Η Μπριζίτ Μπαρντό πέθανε σε ηλικία 91 ετών - Από την απόλυτη σταρ του ’60 στη φανατική υπερασπίστρια των ζώων, έζησε πάντα με τους δικούς της όρους.
Η Μπριζίτ Μπαρντό, εμβληματική Γαλλίδα ηθοποιός και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων, πέθανε σε ηλικία 91 ετών.
Η Μπριζίτ Μπαρντό φερόταν να βρίσκεται στο νοσοκομείο εδώ και τρεις εβδομάδες λόγω «σοβαρής ασθένειας», ενώ είχε αναφερθεί ότι υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.
Μπριζίτ Μπαρντό: Μια ζωή ανάμεσα στη λάμψη και την απομόνωση
Η Μπριζίτ Αν-Μαρί Μπαρντό γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 στο Παρίσι, σε μια αστική οικογένεια με καλλιτεχνική παιδεία. Ο πατέρας της, μηχανικός, και η μητέρα της, λάτρης της μόδας και της μουσικής, ενθάρρυναν από νωρίς τη δημιουργικότητά της. Στα επτά της ξεκίνησε μαθήματα χορού και σύντομα διακρίθηκε για την ευλυγισία και το ταλέντο της. Μαθήτευσε κοντά στον Ρώσο χορογράφο Μπόρις Κνιαζέφ, με προοπτική να ενταχθεί σε επαγγελματικό θίασο μπαλέτου.
Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1952, στην ταινία Le Trou Normand. Ωστόσο, η στιγμή που την έκανε διεθνές φαινόμενο ήρθε το 1956 με το έργο του Βαντίμ Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα (Et Dieu… créa la femme).
Ο ρόλος της ως Ζουλιέτ Αρντί, μιας νέας γυναίκας που ακολουθεί τις επιθυμίες της χωρίς ενοχές, συγκλόνισε τη μεταπολεμική κοινωνία. Η Μπαρντό έγινε το πρόσωπο της σεξουαλικής επανάστασης, πολύ πριν αυτή ονοματιστεί. Ο συνδυασμός αθωότητας και προκλητικότητας, η φυσικότητα με την οποία εμφανιζόταν στην κάμερα και η ανεξάρτητη προσωπικότητά της την κατέστησαν το πρώτο πραγματικό σύμβολο γυναικείας απελευθέρωσης.
Η επιτυχία είχε όμως και κόστος. Οι σχέσεις της με διάσημους άντρες —από τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν μέχρι τον Σάμι Φρέι— απασχολούσαν διαρκώς τον Τύπο. Η ίδια πάλευε με την ψυχολογική φθορά της δημοσιότητας, δηλώνοντας συχνά ότι «η φήμη είναι μια φυλακή χωρίς κάγκελα».
Το 1960 απέκτησε τον μοναδικό της γιο, Νικολά-Ζακ Σαριέ, από τον ηθοποιό Ζακ Σαριέ, όμως ο ρόλος της μητέρας δεν της ήταν εύκολος. Ομολογούσε πως δεν ένιωθε «φτιαγμένη για οικογενειακή ζωή» — μια εξομολόγηση που προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά και θαυμασμό για την ειλικρίνεια της.
Το 1973, στα 39 της, ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την αποχώρησή της από το σινεμά. Εγκατέλειψε τη δόξα, τα φώτα και το Παρίσι, επιλέγοντας μια ζωή μακριά από τη δημοσιότητα.
Η Μπαρντό αποσύρθηκε στη La Madrague, το σπίτι της στο Σαιν-Τροπέ, το οποίο είχε αγοράσει το 1958. Εκεί βρήκε την ισορροπία που της έλειπε: ζώα, θάλασσα, φίλους, ζωγραφική. Παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε —με πιο σοβαρό τον καρκίνο του μαστού το 1984— συνέχισε να ζει με αξιοθαύμαστη αντοχή και πειθαρχία.
Η παρουσία της στο Σαιν-Τροπέ συνέβαλε καθοριστικά στο να μετατραπεί το μικρό ψαροχώρι σε σύμβολο της γαλλικής ριβιέρας, σημείο συνάντησης καλλιτεχνών, διανοουμένων και ελεύθερων πνευμάτων. Η ίδια όμως προτιμούσε να απομονώνεται, απορρίπτοντας το γκλάμουρ που κάποτε προσωποποιούσε.
Δίπλα στον τέταρτο σύζυγό της, τον επιχειρηματία Μπερνάρ ντ’Ορμαλέ, ζει μέχρι σήμερα με τα αγαπημένα της ζώα, μακριά από τις κάμερες, αλλά με το ίδιο πάθος που χαρακτήρισε όλη της τη ζωή.
Η δεύτερη ζωή της Μπριζίτ Μπαρντό: Ακτιβίστρια για τα ζώα
Το 1986 ίδρυσε το Ίδρυμα Brigitte Bardot για την Προστασία των Ζώων (Fondation Brigitte Bardot), αφιερώνοντας σε αυτό την περιουσία και τη φήμη της. Η δράση της υπήρξε πρωτοποριακή: πάλεψε για την απαγόρευση της σφαγής φώκιας, τη μείωση της χρήσης γούνας, τον τερματισμό του foie gras και την κατάργηση των ταυρομαχιών.
Η Μπαρντό ταξίδεψε, έκανε εκστρατείες, συγκρούστηκε με κυβερνήσεις και βιομηχανίες, χωρίς ποτέ να φοβηθεί τη δημόσια αντιπαράθεση. Αν και μερικές φορές επικρίθηκε για τις απόψεις ή τις δηλώσεις της, το έργο της για την ευημερία των ζώων παραμένει τεράστιο.
Η Fondation Bardot διαθέτει πλέον καταφύγια, κλινικές και προγράμματα σε περισσότερες από 60 χώρες, από τη Γαλλία και την Αφρική έως τη Λατινική Αμερική και την Ασία.
Η πολιτιστική της κληρονομιά
Η εικόνα της Μπριζίτ Μπαρντό έχει περάσει στη συλλογική μνήμη. Ο Γκοντάρ την ύμνησε ως μούσα της Nouvelle Vague. Ο Σεργκέ Γκενσμπούρ της έγραψε τραγούδια. Ο Άντι Γουόρχολ την αποτύπωσε σε πορτρέτα-εικόνισμα.
Η ίδια έγινε πρότυπο για γενιές γυναικών που διεκδίκησαν ελευθερία, αυθεντικότητα και σεξουαλική αυτονομία. Κανείς δεν ενσάρκωσε τόσο απόλυτα την αντίφαση μεταξύ ευαισθησίας και επανάστασης.
Από το «Bébé» του γαλλικού κινηματογράφου έως τη φλογερή ακτιβίστρια της τρίτης ηλικίας, η Μπαρντό υπήρξε πάντα πιστή στον εαυτό της. «Δεν μετανιώνω για τίποτα», έχει δηλώσει. «Έζησα όπως ήθελα – και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα».
15°
