Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025 γιορτάζει τα 70 του χρόνια με ένα πλούσιο επετειακό πρόγραμμα. Από την Επίδαυρο ως την Πειραιώς 260, ξεχωρίσαμε 25 μοναδικές στιγμές
Το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025, που συμπληρώνει φέτος 70 χρόνια, γιορτάζει με ένα πρόγραμμα που ισορροπεί ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία. Πιο ανοιχτό και πιο διεθνές από ποτέ, καλεί καλλιτέχνες από περισσότερες από 40 χώρες, εστιάζει σε μεγάλα ονόματα Ελλήνων σκηνοθετών, αλλά δίνει βήμα και στους πιο νέους και ανερχόμενους. Η φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ ξεκίνησε δυναμικά με την επιστροφή στο Θέατρο του Λυκαβηττού, με μεγάλες συναυλίες. Στην Πειραιώς 260 συγκεντρώνονται παραστάσεις θεάτρου και χορού από όλο τον κόσμο, με έμφαση στις γυναικείες φωνές και τις σύγχρονες σκηνικές γλώσσες. Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου τιμά το αρχαίο δράμα με νέες αναγνώσεις, ενώ φιλοξενεί και ένα ξεχωριστό μουσικό γεγονός με πρωταγωνιστή τον αρχιμουσικό Θεόδωρο Κουρεντζή. Η Μικρή Επίδαυρος, παραδοσιακά στραμμένη στη μουσική, εμπλουτίζεται με θεατρικές παραγωγές και ένα κινηματογραφικό έργο. Στο Ηρώδειο ξεχωρίζει ο Κύκλος Κλασικής Μουσικής, με συμμετοχές διεθνών σολίστ και ορχηστρών, θα πραγματοποιηθούν όμως και συναυλίες που θα συζητηθούν πολύ, όπως το come back των Raining Pleasure, και το αφιέρωμα για το έτος Μίκη Θεοδωράκη. Παράλληλα, το Φεστιβάλ εξαπλώνεται σε νέους χώρους. Πέρα από τη σταθερή πλέον συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών για το Subset Festival, φέτος μπαίνει στο παιχνίδι και το ΚΠΙΣΝ, ο Δήμος Κηφισιάς και κάποια θέατρα της Αθήνας.
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Όσα ξεχωρίσαμε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, τη Μικρή Επίδαυρο, το Ηρώδειο και την Πειραιώς
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Η μεγάλη γιορτή στην Αρχαία Επίδαυρο ξεκινά την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου, με μια παγκόσμια πρεμιέρα, την «Αντιγόνη» του Ούλριχ Ράσε, και ολοκληρώνεται με την επανάληψη της θρυλικής «Ορέστειας» του Θεόδωρου Τερζόπουλου, η οποία συνεχίζει παραλλήλως και τη διεθνή της περιοδεία. Επίσης, για πρώτη φορά στην Επίδαυρο θα δούμε τη Ζιλιέτ Μπινός, που σκηνοθετεί ο Μουαουάντ σε ένα έργο το οποίο γράφει ειδικά για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός εμπνέεται από 3 ραψωδίες της «Οδύσσειας» και παρουσιάζει το έργο «ζ-η-θ Ο ξένος», ενώ ο Γιάννης Χουβαρδάς παρουσιάζει τους δύο «Οιδίποδες» του Σοφοκλή σε μια ενιαία παράσταση. Για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη, ενώ ο Δημήτρης Τάρλοου, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του θεάτρου Πορεία, καταπιάνεται με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή. Τέλος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών θα παρουσιαστεί, για πρώτη φορά, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μια μεγάλη μουσική βραδιά, όπου ο Θεόδωρος Κουρεντζής ερμηνεύει με την ορχήστρα του έργα του Μάλερ.
Θέατρο
Τα Επιδαύρια ανοίγουν με το εμβληματικό έργο του Σοφοκλή, σε μια ιδιαίτερη προσέγγιση. Ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης συνεργάζεται για δεύτερη φορά με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, μόνο που τώρα δουλεύει με Έλληνες ηθοποιούς. Όλοι θυμόμαστε το ανέβασμα του «Αγαμέμνονα», σε συμπαραγωγή με το Residenz Τheater του Μονάχου, όπου οι ηθοποιοί βάδιζαν αέναα πάνω στην τεράστια, μηχανοκίνητη, περιστρεφόμενη σκηνή, με ζωντανή μουσική υπόκρουση. Στη δική του προσέγγιση, ο Ούλριχ Ράσε δίνει έμφαση στον ρόλο του Κρέοντα – που υποδύεται ο Γιώργος Γάλλος. Ο ρόλος αυτός συμβολίζει την έννοια του νόμου, που είναι απαραίτητος για να λειτουργήσει σωστά μια κοινωνία. Σε μια εποχή που από τη μία, υπάρχει μια παγκόσμια άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και από την άλλη, ο καθένας μας είναι ελεύθερος να πει ό,τι θέλει, άκριτα και σχεδόν ατιμώρητα, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο σκηνοθέτης αναρωτιέται και εξετάζει πώς πρέπει να λειτουργεί ο νόμος. Άλλωστε ο Κρέοντας είναι ένα τραγικό πρόσωπο που επιλέγει να βρίσκεται στη λάθος πλευρά.
Απέναντι από έναν άντρα ο Ράσε βάζει τρεις γυναίκες: την Αντιγόνη, την Ισμήνη και τον Τειρεσία. Επιλέγει τη Φιλαρέτη Κομνηνού, ένα γυναικείο πρόσωπο, για να υποδυθεί τον μάντη –άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που συμβαίνει αυτό–, καθώς θέλει να ενισχύσει αυτή τη γυναικεία δύναμη και αντίσταση ενάντια στην εξουσία και την πατριαρχία. Η Αντιγόνη από την άλλη, εμφανίζεται ως μια δυναμική, έξυπνη και σύγχρονη γυναίκα. Δεν είναι επαναστάτρια χωρίς αιτία. Έχει πλήρη επίγνωση των πράξεων και των επιλογών της. Αυτά είναι τα στοιχεία που ξεχωρίζει στην προσωπικότητά της ο Αίμονας και γι’ αυτά την αγαπά. Και εκείνη στον Αίμονα αγαπά το ότι προσπαθεί, με ήρεμο τρόπο, να πείσει τον Κρέοντα ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά.
