Ένας ερωτικός μονόλογος εμπνευσμένος από τη ζωή της Κασσιανής, Κασσία. Ικεσία. Εικασία. Κασσιανή, η γυναίκα που αψηφά τον καιρό της. Η μεγάλη ποιήτρια που δεν φοβάται να ικετέψει για τον έρωτά της και που τολμά να κάνει εικόνα τα πιο μύχια ερωτικά της πάθη, την εποχή που η εικόνα βρίσκεται υπό διωγμό. Γεννήθηκε μεταξύ του 805 και του 810 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου (829 -842 μ.Χ.).
Βυζάντιο, περίοδος της Εικονομαχίας. Ο Θεόφιλος αναζητά σύντροφο. Ερωτεύεται την Κασσιανή, παντρεύεται τη Θεοδώρα. Κάποια χρόνια μετά, η Κασσιανή έχει γίνει μοναχή. Γράφει έναν ύμνο. Τον ύμνο που η Μαρία Μαγδαληνή απευθύνει στον Χριστό. Ο Θεόφιλος την επισκέπτεται στο μοναστήρι. Εκείνη κρύβεται. Εκείνος ανακαλύπτει τα χαρτιά της και συμπληρώνει την τελευταία φράση στον ύμνο της.
Ένα έργο για το φόβο των ανθρώπων μπροστά στη διάφανη επιθυμία. Ένας ερωτικός μονόλογο για το φόβο και την άρνηση της επιθυμίας και για τη θρησκευτική γραφή ως ερωτική πράξη. Πρωταγωνιστεί η Ραχήλ Λιαποπούλου. Κείμενο-σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη.
25°
