«Άδειος Χώρος» 2025: Το πιο fresh φεστιβάλ θεάτρου νέων δημιουργών. Οι 7 ομάδες μάς συστήνονται.

Ένα νέο Φεστιβάλ ξεκινά στο ιστορικό Θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής. Με τον τίτλο «Άδειος χώρος», δίνει το βήμα σε νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν το έργο τους. Από τις 11 έως τις 23 Ιουνίου το γεμίζει με νέες ιδέες, νέες σκηνικές προτάσεις που συνομιλούν με το μέλλον του ελληνικού θεάτρου. Οι φετινές συμμετοχές έφτασαν τις 130. Από αυτές, επιλέγησαν επτά για να παρουσιάσουν το έργο τους στο φεστιβάλ. Να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη ενέργεια προέκυψε από τη συνεργασίας του σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινού με τον  επικεφαλής του Πολιτιστικού Οργανισμού «Λυκόφως» Γιώργου Λυκιαρδόπουλου.

Φεστιβάλ «Άδειος χώρος» στο θέατρο Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής: oι 7 ομάδες μάς συστήνονται λίγο πριν τις πρεμιέρες τους

Οι ομάδες που θα συμμετέχουν στο φετινό φεστιβάλ στο θέατρο Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής, κατά σειρά εμφάνισης, είναι οι ακόλουθες: Ομάδα Catharsis με το «Σκυρόδερμα», οι Αυτή κι Αυτοί με την παράσταση «Κρότος», οι Cupids με το έργο «Γκόλφω»,  οι SOMETHING LAUGHING WILD με το «Play» του Μπέκετ, η ομάδα Φάσμα με την παράσταση « See it. Say it. Sorted», οι gel με το «Excuse me, where is exochi?» και οι Duente με το έργο «Το σπίτι του ηθοποιού δεν είναι το θέατρο».

Η ομάδα Catharsis

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Ο κύριος πυρήνας της ομάδας Catharsis αποτελείται από τον σκηνοθέτη Άρη Κακλέα, την visualartist Τατιάνα Υφαντή και τους ηθοποιούς Χρήστο Τσάβο και Ρωξάνη Στρουμπούλη. Η ιδέα για την ομάδα γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του 24, σε ένα μπαλκόνι στην κυψέλη όταν γεννήθηκε το ερώτημα αν, εκτός από ωραία παρέα, μπορούμε να κάνουμε και ωραίες παραστάσεις. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια παράσταση που να μας εκφράζει απόλυτα. Για αυτό και δημιουργήσαμε ένα έργο που παίχτηκε για μία και μοναδική φορά.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
Η πρώτη μας παράσταση ως ομάδα ήταν ο «Ο Θεός των Σκουπιδιών». Η performance «Σκυρόδερμα» είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά μας. Πιστεύουμε ότι είναι νωρίς για να αυτοεγκλωβιστούμε σε μία θεματολογία. Παρ όλα αυτά, βλέπουμε πως μας ελκύει ιδιαίτερα η αλλοτρίωση των ανθρωπίνων σχέσεων σε μία «μετά το τέλος» δυστοπία.

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή, ενός από τους διαχρονικά σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου;
Χαιρόμαστε πολύ που δίνεται μία τέτοια ευκαιρία σε νέες ομάδες και ευχόμαστε αυτό το Φεστιβάλ Να αποτελέσει μία υπενθύμιση ως προς το κοινό αλλά και στους θεσμούς ότι πέρα από τους καταξιωμένους δημιουργούς στον ήδη υπάρχοντα χώρο αυτή τη στιγμή πλάθεται μια νέα γενιά καλλιτεχνών που ψάχνουν να βρουν τους δικούς τους τρόπους να υπάρξουν.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Στην παράσταση «Σκυρόδερμα» θα παρακολουθήσουμε τις μεταποκαλυπτικές μαρτυρίες των τελευταίων επιζώντων του σήμερα. Δεν εστιάζουμε τόσο στο να περάσουμε ένα μήνυμα στο κοινό γιατί έτσι κι αλλιώς δεν συμφωνούμε με την διδακτική πλευρά του θεάτρου. Ωστόσο, θα θέλαμε να ανοίξουμε ένα διάλογο όσον αφορά το κατά πόσο αυτή η σκηνική δυστοπία διαφέρει από την σύγχρονη καπιταλιστική πραγματικότητα.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Όσον αφορά την πρόβα, προσπαθούμε να θεσπίσουμε μία όσο το δυνατόν ρευστότερη ιεραρχία που να μην θολώνει τα όρια μεταξύ των εκάστοτε ευθυνών της δημιουργίας αλλά ταυτόχρονα να επιτρέπει μια συνδιαλεκτική συνεργασία. Όσον αφορά τα θεσμικά και τα οργανωτικά ζητήματα της ομάδας μας, όλες οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Φυσικά. Οι Peeping Tom, η Complicite, η Compagnie Louis Brouillard καθώς και η χορευτική ομάδα La Veronal είναι λίγες από τις ομάδες που αποτελούν ένα ενεργό πρότυπο για εμάς.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Πάνω από όλα, ενεργή.

Η ομάδα Αυτή και Αυτοί

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Σπύρος: Είμαστε οι “Αυτή κι Αυτοί”. Ξεκινήσαμε τρεις και έχουμε γίνει πολλοί. Η «Αυτή», η μουσικός μας, η Ελένη, κι οι «Αυτοί», αρχικά ο Αντρέας κι εγώ και μετά μεγαλώσαμε με τον Τάσο και μετά με την Ηρώ, τη Γεωργία, τον Πάνο, την Αφροδίτη και την Αλεξάνδρα.
Ελένη: Κι αυτό που μας ενώνει είναι η αγάπη για το θέατρο, τη δημιουργία και την ελληνική λογοτεχνία.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
Αφροδίτη: Δεν είναι η πρώτη μας παράσταση ως ομάδα.
Τάσος: Ξεκινήσαμε με τον «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη, ως πειραματική παράσταση και όταν η ομάδα πήρε την ολοκληρωμένη της μορφή, κάναμε το πρώτο μας έργο. Δραματοποιήσαμε το μυθιστόρημα «Την Κυριακή έχουμε γάμο» του Γιάννη Ξανθούλη.
Αφροδίτη: Και τη σεζόν που μας πέρασε κάναμε τη δεύτερη παράστασή μας, δραματοποίηση του μυθιστορήματος «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.
Ηρώ: Και η θεματική που μας απασχολεί, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι “Κοινωνία εναντίον Ανθρώπου”.
Αντρέας: Και «Άνθρωπος εναντίον Κοινωνίας».

