Την ώρα που συζητάμε (πάλι) για σύνορα και παραδόσεις, η μουσική αποδεικνύει πως στη δημιουργία και στον πολιτισμό τα σύνορα έχουν εκλείψει εδώ και καιρό. Λευκοί που ακούγονται σαν μαύροι και μαύροι που βασίζονται στον δυτικό μουσικό πολιτισμό επιβεβαιώνουν πως η τέχνη δεν έχει σύνορα ή, καλύτερα, τα έχει γκρεμίσει εδώ και χρόνια.
The James Hunter Six - Whatever It Takes
Μετά τις σοβαρές απώλειες της Sharon Jones και του Charles Bradley, η Daptone φαίνεται να βρίσκει στο πρόσωπο του James Hunter έναν άξιο συνεχιστή του πνεύματός τους. Ο μπαρουτοκαπνισμένος μουσικός από το Έσεξ, με το 2ο άλμπουμ του για την ετικέτα η οποία ξέρει να ανακαλύπτει και να δίνει βήμα σε καλλιτέχνες που έχουν πείρα, γνώση, μεράκι και τη στόφα του παλιού μάστορα αλλά δεν είναι αρκετά «λαμπεροί» για τις σύγχρονες σόου μπίζνες, αποδεικνύει πως έχει φάει με το κουτάλι την παράδοση της μαύρης μουσικής, από τα γκόσπελ ως τη σόουλ και από το rhythm&blues ως το φανκ. Τι κι αν είναι «ασπρουλιάρης»… Χρόνια τώρα η αγγλική λαϊκή τάξη έχει εντάξει τη μαύρη μουσική στη διασκέδασή της κι αυτή η παράδοση είναι που δημιούργησε και τη «γαλανομάτα σόουλ».
Imarhan - Temet
Ο ήχος της ερήμου από τους Τουαρέγκ περνάει στην επόμενη γενιά και στην επόμενη φάση. Το μουσικό ιδίωμα που συνδυάζει την αφρικάνικη μουσική παράδοση με την μπλουζ ηλεκτρική κιθάρα και ξεκίνησε από τον Ali Farka Toure, συνεχίστηκε από τους Tinariwen, φτάνει τώρα στη σύγχρονη εποχή, χωρίς να κόβει τους δεσμούς αίματος. Δημιουργός της μπάντας είναι ο Moussa Ben Abderahmane (ο επονομαζόμενος: Sadam), που είναι ξάδερφος του Eyadou AgLeche, μπασίστα των Tinariwen. Οι Imarhan με τον 2ο δίσκο τους υιοθετούν έναν πιο φάνκι και εξωστρεφή ήχο, που χωρίς να απαρνείται τα συστατικά που τον γέννησαν δημιουργεί προϋποθέσεις συνάντησης με αυτό που συμβαίνει τώρα στη μουσική. Αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου μπορείς εύκολα να τα συναντήσεις σε ένα «ψαγμένο» djset οπουδήποτε στον κόσμο.
WyvernLingo - Wyvern Lingo
Αυτή η δουλειά με έμαθε να εκτιμώ, να ευχαριστιέμαι και να απολαμβάνω και μουσικά είδη που δεν θα έβαζα μόνος μου να ακούσω. Το σύγχρονο R&B, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, είναι ένα απ’ αυτά. Όμως άκουσα με πολλή ευχαρίστηση αυτό το ντεμπούτο ενός γυναικείου τρίο από την Ιρλανδία, που αν και λευκές πιτσιρίκες ακούγονται πολύ πειστικές και είναι φανερό πως έχουν δουλέψει τόσο πολύ που το αποτέλεσμα είναι απρόσμενα καλό. Τα φωνητικά τους –στα οποία και βασίζονται– είναι εξαιρετικά, το rock attitude δίνει το «παρών», η προσέγγισή τους έχει προσωπικό στιλ και χαρακτήρα, όλα σε πείθουν πως το μέλλον τούς ανήκει.
Hookworms - Mikroshift
Το συγκρότημα από το Λιντς κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μορφοποίησης με το 3ο του άλμπουμ. Περιορίζει σημαντικά –χωρίς να το απαρνείται– το νεοψυχεδελικό/noisy ηχητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο, ως τώρα, είχε κινηθεί και ξανοίγεται σε ήχους με samples, λούπες και ηλεκτρονικά. Ο συνδυασμός πετυχαίνει απόλυτα, ο ήχος τους συμπληρώνεται και αναβαθμίζεται, οι μελωδίες και η αισθητική τους αναδεικνύονται, σαν να βρήκαν κάτι που τους έλειπε.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
9°
