Έχοντας υπόψη την 28η Απριλίου ως ημέρα των γενεθλίων του, και συνυπολογίζοντας την μετάφραση του ολοκαίνουργιου «Η δικαίωση του αίματος» στα ελληνικά, θεωρήσαμε τη στιγμή ταιριαστή για να επικοινωνήσουμε με τον Ίαν Ράνκιν, ζητώντας του να διαλέξει ορισμένα τραγούδια, ώστε να ακούμε ενόσω καταβυθιζόμαστε στο εξαρτησιογόνο σκοτσέζικο νουάρ του.
Πιστός στην μουσικοληπτική φύση του, ο εορτάζων συγγραφέας ανταποκρίθηκε ακαριαία. Ακούστε και διαβάστε το podcast του Ίαν Ράνκιν αποκλειστικά στο athensvoice.gr
John Martyn - Solid Air
«Το μοναδικό τραγούδι δίχως το οποίο αδυνατώ να ζήσω. Το πρωτοάκουσα όταν ήμουν μαθητής, τη δεκαετία του ’70. Το αγαπώ έκτοτε».
«Την πρώτη φορά που άκουσα Stones ήμουν 11 ή 12 ετών, και τους μίσησα. Τώρα είναι το αγαπημένο μου γκρουπ. Τα βιβλία μου συχνά φέρουν τίτλους δίσκων τους: “Black and Blue”, “Beggars Banquet”, “Let It Bleed”. Κάποτε μάλιστα έγραψα και ένα διήγημα σχετικό με τη σύνθεση του “Sympathy for the Devil” - τόσο πολύ μου αρέσει!
Hawkwind – Silver Machine
«Ένας από τους πρώτους δίσκους που αγόρασα. Τον έχω ακόμα, και εξακολουθώ να τον ακούω. Είναι ογκώδης, σκληρός, κατάφορτος ευδαιμονικούς θορύβους».
«Τους λατρεύω τους Cure! Όταν έγραφα το “The Hanging Garden”, θέλησα να παραθέσω στίχους τους, οπότε επικοινώνησα τη μπάντα. Ο Ρόμπερτ Σμιθ είπε πως δεν είχε πρόβλημα, υπό έναν όρο: ζητούσε υπογεγραμμένο αντίτυπο του βιβλίου! Ωραίος τύπος».
Joy Division – Atmosphere
«Στα φοιτητικά χρόνια τους αγαπούσα. Ψυχρά αστικά ηχοτοπία και συνάμα ακαταμάχητα. Είχα εισιτήριο για συναυλία τους στο Εδιμβούργο, όμως εκείνη τη στιγμή ο Ίαν Κέρτις διάλεξε να αυτοκτονήσει, οπότε δεν τους είδα ποτέ. Το εισιτήριο το έχω ακόμα, πάντως».
Miles Davis - So What
«Μπήκα στη τζαζ γύρω στα είκοσι. Το συγκεκριμένο τραγούδι με ανατίναξε. Στην πραγματικότητα, το “Kind of Blue” είναι ένα απίστευτο άλμπουμ στο σύνολό του. Μοιάζει τόσο αβίαστο και ανεπιτήδευτο, κι όμως, είναι προϊόν υπέρμετρης έμπνευσης, μαστοριάς, μαζί με μια γερή δόση μαγείας».
Belle and Sebastian - The Boy With the Arab Strap
«Οι περισσότεροι πιθανότατα γνωρίζουν ότι οι Belle and Sebastian είναι σκοτσέζικο γκρουπ, αλλά ίσως αγνοούν το αστείο που εμπεριέχεται στον τίτλο, μια και υπήρχε και ένα ακόμη σκοτσέζικο γκρουπ, ονόματι Arab Strap, και το τραγούδι αυτό απευθυνόταν στον τραγουδιστή τους, τον Aidan Moffat. Έχω συνεργαστεί με τον Aidan, κάποτε είχαμε γράψει ένα τραγούδι μαζί».
Van Morrison - Snow in San Anselmo
Κάποια στιγμή ζούσα στο Λονδίνο, χωρίς να απολαμβάνω τη ζωή. Πακετάρισα λίγα ρούχα και ένα κασετόφωνο και τράβηξα για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Κατέληξα σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, να περπατάω στην αμμουδιά, ακούγοντας Van Morrison στα ακουστικά. Με βοήθησε να ξεκαθαρίσω όλα τα σκατά που τριγύριζαν στο μυαλό μου».
«Ο Aidan Moffat είναι πιθανότατα ο αγαπημένος μου στιχουργός. Θα τολμούσα να πω, ακόμα καλύτερος από τον Leonard Cohen και τον Nick Cave. Αυτή εδώ είναι μια οδυνηρή ιστορία σχετική με μια κηδεία, και η μουσική επενδύει το ύφος ιδανικά».
Jackie Leven - Exit Wounds
«Ο καλός μου φίλος Τζάκι πέθανε πέρυσι. Είχαμε κάνει και ένα άλμπουμ μαζί, το “Jackie Leven Said”, και περιοδεύσαμε τη Βρετανία. Το συγκεκριμένο ανήκει στα αγαπημένα μου τραγούδια, τόσο παθιασμένο, ζεστό, ανθρώπινο και αρρενωπό».
*Τα μυθιστορήματα του Ίαν Ράνκιν κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με πιο πρόσφατο το «Η δικαίωση του αίματος».
Η μετάφραση του τίτλου είναι τόσο κακή που παραλίγο να μην παρακολουθήσω μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές του Netflix. Και το κυριότερο: θα έχανα τη μουσική της…
26°
