Καθηγήτρια Ιστορίας Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική, συγγραφέας, μέλος του νέου Δ.Σ. της ΕΡΤ, (πολύ) εργαζόμενο κορίτσι. Στο νέο της βιβλίο ένας φιλόδοξος φοιτητής της Νομικής και εκπαιδευτής σκύλων εισβάλλει στη ζωή ενός καθηγητή του με κυνικές διαθέσεις. Η ATHENS VΟΙCE εισβάλλει στη ζωή της με διερευνητικές διαθέσεις.
Status update… Νιώθω λιγάκι σαν την Ντόροθι στον «Μάγο του Οζ», λίγο πριν χτυπήσει δυο φορές τα τακούνια της...
Πώς βλέπεις την κοινωνική δικτύωση και ποια η σχέση σου με το net; Απορώ πώς ζούσαμε εκτός δικτύου... Για τους πιτσιρικάδες είναι hylopitta-proof contact, αλλά για τους υπόλοιπους είναι emergency contact με όσους αγαπάμε. Αφού δεν προλαβαίνουμε να τους δούμε, χαζεύουμε τις φωτογραφίες τους στο facebook. Αφού δεν αράζουμε τα απογεύματα ακούγοντας Νίνα Σιμόν, τους κλείνουμε το μάτι απ’ την άλλη άκρη της πόλης (ή της γης) ποστάροντας στο προφίλ τους το feeling good. Ακόμα κι ένα χαμόγελο από άνω τελείες και παρενθέσεις είναι πάντα ένα χαμόγελο!
Η ιστορία του βιβλίου σε λίγες λέξεις; Το «Πεινασμένο στόμα» είναι η ιστορία ενός φοιτητή της Νομικής που δεν έχει τίποτα και τα θέλει όλα, εξού και ορέγεται τη ζωή ενός καθηγητή του που τα έχει όλα και... δεν θέλει τίποτα!
Tι θα «καταλάβουμε» αν το διαβάσουμε; Ότι δεν μπορείς να στριμώξεις στο περιθώριο τόσους πολλούς για τόσο πολύ χωρίς να πληρώσεις το ακριβό τίμημα.
Πώς βλέπεις τους πιτσιρικάδες σήμερα; Όπως τους πιτσιρικάδες που ήμασταν εμείς χτες. Μόνο πιο τρομαγμένους από το μέλλον, πιο ακυρωμένους δηλαδή, αφού είχαν την ατυχία να προσπαθήσουν ν’ ανθίσουν (ματαίως) μέσα στη δικτατορία του φόβου.
Ποιο είναι το τελευταίο συγκλονιστικό βιβλίο που διάβασες; Το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν. Ευτυχώς το διάβασα την πιο σωστή στιγμή: ενώ έγραφα το μυθιστόρημά μου. Είχα απόλυτη ανάγκη το απάνθρωπο βλέμμα του.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Φοβερή συγγραφέας! Με το τρυφερό χιούμορ του Σάλιτζερ, τον αυτοκαταστροφικό ρομαντισμό του Φιτζέραλντ, την πικρή ευφυΐα της Ντόροθι Πάρκερ, το κοινωνικό αυτί του Ροθ, τον ιδιοφυή κυνισμό του Σελίν, το σκοτεινό φως της Σύλβια Πλαθ... αλλά θα τα καταφέρω να μεγαλώσω άραγε σ’ αυτή τη χώρα των αχαλίνωτων μωρών;
Τελικά σώθηκε η χώρα; Μπαααα... Ο σώζων εαυτόν σωθήτω... μήπως καταφέρει να σώσει και κανέναν άλλον.
Είσαι μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Τι έχει αλλάξει σε σχέση με τον περασμένο αιώνα; Οι απόκληροι αυτής της γης απόκτησαν ένα μικρό βήμα για να μιλήσουν. Ακόμα ψάχνουμε αυτιά να τους ακούσουν όμως...
Ποια ώρα της ημέρας και σε τι συνθήκες προτιμάς να γράφεις; Σ’ ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα, με φοβερούς καφέδες και τσιγάρα, νύχτα και μέρα, μ’ έναν (αν όχι Τον) αγαπημένο να συζητάμε αραχτοί στα πεζούλια όταν δεν γράφουμε...