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή, ενός από τους διαχρονικά σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου;
Πάνος: Η χαρά είναι τεράστια. Η τιμή μεγάλη.
Τάσος: Το άγχος επίσης.
Αφροδίτη: Περήφανοι, αγχωμένοι, κουρασμένοι.
Αλεξάνδρα: Ανυπομονούμε.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Αντρέας: Ορμώμενοι από το διήγημα της Λιλής Ζωγράφου “Ο τρόμος”...
Πάνος: Και όχι μόνο.
Γεωργία: Και από την επικαιρότητα.
Αντρέας: Φτιάξαμε μία παράσταση άχρονη, σωματική…
Σπύρος: Παράλογη.
Αλεξάνδρα: Πολύχρωμη και φωναχτή.
Ηρώ: Και ο σκοπός μας είναι να μιλήσουμε στο κοινό. Να φτιάξουμε έναν καθρέφτη για να δώσουμε μία ελπίδα.
Γεωργία: Ένας κρότος να ταρακουνήσει λίγο τις συνειδήσεις μας.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Σπύρος: Η ιεραρχία είναι οριζόντια μεν. Όλοι είμαστε μέρος της δημιουργίας και όλοι λέμε τη γνώμη μας για όλα. Αλλά, επειδή αυτό πολλές φορές καταλήγει σε χάος…
Αντρέας: Υπάρχει μία ιεραρχία που το σώζει. Ο καθένας στο δικό του κομμάτι έχει τον τελικό λόγο ώστε να υπάρχει ομοιογένεια και ομοιομορφία.
Πάνος: Και πάντα καταλήγουμε σε ένα αποτέλεσμα που μας ικανοποιεί όλους.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Πάνος: Ο Tarantinο, ο…
Σπύρος: Και πάμε στα ελληνικά…
Ηρώ: Ο Άρης Μπινιάρης.
Γεωργία: Ο Θόδωρος Τερζόπουλος.
Σπύρος: Οι C for Circus και οι 4Frontal είναι επίσης δύο ομάδες που έχουν μία πορεία σαν αυτή που θέλουμε κι εμείς να κάνουμε.
Γεωργία: Και κάνουν πάντα πολύ αξιόλογες και ομαδικές δουλειές που μας εμπνέουν.
Ηρώ: Αλλά κυρίως ακούμε το ένστικτό μας και θέλουμε να φτιάξουμε τη δική μας ταυτότητα που θα είναι ξεχωριστή.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Ελένη: Τη φαντάζομαι και θέλω να είναι ενωμένη. Να δουλεύει με ειλικρίνεια απέναντι στα έργα που ασχολείται, όπως από την πρώτη μας παράσταση.
Ηρώ: Και πιστή στην ταυτότητά της.
Τάσος: Και στην ψυχή.
Σπύρος: Και να εξελιχθούμε όσο μπορούμε.
Πάνος: Να φτάσουμε εκεί που στοχεύουμε.
Αντρέας: Και να λέμε ιστορίες.

Ομάδα Cupid's

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Είμαστε η θεατρική ομάδα Cupid's. Τα περισσότερα μέλη της ομάδας μας έχουν σπουδάσει σε διαφορετικές σχολές, που άλλες συνδέονται με την τέχνη του θεάτρου και άλλες όχι.Εγώ, η Γεωργία Κατσίλα, που δημιούργησα την ομάδα, αποφοίτησα από την δραματική σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρά και στη συνέχεια από το τμήμα σκηνοθεσίας του Εθνικού Θεάτρου. Ο Γιώργος Ταλιάνης-Ζαφειρόπουλος αποφοίτησε από την δραματική σχολή «Αρχή» και ο Τάσος Χρυσόπουλος από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.Κάτι ανεκτίμητο που ενώνει τους τρεις μας είναι ο ίδιος δάσκαλος υποκριτικής ο Δημήτρης Ήμελλος, που μας ενέπνευσε βαθιά για την τέχνη του θεάτρου αλλά και της ζωής.Η ΈμιλυΚουκουτσάκη σπούδασε εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση και στη συνέχεια έκανε την πρακτική της στο Εθνικό θέατρο. Έχει πια μια μεγάλη πορεία στο θέατρο, πλάι στην καλλιτέχνιδα Ελένη Μανωλοπούλου.
Ο Νίκος Κυριαζής, με τον οποίον γνωριστήκαμε στο εργαστήριο ποίησης στο σπίτι του ποιητή Τάκη Σινόπουλου, σπούδασε μουσική στο «Ωδείο Αθηνών»και έκτοτε δεν σταματά να εξερευνά μουσικές διαφορετικών πολιτισμών.Η ιδέα της δημιουργίας της θεατρικής ομάδας μας γεννήθηκε το 2023, λίγο καιρό πριν λάβουμε μέρος στο φεστιβάλ «Adapt theatre»στο θέατρο TempusVerum, με διασκευή στο θεατρικό έργο Cyrano de Bergerac του EdmondRostand, και με την επιθυμία να αποκτήσουμε μια ξεχωριστή πορεία στον χώρο του θεάτρου, έχοντας όνομα με νόημα. Έπαιζαν οι ηθοποιοί Αιλιάνα Μαρκάκη, Γιάννης Μπάτσης, Σπυριδούλα Γκέκα και Γιώργος Γκίκας σε σκηνοθεσία και διασκευή της Γεωργίας Κατσίλα και μουσική σύνθεση Μαρίας Λατσίνου.Η ομάδα, ως νεοσύστατη, ανανεώνει τα μέλη της ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παράστασης.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
Με τα νέα μέλη της ομάδας συμμετέχουμε στο φεστιβάλ "Άδειος χώρος".Η θεματική των παραστάσεων που απασχολεί την ομάδα μας αφορούν διάφορους τομείς της ζωής και μεγάλα διλήμματα των ανθρώπων,οι σχέσεις μεταξύ τους, με την εξουσία, με τον έρωτα, με τον πόλεμο, με το μεταφυσικό,ως μέσο για την πραγμάτωση των ονείρων, και με την ελπίδα, που διαμορφώνει την στάση του απέναντι στην ζωή.Το όνομα της ομάδας το εμπνεύστηκα από το ρωμαϊκό όνομα του θεού του Έρωτα (Cupid), αφού η παρουσία ή η απουσία του Έρωτα παίζει καθοριστικό λόγο στην εξέλιξη των γεγονότων της ατομικής καθώς και της συλλογικής ζωής!

