Τα καλύτερα βιβλία για τις γιορτές: Δοκίμιο, Μελέτες, Επιστήμη, Βιογραφία, Χόμπι

Εμμανουέλα Κάντζια, «Μ’ ἐθαύμασαν βαθεῖς σοφοί» - Ο Καβάφης και οι βιογράφοι του, Εκδόσεις Αμολγός

Αναμφισβήτητα, δεν διαθέτουμε πολλές «καθαρές» βιογραφίες του Καβάφη. Το παράδοξο ίσως σχετίζεται και με το προφίλ των βιογράφων του, κάποιοι από τους οποίους ήταν ήδη γνωστοί στον χώρο των γραμμάτων προτού στραφούν στον Καβάφη, ενώ όλοι διεκδικούσαν ενός είδους προνομιακή σχέση με τον Αλεξανδρινό. Αυτή ακριβώς η αγκύρωση των βιογράφων στον τόπο αποτελεί σημείο αναφοράς στη μελέτη της Κάντζια. Από αυτή την άποψη, τα βιογραφικά πορτρέτα του Καβάφη αποτελούν ταυτόχρονα και βιογραφίες ενός τόπου (της Αλεξάνδρειας). Το θέμα αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, αν λάβουμε υπόψη τη διεθνή απήχηση του έργου του και τον ρόλο του ιδίου και των μελετητών του στη διαμόρφωση ενός σχήματος «αλεξανδρινού κοσμοπολιτισμού». Σε ένα δεύτερο επίπεδο διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο η πρόσληψη των καβαφικών πορτρέτων γίνεται αφορμή για να ανακινηθεί μια θεωρητική συζήτηση γύρω από τη βιογραφία στην Ελλάδα: τους κώδικες, τη δεοντολογία και τη σχέση της με την κριτική.

Guinness World Records 2026, Εκδόσεις Μίνωας

Ο φαντασμαγορικός και απίστευτος κόσμος των ρεκόρ είναι εδώ. Η φετινή έκδοση περιλαμβάνει: νέα ρεκόρ που σπάνε τα όρια της ανθρώπινης ικανότητας, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της φύσης και της ποπ κουλτούρας· θεματικά κεφάλαια γεμάτα πληροφορίες και σπάνιο φωτογραφικό υλικό από όλο τον κόσμο· διασκεδαστικά facts που θα εντυπωσιάσουν μικρούς και μεγάλους· αγαπημένους YouTubers, gamers, influencers και αθλητές που διαμόρφωσαν τις παγκόσμιες τάσεις της χρονιάς. Το «Guinness World Records» παραμένει ένας ανεκτίμητος οδηγός ψυχαγωγίας και γνώσης για όλες τις ηλικίες και ένα από τα πιο πολυαγορασμένα βιβλία στον κόσμο κάθε χρόνο. Είναι ιδανικό για οικογένειες, συλλέκτες, σχολεία και για όσους λατρεύουν το «παράξενο» και το μοναδικό.

Πάνος Ζενέλης, Αρχαίοι Έλληνες Κυνικοί φιλόσοφοι - και όψεις του κυνισμού στη σύγχρονη εποχή, Εκδόσεις Μέδουσα

Η πορεία που ακολούθησαν οι αρχαίοι Έλληνες Κυνικοί φιλόσοφοι εκτείνεται από τον 4ο π.Χ έως τον 2ο μ.Χ αιώνα, στο πιο δύσβατο μονοπάτι που μπορούμε να φανταστούμε. Μας ενδιαφέρει να διακρίνουμε τη διολίσθηση, την… αντιστροφή από την αρχαιοελληνική κυνική φιλοσοφία στην ωμότητα του σύγχρονου κυνισμού; Μας ενδιαφέρει να κατανοήσουμε το φαινόμενο του κυνισμού, που στοιχειώνει την καθημερινότητα του ανθρώπου στην εποχή μας;