Πώς γεννιούνται οι ιδέες στο μυαλό σου για τις ιστορίες που γράφεις; Όλη την ώρα, σαν τροπικές καταιγίδες, εκεί που δεν τις περιμένω, ακατάσχετα!
Πώς γράφτηκε το «Πεινασμένο στόμα»; Υπάρχει κάποια περίεργη ιστορία από πίσω; Υπάρχει μια αληθινή ιστορία που έζησα πιτσιρίκα και δεν την ξέχασα ποτέ. Ήταν σαν να την παρακολούθησα για να τη γράψω κάποτε...
Mε ποιο λογοτεχνικό ήρωα ή ηρωίδα ταυτίζεσαι περισσότερο; Με τη Φράνι, την αδερφή του Ζούη. Συχνάζει κι αυτή σε προαύλια πανεπιστημίων κι έχει περίεργες αντιδράσεις όταν ακούει πομπώδεις βλακείες...
Στο νέο σου βιβλίο ο Λυκαβηττός είναι τόπος συνάντησης των κεντρικών χαρακτήρων. Πώς εμπνέει η πόλη τη γραφή σου; Μολονότι ορειβατώ, είμαι 100% παιδί της πόλης. Δεν έχω ούτε ένα κύτταρο Καρκαβίτσα μέσα μου, ούτε μισή περιγραφή της φύσης στα βιβλία μου. Ζω μέσα στην πόλη νύχτα και μέρα, με διαμορφώνει και τη διαμορφώνω κάθε μέρα.
Πόσο αδηφάγο μπορεί να γίνει ένα πεινασμένο στόμα; Όπως λέει και η Penelope Houston στο μότο του βιβλίου μου: “A hungry mouth cannot kiss the world”...
Mήπως πρέπει να πατηθεί restart στην Ελλάδα; Πρέπει και μπορεί. Αφού προηγηθεί το delete όμως, μην το ξεχνάμε αυτό...
Tι σε γοητεύει στην καθημερινότητα; Τα μικρά πράγματα: τα πρωινά με ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, τα άσκοπα ξενύχτια κουβεντιάζοντας στη βεράντα μέχρι να πάρει να χαράζει, το τσουρεκοκρουασάν της Εύης απέναντι από τον Ευαγγελισμό, το ξεθυμασμένο άρωμα στο γιακά του...
H ιστορία μπορεί να μας δώσει ενδείξεις για τη μακροπρόθεσμη έκβαση της κρίσης; Η ιστορία προσπαθεί να καταλάβει το παρελθόν. Το μέλλον της κρίσης αόρατον – όχι για όλους... Ο Γιώργος Πανόπουλος, νομίζω, κάτι βλέπει.
Πού μένεις, πού συχνάζεις, πώς μετακινείσαι στην πόλη; Μένω στο Μαρούσι μόνο και μόνο γιατί είμαι ερωτευμένη με το σπίτι μου. Κάθε βράδυ όμως ονειρεύομαι το κέντρο, στο οποίο φτάνω με παραγεμισμένα τρένα, καθυστερημένα λεωφορεία και βρομερά ταξί!
Nοσταλγείς ή σκέφτεσαι το μέλλον; Γεννήθηκα στραμμένη προς το μέλλον – πράγμα αρκούντως παράδοξο για κάποια που βγάζει το ψωμί της από το παρελθόν...
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με 3 λέξεις; Homo ludens: Παιγνιώδης άνθρωπος.
Τι έχεις κρατήσει από τους δικούς σου; Τον τρόπο που με κοίταζε ο πατέρας μου, λες και ήμουν το 8ο θαύμα. Το αόρατο προστατευτικό δίχτυ των αδερφών μου.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις πάρει; Αύριο είναι μια άλλη μέρα – μου την έδωσε η κολλητή μου Σκάρλετ Ο’Χάρα. A
*Το «Ένα πεινασμένο στόμα» κυκλοφόρεί τη Δευτέρα από τις εκδόσεις Καστανιώτη .
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
11°
