H Dreamy Dimmy μιλάει για τη μουσική της, την μπάντα της «Dimmy And The Bad Heart», το νέο της τραγούδι «A Little Too Much» και τα επόμενα σχέδιά της.
Η Dreamy Dimmy, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, ανακάλυψε την αγάπη της για τη μουσική όταν ήταν μόλις 13 ετών και ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα της τραγούδια στην πρώτη της κιθάρα. Στα 17 της πήρε την απόφαση να σπουδάσει μουσική στο Λονδίνο, όπου έζησε για 6 χρόνια τελειώνοντας μέχρι και το μεταπτυχιακό της στο Music Business Management. Εκεί γνώρισε τον Bad Heart και ξεκίνησε η μπάντα τους Dimmy And The Bad Heart, που με την κυκλοφορία των singles τους κατάφεραν να ανέβουν στα ελληνικά charts και να φτάσουν μέχρι και το MadWalk 2020. Επηρεασμένη από την αμερικανική και τη βρετανική pop σκηνή των 90s και των 00s, με αρκετό glitter, εντυπωσιακές ενδυμασίες και σύγχρονες μουσικές παραγωγές, η Dreamy Dimmy έχει ως σκοπό να ορίσει το δικό της Glam Pop στιλ. Η αναγκαστική επιστροφή στην Ελλάδα έκανε την Dreamy Dimmy να ανακαλύψει μια καινούργια εικόνα και έναν καινούργιο ήχο που πλέον την αντιπροσωπεύουν απόλυτα. Μετά τη συμμετοχή της στο The Voice of Greece και παράλληλα με τις θεατρικές της σπουδές στη Σχολή Τεχνων 100, η Dreamy Dimmy βρήκε το καινούργιο της μουσικό «σπίτι» στη δισκογραφική εταιρεία Mellowsophy music, μέσα από την οποία κυκλοφορεί το πρώτο της solo single «A Little Too Much».
Dimmy, αν ήθελες να πεις σε κάποιον την ιστορία σου στον χώρο της μουσικής τι θα του έλεγες; Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε από όταν ο μπαμπάς μου μού πήρε δώρο μία κιθάρα για τα 13α γενέθλιά μου. Τότε άρχισα να γράφω το πρώτο μου τραγούδα και ανακάλυψα την αγάπη μου για το τραγούδι και τη σύνθεση. Από τότε ξεκίνησα μαθήματα σε ωδείο και στα 17 μου πήγα στο Λονδίνο να σπουδάσω μουσική.
Ζούσες στην Αγγλία και μάλιστα ήσουν σε μπάντα. Πώς ήταν να είσαι καλλιτέχνης στην Αγγλία και πώς πήρατε την απόφαση να επιστρέψετε στην Ελλάδα;
Στην Αγγλία, ξεκινώντας το μεταπτυχιακό μου, γνώρισα τον Bad Heart και ξεκινήσαμε την μπάντα μας. Το να παίζουμε τα τραγούδια μας live στο Λονδίνο ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Κάναμε πολύ ωραία δουλειά μαζί και το χαρήκαμε πολύ. Λόγω της πανδημίας αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα, όπου επίσης κάνουμε πολύ ωραία πράγματα. Γράψαμε sad songs, παίξαμε στο MadWalk, γράψαμε για τη σειρά «Λόγω Τιμής» στο MEGA. Μετά κάναμε ένα διάλειμμα για να κάνει ο καθένας το δικό του πρότζεκτ μέχρι να ξαναβρεθούμε μουσικά. Είμαστε ομάδα και αυτό δεν αλλάζει. Στηρίζουμε και θαυμάζουμε πολύ ο ένας τον άλλον μουσικά άλλα και προσωπικά.
Και έρχεσαι στην Ελλάδα. Και σε βλέπουμε στο Voice. Πες μου 3 θετικά πράγματα που αποκόμισες από εκεί και 3 κακές ίσως στιγμές. Θα το ξαναέκανες; Τι θα απάνταγες σε όσους «κράζουν» τα μουσικά reality;
Το Voice ήταν μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία και έμαθα πάρα πολλά, κυρίως πώς να ελέγχω τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή και πώς να συνυπάρχω με πάρα πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα κάτω από πολύ στρεσογόνες συνθήκες.
Το καλό με αυτά τα παιχνίδια είναι ότι γνωρίζεις πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος με σένα και μοιράζεσαι εμπειρίες και όλο αυτό το τρελό συναίσθημα ενθουσιασμού και φόβου πριν βγεις στη σκηνή. Για μένα προσωπικά το πιο τέλειο απ’ όλα ήταν ότι είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω σε μια επαγγελματική σκηνή με επαγγελματίες μουσικούς, τέλειο ήχο, να ντυθώ όπως θέλω, και να παρουσιάσω τη δουλειά μου σε καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου. Η αλήθεια είναι πως το άγχος ήταν ένα κομμάτι της όλης διαδικασίας το οποίο με δυσκόλεψε πολύ και δεν με άφησε να το χαρώ όσο θα ήθελα. Σε όσες σκηνές και να έχεις παίξει όσα λάιβ και να έχεις κάνει, το διαγωνιστικό κομμάτι και η πιθανότητα της απόρριψης είναι και τα πιο δύσκολα κομμάτια σε αυτά τα παιχνίδια.
