Νότης Μαυρουδής: Ένας τρυφερός συνθέτης, κιθαριστής, δάσκαλος, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος

Επτά ημερών τον έκλεισαν στην φυλακή. Μαζί με την μάνα του. Η Ζωή Σιδέρη. Μοδίστρα. Είχε καταδικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες για αντιστασιακή δράση. Στα 1945. Έγκυο την έκλεισαν στις γυναικείες φυλακές της Καλλιθέας. Στην λεωφόρο Θησέως. Τώρα εκεί είναι ένα Γυμνάσιο Λύκειο. Τον γέννησε στο σπίτι. Στις 15 Ιουλίου στην οδό Μαντζαγριωτάκη. Μετά από μία εβδομάδα επέστρεψαν στην φυλακή. Θα τους μεταφέρουν στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί τον γέμισαν αγάπη, τρυφερότητα και χάδια οι συγκρατούμενες. Τρία χρόνια τον χόρτασαν φροντίδα και στοργή. "La vita e bella". Τρία χρόνια σαν ταινία του Μπενίνι. Πήρε εξιτήριο και επέστρεψε στην υπόλοιπη οικογένεια. Είναι στην Καλλιθέα που περιγράφει ο Άκης Πάνου στο τραγούδι «Χαροκόπου - Εφτά νομά σ' ένα δωμά». Χαμόσπιτα. Συνοικισμός Ποντίων.

Στο Γυμνάσιο θα βγάλει από τα μυστικά της ντουλάπας, μια ξεχασμένη κιθάρα. Δώρο κάποιου γενναιόδωρου θείου ναυτικού. Θέλει να πει τα κάλαντα με τον φίλο του που μαθαίνει ακορντεόν. Είναι από σόι ποντίων προσφύγων του 1922. Ακούνε κεμεντζέδες και θυμούνται τον μεγάλο πόνο και τα παλιά τα μεγαλεία. Αυτός 13 χρόνων θέλει να μάθει κιθάρα. Δεν θέλει να πάει στα πανεπιστήμια. Θα συνεδριάσει όλο το σόι. Δεν πρέπει τα χεράκια του να σηκώσουν τελάρα και να μπούνε στους ασβέστες. Θα συνδράμουν όλοι. Αλλά πρωτοστατεί η γιαγιά. Θα προστατεύσουν το ταλέντο του. Θα βουτήξει στην μελέτη. Σαν νέος έρωτας. Θα τον χάσουν οι φίλοι του από τα «τσικό» του Πανιωνίου.

Στο Εθνικό Ωδείο της Καλλιθέας δασκάλα είναι η Λίζα Ζώη. Μαθήτρια του Δημήτρη Φάμπα. Θα δει το πάθος και την πρόοδο του που καλπάζει. Θα τον προωθήσει στον μεγάλο δάσκαλο. O Φάμπας είναι χαρισματικός δάσκαλος. Είναι ο εισηγητής της κλασικής κιθάρας στην Ελλάδα.

Έχει πάει στην Ισπανία για σεμινάρια με τον Αντρές Σεγόβια Τόρρες. Από τους κορυφαίους κιθαρίστες διεθνώς. Έχει επιστρέψει φορτωμένος παρτιτούρες. Τις αντιγράφουν οι μαθητές του με το χέρι. Όπως στα μοναστήρια, τις γραφές οι καλογέροι. Τον εμπνέει ότι το μέλλον του θα είναι με μια κιθάρα. Η ζωή του αλλάζει. Σύντομα θα αρχίσει τις δημόσιες εμφανίσεις. Το 1961 θα δώσει το πρώτο του ρεσιτάλ στο Ελσίνκι στην Φιλανδία. Ο Φάμπας θα τον προτείνει να συνοδεύει την Ντόρα Γιαννακοπούλου στην μπουάτ «Το συμπόσιο των Ευγενών» του Γιώργου Μπουκουβάλα.

