Ο Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας και το… τρομακτικό του «Μινόρε»

Όταν ο Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας έφευγε από τη Λάρισα για σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία, δεν μπορούσε να ξέρει πώς θα εξελισσόταν αυτή η περιπέτεια. Ίσως να μην μπορούσε καν να το ονειρευτεί. Από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Γλασκόβης στο Λονδίνο, από τη δουλειά στην τηλεόραση και σε low budget παραγωγές μέχρι τις δικές του ταινίες, από τη στενή συνεργασία με τη γυναίκα του Elizabeth E. Schuch, επίσης καλλιτέχνη και κινηματογραφίστρια, μέχρι τη συνεργασία με πελώρια στούντιο και πασίγνωστους σκηνοθέτες — ναι, το ταξίδι ήταν μεγάλο. Και συνδυάστηκε με τις δικές του ταινίες και τη δική του προσωπική πορεία. Σήμερα, όλοι (κι αυτό το βλέπει οποιοσδήποτε παρακολουθεί τη σκηνή του διεθνούς Τρόμου στο σινεμά) μιλούν για τη νέα του ταινία — και μιλούν με θαυμασμό, και με χαμόγελο. Και σχεδόν με… ανακούφιση: «Επιτέλους κάτι φρέσκο, και διαφορετικό!» Οι πρώτες κριτικές για το «Μινόρε» μιλούν για μια «αξέχαστη εμπειρία», για έναν «φάρο χαοτικού κεφιού», για έναν «μεθυστικό συνδυασμό τρόμου και κωμωδίας», για ένα «αριστούργημα λαογραφικού τρόμου», για το απόλυτο «must see στον χώρο», για ένα «μυθολογικό θρίλερ που σε ταρακουνάει», για μία «ισχυρή δόση από Λάβκραφτ», για μια «ξεκαρδιστική ταινία τεράτων». Μιλήσαμε μαζί του (η πρώτη επαφή έγινε όταν έβγαινε με τη σύζυγό του από το Μεξικό, καθ’ οδόν προς το Λονδίνο, και η δεύτερη μετά την ενθουσιώδη προβολή της ταινίας στο Frightfest), και το χαρήκαμε πολύ. Τον ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο του!

* * *

Κύριε Κουτσολιώτα, όταν πρωτοείδα το τρέιλερ της νέας σας ταινίας, του «Μινόρε», έμεινα —και δεν υπερβάλλω καθόλου— με το στόμα ανοιχτό για ώρα. Και αμέσως το ’βαλα να ξαναπαίξει. Και μετά ξανά πάλι. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν ήξερα καθόλου την προηγούμενη δουλειά σας, αν και φυσικά θα επανορθώσω άμεσα. Θέλετε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τη διαδρομή σας;

Κύριε Αθανασιάδη, χαίρομαι παρά πολύ που σας άρεσε το τρέιλερ και ευχαριστούμε πολύ για το άρθρο! Από την αρχή λοιπόν! Τι να σας λέω τώρα… Έφυγα από Ελλάδα μικρός, στα δεκαοχτώ μου. Κατάγομαι από τη Λάρισα, κι όπως οι περισσότεροι που ασχολούμαστε με τις τέχνες αισθανόμουν σαν εξωγήινος. Είχα καλούς βαθμούς και πέρασα στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης στη Σκωτία. Εκείνη την εποχή δεν πλήρωνες δίδακτρα, οπότε κάτι τέτοιο ήταν εφικτό! Καριέρα στις τέχνες τότε;… Ήταν μάλλον πιο εύκολο για τους δικούς μου και την οικονομική μας κατάσταση να γίνω… αστροναύτης! Το σχέδιο ήταν να τελειώσω οικονομικά και να γυρίσω πίσω στο εμπορικό που διατηρούσαν στη Λάρισα. Άρχισα να δουλεύω ό,τι δουλειά μπορούσα να βρω, άλλαξα τις σπουδές μου από οικονομικά σε ψυχολογία, και αφού πήρα το πτυχίο δοκίμασα την τύχη μου στη Σχολή Καλών Τεχνών της Γλασκόβης. Είχα καλό χέρι και πέρασα στο πρόγραμμα masters. Από εκεί και μετά τα πράγματα μπήκαν στο λούκι. Στη σχολή γνώρισα την Ελίζαμπεθ, είχαμε την ίδια τρέλα, κατεβήκαμε στο Λονδίνο και αρχίσαμε να δουλεύουμε στην τηλεόραση. Άπειρες ώρες, ξεκίνησα από τίτλους για τηλεοπτικά προγράμματα, και σιγά-σιγά σε visual effects για ντοκιμαντέρ, διαφημίσεις, μικρού προϋπολογισμού φιλμ, και στη συνέχεια μεγάλου. Από εκεί και μετά αρχίσαμε να ταξιδεύουμε όπου μάς πήγαινε η δουλειά… Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Πολωνία, Αμερική, Βέλγιο, Καναδά, Μάλτα, πίσω Ελλάδα για δυο χρόνια για το «Μινόρε», και ξανά πίσω στον Καναδά ως μόνιμοι κάτοικοι πια. Παράλληλα και οι δυο μας κάνουμε και τις δικές μας ταινίες, μέχρι στιγμής τέσσερις μεγάλου μήκους και ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ μεγάλου προϋπολογισμού.

