Το λεξικό του Θεάτρου σε 16 παραστάσεις

Εκθαμβωτικές στολές. Εντυπωσιακά βαψίματα. Ερμηνείες, ερμηνείες, ερμηνείες.

Αν θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε με κάτι τη φετινή θεατρική χρονιά τότε αυτό θα ήταν το απόλυτο «τίποτα». Γιατί τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ερμηνείες των ηθοποιών που μοιάζουν να ξεπερνούν τον εαυτό τους κάθε χρονιά όλο και πιο πολύ. Αργά και σταθερά, παρακολουθούμε το Θέατρο που θέλουμε να έχουμε. Το Θέατρο που θέλουμε να χειροκροτήσουμε όχι εν είδει «ευχαριστώ». Το Θέατρο που ευχόμαστε να δούμε στο μέλλον να εξάγεται όπως έχει ήδη ξεκινήσει δειλά δειλά να κάνει.

Στο παρακάτω λεξικό, ξεχωρίσαμε κάποιες από τις παραστάσεις που φέτος μας έκαναν να πιστέψουμε στη δύναμη της ερμηνείας όταν αυτή έχει πίσω της μία σκηνοθεσία που μπορεί και ξέρει πώς να κινεί τα νήματα.

Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων: Η Κατερίνα Ευαγγελάτου «πειράζει» τον Σαίξπηρ και το αποτέλεσμα είναι μία μαγική τραμπάλα μεταξύ παιδικής αλήθειας και ενήλικου ψέμματος. Η παράσταση ανεβαίνει στο νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου» και σύμφωνα με πληροφορίες θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά.

*Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων μέσα στην αρτιότητά της, θα μπορούσε να θεωρηθεί η αρχή της υποκριτικής ωριμότητας του Ορφέα Αυγουστίδη.

Masterclass: Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος σκηνοθετεί τη Μαρία Ναυπλιώτου στο μέχρι τώρα ρόλο της ζωής της. Η Μαρία Κάλλας, παραδίδει μαθήματα ζωής, ταλέντου και ψυχικής δύναμης σε ένα θέατρο που δεν έχει δει μέχρι τώρα άδεια θέση στις παραστάσεις του. Το Masterclass ανεβαίνει στο Μικρό Χορν ενώ την επόμενη χρονιά, θα μετακομίσει ακριβώς από πάνω, στο Θέατρο Χορν. 

*Η Μαρία Ναυπλιώτου αξίζει μέχρι και τον τελευταίο χτύπο του χειροκροτήματός μας.

Στέλλα Κοιμήσου: Ο Γιάννης Οικονομίδης γράφει και σκηνοθετεί μία παράσταση που στο μέσον της απαγάγει την κανονική αναπνοή του θεατή. Για τρίτη συνεχή χρονιά, η Στέλλα (σ.σ.: Ιωάννα Κολλιοπούλου) κοιμάται στο πλευρό του συγκλονιστικού πατέρα της, Στάθη Σταμουλακάτου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.

*Η αντιστοιχία ηθοποιών και ρόλων είναι σχεδόν απίθανη – με την ερμηνεία του Γιάννη Νιάρρου να έχει ήδη χαρίσει στον ηθοποιό τον περσινό σταυρό του Δημήτρη Χορν και με την αντίστοιχη του Στάθη Σταμουλακάτου να κατατάσσει την παράσταση σε μία από τις καλύτερες της δεκαετίας.

Ξύπνα Βασίλη: Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθετεί και υπό μία έννοια κινηματογραφεί στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ένα αλλιώτικο ξύπνημα για τον πολυαγαπημένο Βασίλη του Δημήτρη Ψαθά. Η παράσταση θα συνεχιστεί και του χρόνου.

*Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να μας βγάλει τελείως από το κλίμα της κλασικής ελληνικής κωμωδίας και μας αφήνει παρέα με τον υπέροχα «κακομοίρη» Γιώργο Γάλλο να ταξιδέψουμε σαν άλλοι Βασίληδες με τα «κοτίσια» φτερά μας σε κάποια βερολινέζικη underground θεατρική σκηνή για να χειροκροτήσουμε τα ποιήματα του εξαιρετικού Γιώργου Παπαγεωργίου στο ρόλο του ποιητή Φανφάρα. 

Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα: Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί το Γιάννη Νιάρρο σε έναν από τους πιο «αβανταδόρικους» ρόλους του σύγχρονου θεάτρου και ο ηθοποιός αποδέχεται το challenge σε μία άψογη ερμηνεία. Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. 

*Όλη η παράσταση περιστρέφεται γύρω από την άρτια κινησεολογία και υποκριτική του αυτιστικού Γιάννη Νιάρρου. Ως «φάλτσο» της παράστασης θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι ο σκηνοθέτης φαίνεται να εστίασε στην ερμηνεία του πρωταγωνιστή, χάνοντας λίγο το υπόλοιπο καστ στα σημεία.

Βρικόλακες: Ο Δημήτρης Καραντζάς με την ομάδα που κάθε φορά «κερδίζει» στον αγώνα των καλών κριτικών, ανεβάζει στο Θέατρο Τέχνης ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του Χένρικ Ίψεν. Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν της οδού Φρυνίχου. 

*Ο ερμηνευτικός συνδυασμός Ρένης Πιττακή, Ακύλλα Καραζήση και Μιχάλη Σαράντη δε χάνει ποτέ.

Βόυτσεκ: Η Κατερίνα Ευαγγελλάτου επιστρέφει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μετά την απόλυτη επιτυχία του «Φάουστ» και φτιάχνει ένα θέαμα μοναδικό για το μάτι αλλά όχι τόσο για το αυτί. Το αρκετά «πειραγμένο» κείμενο του Γκέοργκ Μπύχνερ δημιουργεί αρκετές δυσκολίες στο θεατή ως προς την παρακολούθηση των γεγονότων.

