Δεκαοκτώ χρόνια από την πρώτη εμφάνισή του στη δισκογραφία έχει συνδέσει το όνομά του με πολλά ακούσμενα τραγούδια που ερμήνευσαν άλλοι τραγουδιστές, όπως «Η επιμονή σου», «Μοίρα μου έγινες», «Για να σε συναντήσω», «Παιδιά των δρόμων», «Είναι εντάξει μαζί μου», «Πιάσε με» και τόσα άλλα ερμηνευμένα από τον ίδιο. Με αφορμή τη διπλή συλλογή «Κώστας Λειβαδάς, 18 χρόνια δρόμος» που κυκλοφορεί από τη Feelgood Records και λίγο πριν την εμφάνιση του στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού την Πέμπτη 10 Μαρτίου με πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες και φίλους, ο Κώστας Λειβαδάς αποτιμά τη μακρά του αυτή πορεία και μας αποκαλύπτει τα σχέδιά του.
Πώς θα αποτιμούσατε σήμερα την πορεία των 18 μουσικών χρόνων; Υπάρχουν συγκεκριμένοι περίοδοι με διάφορα υφολογικά χαρακτηριστικά ή προσωπικές διαθέσεις που τη συνθέτουν;
Ναι, φυσικά. Με πρώτο γκρουπ μετά το σχολείο, παίζαμε ηλεκτρικό garage με πολλά στοιχεία από διαφορετικά είδη. Διαστήματα μεγάλα με την ίδια ομάδα μουσικών, η εξερεύνηση του τι σημαίνει λαϊκό τραγούδι σήμερα αλλά και πάντα. Η περίοδος μετά το 2008 με την επιστροφή μου στη βάση και όμως με την ίδια ανάγκη για συγκεκριμένη ταυτότητα και αισθητική. Τόσο δύση όσο ανατολή. Οι διαφορετικές και απρόβλεπτες πιθανότητες της συνάντησής τους και της γέφυρας μεταξύ τους. Διαθέσεις πολλές και διαφορετικές, ευτυχώς πάντα στο τέλος με την ιδιά φλόγα για συνέχεια. Μια μεγάλη περιπέτεια από την οποία έμαθα πολλά και προχώρησα πολύ.
Πρόσφατα πήρατε το πτυχίο της Νομικής. Φαντάζεστε τον εαυτό σας στο κοστούμι του δικηγόρου; Tι θα θέλατε να σπουδάσετε, αν ξεκινούσατε σήμερα;
Ήταν ένας άθλος και αυτό. Το χρωστούσα στον εαυτό μου και στον παλιό του κόπο, στη μνήμη του πατέρα μου και πολλών συγγενών μου και βέβαια στη μητέρα μου. Έτσι ένιωσα. Κερδίζεις πολλά και σαν καλλιτέχνης από τις σπουδές που δεν αφορούν στην τέχνη και από τη νομική ιδιαιτέρως. Είναι επιστήμη για τον άνθρωπο. Σίγουρα, πάντως, θα σπούδαζα και πιο πολλά γύρω από τη μουσική σήμερα. Ήδη το σκέφτομαι να συνεχίσω διάφορα και καινούργια όργανα. Μερικές φορές δεν το πιστεύω πώς έγιναν όλες αυτές οι συναντήσεις από τα 200 και πλέον τραγούδια που έχω γράψει, τραγούδησαν βέβαια τα περισσότερα άλλοι ερμηνευτές… οι περισσότεροι ήρωές μου. Μεγάλη ευλογία, όσο κι αν είχα τη διάθεση για συνάντηση πάντα, πολλές φορές νιώθω ότι έγιναν περισσότερα από όσα περίμενα, είναι και πολλοί τραγουδιστές και στιχουργοί που δεν προλάβαμε να συμπεριληφθούν στη συλλογή... αλλά επιφυλασσόμαστε.
Με ποιους τραγουδιστές θα θέλατε να συνεργαστείτε από τη νεότερη γενιά;
Αισθάνομαι άβολα να μιλάω με ονόματα γιατί φοβάμαι πως θα αδικήσω κάποιους και εξάλλου έχω συνεργαστεί με διάφορους ήδη. Σίγουρα περιμένω πώς και πώς ένα καινούργιο συγκρότημα με καινούργιο λόγο και ήχο. Αυτό με συναρπάζει πολύ.
