Led Zeppelin IV: Πενήντα χρόνια από το άτιτλο τέταρτο στούντιο άλμπουμ των Led Zeppelin, που κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου 1971 από την Atlantic Records.
Την παραγωγή έκανε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Jimmy Page: το άλμπουμ ηχογραφήθηκε από τον Δεκέμβριο του 1970 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1971 στο στούντιο Headley Grange στο εξοχικό Χάμσαϊρ όπου ηχογραφούσαν εκείνη την εποχή οι Fleetwood Mac, οι Genesis και οι Bad Company. Στη δημιουργία του άλμπουμ συμμετείχαν προσκεκλημένοι μουσικοί, όπως η τραγουδίστρια των Fairport Convention, Sandy Denny, στο "The Battle of Evermore", και ο πιανίστας των Rolling Stones, Ian Stewart, στο "Rock and Roll". Τα κομμάτια ήταν συνθέσεις των Led Zeppelin εκτός από το "When the Levee Breaks" της Memphis Minnie που οι Zeppelin είχαν διασκευάσει σε hard rock εκδοχή. Το άλμπουμ απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από όλους τους μουσικοκριτικούς της εποχής και έγινε το μπεστ-σέλερ των Led Zeppelin με πάνω από 37 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Το κομμάτι "Black Dog" είχε επιρροές από το a cappella του "Oh Well" των Fleetwood Mac· το "Rock and Roll" προέκυψε από ένα jamming γύρω από την εισαγωγή στο "Keep A-Knockin" του Little Richard· το "The Battle of Evermore" ήταν αποτέλεσμα συνεργασία του Page, που έπαιζε μαντολίνο, και του Jones, ενώ ο Plant πρόσθεσε στίχους εμπνευσμένους από ένα βιβλίο για τους Πολέμους της Ανεξαρτησίας της Σκοτίας και η Sandy Denny τη μοναδική γυναικεία φωνή που ακούγεται σε ηχογράφηση των Led Zeppelin. Το "Stairway to Heaven", σύνθεση του Page σε στίχους του Plant, έγινε η υπογραφή των Zeppelin για πολλά χρόνια αλλά το συγκρότημα αρνήθηκε να το κυκλοφορήσει σε σινγκλ επιμένοντας ότι το άλμπουμ ήταν ένα ολοκληρωμένο έργο που δεν μπορούσε να κατατμηθεί σε χιτς. Στο "Misty Mountain Hop" που γράφτηκε στο Headley Grange ο Jones παίζει ηλεκτρικό πιάνο και το "Four Sticks" αναλογικό synth.
Το άλμπουμ μπήκε στο βρετανικό chart στο Νο. 10, ανεβαίνοντας την επόμενη εβδομάδα στο Νο. 1: παρέμεινε συνολικά 90 εβδομάδες στο chart. Στις ΗΠΑ σκαρφάλωσε στο Νο 2 πίσω από το ’’Goin' On’’ των Sly & The Family Stone ενώ όλοι οι κριτικοί παραληρούσαν: ο Robert Christgau έγραψε αρχικά μια χλιαρή κριτική στη Village Voice, αλλά αργότερα αποκάλεσε το Led Zeppelin IV αριστούργημα του "heavy rock" και ο Stephen Thomas Erlewine στο AllMusic σημείωνε ότι «οι Led Zeppelin εκπροσωπούν τον ήχο και το στυλ του hard rock της δεκαετίας του '70 συμπεριλαμβάνοντας το heavy metal, το folk, το καθαρό rock & roll και τα blues». Ο Joe Gross στο περιοδικό Spin ανέφερε το "Led Zeppelin IV" ως τον «ακρογωνιαίο λίθο» του είδους. Το άλμπουμ συνδύαζε τον μετα-χίπικο μυστικισμό, τις μυθολογικές αναζητήσεις της εποχής, τη μελωδική σύνθεση και το σκληρό ροκ: το 2000, βρέθηκε στη 26η θέση της λίστας των καλύτερων βρετανικών άλμπουμ του περιοδικό Q και το 2003 στην 66η θέση της λίστας του Rolling Stone.
Eκείνο τον μαγικό Νοέμβριο οι Genesis κυκλοφόρησαν το "Nursery Cryme", o Leon Russell με τον Marc Benno το "Asylum Choir II", oι Faces το "A Nod Is As Good As a Wink... to a Blind Horse", ο Rory Gallagher το Deuce" και ο Harry Nilsson το "Nilsson Schmilsson". Όλα αυτά τα άλμπουμ περιέχονται στις λίστες «Τα άλμπουμ που πρέπει να ακούσετε προτού πεθάνετε»: στην έκδοση "1001 Albums You Must Hear Before You Die" του 2005, οι Zeppelin συμμετέχουν με πέντε άλμπουμ. Πρόκειται για το δεύτερο σε πωλήσεις συγκρότημα στην αμερικανική αγορά – το πρώτο είναι οι Beatles.
15°