Πάνος Π. Ζενέλης, Ρεαλισμοί και εικόνα, Εκδόσεις Μέδουσα

Έχει ενδιαφέρον να ξετυλίξουμε το νήμα που συνδέει τη λογοτεχνία του Ρεαλισμού του 19ου αιώνα, με τους πρωτεργάτες του Ντοκιμαντέρ, με το Cinema-verite, τον κινηματογράφο-αλήθεια. Οι πρωτοπορίες των χρόνων του ’60, στα happenings και τις performances, είναι στις μέρες μας ζωντανές, επιδραστικές; «Η εικόνα είναι κάτι πολύ περισσότερο από θέαμα», γράφει ο Christian Zimmer. «Είναι αληθινό όνειρο, δυνατότητα για άλλες εικόνες, δυνατότητα για συναισθήματα, για σκέψη. Το θέαμα ουδετεροποιεί, στειρώνει αυτές τις δυνατότητες». Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και το πόνημα του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου: Ο «Ρεαλισμός» των ΜΜΕ: Από τη Νεο-τηλεόραση στα social media.

Στέφανος Π. Γεωργακόπουλος, Τα κάπως δύσκολα που έπρεπε να μάθω, Εκδόσεις Δίαυλος

Ίσως ένα βράδυ φλογερό του Ιουλίου να σηκώσεις το βλέμμα στον αστρικό Βορρά όπου μαίνεται ο συνωστισμός της μεγαλοσύνης που αναμένει. Νότες υπερκόσμια μεταβατικές θα οδηγήσουν όλα γύρω σου στη φυγή, απλώνοντας το κενό να εκτείνεται και να βυθίζεται στους μακρινούς πρωτόγνωρους ήχους μιας απεραντοσύνης που επεκτείνεται και σου δωρίζεται να την εξερευνήσεις. Μόνος, τότε, θα αισθανθείς το προνόμιο να σε κυριεύει, την ευωδιά της γαλήνης και της σιωπής, μόνος να εισπνέεις την ευδαιμονία τη ναρκωτική. Μπορεί ένας μηχανολόγος/ηλεκτρολόγος μηχανικός να ασχοληθεί και να κατανοήσει θεωρητικά θέματα όπως η Αστροφυσική και η Κοσμολογία; Ο συγγραφέας πιστεύει πως μπορεί με κάποιες προϋποθέσεις. Οπλισμένος με φιλοσοφική διάθεση, προετοιμασμένος για βαθιά μελέτη, πολύ διάβασμα και λίγα μαθηματικά, μπορεί όχι μόνο να κατανοήσει αλλά και να εμβαθύνει στην απέραντη μεγαλοσύνη του σύμπαντος που μας περιβάλλει.

Σταύρος Τζίμας, Mαρίνα Γούσια, Η Σφαγή της Κεφαλονιάς και ο εφτάψυχος Ιταλός, Εκδόσεις Επίκεντρο

Οι συγγραφείς λένε: «…Έβλεπε την κάνη του όπλου του Γερμανού, ελάχιστα εκατοστά από το πρόσωπό του, να τον σημαδεύει και άκουγε τους άλλους που ήταν μαζί του να του φωνάζουν: “Σκότωσέ τον, τι τον κοιτάζεις;” Γύρω τους γινόταν χαλασμός. Οι επίλεκτες δυνάμεις των Γερμανών δεν έπιαναν αιχμαλώτους Ιταλούς, τους σκότωναν επιτόπου. Αυτή ήταν η διαταγή. Εκείνος όμως δίσταζε, γιατί; Ήταν Σεπτέμβριος του 1943 και η σφαγή των ανδρών της ιταλικής Μεραρχίας Άκουι στην Κεφαλονιά, βρισκόταν σε εξέλιξη. Το αίμα έτρεχε ποτάμι στις πλαγιές. “Μάνα μου, πάει, τελείωσαν όλα”, είπα μέσα μου και έκλεισα τα μάτια... Όμως το λάδι στο καντήλι του λοχία Μπρούνο Μπερτόλντι δεν είχε σωθεί… Τι ακριβώς συνέβη; Μια απίστευτη ιστορία που ξεκίνησε από τον ορεινό όγκο της Κεφαλονιάς και εξελίχθηκε στα γκουλάγκ του Στάλιν στη Σιβηρία, όπως μας την περιέγραψε ο ίδιος, στο Μπολτσάνο της Βόρειας Ιταλίας, όπου διανύει σήμερα ακάθεκτος το εκατοστό έβδομο έτος της ηλικίας του».