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή, ενός από τους διαχρονικά σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου;
Η ευγνωμοσύνη που έχουμε για τον κ. Στάθη Λιβαθινό, καταξιωμένο σκηνοθέτη στην Ελλάδα και στοεξωτερικό, είναι αμέτρητη, που μας έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχουμε σ’ αυτό το φεστιβάλ!Πάντα πρωτοποριακός,με ευαισθησία για την τέχνη, έδωσε την ευκαιρία, με την δημιουργία του φεστιβάλ "άδειος χώρος", να συστηθούν νέες ομάδες, όπως εμείς, και να έχουμε αυτή την όμορφη εμπειρία να παρουσιάσουμε την παράστασή μας στο κοινό χωρίς διαγωνιστικό χαρακτήρα.Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που εκτιμήσαμε, όπως επίσης την γενναιόδωρη συνεργασία με την παραγωγή "Λυκόφως" του κ. Γιώργου Λυκιαρδόπουλου,που άνοιξε τις πόρτες της αποθήκης του θεάτρου και του βεστιαρίου να δανειστούμε ό,τι χρειαζόμαστε για την παράστασή μας.Σημαντική εμπειρία επίσης είναι πως θα ανέβουμε στην θεατρική σκηνή που ο σημαντικός σκηνοθέτης Λευτέρης Βογιατζής όργωνε με επιμονή και αφοσίωση,εξερευνώντας σε βάθος θεατρικά έργα, που άφησαν σε άρση μια δημιουργική εποχή,που χάραξε ο ίδιος,καθώς έφυγε πολύ νωρίς.Είμαστε ευγνώμονες και αισθανόμαστε τυχεροί.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Η παράσταση «Γκόλφω»του Σπυρίδωνος Περεσιάδη αφηγείται την ιστορία αγάπης δύο νέων και την εξέλιξή της, όταν εισβάλει το "ξένο" στοιχείο, που αναταράσσει τις αξίες των ανθρωπίνων σχέσεων, και που παραπέμπει στο φίδι του παραδείσου. Η παράσταση,μέσα από μια σύγχρονη, ποιητική προσέγγιση, αποτυπώνει τον έρωτα και το όνειρο. Η ιτιά στο κέντρο λειτουργεί ως βασικός αφηγητής της ιστορίας, πλέκοντας το νήμα της αφήγησης,ενώταυτόχρονα, ως μέσα αφήγησης, λειτουργούν και ο ορατός στα μάτια των θεατών κόσμος και ο αθέατος. Η ιτιά παραμένει βουβός μάρτυρας της τραγικής μοίρας τωνερωτευμένων, ενώ το σκηνικό βυθίζεται σε μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Οι τρεις ηθοποιοί, μέσα από τα κοστούμια τους, μεταμορφώνονται σε πλάσματα αυτού του ονειρικού κόσμου, και πλέκουν την ιστορία σαν ανάμνηση ενός έρωτα που δεν πρόλαβε να ανθίσει, αλλά αντίθετα στοιχειώνει για πάντα το τοπίο. Μέσα από τις υφές, τα μοτίβα και τις σκιές, οι ηθοποιοί γίνονται φορείς μιας συλλογικής μνήμης, όπου το προσωπικό δράμα της Γκόλφως συναντά τη διαχρονική τραγικότητα του ανεκπλήρωτου έρωτα. Το στοιχείο που κυριαρχεί στην παράσταση είναι το αφηγηματικό, που πλέκει όμως με τέτοιον τρόπο τα θέματα μεταξύ τους, ώστε η ουσία του έργου -η συγχώρεση- να κατακλύζει στο τέλος τη σκηνή, με τελικό στόχο να χωρέσει σε όλες τις ανθρώπινες καρδιές.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Στην ομάδα μας υπάρχει ιεραρχία, όμως η δημιουργική διάθεση όλων των συντελεστών στην πορεία της εξερεύνησης των θεμάτων που προτείνει ο σκηνοθέτης και του πλαισίου της παράστασης επηρεάζει και διαμορφώνει την παράσταση ανάλογα. Χαρακτηριστικό του τρόπου εργασίας μας στην διάρκεια των δοκιμών είναι η διατήρηση μιας άγνωστης πάντα περιοχής προς εξερεύνηση. Ξεκινάμε από συγκεκριμένο πλαίσιο, οριοθετημένο, που πηγάζει από την σκηνοθεσία και την αισθητική της παράστασης που θα δημιουργήσουμε. Στην πορεία εξερευνούμε τα θέματα του θεατρικού έργου μέσα από etùde (σπουδή πάνω στα ορισμένα θέματα), ανακαλύπτουμε προσωπικές συσχετίσεις με αυτά που μας αφορούν και ταυτόχρονα έχουν πανανθρώπινο χαρακτήρα. Οι προτεινόμενες συνθήκες του έργου είναι αντικειμενικές , και λειτουργούν ως οδηγός μας , για να επιστρέφουμε πάντα στην επαλήθευση αυτών. Μέσω της διαδικασίας των δοκιμών, έχουμε εξερευνήσει τις σχέσεις μας και έχουμε ανακαλύψει ό,τιδήποτε κρύβεται μέσα στο κείμενο και πίσω από αυτό. Το παιχνίδι, το χιούμορ και το βάθος είναι η αφετηρία μας.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες και ομάδες που μας εμπνέουν και θέλουμε να συνεργαστούμε. Ο κ. Στάθης Λιβαθινός είναι από τους σκηνοθέτες που μας εμπνέει πάρα πολύ! Με την ομάδα του, που αποτελείται απόσπουδαίους ηθοποιούς όλα αυτά τα χρόνια, μας εκπλήσσει και μας διδάσκει έμμεσα. Καλλιτέχνες που μας εμπνέουν επίσης είναι ο Ευριπίδης Λασκαρίδης με την ομάδα OSMOSIS, που ξεχωρίζουν για την ουσιαστική εκκεντρικότητα τους, ο σκηνοθέτης AntúRomeroNunes και άλλοι. Το κυριότεροχαρακτηριστικό της θεατρικής ομάδας μας είναι η αγάπη για την ποίηση, που αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης, και για τον δάσκαλόμας, τονΔημήτρη Ήμελλο, ο οποίος θα διατηρεί πάντα μια ξεχωριστή θέση στην έμπνευσή μας.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Φανταζόμαστε την ομάδα μας τα επόμενα χρόνια να εξελίσσεται κατακόρυφα, να διατηρεί την περιέργειά της για ανακάλυψη, και να είναι εξαιρετικά δημιουργική παρουσιάζονταςέργα δυνατά, που θα αγγίζουν προσωπικά τον καθένα, θα συνδέονται σε βάθος με όλες τις τέχνες,θα διεγείρουν την φαντασία και τον προβληματισμό του, και θαδιευρύνουν την ευαισθησία του σε ανθρώπινες ψυχικές, συναισθηματικές, κοινωνικές και πολιτικές δυσκολίες.Φανταζόμαστε μια ομάδα γεμάτη πάθος για ουσιαστική προσφορά, και όσο το δυνατόν πιο πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία!