Ποια θα ήταν μια ιδανική συνεργασία με ξένα ονόματα από όλες τις περιόδους;
Κάθε εβδομάδα θα άλλαζα κατεύθυνση. Τη μια βδομάδα ο Keith Richards με τον Neil Young, την άλλη οι Foals που είναι απίστευτοι ζωντανά, οι E Street Band.
Δηλώσατε πρόσφατα ότι προσανατολίζεστε σε έναν πιο ηλεκτρικό ήχο. Ποια είναι τα σχέδιά σας;
Ηχογραφούμε τα πρώτα μου τραγούδια με τους Υπνοβάτες μετά από 22 χρονιά ξανά! Είναι απίστευτη εμπειρία και πολύ συγκινητική. Eπίσης έχω έτοιμο ένα διπλό ηλεκτρικό δίσκο, αλλά με διάφορες ιδιαιτερότητες. Τα τραγούδια «Κρατήσου από τη στάχτη», «Το γραμμένο με κόκκινο» και τώρα το καινούργιο τραγούδι «Ο δικός μου πυρετός» αποτελούν δείγματα αυτού του ήχου.
Ποια είναι η ιστορία του κομματιού «Η επιμονή σου»;
Η «Επιμονή» ήταν μια ιδέα που σαν τίτλος υπήρχε πολύ καιρό σε πολλά σημειωματάριά μου. Όλη αυτή η ιδέα της πίστης και της κοινής πορείας ενός ζευγαριού μέσα από μάχες με συγκινούσε πολύ. Και μάλιστα όταν όλα είναι εναντίον και χρειάζεται να αγαπήσεις ξανά και να αναγνωρίσεις το σύντροφο και τον τόπο σου που έχει γίνει αφιλόξενος και αγνώριστος. Το κυνήγι των κοινών ονείρων και η τροφοδοσία τους χρειάζεται πάντα έναν μπροστάρη που να επιμένει σε υπέρογκα στοιχεία. Πολλές φορές αυτή η αρετή μέσα στο ζευγάρι υποτιμάται και παρεξηγείται και μπορεί να φορτώσει σε έναν από τους δυο το ρόλο του ξερόλα και του πρήχτη. Επίσης, η μυκονιάτικη καταγωγή της Ελεωνόρας και η πίστη μου ότι θα ήταν πολύ ταιριαστό να φορέσει τα αιγαιοπελαγίτικα χρώματα με οδήγησε και στο γράψιμο της μουσικής. Κάτι που να χορεύεται και να λέει και κάτι βαθύ. Έγινε σαν σε όνειρο. Σίγουρα είναι και οι γονείς μου μέσα στο τραγούδι
Tι μπορεί να εμπνεύσει ένα στίχο. Πώς λειτουργεί για σας όλα αυτά τα χρόνια;
Σχεδόν πάντα ξεκινάω από την ιστορία που θέλω να πω. Αυτή είναι η βάση και η αρχή. Νιώθω σαν παρατηρητής εντομολόγος. Η καρδιά μου κυνηγάει τις λεπτομέρειες. Πολύ συχνά από την παρατήρηση των ξένων παίρνω ερωτήσεις και απαντήσεις, σκέψεις για μένα και τη ζωή μου, για όσα με καίνε. Εκεί γεννιούνται πολλά τραγούδια. Πρέπει να αφήνεις την ιστορία να σου δείξει στο τέλος ποιο είναι αληθινά το θέμα. Να μην το προκαταβάλλεις από την αρχή.
Γνωρίζετε από πριν τη δυναμική ενός κομματιού;
Όταν έχεις πείρα πια μπορείς να καταλάβεις τη συγκίνηση από την αρχή και να είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου ότι εδώ υπάρχει συγκίνηση και μεγάλη πιθανότητα το προσωπικό σου βίωμα να συναντηθεί με την αλήθεια και το βίωμα των πολλών, με το συλλογικό αίσθημα. Ποτέ δεν ξέρεις όμως, και αυτό είναι το καλό.
Ποια κομμάτια ή ποιο κομμάτι σάς εξέπληξε περισσότερο με την απήχηση που είχε στο κοινό ενώ δεν το περιμένατε;
Ναι, πολλά τραγούδια. Το «Είναι εντάξει μαζί μου», το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», τα «Παιδιά των δρόμων», δεν περίμενα τη μεγάλη συνάντησή τους με τον κόσμο. Μου φαίνονται πάντα πολύ προσωπικά.
