LAB Society: Μια παρέα, τρεις κόσμοι, ένα όραμα

Ιωάννα, Δημήτρης και Δανάη. Τρεις φοιτητές νομικής που γνωρίστηκαν στο πρώτο έτος της σχολής και έκτοτε έγιναν αχώριστοι. Η γνωριμία τους ξεκίνησε από τον Δημήτρη, ο οποίος κάθισε τυχαία την πρώτη μέρα δίπλα στη Δανάη και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισε στη σχολή. Κι ενώ τα θεμέλια για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν είχαν μόλις τεθεί ήδη από αυτήν την πρώτη τυχαία γνωριμία, η παρέα τους άρχισε να δένεται περισσότερο στο τρίτο έτος.

Κάποια στιγμή, σε μια αναζήτηση της ακαδημαϊκής του ταυτότητας ο Δημήτρης ξεκίνησε ένα podcast με σκοπό να προσεγγίσει θεμελιώδεις έννοιες της νομικής επιστήμης. Η Δανάη επρόκειτο να είναι καλεσμένη σε ένα επεισόδιο του “Jurisprudence Podcast” και, ενόψει της ηχογράφησης, συναντήθηκαν για φαγητό ώστε να συζητήσουν σχετικά. Στην παρέα τους βρισκόταν και η Ιωάννα. Εκείνη την περίοδο, η Ιωάννα ετοιμαζόταν να φύγει για Erasmus στο Βερολίνο και, σχεδόν αυθόρμητα, τους πρότεινε να την επισκεφτούν. Παρά το γεγονός ότι μόλις την είχε γνωρίσει, η Δανάη ένιωσε μια άμεση σύνδεση κι έτσι αποδέχτηκε την πρόσκληση.

Έτσι, βρέθηκαν να μένουν όλοι μαζί σε ένα μικρό δωμάτιο φοιτητικής εστίας δώδεκα τετραγωνικών μέτρων, σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλον. Από τότε, η σχέση τους δυνάμωσε και η παρέα τους έγινε αχώριστη, έχοντας ζήσει πολλές κοινές εμπειρίες και στιγμές που τους έδεσαν για πάντα.

Από εκείνη την πρώτη αυθόρμητη απόφαση, γεννήθηκε μια δυναμική που θα οδηγούσε χρόνια αργότερα στη δημιουργία του LAB Society. Μια ιδέα που ξεκίνησε σχεδόν με τον ίδιο τρόπο: με μια αυθόρμητη ερώτηση της Ιωάννας, «Έχω μια ιδέα, θα έρθετε;». Έτσι, το LAB γεννήθηκε ως ένας χώρος όπου αυτοί οι τρεις κόσμοι –δίκαιο, τέχνη και επιχειρηματικότητα– μπορούσαν να συναντηθούν. Μια κοινότητα όπου δεν χρειάζεται να διαλέξεις ανάμεσα στο «καλλιτέχνης» και «επαγγελματίας». Μπορείς να είσαι και τα δύο.

Μιλήσαμε λοιπόν με τη Δανάη, την Ιωάννα και τον Δημήτρη — τρεις νέους ανθρώπους με πάθος για την τέχνη, τη νομική και την επιχειρηματικότητα — για τη φιλία, τις δημιουργικές τους ανησυχίες και πώς έφτιαξαν έναν χώρο που ενώνει κόσμους που δεν συναντιούνται εύκολα. Αυτή είναι η ιστορία τους.

LAB Society: H Ιωάννα, o Δημήτρης και η Δανάη μας μιλούν για την κολεκτίβα 

Πώς το ξεκίνησε το LAB;
Ιωάννα: Το Erasmus δεν μας χάρισε μόνο νέες εμπειρίες, αλλά άνοιξε και τον δρόμο προς την αγάπη για το δίκαιο διανοητικής ιδιοκτησίας, την τέχνη και την επιχειρηματικότητα – τρεις τομείς που σύντομα θα διαμόρφωναν τον πυρήνα του LAB. Ήταν ίσως η πιο καθοριστική μέχρι στιγμής περίοδος της ζωής μου, καθώς ζούσα πλέον στο γεμάτο αισθητική Βερολίνο. Στο Βερολίνο η τέχνη δεν βρίσκεται μόνο σε γκαλερί και μουσεία – ξεχειλίζει στους δρόμους, στους ανθρώπους, ζει στους τοίχους, σε παρασύρει χωρίς να το καταλάβεις μέσα της – είναι τρόπος ζωής.  