Η μετάφραση που θα παρουσιαστεί είναι αυτή του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που μένει πιστή στο αρχαίο κείμενο, ενώ διατηρεί έντονη την ποιητικότητά του, και είχε δοκιμαστεί σε μια εμβληματική παράσταση. Η «Αντιγόνη», σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο, θα παρουσιαστεί αποκλειστικά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, κατ’ εξαίρεση, για τρεις συνεχόμενες βραδιές. 27, 28 & 29 Ιουνίου
Δυο τραγωδίες του Σοφοκλή, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, που απέχουν και πολύ χρονικά ως προς τη δημιουργία τους, θα ανέβουν στο αρχαίο θέατρο ως ενιαίο έργο, σε ελεύθερη απόδοση και διασκευή του Γιάννη Χουβαρδά. Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης αποφασίζει να παρουσιάσει επί σκηνής ολόκληρη την ιστορία του Οιδίποδα, συνδυάζοντας τον «Οιδίποδα τύραννο» και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ». Ο πλήρης τίτλος της παράστασής του είναι «Οιδίπους, η ιστορία μιας μεταμόρφωσης - Από το σκοτάδι στο φως». Επιλέγοντας μια πολύ δυνατή ομάδα ηθοποιών (Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Πηνελόπη Τσιλίκα, Ορέστης Χαλκιάς, Νίκος Χατζόπουλος), παίρνει την ιστορία του τραγικού αυτού προσώπου από το τέλος και προσπαθεί να ξετυλίξει το νήμα της, ώστε να μπορέσει να αποκαλύψει ποια ήταν η αρχή του κακού. Η ζωντανή μουσική επί σκηνής –σε σύνθεση Άγγελου Τριανταφύλλου– εντείνει το κλίμα μυστηρίου, που είναι διάσπαρτο σε όλη την παράσταση.
Ο τυφλός και σε προχωρημένη πλέον ηλικία Οιδίποδας μαζί με τα αγαπημένα του πρόσωπα βρίσκονται σε έναν τόπο διάσπαρτο με ταφικά μνημεία, τον αρχαίο Κολωνό, όπου, μέσω της βοήθειας των θεών, θα καταφέρουν να μάθουν γιατί έζησαν μια τόσο βασανισμένη ζωή. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μετάβασης, όλοι οι ήρωες του Σοφοκλή αναβιώνουν, μαζί με τον Οιδίποδα, όλα τα τραγικά συμβάντα που περιγράφονται στον «Οιδίποδα τύραννο», αλλά και τα στάδια της θεϊκής προσέγγισης όπως εκφράζονται στον «Επί Κολωνώ». Στόχος και κύριο μέλημα του σκηνοθέτη είναι τα δύο έργα του Σοφοκλή να είναι απολύτως αναγνωρίσιμα κατά τη διάρκεια της παράστασης, με τρόπο που να αποδίδει αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, δίχως να ξεφεύγει από το πνεύμα του μεγάλου τραγικού. 25 & 26 Ιουλίου
Ποιο ήταν εκείνο το πρωταρχικό τραύμα που έκανε τις μανάδες να θρηνούν για τις κόρες τους και τις κόρες για τις μανάδες τους στην αρχαία τραγωδία; Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Ουαζντί Μουαουάντ μελετά σε βάθος τις αρχαίες ηρωίδες και συνθέτει μια παράσταση που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε αυτό το θέμα. Η μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιός κάνει την παρθενική της εμφάνιση στην Επίδαυρο στο έργο «O όρκος της Ευρώπης» (Le serment d’ Europe), ένα θέατρο πολιτικό, με έναν πολυεθνικό θίασο, που εντάσσεται στον κύκλο Contemporary Ancients του Φεστιβάλ.
Ο Ουαζντί Μουαουάντ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Théâtre National de la Colline στο Παρίσι, έγινε γνωστός στην Ελλάδα το 2010, ως ο σεναριογράφος της υποψήφιας για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «Μέσα από τις φλόγες», που αποτελεί ένα οδοιπορικό στον Λίβανο την εποχή του εμφυλίου. Ο Μουαουάντ προσεγγίζει τον πόλεμο μέσα από τις τραυματικές εμπειρίες μιας οικογενειακής ιστορίας και αυτό έχει ξεκάθαρα τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Με το θέατρό του εμβαθύνει στον αρχαίο μύθο, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τη σύγχρονη πραγματικότητα, ενώ τον απασχολούν ζητήματα ταυτότητας, πέρα από θρησκευτικά, φυλετικά και οικογενειακά όρια.
Μέσα από το έργο του «O όρκος της Ευρώπης» ο Μουαουάντ βυθίζεται στην απαρχή του μύθου, στις πηγές του κακού των ηρωίδων των αρχαίων τραγωδιών. Γι’ αυτό μπαίνει στον λαβύρινθο της μνήμης και ακολουθώντας το νήμα του έρωτα, έρχεται να μας παρουσιάσει στη σκηνή όλα όσα δεν μας είπαν οι αρχαίες ιστορίες. 1 & 2 Αυγούστου
Ο Δημήτρης Τάρλοου για πρώτη φορά στην Επίδαυρο - Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στις ρίζες, με 3 ραψωδίες του Ομήρου
Είναι η εκδίκηση μονόδρομος; Είναι η βία αναπόφευκτη; Τι θα κάνει η Ηλέκτρα; Θα συνεχίσει τον κύκλο αίματος για να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα της; Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του θεάτρου Πορεία σκηνοθετεί, για πρώτη φορά, στο Φεστιβάλ Αθηνών την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, ένα έργο που μελετά το θέμα της βίας, σε μια εποχή που είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Ο Σοφοκλής, πιο λακωνικός και πιο μεστός στον λόγο του, θα μελετήσει αυτό το ζήτημα όχι σε μια ολόκληρη τριλογία όπως κάνει ο Αισχύλος, αλλά σε μια μόνο τραγωδία. Και αυτό το έργο επιλέγει ο Δημήτρης Τάρλοου για την παρθενική του εμφάνιση στο αρχαίο Θέατρο. Στον ρόλο της Ηλέκτρας η Λουκία Μιχαλοπούλου, ενώ στο αντίπαλο δέος βρίσκεται η Ιωάννα Παππά ως Κλυταιμνήστρα. 4 & 5 Ιουλίου
Ο Θεόδωρος Κουρεντζής στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου
Μια ακόμα από τις καινοτομίες του φετινού φεστιβάλ, που γιορτάζει φέτος τα 70 του χρόνια, είναι ότι θα δοθεί στην Επίδαυρο μια μοναδική συναυλία. Στην καρδιά του Φεστιβάλ, στις 17 Ιουλίου, το αρχαίο θέατρο θα γεμίσει μελωδίες. Ο Θεόδωρος Κουρεντζής με την ορχήστρα του, τη Utopia, αναμετράται για μια ακόμη φορά με τον συνθέτη και επίσης αρχιμουσικό Γκούσταβ Μάλερ. Δεν είναι καθόλου τυχαία αυτή η επιλογή. Η μοναδική ερμηνεία του Κουρεντζή σε συνδυασμό με τις βαθιές υπαρξιακές αναζητήσεις που εκφράζονται μέσα από τη μουσική του Μάλερ, θα αναδυθούν με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τη μαγεία που προσφέρει το θέατρο της Επιδαύρου.