Στο «Συμπόσιο» συχνάζουν ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης, ο Γκάτσος, ο Κουνάδης, ο Λειβαδίτης. Τον χειροκροτά η διανόηση. Ζυμώνεται. Γίνεται περιζήτητος στις ηχογραφήσεις. Τα ακούσματα της εποχής ευνοούν την κλασική κιθάρα. Με την επιμονή του πολυπράγμωνα Γιάννη Κακουλίδη θα γράψουν τραγούδια. Θα τα τραγουδήσει ο Γιώργος Ζωγράφος. Θα τα παίξει στο «Συμπόσιο». Τον πλησιάζει ένας άγνωστος κύριος και τον ρωτά. «Τίνος είναι τα τραγούδια;». «Δικά μου», θα αποκριθεί. «Ελάτε αύριο να τα ηχογραφήσουμε». Δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Ο άγνωστος ήταν ο «γνωστός» Αλέκος Πατσιφάς που θα επιμείνει και θα τα εκδώσει στην Λύρα. 1964. «Άκρη δεν έχει ο ουρανός». «Τα γιορτινά σου φόρεσε». Με μια κίνηση έχει ευστοχήσει σε τραγουδιστή, συνθέτη, στιχουργό και τραγούδια.

Ο μελαγχολικός λυρισμός του Νότη Μαυρουδή είναι «Νέο Κύμα». Είναι το ένα τρίτο. Τα άλλα δύο είναι ο Σπανός και ο Σαββόπουλος.

Διηγείται στη Μαρία Δούση στον «Μανδραγόρα» μια χαρακτηριστική ιστορία από την ηρωϊκή εποχή. Ένας θαυμαστής από την μπουάτ τους καλεί με τον Ζωγράφο να παίξουν στην γιορτή του, στο σπίτι του στο Κολωνάκι. Η αμοιβή είναι δελεαστική για την εποχή. 500 δραχμές! Έχουν και οι δύο μεγάλη ανάγκη τα χρήματα. Δέχονται. Στο σπίτι ο οικοδεσπότης τους απομονώνει σε ένα σαλονάκι για την έκπληξη. Την κατάλληλη στιγμή τους παρουσιάζει. Παίζουν και παρά την συγκινητική ερμηνεία του Ζωγράφου, οι προσκεκλημένοι δεν δίνουν σημασία. Μιλάνε, γελάνε, λένε ανέκδοτα. Στο τέταρτο τραγούδι ο Νότης Μαυρουδής κοιτάζει τον οικοδεσπότη που είναι απογοητευμένος. Τους κάνει νόημα να σταματήσουν. Αποσύρονται στην απομόνωση. Ο Ζωγράφος ξεσπάει σε κλάματα και ο Μαυρουδής είναι κομμάτια. Ο οικοδεσπότης έρχεται και ακουμπάει σε ένα τασάκι τα συμφωνηθέντα. 250 για τον ένα και 250 για τον άλλον και φεύγει. Επικρατεί μια αμήχανη σιωπή. Ο Ζωγράφος θα πάρει τα δικά του κι ενώ τα έχει πολύ ανάγκη, τα σκίζει κομματάκια και τα αφήνει στο τασάκι. Ο Νότης θα τον μιμηθεί. Θα φύγουν με το κεφάλι ψηλά. Στον δρόμο θα αγκαλιαστούν και θα κλάψουν από χαρά που έσωσαν την αξιοπρέπεια τους.

Ο Μαυρουδής θα πάει φαντάρος στα Γιάννενα και σε δύο μήνες ο Πατσιφάς θα τον φέρει στην Αθήνα. Στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων. Τον πιστεύει και κανονίζει ενώ είναι φαντάρος να διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, με το τραγούδι «Ήταν μεγάλη η νύχτα». Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης. Ερμηνεύει η Σούλα Μπιρμπίλη. Θα του απονείμουν το πρώτο βραβείο.

Είναι συνεσταλμένος και ντρέπεται που ο δάσκαλός του, ο Δημήτρης Φάμπας, είναι μουσικός στην ορχήστρα κι εκείνος συνθέτης. Στις επινίκιες συνεντεύξεις θα υμνήσει τον Μίκη. Που πας φαντάρε; Θα τον φυλακίσουν και θα τον μεταθέσουν στην Δράμα. Όταν απολυθεί, ο Πατσιφάς του παραγγέλνει να μελοποιήσει το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας». Τον Ελύτη θα τον γνωρίσει στο στούντιο. Η συγκίνηση και το τρακ του γίνονται κινούμενη άμμος. Η αστική ευγένεια του ποιητή θα τον σταθεροποιήσει. Θα συνεργαστούν άψογα. Ο δίσκος θα περάσει από τις συμπληγάδες της λογοκρισίας μέχρι να εκδοθεί το 1968. Με την δικτατορική επιβολή παγώνει η έκφραση, παγώνουν και οι μπουάτ. Την επόμενη χρονιά δειλά δειλά ζωντανεύει η Πλάκα. Ο Πατσιφάς θα τον ταιριάξει με τον Νίκο Χουλιαρά. Στο στούντιο και στις ζωντανές εμφανίσεις.

