Καλό είναι και το φυσικό αέριο και οι υδρογονάνθρακες, αλλά χωρίς την τέχνη δεν πας πουθενά.
Για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα με τα συγκροτήματα και τους νέους μουσικούς που δημιουργούν διαρκώς ενδιαφέροντα άλμπουμ, τα γράφουμε –σχεδόν– κάθε εβδομάδα. Εξίσου ευχάριστο είναι που έχει αρχίσει να συμβαίνει και στην Κύπρο, απ’ όπου συχνά μας φτάνουν καλά νέα.
Billy Pod - Drums to Heal Society
Δεν νομίζω πως αυτή η κοινωνία γιατρεύεται πια με οτιδήποτε, αλλά ο τζαζ ντράμερ Βασίλης Ποδαράς (Next Step Quintet) με το σόλο ντεμπούτο του κάνει μια φιλότιμη και σεβαστική προσπάθεια να προσφέρει την ευχαρίστηση της ακρόασης που ’ναι κι αυτό ένα γιατρικό.
Μπορεί ο «κράχτης» να είναι η διασκευή ενός τραγουδιού της Feist που έγινε ευρύτερα γνωστό το 2011 από τον James Blake κι εδώ το τραγουδάει η Katerine Duska, αλλά το υπόλοιπο άλμπουμ είναι ινστρουμένταλ, οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι διαλεχτοί και ο Billy Pod τους δίνει πρόθυμα χώρο για να εκφραστούν και να υποστηρίξουν τις συνθέσεις του, άλλες ενδιαφέρουσες κι άλλες όχι και τόσο. Η δικαιολογημένη επιθυμία του να χωρέσει πολλά και διαφορετικά στοιχεία σε ένα δεν βοηθάνε στη ροή αυτού του δίσκου, κάνοντας τα επιμέρους στοιχεία να είναι καλύτερα από το σύνολο, όπως και να ’χει όμως ο Βασίλης Ποδαράς είναι μια καλοδεχούμενη «νέα» άφιξη στην πολύ ζωντανή πια «ελληνική τζαζ σκηνή».
Freedom Candlemaker- Beaming Light
Ο πολυπράγμων Λευτέρης Μουμτζής από την Κύπρο (Λουβάνα Δίσκοι, Τρίο Τεκκέ, μουσικό φεστιβάλ στο νησί και πολλά άλλα), που στο παρελθόν είχε κυκλοφορήσει ενδιαφέροντα άλμπουμ ως J. Kriste, Master of Disguise, αποφάσισε να μεταφράσει κατά λέξη το όνομά του στα αγγλικά και προέκυψε το: Freedom Candlemaker. Αυτό όμως που πραγματικά προέκυψε είναι ένα θαυμάσιο άλμπουμ, το καλύτερο που έχει κάνει.
Με έναν καλοζυγισμένο συνδυασμό από ποπ ψυχεδέλεια και progressive, με φανερή γνώση του ένδοξου παρελθόντος από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, με αίσθηση μελωδίας και ενορχηστρωτικές ικανότητες, δημιούργησε έναν δίσκο ολοκληρωμένο, ευχάριστο, καθαρό, απλό και στιβαρό που άνετα στέκεται σε διεθνές επίπεδο και «χάνει στροφές» μόνο σε ελάχιστα σημεία.
The Screaming Fly - Trip to Venus
Αν αγαπάς το rock ’n’ roll, βαριέσαι τις ταμπέλες (ροκ, ψυχεδέλεια, garage και τα τοιαύτα), θέλεις να θυμηθείς πώς γίνεται να έχει τη γεύση που θυμάσαι από μικρός, τότε οι παλαίμαχοι The Screaming Fly έχουν κάνει καλή δουλειά.
Επιβεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο πως ένα κλασικό ροκ τρίο (κιθάρα, μπάσο, τύμπανα), αν έχει κάτι να πει, μπορεί να τα πει όλα. Τιμάνε τη φανέλα του rock ’n’ roll, το αγαπάνε, το σέβονται και είναι μέσα σ’ αυτό και με απλό, δωρικό και κατανοητό τρόπο αλλά και με γνώση, ιδέες και άποψη, φτάνουν σε ένα καθαρό και ατόφιο αποτέλεσμα.
Ένα κορίτσι από την Κύπρο που ζει και δουλεύει ως μουσικός στη Γερμανία και τα βράδια ονειρεύεται και γράφει dream pop στα ελληνικά και τα αγγλικά. Απλές μελωδίες, αιθέρια αίσθηση, εύθραυστη ερμηνεία με δυνατότητες, ασπρόμαυρες εικόνες και ενίοτε ένα άρωμα «έντεχνου».
Μόνο που όλα αυτά δεν έχουν την πνοή και το σθένος για να ξεφύγουν από το πλαίσιο του καλού και συμπαθούς που δεν πάει και πολύ μακριά. Όμως υπάρχουν όλα τα στοιχεία και τα δεδομένα για να πούμε πως έχουμε ένα ικανοποιητικό ντεμπούτο, ικανό να μας κάνει να περιμένουμε τη συνέχεια.
Τους δίσκους αυτούς, μαζί με πολλή ακόμα καλή μουσική, μπορείτε να ακούτε κάθε Σάββατο & Κυριακή 18.00 με 20.00 στο Athens Voice Radio 102,5 στην εκπομπή του Μάκη Μηλάτου.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