Η βραδιά ανοίγει με τον σπαρακτικό κύκλο τραγουδιών «Τα τραγούδια για τα νεκρά παιδιά» Kindertotenlieder, που πρωτοπαρουσίασε ο Μάλερ το 1905, βασισμένος στα ομώνυμα ποιήματα του Γερμανού Φρίντριχ Ρούκερτ. Ο Κουρεντζής έχει επιλέξει την καταξιωμένη μεσόφωνο Εβ-Μοντ Ιμπό για να ερμηνεύσει τα τραγούδια. Στη μουσική είναι έντονο το στοιχείο της θλίψης –άλλωστε ο Ρούκερτ έγραψε τα ποιήματα έπειτα από τον χαμό των παιδιών του–, που και ο ίδιος ο Μάλερ είχε βιώσει στην παιδική του ηλικία, όταν έχασε τα 6 από τα 11 αδέρφια του. Τραγική ειρωνεία; Λίγα χρόνια αργότερα, ο συνθέτης χάνει την 4χρονη κόρη του. Κοινό στοιχείο σε όλα τα κομμάτια είναι ότι διαφαίνονται κάποιες αχτίδες φωτός και αισιοδοξίας, ιδιαίτερα όσο προχωρούν προς το τέλος τους. Είναι ενδεχομένως και ο τρόπος που ο ίδιος ο συνθέτης έβρισκε διέξοδο από την τραγικότητα.
Το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στην «Τέταρτη συμφωνία του Μάλερ», τη δημοφιλέστερή του, που γράφτηκε το 1900. Και εδώ κυριαρχεί έντονα το στοιχείο του θανάτου, στα τρία πρώτα μέρη. Ωστόσο, ο Μάλερ πάντα καταλήγει φωτεινά. Μετά από μια μεγαλόπρεπη, πανανθρώπινη προσευχή στο τρίτο μέρος, καταλήγει στο τέταρτο με ένα φαινομενικά απλοϊκό παιδικό τραγούδι, που αποτελεί το όχημα για να μας ταξιδέψει στην κοινωνία των αγγέλων. Η κορυφαία Ελβετίδα σοπράνο είναι εκείνη που το ερμηνεύει, τραγουδώντας μεταξύ άλλων το εξής: «Δεν υπάρχει μουσική στη γη που να μπορεί να συγκριθεί με τη δική μας». 19 Ιουλίου
* Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) υποστηρίζει, ως Μέγας Δωρητής, το Επετειακό Πρόγραμμα στην Επίδαυρο που περιλαμβάνει τα ακόλουθα: «Αντιγόνη» σε σκηνοθεσία Ούλριχ Ράσε, Οι δυο Οιδίποδες, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, «Ο όρκος της Ευρώπης», σε σκηνοθεσία Ουασντί Μουαμάντ και τη συναυλία του Θεόδωρου Κουρεντζή στο Αρχαίο Θέατρο.
Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου
Φέτος η Μικρή Επίδαυρος παρουσιάζει ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, που κινείται από τη μουσική –όπως παραδοσιακά μας έχει συνηθίσει– μέχρι το θέατρο αλλά και τον κινηματογράφο. Στα θεατρικά, θα δούμε έργα εμπνευσμένα από αρχαίες τραγωδίες, κάποια από τα οποία βρίσκονται σε διάλογο με τις παραστάσεις της Μεγάλης Επιδαύρου. Στα μουσικά, έχουμε δύο αφιερωματικές βραδιές, σε μουσική διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, μία προς τιμήν του Άστορ Πιατσόλα και μία για τα τραγούδια του Μεσοπολέμου. Παράλληλα, οι Seeds εστιάζουν στη σύνδεση ποίησης και μουσικής και στη δύναμη της φωνής. Φυσικά δεν ήταν δυνατόν από τη Mικρή Επίδαυρο να λείπει μια εκδήλωση για τον Μίκη Θεοδωράκη, στο πλαίσιο των 100 ετών από τη γέννησή του. Επίσης εκεί φέτος θα δούμε ένα κινηματογραφικό έργο αφιερωμένο στην Ηλέκτρα, ενώ η σεζόν κλείνει με ένα νοσταλγικό μουσικό θέατρο της Μαρίνας Σπανού, με τραγούδια συνδεδεμένα με την Αρχαία Επίδαυρο.