«Η κιθάρα καθοδήγησε και καθόρισε τη ζωή μου.
Χωρίς αυτή δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου.
Μου πρόσφερε όλη αυτή την απόλαυση, σε μουσικό και βιωματικό επίπεδο.
Η κιθάρα σου δίνει χώρο να αναπτύξεις τη σκέψη, τη φαντασία, τον όποιο λυρισμό έχεις μέσα σου, τα συναισθήματα».

Εγκαταλείπει τις μπουάτ και τον εγκλωβισμό τους. Το 68 θα φύγει για την Ιταλία. Είναι η αγάπη του στο Τορίνο. Θα πάει να την βρει. Το 1969 θα κερδίσει το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Κιθάρας στο Μιλάνο. Μετά το βραβείο, θα ακολουθήσουν ρεσιτάλ σε όλη την Ευρώπη. Θα πάει στην πηγή της κιθάρας, στην Ισπανία, στην Ακαδημία "Santiago de Compostella" και θα μαθητεύσει με τον Jose Tomas. Θα ηχογραφήσει τον πρώτο του δίσκο κλασικού ρεπερτορίου. Θα κάνουν ένα ταξίδι αστραπή στην Ελλάδα για να παντρευτούν με την Βάσω Ντάκουρη. Την αγάπη του. Κουμπάρος ο Φάμπας. Θα επιστρέψουν στην Ιταλία.

Δεν θέλει να τον λένε αυτοεξόριστο. Κι όμως οι συνθήκες τον έχουν εξορίσει. Εκεί στα ξένα νοσταλγεί την Ελλάδα και μελοποιεί τα ποιήματα του Μάνου Χατζιδάκι «Μυθολογία». Θα κυκλοφορήσουν το 1978 με τίτλο «Παιδί της γης». Επιστρέφουν στην Ελλάδα κι έχουν μαζί τους τον Χάρη Μαυρουδή. Το νέο μέλος της οικογένειας. Ένας νέος πατριωτισμός τον διακατέχει να βοηθήσει στην επανεκκίνηση της Ελλάδας. Συνεργάζεται στις ηχογραφήσεις με Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Μαρκόπουλο. Του έχει συμπάθεια ο Γιώργος Ζαμπέτας που αγαπάει την κλασική κιθάρα. «Νοτάκο κανόνισε γράφουμε». Μέσα στον μεταπολιτευτικό αναβρασμό, με τον στιχουργό Άκο Δασκαλόπουλο ετοιμάζουν έναν δίσκο άκρατου ρομαντισμού. «Ζωγραφιές από τον Θεόφιλο». Τραγούδια εμπνευσμένα από τις ζωγραφιές του λαϊκού ζωγράφου. Θα τα τραγουδήσει η ανερχόμενη Αλεξάνδρα.

Το 78 είναι μια γόνιμη χρονιά. Γεννιέται η κόρη του Ροδή. Ηχογραφεί τα ποιήματα του Χατζιδάκι. Όταν προσπαθήσει ο Μαυρουδής να του τα δώσει να τα εγκρίνει, ο Μάνος Χατζιδάκις αρνείται κάθετα, λέγοντας «Έχω εμπιστοσύνη στην αισθητική σας». Θα πάει στο στούντιο ως εμψυχωτής της εργασίας και θα απαγγείλει το ποίημα για τον Γιώργο Σεφέρη.

Στα έργα της χρονιάς θα προστεθεί μια έκπληξη. Έχει κάνει και στο παρελθόν κάτι παρεμφερές. Έχει διασκευάσει ρεμπέτικα για κλασική κιθάρα. Τώρα θα παρουσιάσει το "Beatles for Classical Guitar". Επεξεργάζεται τις μεταγραφές του Joe Washington και προσθέτει και δικές του.

Είναι παγκόσμια δισκογραφική πρωτοτυπία! Θα εκδοθούν από την "Motivo". Έχουν με τον φίλο του Νίκο Μωραΐτη, κιθαριστή από τα χρόνια της σπουδής τους στον Φάμπα, μια ετικέτα και εκδίδουν τα κλασικά του Νότη. Οι ντόπιοι κλασικιστές τον απαξιώνουν. Τον θεωρούν αιρετικό. Προδότη. Ότι ήταν εκτός του δεδομένου κλασικού ρεπερτορίου ήταν για την πυρά. Στο εξωτερικό τον επαινούν. Θα δικαιωθεί μετά τέσσερα χρόνια όταν ο διεθνής κλασικός κιθαριστής, John Williams θα παίξει τις μεταγραφές του Leo Brouwer για τους Beatles.

