Η ολική έκλειψη Ηλίου είναι ένα ουράνιο φαινόμενο κατά το οποίο ο δίσκος της Σελήνης εφάπτεται εσωτερικά με τον ηλιακό δίσκο κρύβοντας κάθε ίχνος ηλιακού φωτός για μερικά λεπτά – στη συγκεκριμένη έκλειψη για 4 λεπτά. Αυτό συμβαίνει γιατί στον ουράνιο θόλο τα δύο σώματα φαίνεται πως έχουν το ίδιο ακριβώς μέγεθος. Πρόκειται για μία κοσμική σύμπτωση, αφού ο Ήλιος βρίσκεται 400 φορές πιο μακριά από τη Σελήνη, αλλά φαίνεται αντίστοιχα και 400 φορές μικρότερος. Κατά την έκλειψη το ηλιακό φως μπλοκάρεται, σταματάει η ροή του για μερικά λεπτά. Η δύναμη του Ήλιου, η ενέργεια του δηλαδή, που είναι περίπου 386 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων μεγαβάτ, παράγεται από πυρηνικές αντιδράσεις. Κάθε δευτερόλεπτο περίπου 700.000.000 τόνοι υδρογόνου μετατρέπονται σε 695.000.000 τόνους ήλιου και 5.000.000 τόνοι ενέργειας σε μορφή ακτινών γάμμα.
Σε αυτή την ώρα που η ροή ενέργειας διακόπτεται τα παλιά προγράμματα σβήνουν και καινούργια πρότυπα αναδύονται – η ενέργεια αναδιοργανώνεται και επανεκκινείται. Οι ηλιακές εκλείψεις λειτουργούν ως δυναμικές Νέες Σελήνες σηματοδοτώντας το τέλος, το αποκορύφωμα, την ολοκλήρωση ή μια νέα αρχή. Συμβαίνουν στην ίδια μοίρα κάθε 19 χρόνια. Η σημερινή έκλειψη είχε συμβεί πάλι στις 13 Νοεμβρίου 1993. Αν είσαι αρκετά μεγάλος και θυμάσαι τι συνέβη, τότε ίσως ξέρεις πού θα διοχετευθεί η ενέργεια και τώρα. Η ερώτηση είναι: Προς τα πού θα στρέψεις τη ζωή σου; Εάν δεν μπορείς να προχωρήσεις, πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω. Χρειάζεται να πέσει φως στο σκοτάδι – το ασυνείδητο να γίνει συνείδηση. Στο σκοτάδι κρύβουμε ό,τι δεν μας αρέσει, ό,τι μας πονάει, ό,τι είναι ανεπιθύμητο, ό,τι φοβόμαστε ή αποφεύγουμε, αρνούμαστε ή καταπιέζουμε. Η νέα Σελήνη αποκαλύπτει αυτό που κρύβουμε, τις βαθύτερες επιθυμίες, φόβους. Το πεπρωμένο μας.
Η ετοιμότητά μας να κάνουμε πνευματικά βήματα επιβεβαιώνεται από τον Ποσειδώνα και τον Χείρωνα στους Ιχθείς, που τελειώνουν και την πεντάμηνη ανάδρομη κίνησή τους στις 10 και στις 14 Νοεμβρίου αντίστοιχα. Όταν κάποιο ουράνιο σώμα βρίσκεται σε Στάση για να γυρίσει σε ανάδρομη, ή ορθή πορεία, η ενέργειά του πολλαπλασιάζεται. Ο Ποσειδώνας σταμάτησε για να γυρίσει ανάδρομος στις 4 του περασμένου Ιουνίου και ο Χείρωνας στις 11. Τι άλλαξε από τότε; Προς τα πού θέλεις να πας τώρα; Ο Κρόνος στον Σκορπιό συνεχίζει να σχηματίζει ένα μεγάλο τρίγωνο με Ποσειδώνα/ Χείρωνα/Δήμητρα ωθώντας μας να ασχοληθούμε με τα αισθήματά μας, να γιατρέψουμε παλιά τραύματα και να ακολουθήσουμε την καρδιά μας. Η Δήμητρα, που έκανε στάση για να γυρίσει ανάδρομη στις 31 Οκτωβρίου στις 3ο 44΄ του Καρκίνου, παραμένει σε αντίθεση με τον Πλούτωνα και σε τετράγωνο με τον Ουρανό μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, βοηθώντας μας να συνειδητοποιήσουμε πού/πώς και με ποιους αισθανόμαστε εξαρτημένοι και πού αρνούμαστε να δούμε κατά πρόσωπο την αλήθεια. Ο Κρόνος σε κουινκουξ (150°) με τον Ουρανό, που γίνεται ακριβείας στις 15 Νοεμβρίου στις 4° 56΄ Σκορπιού/Κριού, μας πιέζει να αλλάξουμε ό,τι μπορούμε και να αφήσουμε πίσω μας ό,τι δεν μπορούμε.
Το Sabian σύμβολο για αυτή τη Νέα Σελήνη της Ηλιακής Έκλειψης στις 22° του Σκορπιού μάς προειδοποιεί να είμαστε προσεκτικοί στις επιδιώξεις μας και να χρησιμοποιούμε συνετά τη δύναμή μας: «Οι κυνηγοί σκοτώνουν άγριες πάπιες – αυτή είναι μια κοινωνικά αποδεκτή αποφόρτιση των επιθετικών ενστίκτων ενός προσώπου ή μιας ομάδας». Φώτισε. Μη σκοτεινιάζεις. Αν μπορείς να γιατρέψεις κάνε το, αν μπορείς να συμπαθήσεις, να βοηθήσεις, να συμπαρασταθείς κάνε το. Κανείς δεν σε υποχρεώνει. Κανείς δεν σου το επιβάλλει. Αν θέλεις, αν μπορείς, αν έχεις δύναμη. Αρκεί να μην εμποδίζεις, να μην αντιδράς, να μην καθυστερείς τους άλλους που το κάνουν. Η Νέα Σελήνη μάς λέει ότι πάντα έχουμε επιλογές, ή τη δύναμη, ότι όλοι έχουμε κάτι σημαντικό να προσφέρουμε. Η προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, «του φτωχούλη του Θεού» – αξίζει να τη σκεφτείς, πιστεύεις δεν πιστεύεις: «Κύριε, κάνε με όργανο της ειρήνης σου. Όπου υπάρχει μίσος άφησέ με να σπείρω αγάπη. Όπου υπάρχει κακό συγχώρεσε, όπου υπάρχει αμφιβολία δώσε πίστη, όπου υπάρχει απελπισία δώσε ελπίδα, όπου υπάρχει σκοτάδι φως, όπου λύπη χαρά. Δώσε μου τη χάρη να παρηγορήσω, όχι να παρηγορηθώ, να καταλάβω, όχι να με καταλάβουν, να αγαπήσω, όχι να αγαπηθώ. Γιατί είναι στο δόσιμο αυτό που παίρνουμε, είναι στη συγχώρεση που συγχωρούμαστε, είναι στο θάνατο που γεννιόμαστε σε μια αιώνια ζωή».
17°
