Ερωτισμός, σασπένς και σκοτεινές ζωές στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του ’50. Γράψιμο που μεθάει, πλοκή που σε ρουφάει μέσα της. Το ιδανικότερο βιβλίο για κρασί και chill-out στον καναπέ, γιορτινό ρεπό, να διαβάζεις αχόρταγα με τη σιωπή να σε τυλίγει. Η Ντόροθι Μπ. Χιουζ υπήρξε ένα από τα πιο παραγνωρισμένα ονόματα στο ευρετήριο του κλασικού νουάρ. Όχι πλέον. Η νονά του hardboiled αντιμετωπίζεται επιτέλους με το δέος που της αξίζει.
Γεννήθηκε το 1904 στο Μιζούρι, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο Νέο Μεξικό. Εξέδωσε 14 μυθιστορήματα και μια συλλογή ποίησης, ακμάζοντας την περίοδο ανάμεσα στο 1940 και στο 1952. Έγραψε κριτικές για τους Los Angeles Times, την New York Herald Tribune, την Tribune του Αλμπουκέρκι. Αρκετά από τα έργα της μεταφέρθηκαν στο Χόλιγουντ, με το ομότιτλο «In A Lonely Place» του 1950, σε σκηνοθεσία Νίκολας Ρέι, να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ερμηνευτικές στιγμές του Μπόγκαρτ.
Στο απόγειο της καριέρας της, αποσύρθηκε για να αφοσιωθεί στην άρρωστη μητέρα της και την οικογένειά της. Επηρεασμένη από το λιτό, κοφτό στιλ του Έρικ Άμπλερ, του Γκρέιαμ Γκριν και του Φόκνερ, και έχοντας η ίδια επηρεάσει ολόκληρο το φάσμα των επιγόνων της, από την Χάισμιθ και τον Τζιμ Τόμσον ως τον Μπρετ Ίστον Έλις, η Χιουζ κάνει τους σχολιαστές της τέχνης της να αναρωτιούνται: Γιατί δεν είναι τόσο φημισμένη όσο ο Τσάντλερ, ο Χάμετ ή ο Ελρόι; «Το να την φέρεις πίσω δεν είναι πράξη νοσταλγίας», δηλώνει ο Ουόλτερ Μόσλι. Προσυπογράφουμε. Κανείς δεν περιέγραψε τη φύση του κακού, τον μισογυνισμό, τον ρατσισμό και τις κρυφές πτυχώσεις στις ζωές των άλλων με τόση διεισδυτικότητα.
Το «Σ’ έναν έρημο τόπο» είναι η ιστορία ενός σίριαλ κίλερ προτού επινοηθούν οι ιστορίες για σειριακούς δολοφόνους. Εξιστορημένο σε πρώτο πρόσωπο υπό την οπτική του βασικού χαρακτήρα, διηγείται την κοινωνιοπαθή κατάβαση στην άβυσσο του Ντιξ Στιλ, ενός βετεράνου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος αδυνατεί να δοκιμάσει μακριά από το πεδίο της μάχης την ίδια αίσθηση «δύναμης, αγαλλίασης και ελευθερίας που ένιωθε όταν ήταν μόνος στον ουρανό». Τυχοδιωκτικός και αμοραλιστής, ο Στιλ είναι ένας άλλος Τομ Ρίπλεϊ που περιφέρεται στο Λος Άντζελες παρατηρώντας τη συλλογική μεταπολεμική ανάταση με το βλέμμα πίσω από το βλέμμα. Αυτή είναι η επικράτεια του ατέρμονου καλοκαιριού, με τα υγιή μαυρίσματα, τις ιδιωτικές λέσχες και τις δουλειές στα κινηματογραφικά στούντιο, ο ίδιος ωστόσο κινείται στην ομίχλη, ένα φαινόμενο που επανέρχεται στις σελίδες, στα τοπία όσο και στους ανθρώπους που κινούνται πίσω από τη διαπερατή μεμβράνη της.
Το διάστημα που ο Ντιξ βρίσκεται στην Καλιφόρνια, μια γυναίκα στραγγαλίζεται κάθε μήνα. Δεν υπάρχει κίνητρο. Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ των εγκλημάτων. Δεν διαπράττονται ποτέ στην ίδια γειτονιά. Μέλος της έρευνας είναι ο Μπραμπ Νικολάι, της αστυνομίας του Λος Άντζελες και επιστήθιος φίλος του Στιλ από την περίοδο του πολέμου. Ο Μπραμπ ήταν «ο μεγάλος του αδελφός. Αλλά δεν ήξερε τα πάντα». Αυτό που αγνοεί ο ντετέκτιβ είναι πως, μερικά πράγματα ένας άντρας τα κρατάει μυστικά. Στο εγκληματικό μυαλό του Στιλ, «ήταν διασκεδαστικό να κρατάς κάποια πράγματα μυστικά». O κυνηγός και το θήραμα πιάνονται χεράκι χεράκι, «γιατί ο κίνδυνος γλυκαίνει το παιχνίδι». Από την πυρετική υπόθεση δε λείπουν και οι απαραίτητες στο νουάρ στερέωμα φαμ φατάλ, η Σίλβια, ψηλή και υπέροχη και ατάραχη, με λεία χρυσά μαλλιά και νωχελικές κινήσεις, η φιλήδονη Λόρελ Γκρέι, «πιο σκληρή απ’ όσο θα μπορούσε να είναι ποτέ η Σίλβια αλλά δεν ήταν και από ατσάλι. Μπορούσε να σπάσει». Θα κατορθώσουν να διακρίνουν τον υπολογισμό και την απάτη; Ένα βιβλίο που στις φλέβες του κυλάει ο φόβος.
12°