Ο Νότης Μαυρουδής είναι ανανεωτής. Έχει εντάξει την κλασική κιθάρα στο τραγούδι. Διευρύνει την έκφραση του οργάνου και εκλαϊκεύει το ρεπερτόριο με την δική του ευγενή αισθητική. Εφαρμόζει μια δική του τεχνική ιδιοτυπία «και ψύχα και νύχι» που παράγει έναν προσωπικό ήχο.

Είναι και διαφωτιστής. Ξεκίνησε το διδακτικό του έργο το 1969 στη Μουσική Ακαδημία τού δήμου Μιλάνου "Civica Scuola di Musica Claudio Abbado" και συνέχισε ανελλιπώς. Διδάσκει. Θέλει την μύηση που του έδωσε ο Φάμπας να την μεταλαμπαδεύει σε νεότερους. Έχουν μαθητεύσει στο πλευρό του κιθαρίστες που με την προτροπή του, βρήκε ο καθένας τον δρόμο του. Τραγουδοποιοί, σολίστες, ενορχηστρωτές, μαέστροι. Πολλοί θυμούνται ότι τους έκανε δωρεάν ιδιαίτερα. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα που θα εμπνεύσει την νέα γενιά των κιθαριστών και ας μην ήταν μαθητές του.

Θα εκδώσει ιδίοις εξόδοις το περιοδικό "TAR". Το μοναδικό Ελληνικό περιοδικό για την κιθάρα. Τα σχόλια και οι παρεμβάσεις του, στο πολιτικό και αισθητικό γίγνεσθαι τώρα γίνονται από το βήμα του. Το περιοδικό. Το 1984 τον καλεί ο Ιάκωβος Καμπανέλης στην κρατική Ραδιοφωνία και γίνεται Διευθυντής μουσικών προγραμμάτων στο Β Πρόγραμμα. Τερματίζει τον μαραθώνιο του κλασικού σολίστα και αφιερώνεται στην σύνθεση. Ηχογραφεί τον δίσκο «Έρωτα ανίκατε μάχαν». Ποιήματα από την Παλατινή Ανθολογία σε μετάφραση Ηλία Πετρόπουλου. Τραγουδούν η Νένα Βενετσάνου και ο Κώστας Θωμαΐδης.

Στην κατάληψη του Χημείου το 1979 θα είναι στο πλευρό των φοιτητών με την κιθάρα του και θα παίξει μια σύγχρονη εκδοχή του θέματος του Καραγκιόζη, για κιθάρα και μετρονόμο, δίνοντας παλμό στην κατάληψη. Θα έρθει στην Lyra του Κυριάκου Μαραβέλια. Η πρώτη συνεργασία είναι μια ανθολόγηση των τραγουδιών του. Είμαι εκεί και επιμένω να μην βάλουμε μόνο τις παλιές του επιτυχίες. Προτείνω να βάλουμε το «Πρωϊνό τσιγάρο». Είναι νέο και ανερχόμενο. Είναι οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου που τους έδωσε για μελοποίηση στον Μάνο Λοΐζο, ο κοινός φίλος Ηλίας Γεράκης. Ο Μάνος δεν τους μελοποίησε γιατί τον πρόλαβε το κακό. Ο Μαυρουδής θα βρει τον στίχο στην ποιητική συλλογή «Εμπάργκο» του ποιητή. Το μελοποιεί ερήμην. Ο Άλκης Αλκαίος είναι επιφυλακτικός. Αρνείται ευγενικά. Έχει ηθική δέσμευση. Το έγραψε για τον Λοΐζο. Προτιμά να το μελοποιήσει ο φίλος του Θάνος Μικρούτσικος.

Ο Θάνος εκτιμώντας πως η μελοποίηση είναι κορυφαία, μεταπείθει τον Αλκαίο και κάνει ο ίδιος την παραγωγή του δίσκου «Νότης Μαυρουδής - Στην όχθη της καρδιάς μου». Το «Πρωϊνό τσιγάρο» θα μπει στην θέση Α1. Στο στούντιο το ερμηνεύουν σαν λιτανεία η παρέα, Αντρέας Μικρούτσικος, Κώστας Θωμαΐδης, Σάκης Μπουλάς, Γιώργος Μεράντζας, Θανάσης Νικόπουλος, Γιάννης Σιαμσιάρης. Το αφιερώνουν στον αδικοχαμένο φίλο τους Μάνο Λοΐζο. Θα μας το παραχωρήσει ευγενικά ο Μικρούτσικος και η Εταιρία Νέας Μουσικής. Ο Μαυρουδής με τον Αλκαίο δεν βρέθηκαν ποτέ. Ο Νότης θα λάβει από τον Άλκη σε ανύποπτη στιγμή ένα ευχαριστήριο τηλεφώνημα.