*Αν το θέαμα ήταν βουβό, η κινησεολογία, τα χρώματα και η σκηνοθεσία της παράστασης θα μπορούσαν να την κατατάξουν στις καλύτερες της φετινής χρονιάς.

Αρίστος: Ο Γιώργος Παπαγεωργίου φοράει μαύρα σε τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς και τους αφήνει να μας ταξιδέψουν στην σκληρή ζωή του Αριστείδη του Παγκρατίδη ή αλλιώς του ανθρώπου που πέθανε ως ο «Δράκος του Σέιχ Σου». Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Άνεσις.

*Η μουσική και ο δυνατός συνδυασμός των ερμηνειών των τριών ηθοποιών δημιουργούν την αίσθηση του ταξιδιού στα δύσκολα χρόνια του πρωταγωνιστή της ιστορίας ενώ ταυτόχρονα δίνουν στη θεατρική βιογραφία μία πιο «ζωντανή» εκδοχή.

Πυρκαγιές: Η Ιώ Βουλγαράκη σε συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανεβάζει μία παράσταση γεμάτη συναισθήματα. Το δυνατό και εξαιρετικό κείμενο του Ουαζντί Μουαουάντ «ζωντανεύει» στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου της Θεσσαλονίκης και μας κάνει να θέλουμε -σχεδόν να απαιτούμε- την παρουσία του στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή.

*Η παράσταση είναι βασισμένη και στην ταινία «Incendies» του Denis Villeneuve που το 2010 κέρδισε μεταξύ άλλων βραβεύσεων και το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Γυάλινος Κόσμος: Ο Δημήτρης Καραντζάς φέρνει τον εύθραυστο κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας σε μία παράσταση κυριολεκτικά μεγάλη σε μέγεθος αλλά και μεταφορικά, σε σκηνοθεσία. Ο Χάρης Φραγκούλης μας δίνει έναν εξαιρετικό Τομ λίγο πιο ευαίσθητο και πολύ πιο πνιγμένο στο κατεστημένο της μητριαρχίας που μεγαλώνει.

*Η Μπέτυ Αρβανίτη παρά τις αρκετές εκλάμψεις δυνατής ερμηνείας δεν καταφέρνει να βγει από το ρόλο της Μπέτυς Αρβανίτη.

6 Μαθήματα Χορού σε Έξι Μέρες: Ο Πέτρος Ζούλιας ανεβάζει στο Θέατρο Ιλίσια μία παράσταση για τον έρωτα, τη συντροφικότητα και τη μοναξιά. Η Ναταλία Τσαλίκη και ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος φορούν τα παπούτσια χορού τους και αφήνονται στη μαγεία του κειμένου και του ταλέντου τους. 

Κουμ Κουάτ: Ο Γιάννης Καλαβριανός «κερνάει» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μία παράσταση γεμάτη γέλιο με μία «πικρή» επίγευση, αυτήν της δικτατορίας. Ο πάντοτε εξαιρετικός Γιώργος Γλάστρας και η Μαρία Κοσκινά υποδύονται έξι ρόλους και μας καλούν να περάσουμε μαζί τους ένα Πάσχα διαφορετικό και καθόλου «δημοκρατικό».

*Η γρήγορη εναλλαγή των ρόλων όχι μόνο δεν κουράζει αλλά δίνει στο θεατή και τη δυνατότητα να «μπει» στη ροή του έργου.  

Τα Μάτια: Ο Παντελής Δεντάκης παίρνει το δυνατό κείμενο του Πάμπλο Μεσίες και ανεβάζει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μία παράσταση ανάμεσα στα όρια της αληθινής αγάπης και του «νεόφερτου», timing. Η ερμηνεία του Αλέξανδρου Χρυσανθόπουλου ως τυφλού αφήνει τη γλυκιά σκέψη ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει αυτό που είναι και όχι μόνο αυτό που του αξίζει να έχει.

*Το κείμενο αξίζει το χειροκρότημά μας.

Γιούγκερμαν: Ο Δημήτρης Τάρλοου ανεβάζει στο Θέατρο Πορεία έναν ακόμη «δικό» του Καραγάτση. Στα «χέρια» του έχει εύπλαστες ερμηνείες ενός θιάσου 20 ηθοποιών που καθιστούν την παράσταση ως μία από τις μεγαλύτερες της χρονιάς.

Πέτρες στις Τσέπες του: Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου ανεβάζουν με μεγάλη επιτυχία την απολαυστική παράσταση της Μαρί Τζόουνς στο Θέατρο Άνεσις. Για τρίτη συνεχή χρονιά οι δύο ηθοποιοί, αυτοσχεδιάζουν, παίζουν μπάσκετ και κρατούν τον πήχη του χιούμορ ψηλα. Πολύ ψηλά.

*Η παράσταση είχε γίνει ευρέως γνωστή στο ελληνικό κοινό από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και το Δημήτρη Λιγνάδη. 

Φαρενάιτ 451: Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει στο Θέατρο Πόρτα το αριστούργημα του Ρέι Μπράντμπερι, μετά την επιτυχία στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών. Το καταπληκτικό κείμενο του συγγραφέα συνδυάζεται άψογα με τις δυνατές ερμηνείες ηθοποιών όπως είναι η Άννα Μάσχα και η Ευδοκία Ρουμελιώτη που πετυχαίνουν να μας πάρουν μαζί τους σε έναν αγώνα ενάντια αλλά υπέρ στην ύπαρξη του βιβλίου.

*Η σκηνοθεσία φέρνει κάποιες ωραίες, γλυκές θύμισες της αντίστοιχης σκηνοθετικής του François Truffaut.