Μουσικές συναντήσεις για φωνή, αφήγηση και τραγούδι
Πώς ορίζουμε ένα τραγούδι; Αρκεί το α καπέλα για να γεμίσει ο ήχος ή είναι τα όργανα απαραίτητα για να συμπληρώνουν τη φωνή; Το ντουέτο του Μιχάλη και του Χρήστου Καλκάνη, οι Seeds, αγαπούν να μελετούν τους ήχους και τα όριά τους. Έτσι, καλούν έναν πολύ ταλαντούχο ηθοποιό και μια μοντέρνα τραγουδίστρια που καταπιάνεται με παραδοσιακά ακούσματα για να μιλήσουν όλοι μαζί με τους ήχους τους. Ο Μιχάλης Βαλασόπουλος θα είναι ο αφηγητής ιστοριών, αλλά και η Alcmini, μέλος του φωνητικού συνόλου Chόres, φέρνει διαχρονικές μελωδίες στο σήμερα. Πώς οι παραδοσιακές μελωδίες μάς φέρνουν πιο κοντά στις ρίζες μας, στη φύση και εντέλει στον εαυτό μας; Η απαντήσεις επί σκηνής μουσικά. 2 Αυγούστου
Ο Μίλτος Λογιάδης διευθύνει δύο ιδιαίτερες μουσικές βραδιές
Ο μοναδικός κόσμος του Άστορ Πιατσόλα ζωντανεύει μουσικά μια αυγουστιάτικη νύχτα στη Μικρή Επίδαυρο. Ο Μίλτος Λογιάδης διευθύνει τους Τhe D Project, μια ομάδα που δημιούργησε ειδικά για τη συγκεκριμένη συναυλία ο σολίστ των κρουστών Δημήτρης Δεσύλλας. Η Αλίκη Καλιαλόγλου, η διεθνής ερμηνεύτρια, θα μας ταξιδέψει με τη χαρακτηριστική φωνή της, στους ήχους του nuevo tango. Στη δεύτερη βραδιά που διευθύνει ο αρχιμουσικός συνεργάζεται με τον Αντώνη Σουσάμογλου, για να παρουσιάσουν τραγούδια του Μεσοπολέμου, που εκφράζουν το κλίμα ανεμελιάςτης εποχής. 9 & 23 Αυγούστου
Seeds
Seeds
Θέατρο
Αναζητώντας μια σύγχρονη Αντιγόνη
Μια φωνή αναζητά ένα κορίτσι που το έλεγαν Αντιγόνη. Μεταφερόμαστε σε μια επαρχία ξεγραμμένη εδώ και χρόνια… Η πόλη ξαφνικά ζωντανεύει και αρχίζει να θυμάται, ανασύρει μνήμες που φαίνονταν να έχουν χαθεί, ώσπου να γίνουν και πάλι σκόνη. Αυτή είναι η υπόθεση του έργου «Θήβα μοναξιά» του Κυριάκου Χαρίτου, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί η Όλια Λαζαρίδου. Μια παράσταση που εμπνέεται από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε συνομιλία με την «Αντιγόνη» του Ούλριχ Ράσε, που ανεβαίνει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Μια αφήγηση μη γραμμική, όπου ηθοποιοί και μουσικοί –που παίζουν ζωντανά επί σκηνής– συνθέτουν μαζί ένα τραγούδι, το οποίο ενίοτε μοιάζει και με παραμιλητό. Πότε μιλούν πότε τραγουδούν, ώστε να μας μεταφέρουν σε έναν κόσμο ονείρου και μνήμης, με επίκεντρο πάντα την Αντιγόνη και τις μνήμες που έχει αφήσει γύρω της. 4 & 5 Ιουλίου
Δύο μονόλογοι, σε σκηνοθεσία της Bijoux de Kant
Θα φανταζόσασταν ποτέ τον Οιδίποδα ως περιπλανώμενο οργανοπαίκτη ή τη Λυσιστράτη ως αγανακτισμένη ψυχολόγο; Έτσι θα δούμε αυτούς τους ήρωες στους μονολόγους που σκηνοθετεί ο Γιάννης Σκουρλέτης: το «Δεξιά της κοίτης» του Γιάννη Παλαβού, εμπνευσμένο από τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, αλλά και τη «Συνεδρία πολέμου» του Άρη Αλεξανδρή, εμπνευσμένο από τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη.
Στο «Δεξιά της κοίτης», η κεντρική ηρωίδα είναι μια γυναίκα που, με αφορμή ένα δικό της, άτυπο μνημόσυνο για τον έναν χρόνο από τον θάνατο του πατέρα της, θυμάται την ιστορία του. Ήταν ένας κατατρεγμένος και ανήμπορος περιπλανώμενος λαϊκός οργανοπαίκτης, που έλυνε τα μυστήρια των άλλων αλλά αδυνατούσε να λύσει το δικό του. Στη «Συνεδρία πολέμου», η Λυσιστράτη είναι μια αγανακτισμένη ψυχολόγος, η οποία έχει βαρεθεί ν’ ακούει τα παράπονα των ασθενών της για τα δεινά των σχέσεών τους. Έτσι, αποφασίζει να οργανώσει μια ομαδική συνεδρία και να δώσει στον κόσμο την εξής συμβουλή: αποχή από το σεξ. Σε μια εποχή που η σωματική απόλαυση είναι τόσο διαθέσιμη παντού, ποιος είναι τελικά ο ρόλος του στη ζωή μας; 25 & 26 Ιουλίου
7 διαφορετικές εκδοχές της «Ηλέκτρας» στη μεγάλη οθόνη
Ανάμεσα στις εκπλήξεις που μας περιμένουν στο φετινό φεστιβάλ είναι και η δημιουργία μιας ταινίας που θα προβληθεί στη Μικρή Επίδαυρο, σε συνεργασία με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Ένα σενάριο, 7 σκηνοθέτες και 7 διαφορετικές εκδοχές της «Ηλέκτρας», που βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, αλλά αυτή τη φορά ως ηρωίδα κινηματογραφικής ταινίας. Το κείμενο του Παναγιώτη Χριστόπουλου χωρίζεται σε 7 κεφάλαια, όσα και οι δεκαετίες του φεστιβάλ, ενώ κάθε σκηνοθέτης έχει αναλάβει κι από ένα κεφάλαιο, δουλεύοντας πάντα με τους ίδιους ηθοποιούς: Αλέξανδρος Βούλγαρης, Σοφία Εξάρχου, Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνα Ιωακειμίδη, Μπάμπης Μακρίδης, Αργύρης Παπαδημητρόπουλος και Ελίνα Ψύκου (με αλφαβητική σειρά). Μια σκηνοθετική σκυταλοδρομία, που παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μάλιστα, οι πρωταγωνιστές του έργου –κοινοί και στα 7 μέρη– μιλούν ελάχιστα ή και καθόλου. Εξ ονόματός τους μιλούν οι αρχές, η εξουσία, τα ΜΜΕ, η κοινωνία ή τα ψηφιακά τους ίχνη. 18 Ιουλίου
Ένας χώρος που έχει τα πάντα: θέατρο, χορό, περφόρμανς, εκθέσεις και, φυσικά, τα Live στην Πλατεία μετά τις παραστάσεις. Με έμφαση στις γυναίκες της τέχνης, Ελληνίδες αλλά και διεθνείς, το πρόγραμμα περιλαμβάνει από βιβλία που μεταφέρονται για πρώτη φορά στη σκηνή, μέχρι θέατρο που συνδυάζει την ανθρώπινη παρουσία με μαριονέτες. Στον χορό, το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί ως πομπός νοημάτων και κατανόησης της πραγματικότητας που βιώνουμε. Η επετειακή σεζόν στην Πειραιώς έχει ήδη ξεκινήσει δυναμικά με το «Εδώ έχει δράκους», από το Θέατρο του Ήλιου, σε σκηνοθεσία της Αριάν Μνούσκιν – μια παράσταση που εμπνέεται από τον πόλεμο της Ουκρανίας. Ολοκληρώνεται με ένα μεγάλο πάρτι στον υπαίθριο χώρο της Πειραιώς 260 από τους Banda Entopica.