Ομάδα SOMETHING LAUGHING WILD (Κάτι που γελάει άγρια εν μέσω της αδυσώπητης θλίψης)

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτήν και τι σας ενώνει;
Είμαστε ο Κωνσταντίνος, ο Κωστής, η Anya, η Δήμητρα, η Μαριάννα και ο Θάνος. Οι τέσσερις πρώτοι γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ η Μαριάννα —ηθοποιός και μουσικός— και ο Θάνος —ηχολήπτης και sounddesigner— μπήκαν στην παρέα μέσα από πρόσφατες συνεργασίες με τον Κωνσταντίνο. Ερχόμαστε από διαφορετικά πεδία: υποκριτική, σκηνοθεσία, μουσική, δραματουργία, ηχητικό σχεδιασμό. Αυτό που μας ενώνει είναι το πάθος για το θέατρο, η ανάγκη να μιλήσουμε μέσα από αυτό και η επιθυμία να επανεφεύρουμε τους όρους της συνεργασίας.
Δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως «ομάδα» με τη στενή έννοια. Δεν πιστεύουμε στις ομάδες ως δομές, αλλά στις σχέσεις — στις δύσκολες, εύθραυστες, μακροχρόνιες σχέσεις που χτίζονται με εμπιστοσύνη, σύγκρουση και κοινό ρίσκο. Η συνεργασία μας είναι καρπός προσωπικών ιστοριών και της διαρκούς απόφασης να παραμένουμε, επειδή βρίσκουμε ο ένας στον άλλον κάτι το γοητευτικό.
Για τη συμμετοχή μας στο φεστιβάλ χρειαζόταν ένα όνομα. Ο Κωνσταντίνος πρότεινε το SOMETHING LAUGHING WILD, μια φράση από το HappyDays του SamuelBeckett: “Something laughing wild amid severest woe” — «Κάτι που γελάει άγρια εν τω μέσω αδυσώπητης θλίψης». Αυτό θα προσπαθήσουμε να είναι και η παράσταση.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Υπάρχει κάποια θεματική που σας απασχολεί σταθερά;
Αυτή είναι η πρώτη μας δημόσια εμφάνιση με αυτή τη σύνθεση, αλλά έχουμε ξαναδουλέψει μαζί — άλλοτε στη σχολή, σε εργαστήρια, σε άλλες συνθέσεις.
Στο επίκεντρο αυτής της δουλειάς μας βρίσκεται το σώμα, η γλώσσα, ο ήχος, η μνήμη, το άρρητο και το ανεπεξέργαστο — ως τραύμα αλλά και ως γελοίο. Μας ενδιαφέρει η σύγκρουση της εσωτερικής επιθυμίας με την κοινωνική ή ιδεολογική κατασκευή του εαυτού: ο άνθρωπος στη ρωγμή, στη στιγμή κρίσης του ρόλου του.

