«Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία». Γιατί να το διαβάσεις;

Υπόθεση: Πέντε μετανάστες αποφασίζουν να φύγουν από το Κουρδιστάν και να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο στη Βουδαπέστη. Ξεκινούν, λοιπόν, με τα πόδια και καθώς περνούν από την Τουρκία, την Ελλάδα και τη Σερβία, ο γηραιότερος Μπίρκα αποφασίζει να τους διηγηθεί  την ιστορία του Αρμουρόπουλου. Τα πάθη της πριγκίπισσας Μερσούδα τους συντροφεύουν στο μακρύ και επίπονο οδοιπορικό τους και τους δίνουν το έναυσμα για σκέψη και συζήτηση. Το ελάφι ακολουθεί τα βήματά τους και εκείνοι προσπαθούν να στήσουν τη ζωή τους από την αρχή, διατηρώντας τις μνήμες τους ζωντανές.

Συγγραφέας: O Νίκος Ξένιος σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το 1986 ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές με τον Κορνήλιο Καστοριάδη στην École des Hautes Études en Sciences Sociales, στο Παρίσι. Ως διδάκτορας της Πολιτικής Φιλοσοφίας δημοσίευσε μελέτες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Συνεργάζεται με το περιοδικό Αρχαιολογία και Τέχνες και την ιστοσελίδα book press, εκτάκτως δε και με τα περιοδικά Ιστός, Οδός Πανός, Δέ(κατα), Athens Review of Βooks, Ποιητική και Ουτοπία. Έχει δημοσιεύσει τη συλλογή διηγημάτων Το άχτι και τη νουβέλα Ένα τριάρι για τον Οιδίποδα («Φαρφουλάς», 2011 και 2012, αντίστοιχα).

Σε ποιους απευθύνεται: Αν θες να διαβάσεις μια νουβέλα που συνδυάζει μοναδικά τη μαγεία του παραμυθιού με την οδυνηρή πραγματικότητα, κοιτάζοντας στα μάτια τους πρόσφυγες.

Θα σε συνεπάρουν:

1. Η απλότητα του λόγου του συγγραφέα. Κάθε λέξη υπηρετεί έναν σκοπό, κάθε φράση κρύβει τους δικούς της συμβολισμούς, κάθε σκηνή απεικονίζει ζοφερές αλήθειες. Δωρικότητα και μεστότητα σε απόλυτη αρμονία.

2. Οι δυνατές εικόνες που ξεπηδούν σε κάθε σελίδα. Έντονες, καθαρές, σκιαγραφημένες με περίσσια λεπτομέρεια, κατορθώνουν να σε μεταφέρουν νοητά στο σήμερα και στο χθες και να νιώσεις κι εσύ κομμάτι του παραμυθιού.

3. Η ήρεμη αφήγηση που καταφέρνει χωρίς εξάρσεις, μελοδραματισμούς και υπερβολές να αποδώσει με καθαρότητα την τραγικότητα της κατάστασης των μεταναστών.

4. Η απόλυτη εναρμόνιση του φόβου, της αβεβαιότητας των ανασφαλειών, του τρομακτικού άγνωστου με τον λυρισμό και την ποιητική αύρα της ιστορίας της Μερσούδας.

Κορυφαία στιγμή: Οι στίχοι του κουρδικού τραγουδιού «Ο δρόμος δεν ρωτά πού είσαι, ο δρόμος δεν ρωτά πού πας. Ο δρόμος ποτέ δεν φοβάται. Τίποτε απ' τον δρόμο δεν μοιάζει σαν τον άνθρωπο. Και τίποτε απ' τον άνθρωπο δεν μοιάζει σαν τον δρόμο» που αντικατοπτρίζει απόλυτα τις ιστορίες και τη μοίρα των χαρακτήρων σε αυτό το οδοιπορικό.

Αν μπορούσα θα άλλαζα: Ούτε λέξη δεν θες να αλλάξεις σε αυτή τη νουβέλα, που η ανάγνωσή της φανερώνει μια χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον.

Φράση που ξεχώρισα: «Τι σόι πράμα είναι η ιστορία της ζωής μας. Μια ιστορία χαμένων ψυχών»

Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