Θανάσης Διαμαντόπουλος, Οι πρωθυπουργοί της Μεταπολίτευσης - Μία περίοδος - Δέκα πρωθυπουργοί - Έντεκα πρωθυπουργίες, Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Εικονοκλάστης, ανατρεπτικός, διεισδυτικός, χρήσιμα παρεμβατικός, ανένδοτα υποκειμενικός, αλλά ταυτόχρονα και βαθιά αντικειμενικός, με γλώσσα γλαφυρότατη και γραφή καταιγιστική, ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος ρίχνει μια ανατομική ματιά στη Μεταπολίτευση και τους πρωθυπουργούς της που δεν θα περάσει απαρατήρητη. Δεν αποκλείεται δε να γίνει και σημείο αναφοράς στο μέλλον…», γράφει ο Πάνος Λαζαράτος, καθηγητής Δημοσίου Δικαίου. Ο ίδιος ο συγγραφέας διερωτάται ωστόσο: Πρόκειται άραγε για μια ψυχρή «ανατομική ματιά» ενός πολιτικού επιστήμονα, που κάνει και ιστορική έρευνα, πάνω στο έργο και το ιστορικοπολιτικό αποτύπωμα των δέκα πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης; Μέσω δε αυτών, για μια συνολική «ακτινοσκόπηση» της περιόδου; Ή πρόκειται για μια παρέμβαση στις εξελίξεις από έναν ενεργό πολίτη, ο οποίος καταγγέλλει ατοπήματα ανθρώπων που πρωθυπούργευσαν και αναδεικνύει παθογένειες καταστάσεων που –πιθανόν και εξαιτίας τους– κακοφόρμισαν, με στόχο να έχει κάποια συμβολή στη βελτίωση της τρέχουσας πολιτικπραγματικότητας;

Chloe Delaporte, Γεωπολιτική του σινεμά - Από την παγκοσμιοποίηση στην εποχή της πλατφόρμας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Με αφορμή τη ρωσοουκρανική σύγκρουση και τη χρήση του κινηματογράφου ως εργαλείου προπαγάνδας στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαμάχης, η συγγραφέας αναλαμβάνει το εγχείρημα της ανάδειξης των γεωπολιτικών παραμέτρων της κινηματογραφικής παραγωγής εν γένει. Η ανάλυσή της καταδεικνύει ότι τα κινηματογραφικά τεκταινόμενα είναι αδιαχώριστα από τις γεωπολιτικές δυναμικές που καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ κρατών ή/και μεταξύ τοπικών κοινοτήτων μέσα στα όρια της ίδιας εθνικής επικράτειας. Το βιβλίο αρθρώνει έναν στοχασμό πάνω στα πολυδιάστατα γεωπολιτικά διακυβεύματα του σινεμά τον 21ο αιώνα. Από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας του φιλμ στην έλευση της εποχής με τις πλατφόρμες βίντεο on demand, το βιβλίο εξετάζει όσα έκαναν οι δημόσιοι και ιδιωτικοί δρώντες του σινεμά και των οπτικοακουστικών μέσων προκειμένου να καταλάβουν κυρίαρχες θέσεις στην κινηματογραφική αγορά, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει το σινεμά ως παραγωγική διαδικασία, καταναλωτικό προϊόν, αλλά και μορφή τέχνης.

Susan Sontag, Αντιμέτωποι με τον πόνο των άλλων, Εκδόσεις Gutenberg

Στο εξαιρετικά επίκαιρο δοκίμιό της η Σούζαν Σόνταγκ εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται στον πόνο και τη βία μέσα από φωτογραφίες και βίντεο με σκηνές πολέμου και φρίκης. Αναλύει πώς τέτοιες εικόνες επηρεάζουν τη συλλογική συνείδηση, αν προκαλούν ενσυναίσθηση ή απευαισθητοποίηση, και κατά πόσο μπορούν να οδηγήσουν σε πραγματική κατανόηση ή δράση. Ξεκινώντας από πίνακες του Γκόγια, ρίχνοντας το διεισδυτικό της βλέμμα σε ντοκουμέντα από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και φωτογραφίες από τη Ρουάντα, τη Βοσνία, την Παλαιστίνη ή την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, θέτει κρίσιμα ερωτήματα για τη δύναμη των εικόνων. Αναλύει σε βάθος τι σημαίνει να κοιτάζεις τη φρίκη από μακριά και μιλά για την ευθύνη των θεατών προειδοποιώντας μας: «Το σοκ συνηθίζεται» και «η συμπόνια είναι αίσθημα ευμετάβλητο. Πρέπει να μεταφράζεται σε δράση – ειδάλλως, ξεθωριάζει».