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από τον Στάθη Λιβαθινό, ανάμεσα σε περισσότερες από 130 αιτήσεις, για να παρουσιάσετε τη δουλειά σας στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων;
Το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων είναι για εμάς τόπος-μνήμη, φορτισμένος με ιστορία και μορφές. Το να σταθούμε εκεί ως νέοι δημιουργοί, να μιλήσουμε μέσα από ένα έργο που αγαπάμε, είναι ταυτόχρονα προνόμιο, πρόκληση και ευθύνη. Μας δίνει την ελπίδα πως ίσως υπάρχει ακόμη χώρος για νέες φωνές στο ελληνικό θέατρο. Ευχαριστούμε θερμά για την εμπιστοσύνη και την επιλογή, μα κυρίως για την πρωτοβουλία να ανοίξει αυτός ο εμβληματικός χώρος στις φωνές νέων δημιουργών.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Το Play, μονόπρακτο του Samuel Beckett, είναι ένας τριπλός, φρενήρης, ειρωνικός μονόλογος: τρεις φωνές επαναλαμβάνουν μια ερωτική και υπαρξιακή σύγκρουση — χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, εγκλωβισμένες σ’ έναν μεθοριακό χώρο. Μοιάζουν με θραύσματα μνήμης ή παράσιτα σκέψης.
Το προσεγγίζουμε μέσα από το φίλτρο του παιχνιδιού. Με εργαλεία τον ρυθμό, την επανάληψη, τη φωνητική παρτιτούρα και την αποστασιοποίηση, προσπαθούμε να φωτίσουμε τον πυρήνα του έργου μέσα από το σώμα, τη φωνή και την αποτυχία της επικοινωνίας. Δεν μας απασχολεί το τι συνέβη. Μας νοιάζει το πώς πονάει. Και γιατί αυτός ο πόνος μπορεί να είναι — εντέλει — τόσο γελοίος. Δεν θέλουμε να στείλουμε κάποιο μήνυμα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν σκηνικό χώρο. Να προσκαλέσουμε τον θεατή σε μια εμπειρία — που ίσως να του αφήσει ένα ερώτημα.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Η διαδικασία είναι οριζόντια, τουλάχιστον στην πρόθεσή της. Δεν σημαίνει πως όλα είναι ισότιμα, αλλά πως υπάρχει χώρος για ακρόαση, δοκιμή και εμπιστοσύνη. Ο Κωνσταντίνος υπογράφει τη σκηνοθεσία, η Μαριάννα τη μουσική, ο Θάνος τον ηχητικό σχεδιασμό, ενώ η Anya, ο Κωστής και η Δήμητρα παίζουν τους ρόλους. Ωστόσο, η σκηνική γλώσσα είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς. Πιστεύουμε σε ένα θέατρο που γεννιέται μέσα από τη συνάντηση διαφορετικών ανθρώπων με κοινή αισθητική.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Ο καθένας μας εμπνέεται από διαφορετικά έργα, ανθρώπους, σκηνικές φόρμες και εποχές — από το παρελθόν, το παρόν, την Ελλάδα, το εξωτερικό. Αλλά συμφωνούμε σε κάτι: μας εμπνέουν όσοι δουλεύουν με πειθαρχία και ριζική ειλικρίνεια. Όσοι αμφιβάλλουν για αυτό πουκάνουν, αλλάσυνεχίζουν.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουμε ως «ομάδα». Δεν είμαστε brand. Δεν έχουμε πενταετή πλάνα. Θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με όρους που μας εμπνέουν, με ελευθερία — ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα διαλυθούμε και θα ξαναβρεθούμε αλλιώς. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως αναζητούμε πάντα κάτι αληθινό, ευάλωτο και ίσως επικίνδυνο — μέσα και έξω από τη σκηνή.

Ομάδα Φάσμα

 Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Είμαστε απόφοιτοι δραματικών σχολών της Αθήνας, όλοι νέοι ηθοποιοί που ψάχνουμε τη θέση μας στο θέατρο. Ξεκινήσαμε από την ανάγκη να δουλέψουμε συλλογικά πάνω σε κάτι δημιουργικό, που να εκφράζει ένα κομμάτι από όσα κουβαλάμε μέσα μας και θέλουμε να εξωτερικεύσουμε. Γύρω από το έργο του Frédéric Sonntag άρχισε να διαμορφώνεται η ομάδα και μαζί μας συσπειρώθηκαν και καλλιτέχνες από τον χώρο της μουσικής, των εικαστικών και της σκηνογραφίας, που στήριξαν γενναιόδωρα την ιδέα μας. Αυτή η συνάντηση ήταν η αρχή.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
Ναι, αυτή είναι η πρώτη μας παράσταση ως ομάδα. Ξεκινήσαμε μέσα από το έργο Sous Contrôle, το οποίο μάς κινητοποίησε, μάς τρόμαξε και ταυτόχρονα μάς έδωσε χώρο να εκφραστούμε. Μας απασχόλησαν και μας απασχολούν ζητήματα ελέγχου, ταυτότητας, επιτήρησης, και το πώς επηρεάζεται ο άνθρωπος όταν βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς “παρακολούθησης». Το θέμα που μας απασχολεί είναι το πώς λειτουργεί η εξουσία μέσα μας και όχι μόνο απέναντί μας.

