* Grinderman - 2 Από δω η γυναίκα μου (bad seeds) κι από δω το αίσθημά μου (grinderman). O Nick Cave παίζει το δίπορτο τέλεια. Η χαρά της ροκ μπάντας, όπως παλιά…
* Paul Weller - Wake Up the Nation Μερικά σύντομα τραγούδια χώρεσαν ολόκληρη τη μουσική του διαδρομή, από την πιο πανκ ως την πιο κυριλέ.
* The National - High Violet Εκεί που φαινόταν πως τους τελείωνε, βρήκαν τον τρόπο να αναγεννηθούν ωριμάζοντας, κι αυτό είναι σημάδι μόνο ενός ικανού συγκροτήματος.
*Arcade Fire - The Suburbs Η «αποθέωση» ήρθε με τα πρώτα σημάδια κούρασης. Ακόμη κι έτσι όμως…
* Titus Andronicus - The Monitor Βελτιωμένοι σε όλους τους τομείς, τιμούν την ιστορία του ροκ και έχουν μέλλον.
* Rowland S. Howard - Pop Crimes Η επιθανάτια παρακαταθήκη του είναι ένα μελαγχολικό διαμάντι.
Old Fashion
* Robert Plant - Band of Joy Η καλοκουρδισμένη μπάντα προσεγγίζει με «τζαζ» διάθεση παλιά κάντρι/φολκ τραγούδια.
*Steve Wynn & the Miracle 3 - Northern Aggression Για να αισθανόμαστε ασφάλεια χρειαζόμαστε και μερικές σταθερές στον τρόπο που υπάρχει το ροκ. Όχι μόνο σαν ήχος, αλλά και σαν τρόπος.
*Tav Falco & the Unapproachable Panther Burns - Conjurations: Seance for Deranged Lovers Έχει υποκύψει εδώ και καιρό στη ροκ μυθολογία κι εμείς αγαπάμε να παραμυθιαζόμαστε απ’ αυτό.
*Rich Hopkins and Luminarios - El Otro Lado/The Other Side Ο ήχος της ερήμου εκεί που υψώνεται το τείχος Αμερικής-Μεξικού. Άραγε ο φράχτης στον Έβρο θα γεννήσει κάποιον ήχο;
*Rocky Erickson & Okkervil River - True Love Cast Out All Evil Και μόνο που επιβίωσε από τους εφιάλτες και βρήκε τη δύναμη να ηχογραφήσει αυτές τις τσακισμένες ροκ μπαλάντες. Και τον τηλεφωνικό κατάλογο να διάβαζε…
Ατμόσφαιρες
* John Grant - Queen of Denmark Είχε τα εφόδια ώστε, αφού έφτασε στον πάτο του πηγαδιού, να αρχίσει η άνωση. Η πιο όμορφη «δεύτερη ευκαιρία» της χρονιάς.
* Perfume Genius - Learning Στο δρόμο του Antony και του D.M. Stith, ο πιτσιρικάς ζωγραφίζει τη δική του ιστορία.
* Sufjan Stevens - The Age of Adz Ο συνδυασμός που σκοτώνει: Τόσο εύθραυστος και με τόση δημιουργική γενναιότητα…
* Lonewolf - The Devil and I Ένας αλλόκοτος κόσμος, τυλιγμένος σε ένα λυρικό χαλί που σε ταξιδεύει στο δικό του σύμπαν.
* Mountain Man - Made the Harbor Με βασικό όργανο 3 γυναικείες φωνές, ο ήχος του «βουνού και του κάμπου» γίνεται τόσο τώρα.
* The Tallest Man on Earth - The Wild Hunt Όταν η απλότητα δουλεύει, τύφλα να ’χουν όλα τα «πολύπλοκα».
* Jonsi - Go Ο τραγουδιστής των Sigur Ros μάς αποκαλύπτεται. Τόσο αέρινη ευαισθησία, τόσο υγρή μελαγχολία.
* Joanna Newsom - Have One On Me Πέρα από την τόλμη να κυκλοφορήσει ένα 3πλό cd, κατόρθωσε και να το γεμίσει με ονειρικές μελωδίες. Προχωράει μπροστά.