Honoré de Balzac, Τι θα κάναμε χωρίς δημόσιους υπαλλήλους!, Εκδόσεις Αμολγός

Ένα από τα πιο μοχθηρά κείμενα που έγραψε ο Balzac για τη δημόσια διοίκηση και τους υπαλλήλους της. Στην παρούσα Φυσιολογία του υπαλλήλου, όπως την αποκαλεί, προβαίνει στην πρώτη λεπτομερή ανάλυση της γραφειοκρατίας, καταδικάζοντας την εκτεταμένη ανάπτυξής της και την παράλογη προσκόλληση στους κανόνες. Σχεδόν έναν αιώνα πριν από την εφιαλτική περιγραφή της γραφειοκρατίας από τον Kafka, ο Balzac αποδομεί με βιτριολικό χιούμορ αυτή τη «δύναμη της αδράνειας» που εμποδίζει ή αναβάλλει τις απαραίτητες αποφάσεις αντί να τις προωθεί, παραλύοντας την κοινωνία σε όλους τους τομείς της. Ένα έργο που παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο και με πολλές αναγωγές στην ελληνική πραγματικότητα, διανθισμένο με μια σειρά από σπαρταριστές σκιαγραφήσεις υπαλλήλων, οι οποίες αναδεικνύουν και στηλιτεύουν την παράλογη φύση της γραφειοκρατίας.

Στράτος Θεοδοσίου, Οι μύστες της Φυσικής - Με αφορμή τα πενήντα χρόνια από την έκδοση του βιβλίου «The Tao of Physics», Εκδόσεις Δίαυλος

Το 1975, το βιβλίο «The Tao of Physics» του Fritjof Capra προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στους παραδοσιακούς κύκλους της θεωρητικής Φυσικής, ενώ παράλληλα εμπλούτισε με τις φιλοσοφικές ιδέες του κινεζικού Ταοϊσμού και του βεδικού Ινδουισμού τη σύγχρονη Φυσική. Πριν από τον Capra, κορυφαίοι θεωρητικοί φυσικοί με ισχυρό φιλοσοφικό υπόβαθρο έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης και της κβαντικής Φυσικής. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι μεγάλα, ωστόσο πολλές απαντήσεις δίνονται στα αφιερώματα των είκοσι μεγάλων μυστών της Φυσικής. Στο Α΄ μέρος του βιβλίου, διερευνώνται οι πρωτότυπες ιδέες των κορυφαίων Φυσικών από τον 17ο αιώνα έως σήμερα. Στο Β΄ μέρος του βιβλίου, παρουσιάζονται οι βιογραφίες τους και η συνεισφορά τους στη Φυσική, στην κοινωνία και στην Ιστορία της Επιστήμης. Οι Πλανκ, Μπόλτσμαν, Μπορν, Αϊνστάιν, Μπορ, Σρέντιγκερ, Χάιζενμπεργκ, Πάουλι, Οπενχάιμερ, Μπομ, Τζόζεφσον κ.ά. μέσω της Πλατωνικής Φιλοσοφίας, της Μεταφυσικής, της Παραψυχολογίας και της Ανατολικής Φιλοσοφίας αναζητούσαν λύσεις και απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματά τους.

Φιλήμων Μπαντιμαρούδης, Σύντομη Ιστορία της Επικοινωνίας - Ο Πολιτισμός των Μέσων, Εκδόσεις Επίκεντρο

