Μία φωτογραφική ωδή στα street food καρότσια της Νέας Υόρκης

Οι πλανόδιοι πωλητές που πουλάνε κουλούρια, ζεστό σαλέπι και κάστανα στα καροτσάκια τους, οι καντίνες με χοτ ντογκ και «βρώμικο», οι διανομείς φαγητού και καφέ που βρίσκονται στο δρόμο κάτω από βροχή, χιόνι και καύσωνα, είναι πραγματικά σύμβολα της πόλης. Άνθρωποι που παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον, τις περισσότερες φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο αμερικανός φωτογράφος και δημιουργός content, Maxwell Schiano, δημιούργησε ένα φανζίν-αυτοέκδοση («New York City Vibe») αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στα street food καρότσια της Νέας Υόρκης και στους ιδιοκτήτες τους. Πρέτζελ και χοτ ντογκ, η κύρια επιλογή των Νεοϋορκέζων,  φαλάφελ, κεμπάπ, gyros και τάκος, φρέσκοι χυμοί και καφές. Ένας μικρός φόρος τιμής και ένα «ευχαριστώ» σε αυτούς τους επαγγελματίες με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή κάθε μέρα, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Αθήνα, κάποιες φορές τους προσπερνάμε, αλλά αυτοί πάντοτε θα βρίσκονται εκεί για να κρατάνε την πόλη ζωντανή και να γεμίζουν το στομάχι μας στις «δύσκολες ώρες».

Ο Maxwell Schiano μίλησε στην ATHENS VOICE για το φανζίν «New York City Vibe» και τους μικροπωλητές της Νέας Υόρκης.

Πώς ξεκινήσατε να φωτογραφίζετε τις καντίνες και καροτσάκια street φαγητού της Νέας Υόρκης; Και πώς αυτό εξελίχθηκε σε μία φωτογραφική έκδοση;

Η πρώτη φωτογραφία που έβγαλα για τη σειρά ήταν όταν πήγα, μέσα στη νύχτα, να φτιάξω το κομπιούτερ μου στο μαγαζί της Apple στην Fifth Avenue. Καθώς έβγαινα έξω από αυτό είδα το καροτσάκι να στέκετε εκεί με ουράνιο φως. Την πόσταρα αμέσως στο Instagram με τη λεζάντα «η καρδιά αυτής της πόλης πουλάει χοτ ντογκ στο δρόμο στις 3 τα ξημερώματα». Νομίζω αυτό πραγματικά συνοψίζει τη «διασταύρωση» της ομορφιάς και της ωμής πραγματικότητας που έψαχνα να απαθανατίσω. Αφού είχα αυτή τη φωτογραφία, αυτό έμεινε βαθιά μέσα μου και συνέχιζα να φωτογραφίζω. Είναι ένα πραγματικά τόσο εμβληματικό κομμάτι αυτής της πόλης και πάντα έβρισκα τον εαυτό μου να αγαπάει αυτή την ποικιλία ζωής που περιβάλλει αυτά τα καρότσια. Ένιωθα σαν να φωτογραφίζω την ίδια τη Νέα Υόρκη.

Ακολουθώ πολλά φωτογραφικά group στο Facebook με αρχειακό υλικό από τη Νέα Υόρκη και μου αρέσουν αυτές οι πύλες στο παρελθόν μέσα από τη φωτογραφία. Θέλω να γίνω μέρος τους, να δημιουργήσω ένα αρχείο που θα καταγράψει αυτή την πόλη και οι άνθρωποι σε 60-70 χρόνια από σήμερα να μπορούν να δουν πως πραγματικά ήταν τα πράγματα. Ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα σε αυτό που κάνουμε είναι πως μερικές φορές δεν χρειάζεται να έχουμε βγάλει κάποια φοβερή φωτογραφία, αρκεί μία καθαρή ματιά στην κοινωνία μέσα από αυτές τις εικόνες. Κάτι που έχει επηρεάσει άμεσα τη δουλειά μου και ολόκληρη αυτή τη σειρά φωτογραφιών.