Πώς αισθάνεστε που επιλεχθήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή;
Είναι μεγάλη τιμή να επιλέγεται η πρότασή σου από ανθρώπους του θεάτρου με το κύρος και το έργο του κυρίου Λιβαθινού. Θέλουμε να σταθούμε στο ύψος αυτής της περίστασης με τη δουλειά μας, με αφοσίωση και συνέπεια. Το ίδιο το ιστορικό Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, όπως πολύ σωστά λέτε, έχει προσφέρει μια πολύ σημαντική ιστορία στο θέατρο και είναι ένας χώρος που πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί και δάσκαλοι έχουν περάσει από αυτό. Κάποιους είχαμε την τύχη να τους γνωρίσουμε, και αρκετούς τους θαυμάσαμε μέσα από το έργα και της παραστάσεις τους. Και μόνο η παρουσία μας εδώ, για εμάς μια ομάδα ηθοποιών στο ξεκίνημα τους, είναι μια δημιουργική ευκαιρία και πάνω απ’ όλα μια σπουδαία εμπειρία για όλους μας.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Στην παράσταση βλέπουμε έναν κόσμο όχι τόσο μακρινό από τον δικό μας. Το θεατρικό έργο «Υπό Έλεγχο» (Sous Contrôle) του Γάλλου συγγραφέα Φρεντερίκ Σοντάγκ μάς μεταφέρει σε μια δυστοπική κοινωνία όπου η επιτήρηση και ο έλεγχος είναι διαρκώς παρόντες. Μέσα από αυτήν τη συνθήκη, το έργο εξερευνά τις συνέπειες μιας ζωής υπό συνεχή παρακολούθηση, φωτίζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τις δομές κοινωνικής κυριαρχίας και τον τρόπο με τον οποίο η ιδεολογία εδραιώνεται και αναπαράγεται μέσω των μηχανισμών επιτήρησης. Πρόκειται για έναν κόσμο ελέγχου, καχυποψίας και σιωπηλής συναίνεσης — έναν κόσμο όπου όλοι είναι ταυτόχρονα επόπτες και επόπτευόμενοι. Χρησιμοποιώντας τη φράση “Seeit, sayit, sorted”, που ακούγεται καθημερινά στο μετρό του Λονδίνου, η παράσταση θίγει με αιχμηρό τρόπο το πώς η κοινωνία μάς ωθεί να γίνουμε πρόθυμοι παρατηρητές όχι μόνο των άλλων, αλλά και του ίδιου μας του εαυτού.Δεν επιδιώκουμε να δώσουμε ένα «μήνυμα» με κεφαλαία γράμματα. Αντίθετα, θέλουμε να ανοίξουμε ερωτήματα: Πόσο ελεύθεροι είμαστε πραγματικά; Πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από την παγίδα της διαρκούς επιτήρησης; Και, τελικά, τι μπορεί να κάνει ο καθένας — ή όλοι μαζί — για να αλλάξει αυτό το σύστημα;

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Από την αρχή της συνάντησης μας μας ενδιέφερε η συν-δημιουργία, η ανοιχτή ανταλλαγή ιδεών και το να χτίσουμε όλοι μαζί αυτό που κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να φτιάξει μόνος του. Κάποιες φορές αυτό μας πήρε περισσότερο χρόνο, άλλες γέννησε δημιουργικές εντάσεις, αλλά στο τέλος αυτό ήταν που έκανε και κάνει τη δουλειά μας πιο ζωντανή και πιο δική μας.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Υπάρχουν καλλιτέχνες και ομάδες θέατρου που μας εμπνέουν. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν φοβούνται να δοκιμάζουν νέα εκφραστικά μέσα, που ερευνούν το πολιτικό και το υπαρξιακό ζήτημα χωρίς να προσφέρουν εύκολες απαντήσεις. Θα θέλαμε πολύ, στο μέλλον, να συνεργαστούμε με δημιουργούς που μας προκαλούν όχι απαραίτητα για να συμφωνήσουμε, αλλά να συνατηθουμε μαζί τους σε κάτι καινούργιο

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να το ξέρουμε και αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον από μόνο του. Αυτή η δουλειά, το Sous Contrôle, ήταν σαν να ξεκινήσαμε μια συζήτηση μεταξύ μας την οποία θελουμε να τη μοιραστούμε με το κοινό. Και δεν θέλουμε να την αφήσουμε στη μέση. Μετά από το Φεστιβάλ θα θέλαμε πολύ να συνεχίσουμε να επικοινωνούμε τη δουλειά μας. Μέσα από αυτή την ευκαιρία που μας έδωσε η συγκεκριμένη πρόταση του φεστιβάλ συναντήσαμε συναδέλφους/συνεργάτες όπου βρήκαμε έναν κοινό δημιουργικό τόπο, μια δουλειά που πραγματικά θα θέλαμε να την μοιραστούμε με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.

Ομάδα gel

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Τι σπουδάσατε, πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Ονομάζομαι Μαρία Αλεξοπούλου και αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν το 2023. Ήδη από τη σχολή η ομάδα ήταν κάτι που με ενδιέφερε. Έπειτα μας γεννήθηκε κιόλας από μια ανησυχία. Ανησυχία που έγινε ανάγκη. Ανάγκη για ψάξιμο, για δουλειά. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς αυτά. Πιστεύω στις ομάδες ως ζωντανούς οργανισμούς. Xρειάζονται φροντίδα, πίστη, επιμονή και αφοσίωση. Η συνάντηση δεν είναι δεδομένη, αλλά όταν συμβαίνει, ανοίγει δρόμους, κόσμους ολόκληρους και έχει ομορφιά μεγάλη. Αυτό νομίζω μας συνέβη εδώ κι όλα αυτά μάλλον είναι που μας ενώνουν. Τα πρόσωπα της ομάδας αυτής είναι η Μαριάννα Μαριγώνη, ο Στέργιος Μικρούτσικος, η Νικολέττα Θαμνοπούλου, ο Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, ο Χάρης Καρύδης, ο Ιάσονας Γιανναράς, η Μάιρα Σιδερίδου. Βοήθησαν με χιλιάδες τρόπους η Εύα Γκαδρή, η ΒαλιάναΣημητάκου, και η Εύη Κεμερλή που ζωγραφίζοντας για την παράσταση, μοίραζε φως στις πρόβες.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
Πρόκειται για την πρώτη μας παράσταση ως ομάδα, αλλά και για την πρώτη μας προσπάθεια δημιουργίας σε επίπεδο συγγραφής, σκηνοθεσίας και δραματουργίας. Ωστόσο, αρκετά μέλη της ομάδας έχουν ξανασυνεργαστεί σε παραγωγές της προηγούμενης χρονιάς. Όσον αφορά στη θεματική που μας απασχολεί, νομίζω πως αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι η αναζήτηση μιας σκηνικής γλώσσας που να συνδυάζει το χάος με την απλότητα, φέρνοντας επί σκηνής εικόνες και αισθήσεις μιας κοινής, συλλογικής μνήμης.

