Έχουμε «εκπαιδευτεί» να ζούμε μια υπερκαταναλωτική ζωή, μια παραγεμισμένη φούσκα γεμάτη gadgets, καθρεφτάκια, μπιχλιμπίδια, εντυπωσιακά σόου, ακτίνες lazer και χιλάδες db σε αχανείς αρένες.
Κι όμως τα «απλά» και «μικρά» δισκάκια κρύβουν μέσα τους, πολύ συχνά, μια ξεχασμένη γοητεία:
O Jackie Leven από τη Σκωτία έχει πίσω του μια μεγάλη διαδρομή από τη δεκαετία του ’60. Ένας μουσικός που παίζει σε μικρά μαγαζιά, ένας απολαυστικός τραγουδοποιός/ποιητής που μπορεί να προσφέρει αυτή τη γοητεία των απλών πραγμάτων – και το ζωντανά ηχογραφημένο διπλό άλμπουμ “The Haunted Year/Summer” (****) είναι μια καλή αφορμή. Τσεκάρετέ τον και στο www.jackieleven.co.uk.
Οι The Cave Singers από το Σιάτλ αντιπαρέρχονται με απλότητα και αισθητική συνέπεια τις δυσκολίες του «καταραμένου» 2ου LP. Προφανώς η ευχάριστη έκπληξη του 1ου άλμπουμ δεν υπάρχει, αλλά το “Welcome Joy” (***) είναι ένα καλοφτιαγμένο, ανθρώπινο, παρεΐστικο folk/country δισκάκι, απ’ αυτά που ρέουν ευχάριστα επειδή από πίσω κρύβονται δημιουργοί «μικροί» μεν, με μεράκι δε.
Μπορεί οι The Minus 5 (με βάση το Portland) να μην έχουν σταθερή σύνθεση, εκτός από τον Scott McCaughey, αλλά αυτοί που μαζεύονται κάθε φορά λειτουργούν με τη διάθεση της παρέας και με την τέχνη των παλιών μαστόρων. Το “Killingsworth” (****) είναι το άλμπουμ που όχι μόνο ακούς πραγματικά με ευχαρίστηση, αλλά θα ’θελες να είσαι εκεί όταν το φτιάχνανε.
Από το Portland είναι και οι Hockey, αλλά... ουδεμία σχέση. Αφού ζούμε την εποχή που όλα επιστρέφουν –καλά, κακά και μέτρια– να σου κι αυτό το «χορευτικό rock» με ολίγον από «γαλανομάτα soul», που προσπάθησε –ανεπιτυχώς επί της ουσίας– να ευδοκιμήσει τη δεκαετία του ’80 σε διάφορες εκδοχές, από του Gerry Harrison (των Talking Heads, που εμπλέκεται εδώ κάνοντας παραγωγή σε ένα τραγούδι) μέχρι αυτή του Robert Palmer.
Τώρα το στιλάκι αυτό ξαναπροσπαθεί (ανεπιτυχώς επίσης, επιτρέψτε μου να προφητεύσω) να επανακάμψει, και το “Mind Chaos” (**) είναι ένα τυπικό παράδειγμα.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες της παραπαίουσας μουσικής βιομηχανίας είναι οι επανακυκλοφορίες δίσκων, γιατί εκτός από τις «τουριστικές» επανεκδόσεις κυκλοφορούν κι ένα σωρό σπουδαία άλμπουμ. Αυτό τον καιρό κυκλοφορεί επίσημα κι οργανωμένα στην Ελλάδα (σε ειδικές τιμές) μια σειρά δίσκων του Brian Eno (που κάποτε του άρεσε να αυτοαποκαλείται «μη μουσικός») και αφορούν την πρώτη του περίοδο, μετά τους Roxy Music, αλλά και τους δίσκους της ambient εποχής. Διαμάντια όπως τα “Here Come the Warm Jets” (****), “Talking Tiger Mountain by Strategy” (***), “Another Green World” (****), υπάρχουν στα δισκάδικα και είναι μια εξαιρετική αφορμή να ξαναμπείτε σ’ αυτούς τους «ξεχασμένους» ναούς και να γυρίσετε σπίτι φορτωμένοι με σπουδαία μουσική, που ο χρόνος δεν της έχει κάνει ούτε μια ρυτίδα.
New York, New York
Το γνωστό σύνθημα «Έξω οι Αμερικάνοι από τη Νέα Υόρκη» δικαιώνεται απολύτως στη μουσική. Υπάρχουν εκεί πολλοί καλλιτέχνες (και αντιστοίχως μικρές εταιρείες) η μουσική των οποίων μπορεί να ακουστεί –σχεδόν αποκλειστικά– εντός των συνόρων της πόλης/κράτους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Theavery Corporation και την εταιρεία τους. Η Nudlu (που ειδικεύεται σε ήχους nu-jazz, electropop, chill-out) είναι μία απ’ αυτές και οι δίσκοι της κυκλοφορούν πλέον και στην Ελλάδα.
Πίσω από το project “Our Theory” (**) κρύβεται ο Ilhan Ersahin (ιδρυτής των Wax Poetic), o γνωστός τρομπετίστας Erik Truffaz και τρεις ακόμη μουσικοί, που δοκιμάζουν να πουν τη δική τους θεωρία για τη nu-jazz με samples, ηλεκτρονικούς ήχους και άσκοπους «πειραματισμούς». Αντίθετα, οι 3 Na Massa (***) χρησιμοποιούν cool ήχους της Λατινικής Αμερικής με ρετρό διάθεση και μια διαφορετική γυναικεία φωνή σε κάθε τραγούδι, για να δημιουργήσουν την κατάλληλη ηχητική ατμόσφαιρα για το pool bar ενός κυριλέ ξενοδοχείου.
12°
