Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Το ελληνικό ροκ είναι τρία πράγματα. Ο Βασίλης, ο Παπακωνσταντίνου και οι μπίρες. Tα υπόλοιπα, μαζί με τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται. Το μόνο που προστίθεται είναι οι απαντήσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στα παρασκήνια της ζωντανής του εμφάνισης για την εκπομπή που προβλήθηκε στις 24/4 στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.

Πόσο διαφορετικό είναι ένα τέτοιο live σε σχέση με τις τακτικές εμφανίσεις σου; Εγώ πάντα το κοινό κοιτάω, όχι τις κάμερες. Δεν θα μου άρεσε να τραγουδήσω στα ντουβάρια. Το κοινό με ενδιαφέρει.

Πόσες γενιές έχεις μεγαλώσει; 36 χρόνια. Kάθε χρονιά λέει, φέτος το παιδί πήγε Λύκειο και Παπακωνσταντίνου. Κάθε χρόνο προστίθεται και μια τάξη. (γέλια) 

Πώς είναι η νέα τάξη; Λασπολογείται η νέα γενιά από τα μέσα μαζικής ύπνωσης. Είναι πολύ ευαίσθητη και απλώς δεν έχει μπει μαζικά κάτω από κομματικές ομπρέλες. Διοργανώνουν από μόνοι τους αντιστάσεις. Φοβούνται οι γονείς και λένε πού πας, πουλάκι μου, κάτω γίνεται πόλεμος, για τις φωτιές που στήνουν αστυνόμοι με κουκούλες και αστυνόμοι με κράνη που παίζουν μεταξύ τους.  

Και τι γίνεται τώρα με την κρίση; Υπό πτώχευση δεν είναι η Ελλάδα, αλλά όλοι οι λαοί της γης. Οι έχοντες θέλουν να γίνουν υπερέχοντες και υπερκατέχοντες. Ένα νέο παγκόσμιο κίνημα χρειάζεται. Το σύστημα χρειάζεται ένα προβατοποιημένο και ομαδοποιημένο κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι από νήπιο αρχίζει η διαφήμιση των παιχνιδιών που καταρχήν είναι όπλα. Και Μπάρμπι για τα κορίτσια. Δηλαδή, τα κορίτσια να γίνουν μοντέλα και τα αγόρια να ευχαριστιούνται σκοτώνοντας.

Και ο ρόλος του καλλιτέχνη; Πρέπει να παίρνουμε θέση, να σηκωθούμε από τον καναπέ, να σταματήσουμε να είμαστε μοιρολάτρες και πεσιμιστές, να μην παρακολουθούμε το μέλλον μας από την τηλεόραση. Έτσι απλά.