Τα βιβλία ζωντανεύουν στη σκηνή από γυναίκες σκηνοθέτριες
Εμβληματικά βιβλία, κάποια σύγχρονα και άλλα βραβευμένα, φέτος ζωντανεύουν στη σκηνή της Πειραιώς και μας καλούν να τα… διαβάσουμε.
Η Ιώ Βουλγαράκη σκηνοθετεί το βιβλίο «Μητροφάγος» του Ρόκε Λαράκι, που μας μεταφέρει στο 1907, σε ένα σανατόριο, όπου άντρες γιατροί πειραματίζονται με τις ζωές των άλλων, για να διευρενήσουν τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου. Ανάμεσα στους άντρες επιστήμονες, μια γυναίκα, προϊσταμένη των νοσηλευτριών, γίνεται η πέτρα του σκανδάλου, ενώ ο συγγραφέας σαρκάζει το φύλο του, με γκροτέσκο τρόπο, για ζητήματα εξουσίας, έρωτα και φιλοδοξίας. 13 έως 16 Ιουνίου
Ένας μονόλογος βασισμένος στα δύο διηγήματα, «Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι» και «Κακό ανήλιο», του Κωνσταντίνου Δομηνίκ. Ο Γιάννης (Τσορτέκης) στέκεται πάνω από τον ανοιχτό ακόμα τάφο της μητέρας του, σε ένα σημείο που είναι επικλινές και γι’ αυτό ονομάζεται Σαρμάντζα. Στο ένα του χέρι κρατά μια χειροβομβίδα και στο άλλο ένα μπιμπερό. Η Έλενα Μαυρίδου σκηνοθετεί τα αποσπάσματα με ένα μινιμαλιστικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο. 26 έως 28 Ιουνίου
Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί το «Μπουμπουλίνας 18», μια παράσταση βασισμένη στην προσωπική μαρτυρία της Κίττυς Αρσένη. Η Κίττυ έγραψε το κείμενο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο από το Παρίσι στο Στρασβούργο, ενώ διέφευγε το 1968 από τα βασανιστήρια της Δικτατορίας με πλαστό διαβατήριο. Πήγε να καταθέσει στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για όσα είχε περάσει στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας. Η σκηνοθέτρια χρησιμοποιεί με έξυπνο τρόπο την ιστορία της σύλληψης, που σχετίζεται με μια κασέτα του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος ήταν φυλακισμένος στο διπλανό κελί. Στο έργο δεν ακούμε τη φωνή του, παρά μόνο το σφύριγμά του. Τον ρόλο της Κίττυς ερμηνεύει η εγγονή της, Αμαλία Αρσένη, που έχει ακούσει πολλές φορές τη γιαγιά της να της αφηγείται την ιστορία. 13 έως 16 Ιουλίου
Μια επιδημία ξαφνικής τύφλωσης εμφανίζεται ξαφνικά στην πόλη. Η κυβέρνηση λαμβάνει έκτακτα κατασταλτικά μέτρα, τα οποία γίνονται όλο και πιο σκληρά, καθώς οι νοσούντες που μπαίνουν σε καραντίνα πολλαπλασιάζονται. Εντέλει, από όλο το κακό γλιτώνει μόνο μία γυναίκα, η οποία γίνεται μάρτυρας πολύ έντονων βιαιοτήτων. Αυτή είναι η υπόθεση της παράστασης «Η πόλη των τυφλών», που σκηνοθετεί η Έμιλυ Λουίζου, βασισμένη στο «Περί τυφλότητος» του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, σε διασκευή του Σάιμον Στίβενς. 5 έως 8 Ιουλίου
Ποια είναι η μοίρα μιας γυναίκας της εργατικής τάξης, όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα γηρατειά; Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου «Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού» του Γάλλου φιλοσόφου και κοινωνιολόγου Ντιντιέ Εριμπόν, που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά και μεταφέρεται στη σκηνή σε σκηνοθεσία της Σοφίας Αντωνίου. 21 έως 24 Ιουλίου
5 γυναίκες αφηγούνται τη ζωή μιας «συνηθισμένης» γυναίκας, καθώς αλλάζει και εξελίσσεται στον απόηχο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. «Τα χρόνια» της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ανί Ερνό μεταφέρονται στη σκηνή σε σκηνοθεσία της Ελίν Άρμπο. Η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Internationaal Theater Amsterdam έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, επιλέγοντας για την παράστασή της μόνο γυναίκες ηθοποιούς. 13 έως 14 Ιουλίου
«Η χορτοφάγος» της Χαν Γκανγκ, της πρώτης Νοτιοκορεάτισσας συγγραφέως που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 2024, παρουσιάζεται σε θεατρική διασκευή και σε σκηνοθεσία της Ιταλίδας Ντάρια Ντεφλοριάν. Όλα ξεκινούν όταν μια γυναίκα, η Γιόνγκ Χιε, έπειτα από ένα φρικτό όνειρο, αποφασίζει να σταματήσει να τρώει κρέας. Στο πλαίσιο της αλλαγής αντιστέκεται και σε άλλες συνήθειές της, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι αντιδράσεις από τον περίγυρό της. 13 έως 15 Ιουλίου
4 θεατρικές παραστάσεις που δεν θέλουμε να χάσουμε
Η ιστορία του Φάουστ μεταφέρεται στην ήπειρο της Αφρικής, την πατρίδα του Ουίλιαμ Κέντριτζ. Πουλώντας την ψυχή του στον διάβολο, ο Φάουστ αρχίζει να καταστρέφει τον τόπο από την απληστία του. Το εντυπωσιακό στην παράσταση είναι ότι μόνο ο διάβολος έχει ανθρώπινη μορφή, ενώ όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες ενσαρκώνονται από μαριονέτες. Η συνεργασία του Ουίλιαμ Κέντριτζ με την Handspring Puppet Company κρατάει πολλά χρόνια και αυτή η παράσταση «Faustus in Africa» είναι αναβίωση από το 1995. 20 έως 22 Ιουνίου