Με αυτό το δεδομένο, στη σχολή επέλεξα διάφορα μαθήματα που αφορούσαν στο δίκαιο διανοητικής ιδιοκτησίας και έτσι το ενδιαφέρον μου για τη σύνδεση της τέχνης με το δίκαιο έγινε πολύ πιο έντονη. Είχα κάποιες ιδέες για το πώς όλο αυτό το ενδιαφέρον θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα πρότζεκτ και μια μέρα που είδα πάλι τα παιδιά για φαγητό, τις μοιράστηκα μαζί τους μεταξύ σοβαρού και αστείου. Ήξερα πολύ καλά ότι και οι δυο τους είναι υπερβολικά ταλαντούχα και καλλιτεχνικά άτομα, αλλά επειδή βρισκόμασταν ένα βήμα πριν το πτυχίο, πίστευα πως δεν θα προλαβαίνουν να ασχοληθούν. Ωστόσο, και οι δυο τους αγκάλιασαν το πολύ άγουρο τότε όραμα του LAB από την πρώτη στιγμή και όλοι μαζί κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα.

Δανάη: Βλέπεις ότι επαναλαμβάνεται το μοτίβο: «Θα πάω κάπου, θέλετε να έρθετε;»

Κάπου εκεί άρχισε να «πλέκει» ο ένας το εγκώμιο του άλλου, ξεδιπλώνοντας τα κρυφά τους ταλέντα και αυτά που τους ενώνουν…

Δημήτρης: Η Δανάη ασχολείται από πολύ παλιά με τη μουσική, παίζει πιάνο και τραγουδά εκπληκτικά. Τραγουδάμε συνέχεια μαζί στο αυτοκίνητο, γιατί η Δανάη είναι ο σοφέρ μας, μέσα σε όλα. Κάνει από πολύ μικρή γενική γυμναστική, έναν συνδυασμό ρυθμικής-ενόργανης-ακροβατικής με καλλιτεχνική χροιά. Ήταν μέλος της ομάδας Wolves Team, με την οποία κατέκτησαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2017 στη Νορβηγία. Πλέον, είναι και προπονήτρια/χορογράφος των Wolves Academies. Το θεαματικό είναι ότι εμπλέκεται στις ομάδες της από την αρχή μέχρι το τέλος, από τη χορογραφία και τα κορμάκια έως το μακιγιάζ και τη μουσική επένδυση. Πέρα από τα πολλά ταλέντα της, είναι ο άνθρωπος που ακτινοβολεί φως στον κόσμο γύρω της, βλέπει τη μαγεία στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, το καλό στους ανθρώπους. Αντιμετωπίζει με τέτοιον ενθουσιασμό τη ζωή που παρασύρει κι εσένα.

Ιωάννα: Ο Δημήτρης ζωγραφίζει συγκλονιστικά και είναι φύσει και θέσει καλλιτεχνικό άτομο. Από το πώς ντύνεται και τη χροιά της φωνής του, μέχρι την κάρτα γενεθλίων που θα σου γράψει... Έχει την τρέλα, την αισθητική, αλλά και το φως των καλλιτεχνών. Επίσης, έχει υπογράψει με μια δισκογραφική και δημιουργεί πρωτότυπη μουσική. Εκείνος γράφει τους στίχους, τραγουδά και μεταφέρει στα παιδιά με τα οποία συνεργάζεται τη μελωδία που έχει στο μυαλό του. Αυτό ξεκίνησε και πάλι με αφορμή το podcast του, όταν αποφάσισε να αφιερώσει ένα επεισόδιο στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας και αναζητούσε δισκογραφικές που θα ήθελαν να συμμετάσχουν. Κάπως έτσι ανακάλυψε τη Mellowsophy Music, με την οποία συνεχίζει να συνεργάζεται μέχρι και σήμερα στη σύνθεση της πρώτης του δισκογραφικής δουλειάς. Το επεισόδιο, βέβαια, δεν βγήκε ποτέ προς τα έξω, αλλά ο Δημήτρης βρήκε το μουσικό του σπίτι! Οι στίχοι και τα concepts που έχουν τα τραγούδια του είναι απλώς φανταστικά.

