Ο Άντε Ρέμπιτς είναι ο παίκτης που γουστάρουν οι προπονητές και οι φανατικοί οπαδοί

Όταν κάποιος σκέφτεται την εθνική Κροατίας, στο μυαλό του θα έρθει κυρίως ο Μόντριτς κι από ‘κει και πέρα, ο Ράκιτιτς, ο Μάντζουκιτς, ο Λόβρεν, ο Πέρισιτς. Μάλλον τελευταίος θα έρθει στον νου ο Άντε Ρέμπιτς.

Είναι, άλλωστε, και ο πιο άγνωστος από τους έντεκα Κροάτες που ξεκινούν συνήθως τα παιχνίδια του Μουντιάλ. Έχει ύψος 1.85, γεροδεμένη σωματοδομή που παραπέμπει σε σέντερ φορ, αλλά αυτός συνηθίζει να παίζει στα άκρα της επίθεσης, εκεί που στις περισσότερες περιπτώσεις κινούνται ευέλικτοι παίκτες.

Ο Άντε Ρέμπιτς τα καταφέρνει κι εκεί μια χαρά και αποτελεί το μεγαλύτερο κερδισμένο στοίχημα του Ζλάτκο Ντάλιτς, ο οποίος τον επανέφερε από τη «ναφθαλίνη».

Σε δυόμιση μήνες, ο επιθετικός της «Χρβάτσκα» θα κλείσει τα 25 και έχει συμπληρώσει μια πενταετία πια που έφυγε από την πατρίδα του. Κατάφερε να πάρει μεταγραφή στη Φιορεντίνα έναντι 5 εκατομμυρίων ευρώ, παρότι δεν έπαιζε σε καμία από τις δύο μεγάλες ομάδες της χώρας του. Ούτε στη Χάιντουκ, ούτε στη Ντινάμο Ζάγκρεμπ, αλλά στην RNK Σπλιτ.

Αυτή η μεταγραφή έφερε και την πρώτη του κλήση στην εθνική ομάδα το καλοκαίρι του 2013. Αν και αντίπαλος ήταν το αδύναμο Λιχτενστάιν, ο Ρέμπιτς γιόρτασε δεόντως το ντεμπούτο του με ένα γκολ. Ήταν το πρώτο και μοναδικό μέχρι να φτάσουμε στο φετινό Μουντιάλ… Ως τότε, μεσολάβησαν πολλά.

Καταρχάς ήταν στο ρόστερ που πήγε στο Παγκόσμιο της Βραζιλίας το 2014. Έχει ξαναπαίξει δηλαδή σε Μουντιάλ, αλλά ελάχιστοι θυμούνται τη συμμετοχή του σε τρία ματς ως αλλαγή. Κι όσοι έχουν καλή μνήμη μπορούν να ανακαλέσουν την απευθείας αποβολή του στον αγώνα με το Μεξικό, με ένα τάκλιν στον Κάρλος Πένια, που θα μπορούσε να του κόψει την μπάλα.

Ο Άντε Ρέμπιτς, ενώ δεν μπορούσε να στεριώσει ούτε στη Φιορεντίνα, ούτε στις ομάδες που πήγαινε δανεικός, σταμάτησε να καλείται και στην εθνική στις αρχές του 2015.

Μόνο στη Φρανκφούρτη άρχισε να βρίσκει ρυθμό, από το καλοκαίρι του 2016 και μετά. Βρέθηκε ένας συμπατριώτης του προπονητής, ο Νίκο Κόβατς, για να τον εκμεταλλευτεί. Είναι δυνατός, δεν είναι αργός, είναι μπουκαδόρος, ξέρει να χρησιμοποιεί το σώμα του, μπορεί να μαρκάρει, αλλά και να ανοίξει διαδρόμους. Τι κι αν δεν είναι σκόρερ ολκής, είναι ένα χρήσιμο πολυεργαλείο για κάθε προπονητή και από τους παίκτες που «φτιάχνουν» την εξέδρα. Βέβαια το υπέρμετρο πάθος του λίγο έλειψε να του στοιχίσει και την αποβολή στον αγώνα με την Αργεντινή. Αλλά θα φτάσουμε κι εκεί…

Η περίοδος απουσίας του από την εθνική Κροατίας διεκόπη με την έλευση του Ζλάτκο Ντάλιτς. Κλήθηκε στα παιχνίδια μπαράζ με την Ελλάδα και αγωνίστηκε σ’ αμφότερα ως αλλαγή.  Σήμερα στον ημιτελικό με την Αγγλία (21.00) θα κάνει την 21^η του συμμετοχή με την καρό φανέλα. Από τις προηγούμενες 20, οι 13 πρώτες ήταν πάντοτε ως αλλαγή και για πρώτη φορά ξεκίνησε βασικός σε ένα φιλικό του Μαρτίου απέναντι στο Μεξικό. Έκτοτε δεν έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα.

Και για όσους δεν θυμούνται το γκολ που πέτυχε στο επικό 3-0 επί της Αργεντινή, ιδού η υπενθύμιση. Ολέθριο του λάθος του Καμπαγέρο, όμως η αντίδραση του Ρέμπιτς και το τελείωμα είναι υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυίας.

Στα τέλη Μαϊου ολοκληρώθηκε ο δεύτερος δανεισμός του στην Άιντραχτ. Στο τελευταίο του ματς έδωσε ρεσιτάλ, καθώς ήταν ο τελικός Κυπέλλου Γερμανίας κόντρα στην Μπάγερν. Με δύο γκολ ο Ρέμπιτς οδήγησε την ομάδα του στη μεγάλη νίκη-έκπληξη με 3-1, ξεπροβοδίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τον Νίκο Κόβατς, που θα συνεχίσει την Μπάγερν.