Η ομάδα Back to Back Theater, που αποτελείται αποκλειστικά από επαγγελματίες ηθοποιούς που αυτοπροσδιορίζονται ως άτομα με νοητική αναπηρία ή ως νευροδιαφορετικοί, έρχεται να μας κάνει να αναρωτηθούμε περί κανονικότητας. Το έργο «Ο κυνηγός πέφτει θύμα της σκιάς του» αντλεί τον τίτλο του από ένα παιδικό παραμύθι, όπου ένας σκύλος ξεγελιέται από τη σκιά του, που καθρεφτίζεται στο ποτάμι, και χάνει την τροφή του. Το έργο φωτίζει όλα όσα μας ενώνουν και όλα όσα μας χωρίζουν. 6 έως 8 Ιουνίου
Τι είναι αληθινό και τι βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας και του ψηφιακού κόσμου; Ένας συγγραφέας που δεν μπορεί πλέον να γράψει ξεκινά ένα ταξίδι αυτογνωσίας, αναζητώντας την πραγματικότητα σε έναν κόσμο που όλα γύρω του φαντάζουν τεχνητά. Το «Phenomenon» του Γρηγόρη Λιακόπουλου, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου, εμπνέεται από το έργο του Βίτγκενσταϊν «Περί βεβαιότητας», καλώντας μας να αμφισβητήσουμε ό,τι φαίνεται αληθινό. 21 έως 24 Ιουλίου
Ένα κλασικό έργο του Κρητικού Θεάτρου της Αναγέννησης, «Ο Κατσούρμπος» του Γεωργίου Χορτάτση, ανεβαίνει στη σκηνή, με την ιδιαίτερη ματιά του Γιάννου Περλέγκα. Πρόκειται για μια λόγια κωμωδία, με έντονο το στοιχείο της ειρωνείας, που περιγράφει την ιστορία της Κρήτης λίγο πριν από την παρακμή της Ενετοκρατίας. Ο Περλέγκας εμπλέκει στοιχεία ακροβασίας και αναπαράστασης σε ένα κείμενο σε 15σύλλαβο, που σπάνια ανεβαίνει στην ελληνική σκηνή. 19 έως 22 Ιουνίου
Ημιτελή έργα κορυφαίων καλλιτεχνών, όπως οι «Φυλακισμένοι» του Μιχαήλ Άγγελου αλλά και η Sagrada Familia του Γκαουντί, γίνονται πηγή έμπνευσης για ένα χορευτικό που υμνεί την ατέλεια, τη ρευστότητα και την αδυναμία να δοθεί ένα τέλος. Το «Far from the end», το νέο έργο του γνωστού δίδυμου Χριστίνα Γουζέλη και Πολ Μπλάκμαν, συνδυάζει χορό και αποσπασματική μουσική παρτιτούρα, κινούμενo μεταξύ αρμονίας και ασυμφωνίας. Το έργο ερμηνεύουν τρεις ανερχόμενοι Έλληνες χορευτές. 6 έως 8 Ιουνίου
Ο Μονζαμβικανός χορογράφος Ίντιο Σισάβα έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το «Vagabundus» και μιλά για το θέμα της μετανάστευσης μέσα από το ανθρώπινο σώμα. 13 περφόρμερ από τη Μοζαμβίκη τραγουδούν και χορεύουν παραδοσιακές και σύγχρονες μοζαμβικανές μελωδίες, βασισμένες σε γκόσπελ και μπαρόκ μοτίβα, σε μια περφόρμανς με ανοιχτή αρχή και τέλος. 7 έως 8 Ιουνίου
Ένας ζωντανός διάλογος σωμάτων, με συνεχή έμφαση στο «μαζί». Το έργο «Η στιγμή της καρδιάς» της Αλεξάνδρα Βάιερσταλ είναι μια χορογραφία αφιερωμένη στην έννοια της σύνδεσης. Η γεννημένη στη Βρετανία και μεγαλωμένη στην Κύπρο χορογράφος έφτιαξε το έργο για να παρουσιαστεί σε μια σειρά από πόλεις που έχουν ιδιαίτερη σημασία για εκείνη, ενώ κάθε παρουσίασή του αποτελεί μια ξεχωριστή «έκδοση», φτιαγμένη ειδικά για τον εκάστοτε χώρο και σε συνεργασία με επαγγελματίες χορευτές από κάθε πόλη. Τη μουσική υπογράφει ο βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης Hauschka. 12 & 13 Ιουνίου
Πώς ο τρόπος που κοιτάμε τα πράγματα και το πού στρέφουμε το βλέμμα μας μπορεί να μας οδηγήσει σε διαφορετικά μονοπάτια; Αυτό είναι το θέμα του έργου «Κάπως, αλλιώς, καθόλου, μαζί» της Παναγιώτας Καλλιμάνη. Δύο πανομοιότυπα ζευγάρια κινούνται μαζί, σαν ο ένας να είναι καθρέφτης του άλλου. Ώσπου το ένα ζευγάρι διαφοροποιείται και αλλάζει τις κινήσεις του. Πού θα στραφεί το βλέμμα του θεατή; Σε ποιο ζευγάρι θα εστιάσει; 27 έως 29 Ιουνίου
Ένα έργο που κινείται μεταξύ εικαστικής και ηχητικής εγκατάστασης, περφόρμανς και χορού: αυτό είναι το «Weathering» (Διάβρωση) της Αμερικανίδας χορογράφου Φέι Ντρίσκολ, ένα από τα πιο «πολυταξιδεμένα» της έργα, που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του το 2023. Με ιδιαίτερη έμφαση και σχολαστικότητα στις λεπτομέρειες –χαρακτηριστικό της Ντρίσκολ–, η χορογραφία μοιάζει περισσότερο με κινούμενη εγκατάσταση, θυμίζοντας ζωντανό γλυπτό. Ο ήχος είναι πολύ σημαντικός στο έργο, ενώ σε όλη αυτή τη σύνθεση υπάρχει μια διαρκής ροή, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ξηλώνεται και ξαναφτιάχνεται συνεχώς. 27 έως 29 Ιουνίου
5 ερμηνευτές αλληλεπιδρούν με 1.500 μέτρα υφάσματος στο «Inhale, delirium, exhale» της Μιτ Βάρλοπ. Ένας ζωντανός καμβάς όπου υφαίνονται φόβοι, αδυναμίες, αμφιβολίες, όλα ±τα ανείπωτα. H Βάρλοπ μελετά τον χορό της αρχαίας τραγωδίας και αυτή τη μοναδική του δύναμη να εκφράζει ό,τι βρίσκεται πέρα από την κεντρική αφήγηση υπερβαίνοντας τη γλώσσα.