Δανάη: Η Ιωάννα, πάλι, είναι αυτός ο άνθρωπος που, αν θέλεις να ακούσεις καλή μουσική — θα πας σε αυτή. Φτιάχνει τις καλύτερες playlists στο Spotify. Η αισθητική και η ποιότητα είναι εγγενή χαρακτηριστικά της- δεν ακούει απλώς ποιοτική μουσική, ό,τι κάνει είναι ποιοτικό. Παίζει ηλεκτρική κιθάρα από μικρή και κληρονόμησε την αγάπη του μπαμπά της για τα βινύλια. Η αισθητική της είναι μοναδική.Τραβάει ένα μέρος φωτογραφία και όταν το βλέπεις θέλεις κι εσύ να πας εκεί — το κάνει να φαίνεται πιο όμορφο, παρατηρεί και εντοπίζει τη σχεδόν αόρατη ομορφιά στις λεπτομέρειες. Πέραν από DJ μας, είναι ο άνθρωπος που σε κάνει να νιώθεις άνετα, αλλά θα σε βγάζει καθημερινά από το comfort zone σου — σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος.

Τι είναι «αυτό» το LAB;
Δημήτρης: Αυτή την ερώτηση μας την κάνουν όλοι και είμαστε λίγο ακόμα σε άρνηση του να καταλάβουμε τι έχει γίνει, πότε το έμαθε ο κόσμος — έχουμε και οι τρεις μας το λεγόμενο ‘imposter syndrome’. Πέραν αυτού, το να μην καταλαβαίνει ακριβώς κάποιος τι είναι το LAB ήταν εν μέρει σκόπιμο. Ό,τι έχουμε σκεφτεί για το LAB, κάθε φορά έχει διαφορετική μορφή και περιεχόμενο. Τώρα παίρνει λίγο τη μορφή του, αλλά βασίζεται γενικά γύρω από τρεις βασικούς πυλώνες: το δίκαιο, την τέχνη και την επιχειρηματικότητα — κι εμείς ψάχνουμε το πώς θα ρίξουμε φως στην τομή αυτών των τριών κόσμων. Αυτή η κοινότητα, λοιπόν, αποτελείται από άτομα που συμμετέχουν σε κάποιους από ή και σε όλουςτους παραπάνω τομείς κι έχουν κάτι να πουν και να προσφέρουν. Ένα παράδειγμα είναι όταν κάποιος καλλιτέχνης (art) θέλει να προωθήσει το κομμάτι του (business), αλλά και να δει πώς μπορεί να προστατεύσει νομικά τη δημιουργία του (law).

Ιωάννα: Επίσης, στο LAB υπάρχουν ρόλοι. Στην κορυφή της «πυραμίδας» είμαστε οι τρεις μας, που έχουμε τις ιδέες, τις κάνουμε πράξη και τις μοιραζόμαστε με το ευρύ κοινό. Μετά από εμάς βρίσκεται το advisory board, στo οποίο συμμετέχουν καθηγητές μας, δικηγόροι, καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, γενικότερα ταλαντούχες προσωπικότητες που έχουν μια σχέση με τα νομικά, την επιχειρηματικότητα ή/και την τέχνη. Μαζί μας είναι και ο creative brand consultant Vas Thalis, που μας στηρίζει από την πρώτη στιγμή και έχει αναλάβει τις φωτογραφήσεις του LAB και ένα τμήμα του content μας στα social media. Και τέλος, έχουμε τους ambassadors, οι οποίοι είναι κυρίως φοιτητές/απόφοιτοι νομικής/διεθνών σπουδών/business και προωθούν τις δράσεις και το όραμα του LAB.

Δανάη: Γι’ αυτό και διοργανώσαμε το pre-launch event, για να γνωριστούν τα μέλη μεταξύ τους και να αντιληφθούν όλοι οι συμμετέχοντες πώς δρα το LAB. Έχουμε ξεκινήσει και το αφιέρωμα Faces of LAB, που είναι ένας τρόπος να συστήσουμε στο ευρύ κοινό τα μέλη του advisory board, αλλά και προσωπικότητες που ενσαρκώνουν την έννοια της πολυδυναμικότητας (multi-potentialism).