Οπότε έχετε εργαστεί πολλά χρόνια τώρα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Και εννοώ χώρια από τις δικές σας ταινίες, και από τις ταινίες της συζύγου σας, με την οποία άλλωστε συνεργάζεστε στενά. Πόσο σάς βοήθησε όλη αυτή η πείρα, όλα αυτά τα πράγματα που μάθατε, για να φτιάξετε το «Μινόρε»; Και όλα τα μεγάλα στούντιο βέβαια.

Σου δίνει μεγάλη δύναμη να πας σε ένα κινηματογραφικό σετ και να μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά… Μου αρέσει επίσης πολύ όταν αντιμετωπίζεις κάποιον που δεν έχει ιδέα τι έχεις κάνει και τι έχεις φάει στη μούρη και προσπαθεί να σου πουλήσει παραμύθι. Βοηθά πολύ στο να επιλέξεις ανθρώπους που όχι μόνο είναι αφάνταστα ταλαντούχοι αλλά που έχουν το ίδιο πάθος και όρεξη για δουλειά με σένα.

Καταλαβαίνω… Ας έρθουμε λοιπόν στο «Μινόρε». Τι έχουμε εδώ; Ή μάλλον, έχουμε πολλά πράγματα μαζί, από όσο καταλαβαίνω, έτσι δεν είναι; Μία ταινία τρόμου, μία κωμωδία, ένα homage στις ταινίες με τέρατα —και με ΓΙΓΑΝΤΙΑ τέρατα—, και, αν δεν απατώμαι, την πρώτη λαβκραφτική ταινία στην Ελλάδα, σωστά; Αν και το «Μινόρε» είναι σε διάφορες κατηγορίες η «πρώτη ταινία στην Ελλάδα».

Ναι, είναι αρκετά ιδιαίτερη! Είναι η ταινία που ονειρευόμουν να δω όταν ήμουν πιτσιρικάς και έμπαινα κρυφά στο θερινό σινεμά της γειτονιάς μου όταν έπαιζε b-movies με τέρατα και ταινίες τρόμου! Έχει μέσα κάτι από μικρό Βασιλάκη Καΐλα, ασπρόμαυρες κωμωδίες, μελό του Φώσκολου (η ρεκλάμα στην ταβέρνα του «Μινόρε» γράφει «Ορατότης Μηδέν»), Φώτη Μεσθεναίο, Hammer Horror, Stephen King, Lovecraft, όλα τα αγαπημένα μου, τυλιγμένα σε ένα γύρο σπέσιαλ με έξτρα κέτσαπ.

Ακούγεται πραγματικά… νοστιμότατο! Πόσο καιρό δουλεύατε πάνω στην ταινία; Εννοώ, από την αρχική σύλληψη της ιδέας, μέχρι το γράψιμο του σεναρίου, την αρχή της παραγωγής, το κάστινγκ και όλα αυτά.