7 έως 8 Ιουλίου
Το «Hystory» της Πατρίσιας Απέργη παίζει με τις έννοιες και τους συνειρμούς του τίτλου του: μήτρα, υστερία, ιστορία. Αντλεί το περιεχόμενό του από την αρχαία αντίληψη της «πλανώμενης μήτρας», που ήθελε τη γυναικεία φύση ασταθή, ευάλωτη, συναισθηματικά εκρηκτική. Εξετάζει πώς οι παλιές αυτές πεποιθήσεις διαμόρφωσαν αφηγήσεις γύρω από το φύλο, το σώμα και την ψυχική υγεία των γυναικών. Αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου έργου της «Planites», όπου πρωταγωνιστές ήταν άνδρες. Εδώ οι περιπλανώμενες είναι οι γυναίκες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, που δεν υποτάσσονται και παλεύουν για ίσες ευκαιρίες στον κόσμο. 21 έως 24 Ιουλίου
Με επίκεντρο μια αινιγματική μορφή, που ενσαρκώνει το αρχέτυπο και το άυλο, το «Darkest White» της Δαφίν Αντωνιάδου αποτελεί μια σκηνική σύνθεση που επιδιώκει τον διάλογο της μνήμης και του προγονικού παρελθόντος με ένα σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον. Η παράσταση εξελίσσεται ως ένα τελετουργικό, όπου αυτή η φιγούρα περνά από διάφορα στάδια, τη γέννηση, την ένωση και τον θάνατο. 21 έως 24 Ιουλίου
Η Πειραιώς κινείται σε ρυθμούς πάρτι όλο το καλοκαίρι. Τα Live στην Πλατεία, ο θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια, συνεχίζονται με ένα πλούσιο και πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, με ελεύθερη είσοδο. Το πάρτι έναρξης του φεστιβάλ άνοιξε η Rosanna Mailan Orchestra, ένα δυναμικό σύνολο 10 Ελλήνων και Κουβανών μουσικών και χορευτών, υπό τη μουσική διεύθυνση του Γιόελ Σότο. Τα συγκροτήματα που έχει επιλέξει ο Δημήτρης Τσάκας κινούνται από gypsy jazz, funk και latin μέχρι hip-hop, world music και βαλκανικούς ρυθμούς. Στο φετινό line up περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι Gadjo Dilo, Los Tre, Idra Kayne, MC YINKA, ο Βαγγέλης Στεφανόπουλος με το σεξτέτο του. Τα live ολοκληρώνονται στις 24 Ιουλίου με ένα μεγάλο πάρτι από τους Banda Entopica.
Los Tre
Los Tre
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Καλοκαιρινές βραδιές, γεμάτες τέχνη στο Ηρώδειο. Από κλασική μουσική –ερμηνευμένη από Έλληνες και διεθνείς σολίστες– μέχρι συναυλίες από ελληνικές ή ξένες μπάντες, αλλά και αφιερώματα σε κορυφαίους συνθέτες. Στα θεατρικά, η σεζόν άνοιξε με όπερα, με την εντυπωσιακή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής «Τουραντότ» του Τζάκομο Πουτσίνι, σε σκηνοθεσία του Αντρέι Σερμπάν. Η φετινή σεζόν του φεστιβάλ στο Ηρώδειο κλείνει με μια ακόμη όπερα, σε σκηνοθεσία της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ, τον «Ριγολέττο» του Τζουζέπε Βέρντι. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνεται και μια μοναδική παράσταση χορού από το Sydney Dance Company.
