Ο Λάζαρος είναι ένας καλόκαρδος χωρικός που τον θεωρούν οι συγχωριανοί του αφελή. Όταν ο Τανκρέντι, ένας νέος αριστοκρατικής καταγωγής ζητά από τον Λάζαρο να τον βοηθήσει να σκηνοθετήσει την ίδια του την απαγωγή, δημιουργείται μια περίεργη κι απρόσμενη φιλία μεταξύ των δύο αντρών.
Άρωμα παλιού ιταλικού σινεμά των 70s μας φέρνει η νέα, βραβευμένη για το σενάριό της στις Κάννες, ταινία της Αλίτσε Ρορβάχερ («Θαύματα», «Ουράνιο σώμα»). Η αισθητική του νεορεαλισμού συναντά μια νότα μυσταγωγίας που χαρακτηρίζει όλο το έργο, το οποίο σταδιακά μεταμορφώνεται από μια απλή καταγραφή της καθημερινότητας σε ένα μικρό ιταλικό χωριό σε μια αποκαλυπτική αλληγορία για το Καλό και τη σύγκρουση δύο κόσμων. Η σημασία του να είσαι ταπεινός και το μήνυμα της ανάδειξης προτύπων που ελάχιστη σχέση έχουν με τα αναγνωρίσιμα σύμβολα και ιδεώδη, ορίζουν το νήμα της αφήγησης. Η Ρορβάχερ υιοθετεί ένα ποιητικό ύφος για να μιλήσει όχι μόνο για τις ψευδαισθήσεις μιας ολόκληρης εποχής αλλά κυρίως για την αξία του να ζεις σε έναν κόσμο χωρίς να σκέφτεσαι κακό για κανέναν και απλά να πιστεύεις στη δύναμη της ανθρώπινης αρετής. Για την πρόταση αυτή και μόνο (η καλοσύνη απέναντι σε κάθε σκοταδισμό ή κατάχρηση εξουσίας) η ταινία έχει ειδική αξία που ενισχύεται από την καλοβαλμένη συρραφή των παράδοξων γεγονότων που η σκηνοθέτιδα φροντίζει να μπολιάσει με ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό στιλ.
22°