Ποιες ήταν οι επιρροές σας πριν από 18 χρόνια και ποιες από αυτές σας συνοδεύουν ακόμη;
Το ηλεκτρικό τραγούδι, το λαϊκό τραγούδι, το λυρικό και πολλά χαρμάνια και υβρίδια που σκεφτόμουν και έφτιαχνα από τη συνάντησή τους. Ακόμα λατρεύω τον Χατζιδάκι, τον Piazzolla, τον Brahms, τον Dylan, τον Bruce Springsteen, την κρητική μουσική παράδοση.
Πώς βλέπετε την πορεία του ελληνικού τραγουδιού αυτές τις δύο δεκαετίες; Πώς διαμορφώνεται σε σχέση με την κρίση;
Σε γενικές γραμμές είναι ακόμα ακμαίο, αλλά η δισκογραφία και οι τρόποι για να μπορούμε να ζούμε από τη μουσική έχουν διαλυθεί και μείνει μετέωροι εντελώς. Οι ελάχιστοι δε προβολείς είναι πολύ απρόσωποι και μηχανικοί και πέφτουν ακόμα κυρίως σε βιαστικά τραγούδια πίστας. Αλλιώς είμαστε γενικά καλά και θα είμαστε καλύτερα αν νοιαστούμε για τον κλάδο, το περιβάλλον, τους επομένους από εμάς και τον διπλανό μας... και στη ζωή και στα θέματα των τραγουδιών.
Πώς βιώνετε και αντιλαμβάνεστε σε προσωπικό επίπεδο όλη αυτή την κοινωνικοπολιτική ένταση και τη συνεχιζόμενη ασφυκτική πίεση;
Είμαι πια σε αφασία και στον κόσμο μου εδώ και καιρό. Πήγε να με τρελάνει κανονικά όλη αυτή η κατάσταση, αλλά σκέφτηκα πως καλλιτέχνης χωρίς ξεβόλεμα στο κάτω-κάτω δεν γίνεται. Ασχολούμαι μόνο με τη δημιουργικοτητα και την αληθινη εικόνα. Τέρμα η τηλεόραση, τέρμα η τρομοκρατία. Το μεγάλο γήπεδο βρίσκεται αλλού, όπως και το παιχνίδι που παίζεται.
Τι σας εξέπληξε πρόσφατα με θετικό ή αρνητικό πρόσημο;
Η παθητικότητα του Έλληνα σε πολλά πράγματα από την οποία εξαρτάται η ζωή του και από την άλλη η φιλοξενία των νησιωτών μας και η αυτοθυσία τους στο προσφυγικό δράμα.
Tι ετοιμάζετε για το επετειακό live;
Έχουν γίνει πολλά επετειακά live από το καλοκαίρι, αλλά αυτό είναι το πρώτο στην Αθήνα από όταν βγήκε ο δίσκος. Μεγάλη χαρά και ουσιαστική τιμή να το μοιραστώ με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη Μελίνα Ασλανίδου, την Ερωφίλη και πολλούς άλλους φίλους στον Σταυρό του Νότου στις 10 Μάρτιου. Θα είναι μια ανάδρομη γιορτή σε όλα τα τραγούδια μου που έχουναγαπηθεί.
Τι ακολουθεί;
Παραστάσεις και δρώμενα γύρω από το διπλό άλμπουμ «18 χρονιά Δρόμος». Πέμπτη 10 Μαρτίου, Σταυρός του Νότου και άλλες ανά την Ελλάδα. Θέλω λίγο καιρό ακόμα για το καινούργιο υλικό.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥΚεντρική Σκηνή, Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος, 2109226975 & 2109239031. Έναρξη 21.30. Είσοδος με μπίρα ή κρασί €12. Στις 10/3. Το άλμπουμ «Κώστας Λειβαδάς, 18 χρόνια δρόμος» κυκλοφορεί από τη Feelgood Records με συμμετοχή των Μ. Ασλανίδου, Δ. Γλέζου, Γ. Δημητριάδη, Ε. Ζουγανέλη, Γ. Κότσιρα, Σ. Κραουνάκη, Μ. Λιδάκη, Σ. Λογαρίδη, Α. Μπάμπαλη, Γ. Νέγκα, Β. Παπακωνσταντίνου, Μ. Πασχαλίδης, Μ. Πολυχρονίδη, Ν. Πορτοκάλογλου, Γ. Ρωμανός, Δ. Σαββόπουλο, Β. Σκουλά, Μ. Στόκα, Ε. Τσαλιγοπούλου.
12°
