομα δουλεύουν στην κουζίνα πριν κλείσετε τραπέζι: αν π.χ. μιλάμε για έξι-εφτά άτομα που ιδρωκοπάνε σε υπόγεια κουζίνα-τρύπα, ξανασκεφτείτε το. Γενικά ξανασκεφτείτε το, με την τρύπα, είναι κρίμα για τους εργαζόμενους έτσι κι αλλιώς...
Βεβαιωθείτε ότι το προσωπικό φοράει μάσκες, μέσα και έξω από την κουζίνα. Τα γάντια δεν είναι τόσο αποτελεσματικά, παρόλο που κάνουν καλή φιγούρα - εκτός αν τα αλλάζουν οι σερβιτόροι από τραπέζι σε τραπέζι. Πράγμα ζογκλερικό, που δεν γίνεται με τίποτα.
Προσέξτε κατά πόσον κάθε τραπέζι έχει «δικά του» αλατοπίπερα, σάλτσες, χαρτοπετσετιέρες κλπ. Όχι ότι θα φέρετε από το σπίτι, απλώς για να μην μοιράζεστε κουζινικά με διπλανά τραπέζια ενώ τρώτε.
Τσεκάρετε αν το εστιατόριο αστράφτει κι έχει καθαρά τραπέζια (το προφανές…) αλλά και κατά πόσον έχει αντισηπτικά σε εμφανή σημεία. Και χρησιμοποιήστε τα.
Οι Αμερικάνοι επιμένουν στον κανόνα «φάε και τρέχα» (“eat&run”), με την έννοια ότι όσο λιγότερο χρόνο παραμένουμε σε κλειστό χώρο με άλλα άτομα, τόσο μειώνονται οι πιθανότητές μας να αρπάξουμε οτιδήποτε. Άρα, μην χασομεράτε, οι κουβέντες είναι για απέξω (από το εστιατόριο).
Μείνετε σπίτι αν νοιώθετε αδιάθετοι – ναι, παλιά βγαίναμε μια χαρά με ένα συνάχι ή βηχαλάκι αλλά τώρα πια δεν είναι σωστό να τολμάμε έξοδο ούτε με φτέρνισμα. Και… αν είστε πάνω από 65 ετών ή έχετε υποκείμενο νόσημα, μην πάτε ακόμα σε εστιατόριο. Κρατηθείτε. Φάτε (κι άλλα) αυγά, στο σπίτι, για λίγο καιρό ακόμα.
Πλένετε χέρια, κάθε τόσο, και μην πιάνετε άσχετες επιφάνειες τζάμπα και βερεσέ. Τα «αιωρούμενα σωματίδια μιας κανονικής συζήτησης», λένε τα Αμερικάνικα σάιτ, παραμένουν στην ατμόσφαιρα σε κλειστό, μη αεριζόμενο χώρο, μέχρι 14 λεπτά… και μετά πέφτουν πάνω στις επιφάνειες. Άρα, δεν τις πιάνουμε. Ακόμα καλύτερα, δεν καθόμαστε σε κλειστό μη αεριζόμενο χώρο, για να μην τα εισπνέουμε κιόλας, τα αιωρούμενα σωματίδια κανονικής συζήτησης. Φανταστείτε τι κάνουν τα σωματίδια έτσι και φουντώσει καυγάς: ολόκληρο πάρτι…
17°
