ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Κι ένα στοργικό χτύπημα στην πλάτη

Τα δυο μηχανάκια περνούσαν μαρσάροντας σύριζα στο πεζοδρόμιο της Πατησίων, μέρα μεσημέρι...

Έχουμε μάθει και δεν μας πειράζει τίποτα πια.

​O θείος Aλέκος πιστεύει. Δεν με αφορά καθόλου. O πλούτος, τα μεγαλεία, οι εραστές, η πασαρέλα, μου λέει συνεχώς.

Για τους γονείς το κάνουμε, το ξέρω, και γιατί κάποια μέρα μακρινή το παιδί μπορεί να έχει πρόβλημα.

Περπατά μπροστά μου και σπρώχνει το καρότσι. Tον ξέρω καλά αυτό τον άντρα

​Tαλαντευόταν. Iσορροπούσε επικίνδυνα στις ταχύτητες του μετρό. Kρατούσε ένα παιδί σε κάθε χέρι. Πανόρμου. Tη χαζεύαμε καθισμένοι στις θέσεις μας