Από το ξεκίνημα της ιστορίας της ανθρώπινης περιπέτειας, η εξέλιξη της επικοινωνίας καθόρισε τους ρυθμούς των πολιτισμικών ανακατατάξεων και την πορεία της γνώσης. Ο στόχος της σύντομης αυτής ιστορίας είναι να δούμε τους ανθρώπους μέσα στο κοινωνικό τους πλαίσιο, να θυμηθούμε κάποια μεγάλα κινήματα που τους άλλαξαν, να αναρωτηθούμε για τις συνήθειές τους και τις συμπεριφορές τους, τις οποίες συχνά θεωρούμε δεδομένες και αυταπόδειχτες. Περίπου την ίδια εποχή που έπεσε η Κωνσταντινούπολη, η εφεύρεση της τυπογραφίας αποτέλεσε κομβικό σταθμό στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου. Σταδιακά τα βιώματα των κοινωνιών προσομοιάζουν με μία επιτάχυνση της ιστορίας. Παράλληλα με την Ιταλική Αναγέννηση, την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και τις διαφορετικές εκδοχές των διαφωτισμών, οι βιομηχανικές επαναστάσεις, η πυρηνική επανάσταση καθώς και η εδραίωση του ψηφιακού κόσμου εξετάζονται μέσα από την οπτική των επικοινωνιακών αλλαγών και των κοινωνικών ανατροπών που διαμορφώθηκαν πριν και μετά την εφεύρεση του Γερμανού μεταλλουργού.

Μάνος Δανέζης, Σκέψεις Ψυχής - 24 Συνεντεύξεις για το Ορατό και το Αόρατο, το Σύμπαν και την Κοινωνία, Εκδόσεις Δίαυλος

Τα επιστημονικά, θεολογικά και κοινωνικά θέματα που απασχολούν τον Μάνο Δανέζη παρουσιάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια σε ομιλίες, εκπομπές και βιβλία. Βασική προσπάθεια του Δανέζη όλα αυτά τα χρόνια είναι η σύνδεση της επιστημονικής γνώσης με τις γενικότερες κοινωνικές αναγκαιότητες. Οι ερωτήσεις/απορίες οι οποίες διατυπώνονται από φίλους κατά τη διάρκεια των διαλέξεων, ή μέσω αλληλογραφίας από αναγνώστες, δεν αφορούν πάντα καθαρά επιστημονικά θέματα, αλλά συχνά και θέματα γενικότερης κοινωνικής αλλά και θεολογικής συγκρότησης. Προφανώς δεν ήταν πάντα δυνατή μια άμεση και τεκμηριωμένη απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις/απορίες, στον βαθμό τουλάχιστον που θα επιθυμούσε ο συγγραφέας. Προκειμένου να απαντηθούν, κατά το δυνατόν, οι κατά καιρούς διατυπωθείσες απορίες των φίλων και αναγνωστών του, επελέγησαν 24 συνεντεύξεις, στις οποίες οι απαντήσεις του συγγραφέα καλύπτουν τις περισσότερες από αυτές τις απορίες.

Tudor Dinu, Τα λουτρά των Ρωμιών στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, Εκδόσεις Πρώτη Ύλη

Μία πλούσια εικονογραφημένη έκδοση που παρουσιάζει την ιστορία των λουτρών της Μολδοβλαχίας και τη δημιουργία των πρώτων λουτρών δυτικού τύπου στην περιοχή, τα ιαματικά λουτρά της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, την ανακάλυψη των διάσημων μεταλλικών πηγών στα Καρπάθια. Ένα από τα πλέον συναρπαστικά επιτεύγματα της ανατολίτικης κουλτούρας είναι τα χαμάμ, τα οποία ο συγγραφέας επαναφέρει στη ζωή, καταφεύγοντας στα λιγοστά σωζόμενα κατάλοιπά τους στη ρουμανική επικράτεια, στα στοιχεία της αρχαιολογικής έρευνας, σε πληροφορίες από τοπικές πηγές και ξένους περιηγητές, σε παρόμοιας φύσης κτήρια που διατηρούνται στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, αλλά και σε κομμάτια από τα τότε λουτρικά χρειώδη που βρίσκονται σήμερα καταχωνιασμένα σε αποθήκες μουσείων και ιδιωτικές συλλογές, μακριά από τα μάτια του κοινού. Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας μας φανερώνει πώς οι Έλληνες άρχοντες των Ηγεμονιών ανακάλυψαν τα ιαματικά λουτρά της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, ακολουθώντας τους στις εξορμήσεις που έκαναν στο Κάρλσμπαντ ή στο Μπάντεν-Μπάντεν.