Με άλλα λόγια, είναι μια κοινότητα ή μια κολεκτίβα, που θέλει να αποδείξει ότι στο πρόσωπο του καθενός μας μπορούν να συνυπάρξουν και οι τρεις τομείς. Μπορώ να είμαι και δικηγόρος και ζωγράφος και επιχειρηματίας, για παράδειγμα, και όλη αυτή η συνύπαρξη σε εξελίσσει συνολικά.

Δημήτρης: Το LAB, για έναν τρίτο — γιατί θα κάνουμε πολλά μελλοντικά events ανοιχτά στο κοινό — θα θέλαμε να είναι ένα μέρος έκφρασης και ανήκειν, να νιώθει ότι είναι οκ να έχεις κι άλλα ενδιαφέροντα, είναι οκ να ασχολείσαι με όλα και μπορείς να γνωρίσεις άτομα που αισθάνονται το ίδιο μ’ εσένα.

Πώς μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν στο πρότζεκτ;
Δανάη: Σε ό,τι αφορά το advisory board, σε πολλούς προτείναμε εμείς να αναμειχθούν, αλλά μπορεί ο καθένας να μας προσεγγίσει, κάτι που μέχρι στιγμής είναι πιο συχνό με καλλιτέχνες. Κομμάτι του LAB μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε ταυτίζεται με το όραμά μας μέσα από συμμετοχή στις δράσεις μας. Το LAB υπάρχει ουσιαστικά σχεδόν ένα τρίμηνο, οπότε περιμένουμε και την ανταπόκριση του κόσμου – η οποία μέχρι στιγμής είναι τουλάχιστον συγκινητική – και είναι πραγματικά δώρο αυτό για εμάς.

Ποιες είναι οι μελλοντικές σας φιλοδοξίες για το LAB;
Δημήτρης: Η πρώτη επίσημη δράση που θα κάνουμε, ανοιχτή και στο κοινό, είναι μια έκθεση για τους unseen artists. Επαγγελματίες που έχουν και ένα ταλέντο στη ζωγραφική ή στη φωτογραφία και θέλουν να εκθέσουν τα έργα τους, αλλά και επαγγελματίες καλλιτέχνες. Ο σκοπός μας είναι να αναδείξουμε ταλέντα που δεν ήξερες ότι υπάρχουν — και είναι φίλοι σου, για παράδειγμα.

Ιωάννα: Η έκθεση αυτή «ακούει» στο όνομα ‘Sonder’ και θα διαρκέσει από τις 5 έως τις 11 Απριλίου, σε ένα νεοκλασικό κτίριο της οδού Πατησίων 65. Ο τίτλος της έκθεσης είναι εμπνευσμένος από τη λέξη “sonder”, τη συνειδητοποίηση, δηλαδή, ότι κάθε άνθρωπος, κάθε περαστικός κουβαλά μέσα του το δικό του προσωπικό βίωμα που μπορεί να είναι (και τις περισσότερες φορές είναι) διαφορετικό από το δικό μας.

Πώς χρηματοδοτείται ένα πρότζεκτ σαν αυτό;
Ιωάννα: Για το pre-launch event μας στήριξε η δικηγορική εταιρεία Μπερνίτσας, αλλά κυρίως χρηματοδοτούμε τις δράσεις μας εμείς οι ίδιοι από τις δουλειές μας. Το κτίριο που φιλοξένησε το πρώτο μας event και πρόκειται να φιλοξενήσει και την έκθεση τέχνης τις επόμενες ημέρες, ένα νεοκλασικό στην Πατησίων, μας το παραχώρησε δωρεάν η εταιρεία ZŌIA.

Ποιες είναι οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην υλοποίηση των στόχων σας;
Δανάη: Είναι ένα πρότζεκτ, για το οποίο από την αρχική ιδέα ως την πραγμάτωση, η διαδρομή είναι τεράστια, και εμείς δεν είχαμε καμία προηγούμενη εμπειρία. Έχουμε ασχοληθεί με όλα από την αρχή μέχρι το τέλος – το site, τα graphics, το content. Στήσαμε το event από την αρχή μέχρι το τέλος — προσκλήσεις, διακόσμηση κλπ. — ενώ δουλεύουμε όλοι μας full-time.

