«Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ’ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογος της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί». Με αυτά τα λόγια έκλεινε ο Μάνος Χατζιδάκις το σημείωμα του στην πρώτη έκδοση του θρυλικού πλέον Χαμόγελου της Τζοκόντας. Το συγκλονιστικό έργο, που έχει πουλήσει πάνω από 3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ηχογραφήθηκε το 1965 στη Νέα Υόρκη σε παραγωγή του θρύλου Κουίνσι Τζόουνς. Ακριβώς μισό αιώνα αργότερα, στις αρχές του 2015 η Εθνική Λυρική Σκηνή αναθέτει στην κορυφαία χορογράφο και χορεύτρια Αγγελική Στελλάτου να το χορογραφήσει για το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε μια ενιαία παράσταση με τον λιγότερο γνωστό Μαρσύα του Μάνου Χατζιδάκι.
Η Αγγελική Στελλάτου, εξέχουσα προσωπικότητα του ελληνικού χορού, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής αναλαμβάνοντας να εμφυσήσει κίνηση στα δύο σπουδαία έργα του Μάνου Χατζιδάκι: «Το Χαμόγελο δεν είναι μόνο ένα σημαντικό μουσικό έργο που μεταφέρει τόσο απλά και εύθραυστα τεράστιο συγκινησιακό φορτίο. Είναι ένα κομμάτι μας, μια μουσική που μας έχει σημαδέψει, συντροφεύσει, τόσο που μπορούμε να αναφερόμαστε σε αυτό ως η Τζοκόντα, ή το Χαμόγελο. Ο Μαρσύας, από την άλλη, είναι ένα χορόδραμα, καρπός της συνεργασίας του Μάνου Χατζιδάκι με τη Ραλλού Μάνου, όχι γνωστό αλλά που μαζί με τον Καραγκιόζη θεωρούνται εμβληματικά έργα της χορογράφου», σημειώνει.
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας (έργο 22, 1964) ανθίσταται στην ταξινόμηση, συνδυάζοντας μοναδικά κάποια ειδολογικά και υφολογικά στοιχεία, ας πούμε τη σουΐτα, το σάουντρακ, τον κύκλο τραγουδιών, τα τραγούδια δίχως λόγια, το ποτ-πουρί επιτυχιών, όπως και τη βιβάλντια μελωδικότητα, την κινηματογραφική μεταρομαντική πλούσια-αρμονική συνοδεία, την ελληνική αναφορά (που δεν είναι ούτε λαϊκή ούτε λαϊκότροπη, αλλά «χατζιδακική», δηλαδή μια ελληνικότητα που είχε ήδη τότε τη σφραγίδα του Χατζιδάκι∙ για παράδειγμα, η παράκαμψη του ηχοχρώματος του μπουζουκιού με τη μεταφορική χρήση του μαντολίνου ή/και του τσέμπαλου, δηλαδή η αναίρεση του πρώτου στην αφαίρεση-έκφραση μεσογειακότητας των δεύτερων).
Το μπαλέτοΟ Μαρσύας είναι το έργο 4 στον επιλεκτικό κατάλογο αριθμημένων έργων του Χατζιδάκι και γράφτηκε το 1950. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στην Αίγινα από το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, του οποίου ο Χατζιδάκις υπήρξε ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνικός διευθυντής. Τα σκηνικά ήταν του Γιάννη Τσαρούχη, ενώ στον ρόλο του Απόλλωνα συναντάμε την Αλέκα Κατσέλη. Γράφει ο ίδιος ο Χατζιδάκις για την υπόθεση: «Ο ΜΑΡΣΥΑΣ παίζει με τον αυλό που άφησε η Αθηνά και μαγεύει τους συντρόφους του. Παρασυρμένος απ΄ την δύναμη του, προκαλεί τον Απόλλωνα-Ήλιο και φωνάζει τις Νύμφες να χορέψουν μαζί του. Ο Απόλλων θυμωμένος φωνάζει την δική του ακολουθία, τις Μούσες, που έρχονται να κρίνουν τον αγώνα. Ο Απόλλων παίζει τόσο ωραία, που οι Νύμφες ανησυχούν για το αποτέλεσμα. Ο Μαρσύας απαντά μ΄ ένα ξέφρενο χορό. Τώρα οι Μούσες θ΄ αποφασίσουν. Ο Μαρσύας χάνει και σε λίγο ξεψυχά. Οι Νύμφες θρηνούν τον νεκρό Μαρσύα... Απ΄ τα δάκρυα τους θα γεννηθεί ένας ποταμός, μια βαθιά θάλασσα να τον περιέχει...»
[Από κείμενο του Πάνου Βλαγκόπουλου, Επίκουρου Καθηγητή του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, το οποίο περιλαμβάνεται στο έντυπο πρόγραμμα της παραγωγής]
• Στην παράσταση της Τρίτης 10 Μαρτίου 2015 όλες οι κατηγορίες των εισιτήριων διατίθενται με έκπτωση 15%, στο πλαίσιο της κοινωνικής τιμολογιακής πολιτικής της ΕΛΣ
• Στη δεύτερη παράσταση της παραγωγής, την Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015, θα διατεθούν 150 θέσεις για ανέργους στην τιμή των 5€
9°