Οδυσσέας Αθανασίου, Γιατί αυτοί πέτυχαν - 6 κράτη, από τη σκιά στην κορυφή, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Γιατί ορισμένες χώρες και πόλεις-κράτη πέτυχαν εκεί όπου άλλες απέτυχαν; Πώς μετέτρεψαν τις αδυναμίες τους σε πλεονεκτήματα και ποια κοινά μυστικά κρύβονται πίσω από την επιτυχία τους; Το βιβλίο εστιάζει σε έξι συναρπαστικές περιπτώσεις: την Πορτογαλία των θαλασσοπόρων, τη Βενετία των εμπόρων, την Ολλανδία των καινοτομιών, την Εσθονία της ψηφιακής επανάστασης, τη Νότια Κορέα της τεχνολογίας και τη Σιγκαπούρη του διεθνούς εμπορίου. Μικρές χώρες. Μεγάλα εμπόδια. Κι όμως… κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο και έγιναν σημεία αναφοράς στον παγκόσμιο χάρτη. Περισσότερο από μια ιστορικο-οικονομική μελέτη, το γιατί αυτοί πέτυχαν είναι μια πρόσκληση στον αναγνώστη για να ξανασκεφτεί τι σημαίνει πραγματικά επιτυχία – στην οικονομία, στην πολιτική και πάνω απ’ όλα στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης.

Marc Auge, Μη τόποι - Εισαγωγή σε μια ανθρωπολογία της υπερνεωτερικότητας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Ο Γάλλος ανθρωπολόγος Μαρκ Ωζέ καταπιάνεται με την ανθρωπολογία της καθημερινότητας εξερευνώντας τους μη τόπους, δηλαδή τους χώρους ανωνυμίας που καθημερινά υποδέχονται ολοένα περισσότερα άτομα. Μη τόπους συνιστούν οι δρόμοι ταχείας διέλευσης, συγκοινωνιακοί κόμβοι, σιδηροδρομικοί σταθμοί, αεροδρόμια, τα ίδια τα μέσα μεταφοράς (αυτοκίνητα, τρένα ή αεροπλάνα), αλλά και οι μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες, τα σούπερ μάρκετ ή ακόμη, με διαφορετικό τρόπο, οι καταυλισμοί προσωρινής στέγασης των προσφύγων. Ο μη τόπος είναι λοιπόν το απολύτως αντίθετο της διαμονής, της κατοικίας. Σε αυτούς τους μη τόπους δεν κατακτά κανείς την ανωνυμία του παρά μόνο αφού έχει επιδείξει την ταυτότητά του – διαβατήριο, πιστωτική κάρτα, επιταγή ή οτιδήποτε άλλο καθιστά έγκυρη την πρόσβασή του εκεί. Με αυτό το κλασικό πλέον βιβλίο, ο Μαρκ Ωζέ διάνοιξε νέες προοπτικές, προτείνοντας μια ανθρωπολογία της υπερνεωτερικότητας που μας εισάγει σε ό,τι θα μπορούσε να είναι μια εθνολογία της μοναξιάς.

Νικόλαος-Ιωάννης Κοσκινάς, Κάφκα και κινηματογράφος - Ο «κινηματογραφικός» Κάφκα, Εκδόσεις Ροές

Ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο Φραντς Κάφκα; Και πόσο «καφκικός» ήταν τελικά; Εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του, το βιβλίο επιστρέφει στα ίδια τα κείμενα. Αναζητά τον Κάφκα ως δημιουργό, χιουμορίστα, ριζοσπάστη, μοντερνιστή, και ως συγγραφέα συνδεδεμένο με την εποχή του και τα μέσα της. Μέσα από αφηγήματα, ημερολόγια, επιστολές και αφορισμούς, το βιβλίο φωτίζει την απροσδόκητη σχέση του Κάφκα με τον κινηματογράφο και εστιάζει στον διαμεσικό χαρακτήρα της γραφής του, ως δομικό στοιχείο ενός τρόπου με τον οποίο η λογοτεχνία αντιστέκεται, διαταράσσει, παρεμβαίνει στον κόσμο. Με εργαλεία από τη θεωρία της αφήγησης, τη σημειολογία του κινηματογράφου και τη μοντερνιστική αισθητική, επιχειρείται μια εκ βάθρων νέα ανάγνωση του έργου του Κάφκα, που ανιχνεύει όχι το τι είδε ή έγραψε, αλλά το πώς είδε και έγραψε. Μπορεί το βλέμμα να γίνει αφήγηση; Μπορεί η γραφή να πάψει να εξηγεί και να γίνει καθαρό βλέμμα;