Κινηματογραφος

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στα «Χρώματα της Ίριδος»: Μια κινηματογραφική στιγμή-σύμβολο

Η πρώτη εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη - Η σχέση του με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο και το σινεμά της Μεταπολίτευσης

62224-137655.jpg
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η εμβληματική σκηνή του Διονύση Σαββόπουλου στα Χρώματα της Ίριδος του Νίκου Παναγιωτόπουλου - Ο αείμνηστος τραγουδοποιός άφησε το αποτύπωμά του και στο σινεμά
Ο Διονύσης Σαββόπουλος στην ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Τα Χρώματα της Ίριδος» (1974) © YouTube/Cries and Whispers
  • 62224-137655.jpg
    Newsroom
  • 1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Η εμβληματική σκηνή του Διονύση Σαββόπουλου στα Χρώματα της Ίριδος του Νίκου Παναγιωτόπουλου - Ο αείμνηστος τραγουδοποιός άφησε το αποτύπωμά του και στο σινεμά

Η είδηση του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου, του «Νιόνιου», την Τρίτη 21 Οκτωβρίου, σε ηλικία 80 ετών, βύθισε σε θλίψη τον κόσμο του πολιτισμού και το πανελλήνιο.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε ένας από τους πλέον επιδραστικούς Έλληνες τραγουδοποιούς, με έργο που σφράγισε ανεξίτηλα την Μεταπολίτευση και αντανακλούσε, άλλοτε με λυρισμό και άλλοτε με καυστική ειρωνεία, τις κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις της χώρας.

Ξεχωριστό κεφάλαιο στην καλλιτεχνική διαδρομή του Διονύση Σαββόπουλου αποτελεί η σχέση του με τον κινηματογράφο. Το 1974, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος παρουσίαζε μια ταινία που έμελλε να γίνει ορόσημο του ελληνικού μοντερνισμού: «Τα Χρώματα της Ίριδος». Ανάμεσα στις ευρηματικές και σουρεαλιστικές της σκηνές, ξεχωρίζει μια μικρή αλλά εμβληματική στιγμή - εκείνη όπου μια υπάλληλος δισκοπωλείου ρωτά τον πρωταγωνιστή, Νικήτα Τσακίρογλου, αν «γνωρίζει τον Διονύση».

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στην ταινία "Τα χρώματα της ίριδος" (1974)

Η κάμερα στέκεται για λίγο πάνω σε έναν δίσκο των Jethro Tull (“Benefit”) και, μέσα σε αυτό το παράδοξο κινηματογραφικό περιβάλλον, ακούγεται απόσπασμα από την «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη». Η αναφορά στον Σαββόπουλο δεν είναι απλώς αναγνωριστική - είναι δηλωτική μιας εποχής που αναζητούσε νέα καλλιτεχνική ταυτότητα. Ο τραγουδοποιός, τότε στο απόγειο της δημοφιλίας του, συμβόλιζε την πολιτισμική μετάβαση από τη λογοκρισία στην ελευθερία της έκφρασης.

Από τη σουρεαλιστική Ίριδα στο μουσικό βλέμμα του σινεμά

Σχετικό Άρθρο

Η σχέση του Διονύση Σαββόπουλου με το σινεμά δεν σταμάτησε εκεί. Ακολούθησε το ντοκιμαντέρ «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» (1975) του Λάκη Παπαστάθη - μια σπάνια καταγραφή του δημιουργικού του κόσμου. Έπειτα, υπέγραψε το πρώτο του κινηματογραφικό σάουντρακ, για το «Χάππυ Νταίη» (1976) του Παντελή Βούλγαρη, με συνθέσεις που μετουσίωναν την πολιτική ειρωνεία της εποχής.

Μια δεκαετία αργότερα, ο Παναγιωτόπουλος τον κάλεσε ξανά για ένα ακόμη σύντομο πέρασμα στο «Βαριετέ» (1984), ενώ η πιο αναπάντεχη κινηματογραφική του στιγμή ήρθε με το «Made in Greece» (1987) του Πάνου Αγγελόπουλου, όπου εμφανίζεται δίπλα στον Χάρρυ Κλυνν σε έναν ρόλο-έκρηξη αυτοσαρκασμού.

Ακολουθήστε την Athens Voice στο Google News κι ενημερωθείτε πρώτοι για όλες τις ειδήσεις

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΘΕΜΑΤΑ
ΣΤΗΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.

// EMPTY