Κριτική για την ταινία «The hand of God» του Γρηγόρη Καραντινάκη με τους Ντενίση, Κακούρη, Hakki, Κατσούλη, Κουλίεβα, Γερονικολού, Παντούση κ.ά.
Η ιστορία της Σμύρνης μέσα από την παρουσίασης μιας πλούσιας οικογένειας Ρωμιών στην πόλη της Ιωνίας και τη δραματική διαδρομή επτά ετών (1915- 1922) που σημαδεύεται από την Μικρασιατική καταστροφή.
H πειστική αναπαράσταση της Σμύρνης και η ανάδειξη του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα της «συναρπαστικής πόλης» είναι το μεγάλο ατού ενός φιλμ που ξεπερνά τις αγκυλώσεις του εγχώριου κινηματογράφου ο οποίος σπανίως δεν τα θαλασσώνει όταν καταπιάνεται με τα μεγάλα θεάματα. Εδώ όμως έχουμε ένα τολμηρό αλλά και γεμάτο αυτοπεποίθηση έργο που όχι μόνο δεν φοβάται να αναμετρηθεί με την πρόκληση της Ιστορίας αλλά φιλοδοξεί να υπερβεί τα περιορισμένα μεγέθη μιας «ναι μεν αλλά» φιλόδοξης παραγωγής. Η «Σμύρνη» που αποτελεί το κινηματογραφικό παιδί της Μιμής Ντενίση από τη δική της θεατρική παράσταση, έχει απρόσμενες αρετές (υψηλό επίπεδο παραγωγής, θετικές ερμηνείες στο σύνολο των ερμηνευτών, ρεαλιστικοί χαρακτήρες, ψύχραιμη πολιτική θέση) που ενισχύονται από τη στέρεη σκηνοθετική φροντίδα του Γρηγόρη Καραντινάκη. Ο τελευταίος εντοπίζει τα δυνατά (και συγκινητικά) σημεία του έργου, τα καταγράφει με επαγγελματισμό που δεν αφήνει σχεδόν τίποτα στην τύχη και δίνει το ελεύθερο στην πρωταγωνίστρια του του να πλάσει ένα ξεκάθαρα θετικό χαρακτήρα που θαρρείς πως κουβαλά μέσα του όλη τη σοφία αλλά και το βάρος της ιστορικής αλήθειας. Νοσταλγικό στη δραματουργική του απόδοση, προσεχτικά χτισμένο γύρω από τον πολιτικό σχολιασμό του και χωρίς να χάνει ποτέ το στόχο του που είναι η παρουσίαση ενός απαράμιλλου θεάματος που θα ικανοποιήσει πέρα ως πέρα το ευρύ κοινού, το φιλμ «Σμύρνη μου αγαπημένη» εκτός από την ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου είναι μια δημιουργία που αξίζει τα λεφτά της παρά τις αδυναμίες της που σχετίζονται με τον αναπόφευκτο αποσπασματικό χαρακτήρα ενός σεναρίου που ίσως να ταίριαζε περισσότερο στη λογική ενός τηλεοπτικού σίριαλ.
12°