Ένας φίλος και πρώην συνάδελφος, ο Julian Brimmers, με ενημέρωσε πως τον Ιανουάριο «έτρεχε» μία ειδική σειρά της πλατφόρμας Kickstarter με το όνομα «Make 100» και εκεί θα μπορούσες να χρηματοδοτηθείς από τον κόσμο για ένα μικρό project των 100 κομματιών ή εκδόσεων. Μου πρότεινε να πάρω μέρος. Αποφάσισα να φτιάξω ένα φανζίν που θα τιμά και θα ασχολείται τα καροτσάκια φαγητού και τις καντίνες της πόλης. Έβαλα στον «πάγο» ένα μεγαλύτερο project που είχα τότε για ένα βιβλίο μιας και αυτό ήταν κάτι που θα με εκπαίδευε στην όλη διαδικασία. Από τότε που παρουσίασα τις φωτογραφίες μου μέσα από μία ομαδική έκθεση, πάντα έψαχνα τρόπους να μιλήσω για αυτές τις ιστορίες πέραν του ψηφιακού κόσμου. Το launch της καμπάνιας στο Kickstarter ήταν ότι καλύτερο για εμένα μιας και τώρα είχα  συγκεκριμένο στόχο και χρόνο για να το ολοκληρώσω. Προφανώς, η πανδημία με χτύπησε στη μέση της παραγωγής, άλλαξε τα πράγματα και καθυστέρησε τη διαδικασία αλλά έβαλε το project σε ένα συγκεκριμένο χρονικό «κάδρο». Είμαι και  χαρούμενος που τα χρήματα που μαζεύτηκαν για το Street Vendor Project βοήθησαν αμέσως τους πωλητές που βρίσκονταν σε δυσκολία αυτή την περίοδο.

Τι βλέπετε σε ένα καρότσι φαγητού; Ένα σύμβολο της Νέας Υόρκης;

Οι πωλητές στο δρόμο βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της πόλης, συχνά τους αγνοούμε και περιφρονούμε, όπως τα κίτρινα ταξί. Αξίζει να τιμηθούν. Είναι η ψυχή αυτής της πόλης γιατί εκπροσωπούν τον αγώνα και την επιμονή που χρειάζεται για να επιβιώσεις εδώ, βρίσκονται κάθε μέρα στο δρόμο για να τα καταφέρουν.

Γιατί τα καρότσια που πουλάνε φαγητό είναι σημαντικά για την πόλη; Είναι η ψυχή της πόλης;

Οι περισσότεροι πωλητές στο δρόμο είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και η δουλειά στα καρότσια και πάγκους φαγητού είναι η κύρια πηγή εισοδήματός τους. Πολλοί από αυτούς είναι επίσης μετανάστες που προσπαθούν να φτιάξουν μία καλύτερη ζωή στην Αμερική. Συμβολίζουν κάτι περισσότερο από ένα γεύμα στον δρόμο.

Πώς έχει αλλάξει η πραγματικότητα για αυτούς τους επαγγελματίες τη χρονιά της πανδημίας;

Οι πωλητές στους δρόμους της Νέα Υόρκης είναι μία ομάδα ανθρώπων που έχει χτυπηθεί πολύ από τον ιό και την απώλεια εισοδήματος. Μεγάλο κομμάτι των μικροπωλητών παραμένει αδήλωτο, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έμειναν εκτός  κάθε οικονομικής ανακούφισης από το κράτος και έπρεπε να συνεχίσουν να δουλεύουν παρά τον αυξανόμενο φόβο και τους κινδύνους με τον ιό. Συνέχισαν να μάχονται εναντίον παράνομων προστίμων και άδικων διαδικασιών άδειας. Χρειάζεται να βγούμε μπροστά και να προστατεύσουμε τα πράγματα που κάνουν αυτήν την πόλη τόσο σπουδαία, και είμαι πραγματικά χαρούμενος που κατάφερα να τους υποστηρίξω μέσα από το Street Vendor Project και το καθαρό κέρδος από το φανζίν.

Τι φέρνει το 2021 για τον Maxwell Schiano; Νέες εκδόσεις;

Είμαι πραγματικά έκπληκτος με την επιτυχία της έκδοσης και ανυπόμονος να δουλέψω την επόμενη. Αρχίζω να δουλεύω το επόμενο fanzine και ελπίζω να ανακοινώσω και ένα μεγαλύτερο βιβλίο. Μείνετε συντονισμένοι! Τιμώντας αυτήν την πόλη είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο και το γεγονός πως βρήκα ένα τρόπο να το κάνω αυτό και να έχω ανθρώπους να με υποστηρίζουν, είμαι πραγματικά ευγνώμων. Εκτός από αυτά απλά κοιτάω να κρατηθώ και να δουλεύω σαν freelance φωτογράφος και κινηματογραφιστής καθώς κάνω αυτή την αλλαγή στην καριέρα μου.

maxwellschiano.com