Ακολουθεί το «Κάπου Ανατολικοδυτικά». Θα του απονείμουν το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Παιδικών Χορωδιών στην Λισαβώνα με το τραγούδι «Παλιάτσος» με την ερμηνεία της Παιδικής Χορωδίας Δημήτρη Τυπάλδου.

Αν εξαιρέσουμε τον δίσκο «Ζωές από μετάξι - Η Μαρία Έσπερ τραγουδά 12 τραγούδια του Νότη Μαυρουδή» που ήταν πρόταση και παραγωγή του Σταμάτη Κραουνάκη και τον δίσκο της Αναστασίας Μουτσάτσου, όλοι του οι δίσκοι έχουν πολλές τραγουδιστικές συμμετοχές. Οι τραγουδιστές υπηρετούν το όραμα του συνθέτη. Δύσκολα οι πολυσυμμετοχικοί δίσκοι κάνουν επιτυχία. Το κοινό δεν εντοπίζει που βρίσκεται το αγαπημένο τραγούδι. Οι τραγουδιστές υποστηρίζουν τον προσωπικό τους δίσκο και σπάνια τις συμμετοχές τους. Παρ' όλα αυτά το «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια - με την Ελένη Βιτάλη» θα κάνει μια μεγάλη επιτυχία.

Η ελεύθερη ραδιοφωνία τον βρίσκει να κάνει εκπομπές για την μουσική και τον πολιτισμό. Η Πρεσβεία της Βραζιλίας θα του απονείμει το βραβείο "Heitor Villa-Lobos" για την συμβολή του στην διάδοση του έργου του Βίλα Λόμπος. Θα λανσάρει για τις ζωντανές του εμφανίσεις το κιθαριστικό ντουέτο. Όπως το κάνουν οι κλασικοί. Στην αρχή το ξεκινά με τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη και το συνεχίζει με τον Παναγιώτη Μάργαρη, που ήταν μαθητές του, και αργότερα με τον Γιώργο Τοσικιάν. Θα γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής στην ετικέτα "Corifeo", στη δισκογραφική Eros του Στέλιου Φωτιάδη. Ξεκινάει μια σειρά ορχηστρικών δίσκων με τίτλο "Café del Art" με τον Παναγιώτη Μάργαρη τον μαθητή του. Θα εκδώσει έξι δίσκους και θα κάνει επιτυχία και με τους έξι. Παρουσιάζει μεταγραφές για δύο κιθάρες. Τραγούδια από εγχώριο και διεθνές ρεπερτόριο που εναλλάσσονται με θέματα από τον κινηματογράφο. Με την αισθητική του θα ενεργοποιήσει ένα καλόγουστο κοινό. Θα γίνουν μόδα. Θα το συνεχίσει με την σειρά "Café Latino" με τον Γιώργο Τοσικιάν.

Το 1994, επί υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου, ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στην στέγη Γραμμάτων και Τεχνών τού υπουργείου Πολιτισμού.

Με τον Σταμάτη Κραουνάκη είναι φίλοι και αλληλοεκτιμώνται. Του Μαυρουδή του έχει καρφωθεί μια ιδέα. Να τραγουδήσει ο Κραουνάκης τρία τραγούδια του, στην αφιερωματική του βραδιά στο Μέγαρο. Ο Κραουνάκης δεν έχει ξανατραγουδήσει δημόσια. Με επιμονή ποντιακή τελικά ο Μαυρουδής θα τον πείσει να τραγουδήσει για πρώτη φορά στο Μέγαρο. Ο Σταμάτης θα τραγουδήσει χωρίς μικρόφωνο και θυμάται. «Πήγα και ράφτηκα στον Μάρκελλο Νύκτα. Μου έκανε ένα ωραιότατο σμόκιν τύπου "Japan" χωρίς γιακά». Είναι σαν γαμπρός. «Και ο Γιώργος Μανιώτης, ο συγγραφέας από κάτω θα ρωτήσει. Αυτός γιατί ντύθηκε Μαυροκορδάτος;». Οι ερμηνείες θα καταγραφούν στον δίσκο του Νότη «Τοπίο Μυστικό».

