Όταν πριν 4-5 χρόνια είχε σκάσει εκείνο το περίφημο remix στο ‘Little Bit Of Feel Good’ του Jamie Lidell, όλοι ψάχναμε να βρούμε ποιος είναι αυτός ο NTEIBINT και γιατί υπογράφει «ελληνικά» και όχι «λατινικά» (David δηλαδή). Ένα βράδυ παίζαμε το κομμάτι στο laternative και παίρνει τηλέφωνο. «Ξέρετε, αυτό το remix που μόλις βάλατε, είναι δικό μου», μας αφήνει κάγκελο. Έτσι λοιπόν μας συστήθηκε το next big thing της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής.
Με βλέμμα και σαφή προσανατολισμό στο εξωτερικό, επίσημα κι ανεπίσημα remixes σε διάφορα ονόματα (από τους Rapture σε Micachu & The Shapes), έχει πια – μετά από πολλή δουλειά - έτοιμη την παρθενική του κυκλοφορία. Θα το παρουσιάσει την Παρ. 4/5 στο μεγάλο πάρτι που γίνεται στο Koo Koo. Δίπλα στον Erol Alkan (διάβασε εδώ τι είπε στην Athens Voice). Ας δούμε τι μουσική άκουγε στα…
Εκεί γύρω στα 7 η αδερφή μου (ως μεγαλύτερη) ήταν ο DJ του σπιτιού οπότε εγώ ήμουν "έρμαιο" των μουσικών επιλογών της (ευτυχώς). Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά όχι μόνο σαν ήχο αλλά κυρίως σαν εικόνα με πλούσια χρώματα κι ένα αλλόκοτο story που δεν καταλάβαινα, ήταν αυτό το τραγούδι του Peter Gabriel. Ήταν η εποχή που το MTV Europe έπαιζε στην Ελληνική TV και αυτό το video ήταν απλά παρανοϊκό για ένα παιδί που μόλις είχε πάει δημοτικό
Είχα αρχίσει να μπαίνω στην εφηβεία και να ανεξαρτητοποιούμαι μουσικά από την αδερφή μου και φυσικά οι Nirvana με τους Offspring ήταν must. Οι Dog Eat Dog όμως ήταν ένας μικρός σταθμός για εμένα και το πρώτο live που πήγα (με συνοδεία τον πατέρα μου και τον ξάδερφό μου) στο Ρόδον. Ευτυχώς πρόλαβα και εγώ να πάω έστω και μια φορά στο Ρόδον, αν και στο τέλος έφυγα χωρίς το ένα μου παπούτσι.
Στα 17
LAURENT GARNIER – The Man With The Red Face
Αρχές 2000 και το internet είχε αρχίσει να ψιλολειτουργεί στην Ελλάδα, τα 3 τελευταία χρόνια στο σχολείο ήταν μπλέντερ μουσικών επιρροών και κυρίως η επαφή με τους συμμαθητές μου στο Ωδείο Αθηνών με είχε οδηγήσει τον ένα χρόνο να ανακαλύπτω τη jazz και τον επόμενο την electronica. Ήταν κι εποχή που το ένα είδος άρχισε να δανείζεται στοιχεία από το άλλο και έτσι επέτρεψε σε εκατέρωθεν fans να μυηθούν. Για εμένα ο δίσκος που με μπέρδεψε, με προβλημάτισε και με έβαλε μανιωδώς να ψάχνω για το story πίσω από όλη αυτή την σκηνή ήταν το Unreasonable Behaviour του Laurent Garnier. Το σουρεαλιστικό είναι ότι μια δεκαετία αργότερα τον γνώρισα και έκανα σαν τον Έλληνα μεταλλά που γνώρισε τον Ozzy Ozborne. Το παρακάτω video είναι από το 2001 και ο άνθρωπός κουβαλούσε όλο του το studio on stage (τα laptops τότε δεν φτουράγανε τότε)
Στα 22
DEATH FROM ABOVE - Romantic Rights (Erol Alkan's Love From Below Re-Edit)
Από τη γαλλική electronica άρχισα να ανακαλύπτω κι άλλους καλλιτέχνες που δεν φοβόντουσαν να μπλέκουν είδη και μουσικούς ήχους που κανονικά δεν ταίριαζαν μεταξύ τους. Κάπως έτσι συνειδητοποίησα ότι η μουσική που άκουγα στην εφηβεία μου και η electronica στη συνέχεια μπορούσαν να συνυπάρξουν, χωρίς να αναγκάζομαι να χαρακτηρίζω ακριβώς το τι κάνω. Οι επιλογές του Erol Alkan στο ραδιόφωνο αλλά και στα ‘Trash’ parties του έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτό, αφού μάζευε καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και ήχους που μέχρι τότε δεν έβλεπαν το mainstream. Soundtrack εκείνης της εποχής είναι σίγουρα το re-edit του στους Καναδούς Death From Above 1979
Σήμερα σαν μεστωμένος και κατασταλαγμένος νέος, τα έχω ξαναμπερδέψει όλα στο μυαλό μου! Αυτό νομίζω οτι φαίνεται και στο πρώτο μου ΕΡ αν και προσπαθώ να αυτοπεριορίζομαι και να χρησιμοποιώ συγκεκριμένα υλικά, live όργανα και ήχους.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
17°
