Ο Γιώργος Καπής αποχαιρετά με ένα raw cover τους Daft Punk
O frontman των Valletta Str Project μοιράζεται το βίντεο που ετοίμασε μαζί με τις σκέψεις του για τη διάλυση του επιδραστικού διδύμου της ηλεκτρονικής μουσικής
Ένα ευχαριστήριο βίντεο στους Daft Punk: Ο Γιώργος Καπής, frontman των Valletta Str Project διασκευάζει το «Get Lucky» και γράφει για τη μεγάλη επιρροή τους.
Η διάλυση των Daft Punk μετά από 28 χρόνια κοινής δημιουργίας, έγινε πρώτο θέμα στα μεγαλύτερα μέσα, ρίχνοντας τίτλους τέλους σε μια ολόκληρη εποχή για τη χορευτική μουσική και τον ηλεκτρονικό ήχο. Τα «ρομπότ» που ήταν πάντα μπροστά από την εποχή τους, οι Thomas Bangalter και Guy-Manuel de Homem-Christo ανακοίνωσαν την απόφασή τους με ένα οκτάλεπτο βίντεο, στο οποίο έδωσαν τον τίτλο «Epilogue» και το οποίο αποτελεί απόσπασμα από το φιλμ «Electroma» του 2006.
Ανάμεσα στα tribute videos που αναρτήθηκαν για τους Daft Punk, ξεχωρίζει και η διασκευή που ανέβασε ο frontman της αθηναϊκής μπάντας Valletta Str Project, Γιώργος Καπής. Κάποιοι τον γνωρίζουν από τη συμμετοχή του στα μουσικά δρώμενα της πόλης, κάποιοι άλλοι έχουν την τύχη να έχουν υπάρξει μαθητές του. Ανοίγοντας την κάμερα και πιάνοντας την κιθάρα του, δίνει το δικό του respect στους κρανοφόρους super stars της ηλεκτρονικής μουσικής διασκευάζοντας το «Get Lucky». Αυτό είναι το δικό του «αντίο» με νότες και λέξεις.
«Η ανακοίνωση των Daft Punk με βρήκε προχθές το βράδυ, που αλλού, σπίτι... Ετοίμαζα ένα βίντεο αφιέρωμα στους Beatles για το κανάλι μου στο YouΤube, το οποίο άνοιξα στην καραντίνα του Μαρτίου για να κρατήσω τη δημιουργικότητα, την εξωστρέφεια και για την ψυχική μου ισορροπία ζωντανή. Μέσα στο όλο κλίμα της απομόνωσης, αυτή ήταν η επιταγή των αντανακλαστικών μου απέναντι στο sanity.
Η είδηση της μπάντας ήταν απρόσμενη και αρχικά λυπητερή. Στην πορεία όμως, συνειδητοποιώντας ότι έχουν να βγάλουν καινούργιο υλικό από το 2013 άρχισα να δέχομαι την νομοτέλεια του “Epilogue”. Κάπου εκεί, ένιωσα την ανάγκη να το εξωτερικεύσω όλο αυτό όπως ξέρω. Αν είχαμε τα venues ανοιχτά θα αποδίδαμε τον φόρο τιμής στη μπάντα που μας στιγμάτισε με το electro house disco funk ήχο της πάνω σε κάποιο πατάρι αλλά τώρα το μέσο είναι τα social media και το YouTube. Αμέσως, άρχισα να σκέφτομαι κομμάτια και λόγια για να ενσαρκώσουν την ανάγκη μου να πω τους ευχαριστώ για την προσφορά τους στη μουσική. Όποιος πει ότι δεν έχει ξεσαλώσει και δεν ελπίζει να επαναξεσαλώσει με τις γκρούβες τους χορεύοντας στα μπαρ δεν τον πιστεύω. Π.χ. έμενα το 2013 με βρήκε να περνάω ένα πολύ όμορφα έξαλλο καλοκαίρι στα Χανιά με soundtrack το “Get Lucky” - εντωμεταξύ τι κομμάτι ύμνος στη μάχη που δίνεται για το σεξ εκεί έξω; Τεσπά... Η απόφαση είχε παρθεί. Θα έκανα ένα raw cover στο “Get Lucky”. Ήθελα όλο να γίνει γρήγορα γιατί με έκαιγε να το ανεβάσω όσο οι φίλοι μου ήθελαν να εκτονώσουν τη συγκίνηση τους για το “Τέλος της Εποχής” των Daft Punk, ακούγοντας αγαπημένα κομμάτια στο repeat. Κι επιπλέον να θυμίζει κάτι συναισθηματικά σε live performance, γιατί αυτό που έχει λείψει στη διάρκεια της Covid-19 περιόδου είναι η αμεσότητα του αφιλτράριστου, αυτού που συμβαίνει μόνο στο τώρα, όπως το live...
Πρώτη φορά άκουσα Daft Punk μετά το 2005 και αυτό που με στιγμάτισε στον ήχο τους ήταν πρώτα το ηλεκτρονικό στοιχείο και τα σίνθια. Αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου αυτού είναι το “Giorgio by Moroder” το άλμπουμ “Random Access Memories”. Πώς να μην καβαλήσεις μέσα σου το κύμα όταν σκάει το επιμελώς χτισμένο, μετά από δίλεπτη εισαγωγή, συνθάκι στο 1.56. Εδώ +1 credit για τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, όπου η μουσική κ οι μουσικοί, παίρνουν τον χρόνο τους για να σου πουν αυτό που θέλουν χωρίς κανένα στρες. Ο μουσικός λόγος όπως πρέπει να είναι, με πρελούδιο κρεσέντο κ φινάλε.
Επόμενη επιρροή, προφανώς οι κιθάρες. Λίγοι έχουν τιμήσει τη φανκιά της Stratocaster όπως ο Nile Rodgers όταν συνεργάστηκε με το εμβληματικό french duo στο ίδιο άλμπουμ. Υπερχαρακτηριστικό αποτύπωμα στο τι σημαίνει φρέσκο disco funk. Το ακούς άλλωστε σε καινούργιες μπάντες όπως οι Parcels.
Με έχει επηρεάσει πολύ ο ήχος τους. Έχω “κλέψει” κ εγώ με τη σειρά μου ιδέες από τις παραγωγές τους. Μου έχουν δώσει λύσεις σε κομμάτια που είχαν κολλήσει κάπου στη διαδικασία. Κάποιοι δαγκώνονται με τη λέξη κλέψιμο. Απ’ την άλλη, εγώ πιστεύω στα θεμελιώδη πράγματα που παρατηρώ κυρίως στη φύση. Βλέπω ότι η ζωή εξελίσσεται μέσα από τη μίμηση. Έτσι είναι και η εξέλιξη στη μουσική. Δεν υπάρχει χωρίς μίμηση, αναπαραγωγή και μετεξέλιξη μοτίβων. Η αγάπη μου για τους Daft Punk υπάρχει και θα υπάρχει όπως για το καθετί που μου θυμίζει να επιμένω στην ταυτότητά μου, τους χρόνους μου και τις επιρροές που με σχηματίζουν, είμαστε “Human(s) After All”».
11°