* Glasser - Ring Έκανε βουτιά σ’ αυτό τον ψιθυριστό κοριτσίστικο κόσμο, που είναι του συρμού στις μέρες μας, και βρήκε τον τρόπο να αναδυθεί αυτάρκης.
* Antony and the Johnsons - Swanlights Μία ευχάριστη βόλτα στο «γυάλινο κόσμο» του, που μόνο αυτός μπορεί να φτιάχνει.
Αστικά blues
*Gil - Scott Heron - I’m New Here Το comeback της χρονιάς… Βιωματικός τρόπος γραφής με ψήγματα εκμοντερνισμού των blues που δείχνουν ευρύτητα πνεύματος και δημιουργική άνεση. Welcome back.
*C. W. Stoneking - Jungle Blues Ο τίτλος του δίσκου προσδιορίζει σαφώς το περιεχόμενο και το ότι θυμίζει Tom Waits δεν με χαλάει καθόλου. Ποτά, τσιγάρα, Νέα Ορλεάνη, ανήλιαγα υπόγεια, hoodoo και voodoo…
*Tricky - Mixed Race Μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι η ευρυγώνια ματιά είναι ο καλύτερος τρόπος να κοιτάζεις τη μουσική.
*Massive Attack - Heligoland Ο πιο μουσικός τους δίσκος δείχνει ότι όχι απλώς δεν τελείωσαν, αλλά ανακάλυψαν νέα αποθέματα.
21ος αιών
* Ariel Pink’s Haunted Graffiti - Before Today Με «ανυπόληπτα» υλικά του παρελθόντος, κάνουν υπέροχη ποπ του παρόντος.
* These New Puritans - Hidden Οι παγανιστικές τελετές της ποπ κουλτούρας του 21ου αιώνα έχουν πια σάουντρακ.
* Four Tet - Love In You Δεν στέκεται πια τόσο μακριά. Η αναλογική καρδιά του ακούγεται καθαρά, οι ηλεκτρονικοί ήχοι έχουν ψυχή.
* You Say Party! (We Say Die!) - XXXX Τα ωραία 80s σε σύγχρονη συσκευασία μπορούν να ακούγονται σαν μια καινούργια ιδέα.
* Caribou - Swim Κάθε σωστή χρονιά πια πρέπει να έχει τους δικούς της Animal Collective.
*LCD Soundsystem - This Is Happening Όταν έχεις ταλέντο και δυνατότητες, ακόμη και η «διατριβή» σου στο ηλεκτρονικό παρελθόν και στη χορευτική «ρηχότητα» μπορεί και αποδίδει καρπούς.
* Camu Tao - King of Hearts Όταν το hip-hop συναντάει τον ήχο του Μπρούκλιν. Αν ζούσε κι άλλο θα ολοκλήρωνε μια ωραία γέφυρα…
* MGMT - Congratulations Μακάρι το ροκ της διασκέδασης να είχε πάντα αυτό το επίπεδο κι αυτή τη συγκρότηση.
* Vampire Weekend - Contra Επαναλαμβάνω: μακάρι το ροκ της διασκέδασης να είχε πάντα αυτό το επίπεδο κι αυτή τη συγκρότηση.
* Deerhunter - Halcyon Digest Η αθωότητα, η ποπ ψυχεδέλεια, τα όνειρα, οι αλλόκοτες εικόνες, η 60s ατμόσφαιρα, περνάνε στον 21ο αιώνα.
* Beach House - Teen Dream Ο ονειρικός ήχος του 21ου αιώνα έχει σημείο αναφοράς.
* Gonjasufi - A sufi and a Killer Το αλλόκοτο χαρμάνι του έχει από hip-hop μέχρι ψυχεδέλεια, από δύση μέχρι ανατολή, από ποπ μέχρι σούφι φιλοσοφίες. Κι όμως, η τρέλα του λειτουργεί.
* The Walkmen - Lisbon Δεν είναι κι εύκολο να βυθίζεσαι στη μελαγχολία με τόσο ευφρόσυνο τρόπο.
Συλλογές/Επανακυκλοφορίες/Αναμνήσεις
*Danger Mouse and Sparklehorse - Dark Night of the Soul
*The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - We Are Only Riders
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