Ιωάννα: Βλέπεις ένα installation με κιβώτια και δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο τρέξιμο χρειάζεται για να στηθεί όλο αυτό — ένα μικρό δείγμα του τι κάναμε για το pre-launch event. Γενικά, κάθε event απαιτεί πολύ παραπάνω προσπάθεια και χρόνο απ’ ό,τι φαντάζει εκ πρώτης όψεως. Είμαστε και οι τρεις μας αρκετά τελειομανείς με πολύ συγκεκριμένη αισθητική, με αποτέλεσμα κάθε μας κίνηση να παίρνει εκ των πραγμάτων τον διπλό χρόνο. Η πρόσκληση, για παράδειγμα, ήταν μια κανονική κασέτα, την οποία πουλούσαν μόνο στην Ηλιούπολη, συνεπώς έπρεπε να πάμε μέχρι εκεί, να σχεδιάσουμε και να εκτυπώσουμε τα γραφιστικά, να συσκευάσουμε τις προσκλήσεις και να τις μοιράσουμε αυτοπροσώπως σε όλους τους καλεσμένους.

Δανάη: Ήταν περίοδος Χριστουγέννων και είχαμε καθίσει με τον Δημήτρη με ζεστή σοκολάτα και  φτιάχναμε τις προσκλήσεις, με την Ιωάννα να είναι στη Φρανκφούρτη και να μιλάμε με Facetime. Αυτό, βέβαια, είναι και το καλύτερο κομμάτι. Πρόκειται για μια πολύ δημιουργική διαδικασία και περνάμε πολύ ωραία  όταν ασχολούμαστε με τα πρότζεκτς του LAB. Βρίσκει και ο καθένας μας το κρυφό του ταλέντο — και αυτή είναι η ουσία του LAB στην πραγματικότητα: παρά τις δουλειές μας, να βρισκόμαστε και να δημιουργούμε κάτι άλλο, μεγαλύτερο από εμάς, που θα εμπνεύσει άτομα που αισθάνονται ότι δεν είναι μόνο ένα πράγμα.

Έχετε μια μηχανή του χρόνου, πού θα πηγαίνατε όλοι μαζί;
Δημήτρης: Νομίζω θα πηγαίναμε στο σπίτι του Van Gogh, στο κίτρινο σπιτάκι που έφερνε όλους τους καλλιτέχνες και δούλευαν μαζί, κάπου στο 1880 — κάτι που, ως παραλληλισμός, θα μπορούσε να είναι και το LAB.

Τι αγαπάτε και τι μισείτε στην Αθήνα;
Δανάη: Αγαπώ τους ανθρώπους της και την κουλτούρα μας. Μου αρέσει που είναι έξω καρδιά και συγκινούμαι πραγματικά με τη γλώσσα μας. Θεωρώ απαράδεκτη την κατάσταση των πεζοδρομίων, ειδικά όταν πρόκειται για άτομα με κινητικές δυσκολίες ή γονείς με παιδιά σε καροτσάκι.

Ιωάννα: Σιχαίνομαι την κίνηση, αλλά λατρεύω τον αέρα της πόλης και την αύρα των ανθρώπων της. Αγαπώ τον σχεδόν μουσικό τρόπο με τον οποίο αντικρύζουν τη ζωή.

Δημήτρης: Εμένα μ’ αρέσουν οι μικρές γειτονιές και τα μαγαζάκια, αλλά -στην άλλη όψη του νομίσματος- με θλίβει, σε κάποιες φάσεις, η κακουχία που φωλιάζει στις ρωγμές της και η δυσλειτουργικότητά της.

Μια ανάμνηση ή ένα σχόλιο που έχετε κρατήσει;
Ιωάννα: Η πιο ωραία μου ανάμνηση από το LAB ανατρέχει στην ημέρα του πρώτου μας event. Είχα έρθει από Φρανκφούρτη για λίγες ώρες αποκλειστικά για το pre-launch, και αφού έφυγαν σχεδόν όλοι οι καλεσμένοι, πήραμε μια ανάσα όλοι μαζί, καθίσαμε στο πάτωμα χωρίς να μιλάμε, με τα μουτζουρωμένα χαρτόνια, τα αναμμένα κεριά, τα λερωμένα πινέλα δίπλα μας, και για λίγα λεπτά ήταν σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος, σαν να απολαμβάνουμε τη στιγμήκαι το τώρα.

Δανάη: Κι εγώ συμφωνώ, ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή. Επίσης, ήταν πολύ συγκινητικό που οι γονείς μας είδαν το πρότζεκτ που δημιουργήσαμε από το μηδέν να ζωντανεύει — εγώ προσωπικά ένιωσα πολύ περήφανη. Είναι το πάθος μας, δεν είναι ένα business plan ή μια ακόμη δουλειά.