Δεν νομίζω να το ξανά έκανα δεύτερη φορά. Μια φορά αρκεί (γέλια). Η απόφασή μου να πάω σ’ αυτό το παιχνίδι ήρθε σε μία στιγμή που είχα τεράστια ανάγκη να τραγουδήσω μετά από σχεδόν δύο χρόνια χωρίς live μουσική λόγω κορωνοϊού.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια άνθρωποι κράζουν αυτά τα μουσικά σόου. Είναι παιχνίδια και πρέπει να τα βλέπουμε ως παιχνίδια, δεν καθορίζουν τη ζωή κανενός. Οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι που ήμασταν εκεί περάσαμε πάρα πολύ καλά και μάθαμε πάρα πολλά. Εγώ προσωπικά σίγουρα δεν έχασα κάτι. Μόνο πήρα, έμαθα.
Η Dreamy Dimmy στο Voice of Greece
Και φτάνουμε στο σήμερα. Νέο τραγούδι. Θεωρείς πως γίνεται για εσένα ένα μουσικό restart μέσα από αυτό το single;
Το «Α little too much» είναι όντως ένα μουσικό restart για μένα. Και το κομμάτι αλλά και τα βιντεοκλίπ που το συνοδεύει είναι ακριβώς αυτό που ονειρευόμουν να κάνω από μικρό κορίτσι. Είναι αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν καλλιτεχνικά και κατάφερα να το κάνω όπως ακριβώς ήθελα. Πολυ girly glittery και dreamy! Έχει πάρα πολλές επιρροές από την Brit pop και όλα όσα είδα και άκουσα όσο ζούσα στην Αγγλία, συνδυασμένα με 90s και 00s american pop.
Βάλε μας λίγο στο mood του πώς έγινε το κλιπ. Ίσως κάποιο αστείο σκηνικό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ από εκείνη την ημέρα;
Το πρώτο πράγμα που είπα με την Ελίνα Νάστου σχεδιάζοντας το βίντεο ήταν ότι θέλουμε να έχει πολύ glitter και να γίνει όσο πιο dreamy γίνεται. Ακολουθήσαμε μια αισθητική πολυ ποπ και χρωματιστή, δείχνοντας όμως και την πιο σκοτεινή πλευρά αυτού το «dreamy» κόσμου. Περάσαμε τέλεια στα γυρίσματα. Δημιουργήσαμε έναν δικό μας κόσμο σε ένα μικρό στούντιο που έμοιαζε με barbie world. Χρωματιστά ρούχα παντού, γκλίτερ, ροζ σκηνικά. Το χαρήκαμε πολύ και γελάσαμε πολύ με όλες αυτές τις αλλαγές. Πόσο μάλλον που καταφέραμε να το κάνουμε όλο αυτό σε μόλις 6 ώρες.
Τι βλέπεις μπροστά και τι θα ήθελες να καταφέρεις, να θέσεις ως goal για τη νέα χρονιά;
Είναι αλήθεια πως όσο δημιουργείς και βλέπεις τα όνειρά σου να γίνονται πράξη, αυτά μεγαλώνουν. Και θέλεις κι άλλο. Εμένα αυτό που με νοιάζει σαν καλλιτέχνη είναι να κάνω καλή μουσική που κάνει χαρούμενη εμένα αλλά και τον κόσμο που με ακολουθεί και με ακούει. Μου έχει λείψει πολύ η ζωντανή μουσική, τα φεστιβάλ και η επικοινωνία με τον κόσμο. Εύχομαι και ελπίζω φέτος να καταφέρω να παρουσιάσω ζωντανά τη δουλειά μου σε κοινό και να νιώσω ξανά τον παλμό του κόσμου και τον ενθουσιασμό του λάιβ. Ένας από τους φετινούς μου στόχους είναι να παίξω σε κάποιο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Για τώρα όμως συγκεντρώνομαι στο να δημιουργήσω καλό υλικό και τον dreamy κόσμο που ονειρεύομαι.
Τι θα έλεγες σε κάποιον/α που θέλει να ξεκινήσει το τραγούδι αλλά σκέφτεται το βουνό δυσκολιών που θα έρθει κατά πάνω του.
Δεν θα σου κρύψω πως ο χώρος της μουσικής είναι αρκετά πολύπλοκος και δύσκολος. Θέλει γερό στομάχι και πολλή δουλειά. Θέλει να ξέρεις τι θέλεις και να συγκεντρωθείς σε αυτό κάνοντας mute σε ό,τι σε αποσυντονίζει. Θέλει χρόνο και κόπο. Αλλά ξέρω, και από εμένα άλλα και από ανθρώπους πολύ πιο ψηλά από εμένα, πως όταν κάτι το αγαπάς, το θέλεις πολύ και το δουλεύεις, το καταφέρνεις. Παντού υπάρχουν δυσκολίες, άλλα στο τέλος είναι τόσο μεγάλη η λύτρωση που ξεχνιούνται όλα τα κακά και μένει μόνο το ότι κάνεις αυτό που αγαπάς.
Με τους συνεργάτες μου από τη δισκογραφική μου εταιρεία, Mellowsophy music, και τον Γιώργο Διγενή που γράψαμε μαζί το κομμάτι, έχουμε πολύ καλή χημεία κι ειμαι πολύ τυχερή που έχω μια ομάδα κι ένα μουσικό «σπίτι» που με στηρίζει και με καταλαβαίνει καλλιτεχνικά.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