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός, ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή;
Η διοργάνωση αυτού του Φεστιβάλ αποτελεί μια πράξη πίστης στη νέα καλλιτεχνική δημιουργία. Είναι πραγματικά ελπιδοφόρο να προσφέρεται —κυριολεκτικά και μεταφορικά— ο χώρος σε νέους δημιουργούς για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Μια τέτοια πρωτοβουλία αποδεικνύει πως το θέατρο δεν παύει ποτέ να χρειάζεται νέες φωνές και προβληματισμούς. Νιώθουμε βαθιά χαρά που αποτελούμε μέρος αυτής της προσπάθειας.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
Στην παράστασή μας «Excuseme, where is Exochi? Μία διαδρομή στους ανθρώπους», παρακολουθούμε επτά πρόσωπα να επιστρέφουν σε έναν τόπο, για να αποχαιρετήσουν —μέσα από μια πομπή αναμνήσεων— ένα πρόσωπο που τους ενώνει, τις παιδικές τους μνήμες, τις κάποτε ζωντανές αισθήσεις και συναισθήσεις τους.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Οι ιδέες, οι εικόνες και τα υλικά της παράστασης προέκυψαν μέσα από κοινή έρευνα και αυτοσχεδιασμό. Αν και σε αυτή την παράσταση γράφω και σκηνοθετώ, στην πραγματικότητα το κείμενο στηρίχθηκε στα υλικά που προέκυπταν, ανακαλύπταμε και επεξεργαζόμασταν μαζί στην πρόβα. Επίσης κάποια κείμενα γράφτηκαν από άλλα μέλη της ομάδας και τα συνδύασα.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Κάποιοι καλλιτέχνες και ομάδες που ήταν σημείο αναφοράς για την δουλειά μας ο Περικλής Μουστάκης, η Εύη με την παπαρούνα της, ο Χάρης με τα πεταχτά του τα μαλλιά, ο ChristophMarthaler, οι ForcedEntertainment, ο Martin Zimmermann και άλλοι ζωντανοί και μη.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Να καταπιάνεται με κείμενα και συγγραφείς. Ενδεικτικά αναφέρω τον Τσέχωφ και τον Στσεπάνοβιτς.

Ομάδα Duente

Μπορείτε να μας συστηθείτε; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της ομάδας σας, ποιοι είναι οι άνθρωποι πίσω από την ομάδα και τι σας ενώνει;
Η νεογέννητη ομάδα μας αποτελείται από τους ηθοποιούς Θησέα Παπαπαναγιώτου, Αλέξανδρο Τωμαδάκη και Ελίζα Χαραλαμπογιάννη, τη Βενετία Λονγκ στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία και τη Νατάσα Πετροπούλου στη σκηνοθεσία και το σχεδιασμό φωτισμών. Συναντηθήκαμε και ενωθήκαμε χάρη στην όρεξη μας για δημιουργία, την αγάπη για την τέχνη μας και την ανάγκη μας να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις αλλά και τις αδυναμίες μας στα πλαίσια μιας ομάδας.

Είναι η πρώτη σας παράσταση ως ομάδα; Αν όχι, ποιο ήταν το πρώτο σας έργο; Γενικά υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματική που σας απασχολεί;
«Το σπίτι του ηθοποιού (δεν είναι το θέατρο)» είναι η πρώτη δημιουργία μας. Προς το παρόν δεν επικεντρωνόμαστε σε μια συγκεκριμένη θεματική. Η ζωή είναι μια αστείρευτη πηγή προβληματισμών και απολαύσεων και έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να τα ανακαλύψουμε και να δούμε πως μας επηρεάζουν ως καλλιτέχνες. Σίγουρα αυτό που μας κινητοποιεί και μας κρατά σε εγρήγορση είναι η περιέργεια για τα κείμενα και τους συγγραφείς, οι διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης της δουλειάς μας και δοκιμή νέων εργαλείων.

Πώς αισθάνεστε που επιλεγήκατε από έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Στάθης Λιβαθινός ανάμεσα από 130 και πλέον αιτήσεις, για να δείξετε τη δουλειά σας και μάλιστα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή, ενός από τους διαχρονικά σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου;
Το Φεστιβάλ «Άδειος Χώρος» είναι μια υπέροχη πρωτοβουλία για την οποία είμαστε βαθειά ευγνώμονες. Είναι σπάνιο και γενναιόδωρο καταξιωμένοι καλλιτέχνες και μεγάλοι παραγωγοί να ρισκάρουν και να δημιουργούν ευκαιρίες για νέους καλλιτέχνες, να ανοίγουν το δρόμο για εκείνους και όχι μόνο να καταρρίπτουν κάθε στερεότυπο περί ανταγωνισμού αλλά να δίνουν με τις πράξεις τους το παράδειγμα της συνεργασίας και της ανιδιοτέλειας.
Είναι μεγάλη η χαρά μας που επιλέχθηκε η ιδέα μας και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να την εξερευνήσουμε και να την υλοποιήσουμε. Ο χώρος του Φεστιβάλ, το Θέατρο Οδού Κυκλάδων - Λευτέρη Βογιατζή, είναι ένας ιστορικός πλέον χώρος και αυτό ήταν κάτι που μας προβλημάτισε ήδη από την επιλογή της ιδέας. Η ευκαιρία νέοι καλλιτέχνες να δοκιμαστούν μέσα σε μια σκηνή τέτοιας σημασίας για το ελληνικό θέατρο ήταν κάτι που μας ιντρίγκαρε από την αρχή και εν τέλη αποτέλεσε και κεντρικό άξονα της ιδέας μας.
Ο θαυμασμός για τον "δάσκαλο", ο θυμός για τον “καθιερωμένο”, και η ανάγκη για χώρο στον "νέο", που χτίζεται μοιραία στα θεμέλια του "παλιού" ήταν προβληματισμοί που αντί να τους αποφύγουμε αποφασίσαμε ΝΑ συνδιαλλαγούμε μαζί τους μέσα σε αυτό ΤΟ ιστορικό θέατρο. Πάνω από όλα όμως η συνθήκη αυτή είναι μια μοναδική ευκαιρία που σκοπεύουμε να αδράξουμε και να απολαύσουμε.