Δημήτρης: Βασικά, θέλουμε να δώσουμε το μήνυμα ότι είναι οκ να κάνεις πολλά πράγματα, να έχεις επαγγελματικές φιλοδοξίες χωρίς να χρειάζεται να αφήσεις τα καλλιτεχνικά σου ενδιαφέροντα πίσω. Η ανταπόκριση σε όλο αυτό — δηλαδή το ότι υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν εμάς και την προσπάθειά μας — είναι το καλύτερο κομμάτι και το μεγαλύτερο δώρο.

Ποιά είναι μια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουν αλλά δεν σας ρώτησε ποτέ κανείς;
Ιωάννα: Θα ήθελα να με ρωτήσουν για τη μικρή Ιωάννα: αν αυτό το γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες παιδί από τη Ναύπακτο βρήκε τελικά τη θέση του στον κόσμο, αυτή τη θέση που πάντα αναρωτιόταν ποια είναι – αν η ίδια έγινε τελικά η αλλαγή που ήθελε να δει στον κόσμο - αν βλέποντας την 23χρονη εκδοχή της νιώθει περήφανη για τον άνθρωπο στον οποίο έχει εξελιχθεί, για όσα έχει καταφέρει - αν τήρησε τελικά όλες αυτές τις υποσχέσεις που είχε δώσει στον εαυτό της, αν κυνήγησε με όλο της το «είναι» εκείνα τα παιδικά της όνειρα που κάποτε φάνταζαν άπιαστα.

Δανάη: Θα ήθελα να με ρωτήσουν για τους γονείς μου. Είναι ο λόγος που είμαι αυτή που είμαι σε μεγάλο βαθμό – από τη μουσική που αγαπώ, την ομορφιά και την μαγεία που παρατηρώ στον κόσμο, μέχρι την ανάγκη μου να βάζω αγάπη σε καθετί που κάνω. Μου έδωσαν την ελευθερία να ονειρεύομαι χωρίς φόβο και την ασφάλεια να είμαι ο εαυτός μου. Οι γονείς μου και η αδερφή μου είναι ο πυρήνας μου, οι άνθρωποι που με διαμόρφωσαν και συνεχίζουν να με εμπνέουν.Είμαι βαθιά περήφανη γι’ αυτούς, για τους ανθρώπους που είναι, τόσο που θα ήθελα όλος ο κόσμος να τους γνωρίσει – έστω και μέσα από εμένα.

Δημήτρης: Θα ήθελα να με ρωτήσουν τι σημαίνει τέχνη, επειδή κι εγώ ο ίδιος έζησα αρκετά χρόνια με την απορία, μέχρι που κατάλαβα –ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω– πως η απάντηση ήταν πάντα εκεί. Τέχνη είναι το μέσο, το δοχείο, το βήμα μέσα από το οποίο επικοινωνείς όσα δε μπορείς να μοιραστείς αλλιώς, Είναι ένας ανοιχτός διάλογος· ο καλλιτέχνης στέλνει ένα μήνυμα με την ελπίδα πως κάποιος, κάπου, θα το λάβει, θα το αποκωδικοποιήσει -αυτό ή κάποιο άλλο. Και στο τέλος, ίσως το πιο ουσιαστικό: η τέχνη είναι υπενθύμιση πως όσο δημιουργείς, δεν είσαι ποτέ μόνος. Είναι η απόδειξη ότι υπάρχω, γιατί δημιουργώ· και ότι συνυπάρχω μ’ εσένα... γιατί εσύ βιώνεις τη δημιουργία.

Το LAB Society δεν είναι απλώς ένα πρότζεκτ ή μια συλλογική δράση. Είναι μια πράξη πίστης στο ότι μπορούμε να είμαστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Καλλιτέχνες και επιστήμονες, νομικοί και δημιουργοί, φίλοι και συνεργάτες. Με αυθεντικότητα, μεράκι και βαθιά αγάπη για τη συνεργασία, αυτή η παρέα αποδεικνύει ότι η σύνθεση είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και απαραίτητη για το μέλλον - σε ένα ταξίδι που μόλις ξεκίνησε!

Website: www.labsociety2112.com
Instagram: @labsociety.2112