Το 1998 θα εκδώσει το «Λούνα Παρκ» που τραγουδάει η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου και ο Γιώργος Νταλάρας.

Είναι γλυκός και μειλίχιος, καλοσυνάτος και σεμνός. Αφουγκράζεται τα παιδιά του. Ακούει τους μαθητές του. Παρ΄όλη την ηρεμία που εκπέμπει έχει μια φλεγόμενη βάτο μέσα του. Έχει έναν ανένδοτο χαρακτήρα. Αρνείται την δημόσια έκθεση και τη «νέα» δημοσιογραφία. Όταν βρισκόμαστε γελάμε γιατί αν συνεργαζόμασταν, Νότης αυτός, Σφακιανάκης εγώ θα κάναμε λαϊκό σουξέ.

Το 2002 σε έναν δίσκο θα συγκεντρώσει τις καλύτερες γυναικείες φωνές. Αλεξίου, Βιτάλη, Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Πασπαλά, Καλημέρη. Είναι «Στην ηχώ του έρωτα».

Θα παίξει στο Ηρώδειο το 2004 με την Γλυκερία, τον Παντελή Θαλασσινό, την Έλλη Πασπαλά, τον Νίκο Κουρουπάκη και την παιδική χορωδία του Ωδείου Kodaly.

Θα εκδώσει 53 δίσκους.

Όταν γιορτάσει τα 50 του χρόνια στην έκφραση το 2016, στο Ηρώδειο, θα πει:

«Μια γενέθλια συναυλία περιέχει κυρίως μνήμη. Ιδιαίτερα ο εορτασμός πενήντα χρόνων φέρνει μπροστά μας ολόκληρο το οδοιπορικό μιας διαδρομής σε έδαφος όχι επίπεδο αλλά με ανηφόρες, κατηφόρες και στροφές. Και βέβαια η διαδρομή του τραγουδιού περιέχει γοητεία και εμπειρίες μοναδικές… Η διαδρομή αυτή με έφερε μπροστά στον Μάνο και τον Μίκη για να τους σφίξω θερμά το χέρι. Γνώρισα ποιητές, λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους από τους οποίους πήρα απ' τους χυμούς τους. Συνεργάστηκα με όσους ερμηνευτές του τραγουδιού ένιωθα πως και οι δικές μου νότες, τους ανήκουν».

Στν γιορτή του είναι μαζί του ο Νταλάρας, η Βενετσάνου, ο Πασχαλίδης, η Βελεσιώτου, η Κανά, η Μουτσάτσου και η Τσαϊρέλη. Θα συγκεντρώσει σχόλια, παροτρύνσεις και παρεμβάσεις που έχει κάνει στα ράδια και στα έντυπα για την μουσική, την τέχνη, την πολιτική και το ήθος, και θα εκδόσει έξι βιβλία. Σαν διδάσκαλος του γένους. Του αρέσει το τραγούδι του Διονύση Τσακνή «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον». Είναι με το παρόν. Γράφει «σχόλια» αριθμημένα στο Φέισμπουκ.

Είμαι ένας άνθρωπος
που ενδιαφέρεται να βλέπει
πώς κυλάει ο χρόνος, πώς εξελίσσεται.
Αλλιώς τον αισθανόμουν στην εφηβεία,
αλλιώς στη νεότητα,
αλλιώς στην ενηλικίωση και αλλιώς
στην τρίτη ηλικία που βρίσκομαι τώρα.
Τότε είχα όλο το χρόνο μπροστά μου.
Τώρα τον έχω πίσω μου.
Σχετικά σε λίγο γίνομαι 78 χρονών.
Μπροστά άντε να έχω άλλα δέκα χρόνια.
Δύσκολο,
αλλά εν πάση περιπτώσει
ας το ελπίσουμε.

Η ελπίδα δεν κράτησε πολύ. Θα φύγει από τη ζωή με ένα άτυχο τρόπο. Κατά λάθος.

Ο Νότης Μαυρουδής ήταν εκτός όλων των άλλων θερμός ΑΕΚτζής.

Οι φίλοι του δεν πιστεύουν ότι έφυγε, λυπούνται που δεν πρόλαβε το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

* Ευχαριστούμε την Βάσω Μαυρουδή για το αρχείο και την συνεργασία. Τον Βαγγέλη Φάμπα για τη συνεργασία. Τον Κώστα Κρεμμύδα από τον Μανδραγόρα για το αφιέρωμα. Τους μαθητές του με τις συγκινητικές αναμνήσεις.