Τον εαυτό σου τον βλέπεις ως εικονογράφο ή ως κομίστα;
Περισσότερο ως εικονογράφο μια και κάθε καρέ σε ένα κόμικ αποτελεί μια μικρή εικονογράφηση με κείμενο στα μπαλονάκια. Θεωρώ πως αυτό είναι το πρώτο στοιχείο που έρχεται στο μυαλό του κάθε κομίστα, δηλαδή πως θα στήσει την εικόνα – η εικόνα προηγείται και το κείμενο έπεται.
Ποιές είναι οι επιρροές σου;
Η μεγαλύτερη επιρροή μου θα έλεγα με σιγουριά πως ήταν ο Moebius. Το σχέδιό του ήταν πρωτοποριακό και αξεπέραστο. Αυτό όμως που περισσότερο με συνάρπασε στο έργο του και μου άνοιξε δρόμους τόσο στο σχέδιο όσο και στην αφήγησή μου ήταν ο ελεύθερος - σουρεαλιστικός τρόπος που έφτιαχνε τις ιστορίες του. Και φυσικά να μη ξεχάσω τα περιοδικά της Βαβέλ. Αξέχαστες εποχές.
Ποιά ανάγκη σε οδήγησε να θέλεις να εκφραστείς με λέξεις και να γράψεις κι εσύ;
Ο λόγος είναι εικόνα από μόνος του και πολύ πιο άμεσος. Το κόμικ είναι το μέσο, όμως εγώ ψάχνω για άμεσες λύσεις αρκετές φορές και έτσι κατέφυγα στη λογοτεχνία που δε έχεις το χρονικό και χωρικό περιορισμό του κόμικ.
Στο βιβλίο σου «Εννιά σκοτεινά παραμύθια» τι προηγήθηκε; Οι εικόνες ή οι λέξεις; Πώς το δούλεψες;
Προηγήθηκαν οι λέξεις. Μια απλή ιστορία κρύβει η δημιουργία αυτού του βιβλίου. Ένα κορίτσι ανεβαίνει στο σπίτι του φίλου μου Βασίλη με 9 ιστορίες. Ο Βασίλης της διαβάζει και ξετρελαίνεται από τη παιδική τους διαύγεια, οπότε έρχεται σε μένα και με ρωτάει. Θες; Τις διαβάζω και αμέσως ξεκινώ της εικονογράφηση, η οποία βγήκε τόσο αβίαστα όσο ποτέ δεν βγήκε έτσι άλλη δουλειά μου. Θεωρώ ότι επειδή η γραφή ήταν πρωτόλεια, αυτό βοήθησε.
Το κοριτσάκι που διηγείται τα παραμύθια είναι το alter ego σου;
Σε ορισμένες ιστορίες ναι, όπως σε αυτή που λέει πώς ένα παιδί πρέπει να μάθει καλούς τρόπους.
Τι κρύβουν οι δύο ιστορίες στο βιβλίο σου «Outlet»; Ποιες οι αφορμές για να τις γράψεις;
Το «Outlet» πήρε το όνομα του από το ανακαινισμένο εκπτωτικό εμπορικό κέντρο, στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης. Όμως ενέχει ο τίτλος και την έννοια της διαφυγής. Αυτό και κρύβουν οι δυο ιστορίες του. Την ανάγκη δηλαδή να ξεφύγουν οι ήρωες του από τη μονοτονία της ρόδας του ποντικού. Η βασική αφορμή για της συγγραφή του βιβλίου ήταν βασικά οι δύο νέες αφήξεις των παιδιών μου. Πρόσφατα έγινα πατέρας και επειδή στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε βοήθεια από τους δικούς μου, το βάρος έπεσε στη σύζυγό μου κυρίως και σε μένα. Οι έξοδοι ήταν ελάχιστες και ολιγόλεπτες και κυρίως επισκεπτόμουν το εμπορικό κέντρο κοντά στο σπίτι. Μέχρι και οι εργαζόμενοι με έμαθαν και εγώ κατάλαβα τη δική τους ρουτίνα. Για να τους ελευθερώσω και εμένα μαζί, έγραψα ότι έγραψα.
Με τι υλικά δουλεύεις; Πού μπορεί να δει κάποιος δουλειές σου;
Κυρίως δουλεύω με κλασσικό μαύρο μαρκαδόρο και ακουαρέλες. Μοιράζω τη δουλειά μου σαν πλανόδιος γυρολόγος στα κομιξάδικα των Εξαρχείων. Ενώ υπάρχει και το σάιτ των αυτοεκδόσεων που είναι το www.gaasp.gr
Όταν εικονογραφείς έχεις στο μυαλό σου το «αποτέλεσμα» ή αφήνεις το σχέδιο να σε οδηγήσει;
Συνήθως υπάρχει μια γενική ιδέα, που διακόπτεται από την ακουαρέλα. Δηλαδή ξεκινώ με μια διαδικασία ντρίπινγκ και από τα νερά που αναμειγνύονται με το χρώμα, προκύπτουν κάποιες πρώτες εικόνες και τέλος επεμβαίνω με το μαρκαδοράκι για να ορίσω τη φόρμα της εικόνας.
Αν ένας ψυχαναλυτής έβλεπε τις εικόνες ή διάβαζε τις ιστορίες τι φαντάζεσαι πώς θα σκεφτόταν για σένα;
Ίσως ότι έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που μπορεί να είναι και εξωγήινος, μετά ίσως ότι τελικά ο άνθρωπος είναι χαζός, ενώ τέλος θα καταλήξει ότι δεν έχουμε και πολύ χώρο για να τον κλείσουμε και αυτόν μέσα. Δηλαδή μπορεί να με παρέπεμπε...
