Ο Πολυχώρος γεμάτος. Οι μεταφραστές μαζί με τον εκδότη και τις υπεύθυνες επικοινωνίας του εκδοτικού οίκου ανέβηκαν στο πάνελ. Και η νέα αστυνομική «κολεξιόν» του Μεταίχμιου για τη φετινή χρονιά παρουσιάστηκε ενώπιον δημοσιογράφων, μπλόγκερ και λοιπών «σασπενίστας», που αδημονούσαμε.
Καλύτερη λέξη από την «κολεξιόν», αλλά και από το «αστυνομική σειρά – Μεταίχμιο» είναι νομίζω και το «Μεταίχμιο / γραφείο μαύρων τουριστικών ταξιδιών». Γιατί πέρα από τους «σεσημασμένους» Νέσμπο, Λάκμπεργκ και λοιπούς ευπώλητους σταρ Σκανδιναβούς, τα νέα αστυνομικά του οίκου, θα μας διακτινίσουν και σε άλλες σκηνές-πόλεις εγκλήματος.
Η Clare Mackintosh στο «Σε είδα» συγγράφει ένα breathtaking κλειστοφοβικό νουάρ που εξελίσσεται με φόντο το λονδρέζικο μετρό. Η Tana French στο «Δάσος», ένα συγγραφικό ντεμπούτο που έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, κορυφώνει τη δράση του έξω και πέρα από το Δουβλίνο, στο επικίνδυνο και σκοτεινό Νονκαρί. Ο Daniel Cole της «Κρεμάλας» καταμετρά αριθμούς θυμάτων και στις δυο όχθες του Ατλαντικού, με το πρώτο πτώμα να βρίσκεται στη Νέα Υόρκη.
Ως συνέχεια του απίστευτα πετυχημένου «Σκοτεινό Βερολίνο», ο Harald Gilbers στους «Γιους του Όντιν» αναβιώνει την καθημερινή ζωή των τελευταίων ημερών του Τρίτου Ράιχ στο Βερολίνο. Κι ο γνωστός παλιόφιλος Stuart Neville του πολυαγαπημένου «Τα Φαντάσματα του Μπέλφαστ», αυτή τη φορά και υπό το ψευδώνυμο Haylen Beck ξεχύνεται στην επικίνδυνη μοναξιά και τον «Εφιάλτη στην Αριζόνα».
Με το ελληνικό κοινό να αγκαλιάζει θερμότατα το αστυνομικό μυθιστόρημα και τις παραλλαγές του σε νουάρ, crime fiction, ιστορικό, police procedural novel και άλλες κατηγορίες που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των φαν, το «Μεταίχμιο» δεν απογοητεύει. Η Yrsa Sigurdardottir στο «Μήνυμα», στην οποία τόσο απεριόριστο θαυμασμό χαρίζει ο μετρ Άρνε Ντάαλ – «η κυρία που έφερε την αστυνομική λογοτεχνία στην πρώτη γραμμή» - μας στέλνει σε φόνους κυριολεκτικά θαμμένους στις χρονοκαψούλες των ισλανδέζικων παγετώνων. Σκοτεινή, γοτθική και με έντονα τα στοιχεία των παραμυθιών, η Kate Hamer στο «Μην το πεις πουθενά» αναρωτιέται αν ακόμα και η οικογένειά μας κρύβει μέσα της αληθινά φαντάσματα.
Ο κατάλογος - παρουσίαση κλείνει με τα «Άγνωστα Πρόσωπα» της Susie Steiner και τον «Βάλτο των Χαμένων Ψυχών» της Susanne Jansson, αμφότερα καλοστημένων πλοκών με ρέουσες αφηγήσεις, υπόνοιες μεταφυσικού τρόμου και αδιανόητων γεγονότων προς εξιχνίαση. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το «Έι, συναρπαστικό!», όπως δήλωσε για το «Επτά μείον Ένα» ο Ίαν Ράνκιν, όταν ολοκλήρωσε το πανέξυπνο θρίλερ που ξεπερνά τα πρότυπα της αστυνομικής λογοτεχνίας και υπογράφει ο Άρνε Ντάαλ.
Η βραδιά σβήνει στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο του Μεταίχμιου, με κρασί, καπνό και συζητήσεις της «φυλής». Γιατί είμαστε πολλοί, είμαστε ενωμένοι, πωρωμένοι και απίστευτα διψασμένοι για αστυνομική λογοτεχνία, εκεί έξω, σε μιαν Αθήνα που ούτως ή άλλως από μόνη της αποτελεί σκηνικό, με τις σειρήνες να ουρλιάζουν στην Ιπποκράτους και τις επικίνδυνες νύχτες να υφαίνουν ιστούς μαύρης αράχνης στα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των ημερών: φόνοι στην Κηφισιά και κίνδυνοι στο Ζεφύρι. Αμφιβάλλει κανείς;
13°