Η ιδέα μάς ήρθε όταν παίξαμε την πρώτη μας ταινία, τον «Χειμώνα», στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τότε μέχρι τα γυρίσματα πέρασαν μόνο δέκα χρόνια! Ίσως και από πιο πριν, όταν μετά το σχολείο στη Λάρισα πηγαίναμε για εξάσκηση στο σχέδιο. Οι μισοί σχεδιάζαμε το μοντέλο και οι άλλοι μισοί παίζανε πενιά στο μπουζούκι. Ήταν μια απίστευτη ατμόσφαιρα…

Και η χρηματοδότηση; Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν; Και πόσο από τον χρόνο σας δαπανήσατε σ’ αυτό το κομμάτι της δουλειάς;

Ήταν mission impossible. Όταν έχεις ένα πρότζεκτ τόσο ιδιαίτερο, πραγματικά πας γυρεύοντας. Ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε μας και αγκάλιασε την ταινία ήταν η Λιλέτ Μπόταση της Inkas Films. Έγινε η παραγωγός μας και μέσω αυτής και κάποιων άλλων φίλων που ενδιαφέρθηκαν για το πρότζεκτ είχαμε υποστήριξη και μπορέσαμε να βρούμε έναν μικρό προϋπολογισμό από την ΕΡΤ και το Κέντρο για να κάνουμε τα γυρίσματα. Και βέβαια: ειδικά εφέ.

Εσείς είστε επαγγελματίας των ειδικών εφέ, και εδώ υποθέτω πως βάλατε όλα όσα ξέρατε για να έχετε το αποτέλεσμα που επιθυμούσατε. Πείτε μου, αν θέλετε, τα ποσοστά μεταξύ μηχανικών και ψηφιακών εφέ στο «Μινόρε». Επειδή είστε γνήσιος φαν του είδους, κάτι μού λέει πως αγαπάτε περισσότερο τα «πρακτικά» εφέ.

Λατρεύω τα πρακτικά εφέ, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα κάνεις λόγω προϋπολογισμού! Ήμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε στα πρακτικά ένα μαέστρο του είδους, τον Προκοπή Βλασερό, που μαζί με τη Μαρία Στάικου κατάλαβαν το b-movie over the top look που θέλαμε και κάνανε πραγματικά θαύματα! Βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε με οπτικά εφέ από πάνω και νομίζω ότι η δουλειά που έχει γίνει είναι απίστευτη.

Αν κρίνω και μόνο από το τρέιλερ, είμαι σίγουρος! Πάμε όμως σε κάτι άλλο. Πείτε μας μερικούς αγαπημένους σας σκηνοθέτες. Του είδους, μάλλον. Ή και όποιον άλλον θέλετε.

Friedkin, Alan Parker, Del Toro, Coppola, Carpenter, Panos Cosmatos, Proyas, Dario Argento, Elizabeth Ε. Schuch.

Ένας κι ένας… Και ένα Top-10 αγαπημένων σας ταινιών τρόμου; Ίσως, αν θέλετε, πείτε μας πέντε από τις κλασικές, τις παλαιότερες, και πέντε από τον αιώνα μας.

Πολύ δύσκολο! Για Top-10, «The Exorcist», «Angel Heart», «Pan’s Labyrinth», «Coppola’s Dracula», «The Changeling» (the one with George C. Scott), «The Thing, «The Devil’s Backbone», «The Omen», «House on Haunted Hill» (the Vincent Price one), «What We Do in the Shadows».