Ο φετινός Κύκλος Κλασικής Μουσικής υποδέχεται σπουδαίους σολίστες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε βραδιές αφιερωμένες στην υψηλή δεξιοτεχνία και το διαχρονικό ρεπερτόριο. Στο Ηρώδειο, στα τέλη Ιουνίου, καταφθάνει ο διακεκριμένος Αμερικανός πιανίστας Εμανουέλ Αξ, για μια ξεχωριστή εμφάνιση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει το «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 3» του Μπετόβεν (ένα από τα πιο δημοφιλή και εκφραστικά έργα του), καθώς και τη σκηνική μουσική του Φέλιξ Μέντελσον για το «Όνειρο θερινής νυκτός» του Σαίξπηρ, σε μια βραδιά όπου η λογοτεχνία και η μουσική συνομιλούν επί σκηνής. 28 Ιουνίου
Η Φιλαρμονική του Μονάχου έρχεται για πρώτη φορά στο Ρωμαϊκό Ωδείο, σε σύμπραξη με την κορυφαία Αμερικανίδα βιολονίστρια Χίλαρι Χαν. Τη μουσική διεύθυνση έχει αναλάβει ο Κολομβιανός μαέστρος Αντρές Ορόσκο-Εστράδα, γνωστός για τη ζωντάνια και την εκφραστική του καθαρότητα. Η Χαν, παγκοσμίως καταξιωμένη από τα πρώτα της βήματα, ερμηνεύει το απαιτητικό «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπραμς, ενώ η Φιλαρμονική ολοκληρώνει τη βραδιά με τη «Συμφωνία του Νέου Κόσμου» του Ντβόρζακ. 6 Ιουλίου
Ο Κωνσταντίνος Καρύδης, ο Έλληνας διεθνής αρχιμουσικός, εμφανίζεται και πάλι στο Ηρώδειο διευθύνοντας την περίφημη Chamber Orchestra of Europe. Η βραδιά ξεκινά με παγκόσμια πρώτη ενός νέου έργου του μέντορά του, Περικλή Κούκου. Συνεχίζεται με το «2ο Κοντσέρτο του Λιστ», με σολίστ τον διακεκριμένο πιανίστα Φραντσέσκο Πιεμοντέζι. Το πρόγραμμα κορυφώνεται με τη «Φανταστική Συμφωνία» του Μπερλιόζ. 10 Ιουλίου
Η Mahler Chamber Orchestra, μία από τις πιο δυναμικές ορχήστρες της Ευρώπης, επιστρέφει στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι, έπειτα από 15 χρόνια. Χαρακτηριστικό της είναι ότι συχνά δίνει συναυλίες χωρίς μαέστρο, υπό την καθοδήγηση μουσικών από το δίκτυο συνεργατών της. Στη συγκεκριμένη βραδιά, η διακεκριμένη σολίστ Γιούτζα Γουάνγκ θα διευθύνει την ορχήστρα από το πιάνο της. 15 Ιουλίου
Τις βραδιές των μεγάλων αστέρων του Κύκλου Κλασικής Μουσικής κλείνει ο Ντανιίλ Τρίφονοφ, ένας από τους πιο σπουδαίους πιανίστες της εποχής μας, με μια έντονη εκφραστικότητα στο παίξιμό του. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των Τσαϊκόφσκι, Σοπέν και Μπάρμπερ. 19 Ιουλίου
Οι Raining Pleasure, έπειτα από αρκετά χρόνια αποχής, ανακοίνωσαν την επανένωσή τους το 2024 και το γιορτάζουν με μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο. Mε frontman τον Vassilikos, τους Χ-Jeremy στις κιθάρες και Jay στα τύμπανα, υπόσχονται μια επιστροφή στα παλιά και αγαπημένα. Από το ντεμπούτο τους, το 1996, έως τη θρυλική διασκευή του «Reflections» του Μάνου Χατζιδάκι το 2004, οι Raining Pleasure έγραψαν τη δική τους ιστορία στην ελληνική alternative σκηνή. Με τα δικά τους τραγούδια αλλά και αγαπημένες διασκευές, επιστρέφουν για να ξαναζωντανέψουν εκείνον τον ιδιαίτερο, μελαγχολικά φωτεινό ήχο που τους καθιέρωσε. 22 Ιουνίου
Το εμβληματικό «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, θα παρουσιαστεί για ακόμη μια φορά στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη. Το έργο, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 1964 με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αυτή τη φορά θα ερμηνευτεί από τον Γιώργο Νταλάρα, με τον Δημήτρη Πλατανιά στον ρόλο του ψάλτη και τον Δημήτρη Καταλειφό στην αφήγηση. Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο Μύρων Μιχαηλίδης, ενώ συμμετέχουν οι χορωδίες της ΕΡΤ και του Δήμου Αθηναίων. Η βραδιά θα ανοίξει με το «Συμφωνικό κοντσέρτο» του Καλομοίρη, με τον Τίτο Γουβέλη στο πιάνο. 13 Ιουλίου
Ένα ακόμη αφιέρωμα στον συνθέτη θα πραγματοποιηθεί στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, περίπου έναν μήνα μετά. Στη «Νύχτα μαγικιά» η Μαρία Φαραντούρη και ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος θα εστιάσουν σε πιο άγνωστα κομμάτια του μεγάλου συνθέτη, χωρίς ωστόσο να λείψουν από το αφιέρωμα και κάποια γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Μίκη. 16 Αυγούστου
Το Άξιον εστί, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο
Το Άξιον εστί, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο
Θέατρο
Ο Ιππόλυτος επιστρέφει στο Ηρώδειο
Η παραγωγή που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2023, μετά την περιοδεία της σε σημαντικά θέατρα του εξωτερικού, έρχεται και πάλι στο Φεστιβάλ Αθηνών, με ανανεωμένο θίασο. Μια ριζοσπαστική προσέγγιση της γνωστής τραγωδίας του Ευριπίδη σε διασκευή, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Εδώ η θεά Αφροδίτη (Έλενα Τοπαλίδου) είναι παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, με σκοπό να εκδικηθεί τον Ιππόλυτο (Ορέστης Χαλκιάς) επειδή έδωσε όρκο αγνότητας. Μαζί τους οι Στεφανία Γουλιώτη (Φαίδρα), Χριστίνα Μαξούρη (τροφός), Δημήτρης Παπανικολάου (Εξάγγελος) και Γιάννης Τσορτέκης (Θησέας). 18 & 19 Ιουνίου
17 χορευτές συνθέτουν εντυπωσιακά σύνολα επί σκηνής
Παροδικότητα και μεταβλητότητα συνθέτουν το βαθύτερο νόημα της παράστασης «Impermanence» από το Sydney Dance Company, σε χορογραφία του καλλιτεχνικού διευθυντή Ράφαελ Μπονατσέλα. Το κουαρτέτο εγχόρδων Zaïde ντύνει με ζωντανή μουσική τις κινήσεις των χορευτών στη σκηνή. Μέσα από αρμονικές, ρυθμικές κινήσεις, άρτια εκτελεσμένες και γεμάτες ένταση, δύναμη και πάθος, η παράσταση αποκαλύπτει το εφήμερο της ύπαρξης και την αδιάκοπη μεταμόρφωση όλων εκείνων που συχνά θεωρούμε σταθερά και αιώνια. 4 Ιουλίου
13°