Τι θα δούμε στη συγκεκριμένη παράσταση και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στο κοινό;
«Το σπίτι του ηθοποιού (δεν είναι το θέατρο)» είναι μια συνειρμική συρραφή σύντομων ιστορίων του Α. Τσέχωφ, με πρωταγωνιστές ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Οι βασικές ιστορίες που θα επεξεργαστούμε είναι οι ΕΞΗΣ: «Μετά το θέατρο», «Ένα έργο», «Ένας τραγικός ηθοποιός», «Το τέλος ενός ηθοποιού» και «Στο νεκροταφείο». Πρόκειται για μια παράσταση που αναζητά χαλαρές συνδέσεις χωρίς πρωταγωνιστές, χωρίς τελεολογική κατεύθυνση και χωρίς γραμμική αφήγηση. Οι ήρωες μετακινούνται από τη μία συνθήκη στην άλλη χωρίς μεταβατική περίοδο ή ωρίμανση των καταστάσεων. Σε κάθε ιστορία, οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα "αποτέλεσμα", το οποίο μόλις συνειδητοποιούν, και καλούνται να διαχειριστούν.

Με όχημα αυτές τις ιστορίες θα εξερευνήσουμε το «δράμα» μας, θα αυτοσαρκαστούμε, θα αναρωτηθούμε και θα παρατηρήσουμε τι γνώριμο βρίσκουμε σε αυτές τις καταστάσεις και τι μας ενώνει με αυτούς τους ήρωες. Ταυτόχρονα όμως εξετάζουμε πώς χάνονται τα όρια μεταξύ προσωπικής ζωής και εργασίας, πώς ο αυτοσκοπός για επιτυχία και απολαύσεις αφήνει το κενό σαν παρακαταθήκη, πώς δουλεύοντας πολλές φορές ξεχνάμε να ζούμε και πως μπορεί να κυνηγάμε ένα όνειρο μέχρι να το δούμε να γίνεται εφιάλτης: προβληματισμοί που ο Τσέχωφ αποδίδει σε ηθοποιούς που βρίσκονται πιο κοντά στο τέλος της καριέρας τους παρά στην αρχή. Διαβάζοντας όμως τις ιστορίες αυτές νιώσαμε ότι το τέλος με την αρχή δε διαφέρουν και πολύ. Το άγχος για το αύριο, η αμφισβήτηση του εαυτού μας, η ανάγκη για σεβασμό και υποστήριξη, ο αγώνας να αποδείξεις ότι αξίζεις. Φόβοι που βέβαια δεν είναι “προνόμιο των ηθοποιών” αλλά κάθε ανθρώπου που κυνηγά του όνειρα του, την εργασιακή αξιοπρέπεια και κάποιο εχέγγυο ότι οι κόποι του έχουν αντίκτυπο.

Πώς δουλεύετε ως ομάδα; Υπάρχει ιεραρχία ή οριζόντια συνεργασία;
Η ομάδα μας δουλεύει με οριζόντια διάρθρωση που τηρεί όμως τη διαίρεση των αρμοδιοτήτων και των διαφορετικών ειδικοτήτων. Στόχος είναι να δημιουργούμε ανάμεσα μας ένα χώρο όπου ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει με τις δυνάμεις του, να νιώθει ασφάλεια να πει τη γνώμη του σε κάθε πεδίο και να αισθάνεται υποστήριξη σε κάθε αδυναμία ή ανασφάλεια του. Ο καθένας έχει το ρόλο του αλλά ταυτόχρονα συνδράμει με την προσωπικότητα και τις γνώσεις του σε κάθε στάδιο της διαδικασίας. Βασικός στόχος όμως είναι πως διατηρούμε τη χαρά για δουλειά, την όρεξη για εργασία και το ομαδικό πνεύμα. Το θέατρο είναι μια κατ εξοχήν ομαδική υπόθεση και η τέχνη ένας κόσμος που αν δεν απολαμβάνεις μπορεί να αρχίσει να σου κόβει το οξυγόνο. Η οριζόντια διάρθρωση λοιπόν για εμάς δεν είναι απλή επιλογή αλλά θέση ως προς τον τρόπο που δημιουργούμε.

Υπάρχουν καλλιτέχνες ή ομάδες που σας εμπνέουν και θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Φυσικά! Η συνεργασία με καινούργιους ανθρώπους είναι πάντα αναζωογονητική. Νέες δυναμικές, νέες προσωπικότητες, νέες απόψεις ανοίγουν τους ορίζοντες. Το θέατρο άλλωστε είναι οι άνθρωποι που το συνθέτουν άρα κάθε νέα συνεργασία μπορεί να σε μετακινήσει και να σου προσφέρει γνώση και εμπειρία.

Πώς φαντάζεστε την ομάδα σας τα επόμενα χρόνια;
Να είμαστε μεταξύ μας αγαπημένοι και ευγνώμονες για τη συνεργασία είτε τα επόμενα χρόνια μας βρίσκουν μαζί είτε χώρια.

INFO

11/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα Catharsis - Έργο Σκυρόδερμα

13/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα Αυτή κι Αυτοί - Έργο (κρότος)

15/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα Cupids - Έργο Γκόλφω

17/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα SOMETHING LAUGHING WILD
Έργο Play του Samuel Beckett

19/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα Φάσμα - Έργο See it. Say it. Sorted.

21/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα /gel/ - Έργο Excuse me, where is exochi?
Μια διαδρομή στους ανθρώπους

23/06/2025 19.00 και 21.00
Ομάδα Duente - Έργο Το σπίτι του ηθοποιού δεν είναι το θέατρο

Είσοδος δωρεάν με δελτίο εισόδου
Κάθε θεατής μπορεί να κρατήσει μέχρι δυο εισιτήρια σε κάθε παράσταση.