Το Safka (στα φινλανδικά το φαγητό) άνοιξε στις 30 Δεκεμβρίου. Έχει ήδη ακουστεί μια και σερβίρει σκανδιναβική κουζίνα, γεγονός πρωτόγνωρο στην Αθήνα. Σεφ είναι ο Samu Koskinen, που έχει δουλέψει σε βραβευμένα με Michelin εστιατόρια του Ελσίνκι, στο Χονγκ Κονγκ, στο διάσημο σκανδιναβικό Aquavit της Nέας Υόρκης, ενώ πέρυσι ήταν δεύτερος στο Top Chef της Φινλανδίας. Είναι και αδελφός της Μάρικα Κόσκινεν, της ιδιοκτήτριας του Safka. Τη γννώρισα προχτές, μια Φινλανδή που ζει 25 χρόνια στην Ελλάδα, εδώ έχει μεγαλώσει τα παιδιά της. Μιλάει καλά ελληνικά μ’ εκείνα τα λάθη των ξένων που κάνουν χαριτωμένη την κουβέντα, το κυριότερο γνωρίζει καλά την ελληνική πραγματικότητα – πέρασε ένα χρόνο με τα γνωστά γραφειοκρατικά προβλήματα μέχρι να καταφέρει να ανοίξει το Safka, αισθάνομαι την ανάγκη να την ευχαριστήσω που το άντεξε. Το concept είναι υψηλή γαστρονομία σε προσιτές τιμές. Ο χώρος είναι ό,τι ωραιότερο και σοφιστικέ έχω δει στην Αθήνα τον τελευταίο (πολύ) καιρό. Αξίζει να αναφερθεί το όνομα της αρχιτεκτόνισσας Παναγιώτας Καμπέρου – όχι μόνο για την εξαιρετική της δουλειά αλλά και γιατί, όπως μου λέει η Μάρικα, η Παναγιώτα (και… σύζυγος του Polly Maggoo, του πολύ καλού resto που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής) είναι αυτή που την τόνωνε κάθε φορά που τα προβλήματα την αποκαρδιώνανε. Παρατηρώ μεγάλα ταμπλό με υπέροχες φωτογραφίες της Μάρικα (σπούδασε φωτογραφία στην Ελλάδα) πάνω σε σκούρο πράσινο τοίχο, με ζεσταίνει ο τοίχος από πεπιεσμένο ξύλο στην άλλη πλευρά, στο βάθος κυριαρχούν τα φωτιστικά – σύμβολα του σκανδιναβικού design.
Η κουζίνα της Σκανδιναβίας έχει κυνήγι, κρεατικά, όπως ελάφι και τάρανδο, ασυνήθιστα σ’ εμάς τους Έλληνες, έχει άγρια μανιτάρια και φρούτα του δάσους, μαρινάδες και τουρσιά, ψάρια από τις Βόρειες θάλασσες. Είναι ιδιαίτερη και πάντως όσα δοκίμασα προχτές, μους σολομού Νορβηγίας με πουρέ παντζάρι και σάλτσα beurre rouge, γαρίδες Β. Ατλαντικού με μαγιονέζα άνιθου, αυγοσαλάτα και μπρικ, ελάφι με λαχανικά ψημένα με μέλι και βινεγκρέτ από καπνιστά κρεμμυδάκια και μούρα, ήταν πολύ νόστιμα και υψηλών γκουρμέ απαιτήσεων. Ο κατάλογος είναι μικρός, τα πιάτα αλλάζουν συχνά ανάλογα με τις εποχές, τα κρασιά, ελληνικά και ξένα, είναι καλά διαλεγμένα από τη Μάρικα που παρακολούθησε σεμινάρια οινογνωσίας πριν προβεί στο εγχείρημα – όλα σερβίρονται και σε ποτήρι. Υπάρχει μπαρ για όσους θέλουν να καπνίσουν ή προτιμούν ποτό σκέτο ή με συνοδεία μικρών πιάτων. Στα σκαριά είναι και σκανδιναβικά cocktails όπως το Lingonberry, ενώ έρχεται και το Aquavit, ποτό σουηδικό δυνατό που πίνεται σε σναπς και μπορεί να συνοδευτεί με γαρίδες και ωραία σκανδιναβικά μεζεδάκια. Οι μουσικές είναι ήπιες, jazz, blues και Nina Simon, ο κόσμος είναι ασορτί με το σοφιστικέ περιβάλλον, η ατμόσφαιρα κάτι παραπάνω από ευχάριστη, το σέρβις εξαιρετικό. Αξίζει να πάτε, είμαι σίγουρη ότι για πολλούς φέτος θα γίνει στέκι. Mόνο βράδυ, κλειστά Κυριακή-Δευτέρα.