Επίσης μία και μία, και βέβαια όλες αγαπημένες! Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην ταινία. Έκανε την παγκόσμια πρώτη της στη Βραζιλία, στο περίφημο φεστιβάλ Fantaspoa, ενώ προ μερικών ημερών προβλήθηκε και σε ευρωπαϊκό έδαφος, στην Αγγλία, στο φεστιβάλ Frightfest. Μιλήστε μας λίγο για τη φεστιβαλική και κινηματογραφική της πορεία. Ποια είναι, και πώς νιώθετε με όλη αυτή την περιπέτεια;…

Μέχρι στιγμής είχαμε πρεμιέρες στη Βραζιλία, στο φεστιβάλ Macabro στο Μεξικό, και στην Αγγλία, και μόλις μάθαμε και για το Βέλγιο. Καταφέραμε να βρούμε sales μέσω του Raven Banner με βάση το Τορόντο, που βολεύει πάρα πολύ για το North American market. Αυτο που δεν περιμέναμε σίγουρα ήταν η τόσο μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου και των κριτικών κινηματογράφου! Είμαστε μες στην τρελή χαρά! Ανυπομονούμε να τη φέρουμε στις ελληνικές αίθουσες!

Κι εμείς επίσης! Πότε θα δούμε λοιπόν την ταινία σας στην Ελλάδα; Θα έρθει σε κάποιο φεστιβάλ; Πιστεύετε ότι θα βρει τον δρόμο της στις αίθουσες; Θα ανέβει στο Ertflix; Άλλωστε η ΕΡΤ είναι συμπαραγωγός της ταινίας. Εννοείται πως φαίνεται ιδανική για αίθουσα, με πολύ κόσμο, πολλούς νερντ, και πολλή συμμετοχή του κοινού.

Ευτυχώς, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον! Είναι μια ταινία με πολλά κέφια και σίγουρα ιδανική για μεταμεσονύχτιες! Βέβαια όχι για όλους, αλλά νομίζουμε ότι υπάρχει κοινό στην Ελλάδα που αγαπάει τέτοιου είδους θεάματα! Ελπίζω να μπορέσω να σας μεταφέρω νέα για φεστιβάλ και διανομή μέσα στους επόμενους δυο μήνες.

Τέλεια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, συγχαρητήρια, και ανυπομονώ να δω το «Μινόρε». Και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος!

Εγώ σάς ευχαριστώ!

Η υπόθεση του «Μινόρε» (διάρκεια 111΄): Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος της Ελλάδας, γεμάτο μουσική, χορό και φαγητό, μια ξαφνική ομίχλη κάνει την επίσκεψή της. Μεταφυσικά πλάσματα καταλαμβάνουν την πόλη, ενώ επιτίθενται στους κατοίκους παρασύροντάς τους στη θάλασσα μέσω κάποιων παράξενων ονείρων. Μια ομάδα μουσικών ενώνει τις δυνάμεις της μ’ έναν χαμένο ναυτικό, που αναζητά τον Έλληνα πατέρα του, μια σερβιτόρα, έναν bodybuilder, τη γιαγιά τους, μερικούς ντόπιους εγκληματίες και έναν απέθαντο ιερέα για να εξοντώσουν τους απόκοσμους εισβολείς.

Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Τσιτσόπουλος, Χρήστος Κοντογιώργης, Δάφνη Αλεξάντερ, Έφη Παπαθεοδώρου, Ελευθερία Κόμη, Μάκης Παπαδημητράτος, Χρήστος Κάλλοου, Στέλιος Δημόπουλος, Απόλλωνας Μπόλλας, Μελέτης Γεωργιάδης, Νεφέλη Μαρία Δούκα, Κωνσταντίνος Συμσιρής, Γιάννης Ζουγανέλης, Νίκος Μπράβος, Davide Tucci, Igor Gorewicz κ.ά.

Οι συντελεστές: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας, Σενάριο: Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας & Elizabeth E. Schuch, Διεύθυνση φωτογραφίας: Δημήτρης Σταμπόλης, Σχεδιασμός παραγωγής: Elizabeth E. Schuch, Κοστούμια: Μαρία Μαγγίρα, Μοντάζ: Melancholy star ,Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης & David Kemp, Μακιγιάζ: Ειρήνη Μάντζιου, Make- up artist: Βίκυ Τατάκη, Παραγωγή: Inkas films & Melancholy star, Συμπαραγωγή: The Greek film center & ERT S.A., Υποστήριξη: EKOME S.A.