Πόθος

Ένα πρωτότυπο σχόλιο πάνω στις σχέσεις γονέων - παιδιών αλλά και μια θαυμάσια παραβολή πάνω στο θέμα της ευθύνης και της διατήρησης της μνήμης, όχι μόνο με κάθε μέσο αλλά κυρίως με πραγματικό ενδιαφέρον που τείνει να γίνει αυτοσκοπός ζωής. Το δραματικό στοιχείο δεν υπερβάλλει στα καρέ, που χαρακτηρίζονται από μια αβίαστη ειλικρίνεια και συγκίνηση. Ειδικά στις σκηνές που η ήρωας προσπαθεί να «ανακαλύψει» το χαρακτήρα του γιου του, το φιλμ μεταβάλλεται σε ένα θαυμάσιο σχόλιο για την ίδια τη ζωή, όπου συναντιούνται η πολιτική, η ψυχανάλυση, ο αθεϊσμός και η Ιστορία με τρόπο που σεναριακά αγγίζει το τέλειο. Οι αργοί ρυθμοί και οι εξαντλητικοί διάλογοι ίσως κουράσουν τον μέσο θεατή, αλλά η δύναμη του «Πόθου» αυτού είναι σχεδόν ακαταμάχητη.