Προ καιρού, ο Δημήτρης Καραθάνος στο άρθρο του «Το Αμβούργο τη νύχτα» (διαβάστε εδώ) έκανε ένα αφιέρωμα στον ομολογουμένως εξαιρετικό φωτογράφο Mark Broyer και τη φωτογραφική του ενότητα «After Hours», η οποία περιλαμβάνει υπέροχες νυχτερινές εικόνες του Αμβούργου. Η συγκεκριμένη σειρά εικόνων είναι πραγματικά μία ωδή στη μυστηριώδη και μαγευτική ατμόσφαιρα, που δημιουργούν τα φώτα της πόλης. Η πιο απλή καθημερινή σκηνή ή η πιο αδιάφορη τοποθεσία μπορεί να αποκτήσει μια μοναδική μεγαλοπρέπεια, όταν φωτίζεται από τους φανοστάτες ενός δρόμου, από τα φώτα μια βιτρίνας, από το νέον μιας φωτεινής επιγραφής. Ακόμα και από τα φώτα των κτιρίων ή τους προβολείς των αυτοκινήτων. Όπως σημειώνει ο Broyer: «Η πόλη αποκαλύπτει ένα διαφορετικό πρόσωπο τη νύχτα, με ορισμένες περιοχές να αποκτούν τον χαρακτήρα κινηματογραφικού σκηνικού απλά και μόνο μέσα από τον περιβάλλοντα φωτισμό. Και μου αρέσει η απουσία του ανθρώπινου στοιχείου, πράγμα πολύ ευκολότερο να επιτευχθεί το βράδυ».
Για να βγάλει κάποιος πραγματικά καλές νυχτερινές εικόνες, όπως είναι εκείνες του Broyer, πρέπει να χρησιμοποιήσει ένα στιβαρής κατασκευής τρίποδο και να κάνει πολλαπλές λήψεις σε κάθε κάδρο αλλάζοντας κάθε φορά το χρόνο έκθεσης, αν δουλεύει με φιλμ ή να κάνει πολλαπλά bracketing, αν δουλεύει, όπως οι περισσότεροι, με μία μοντέρνα ψηφιακή κάμερα. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος είναι ίδιος. Να επιτύχουμε επαρκή και ισορροπημένο φωτισμό σε όλες τις περιοχές του κάδρου, ώστε, συνθέτοντας τις πολλαπλές λήψεις σε μία, να έχουμε μια εικόνα τέλεια φωτισμένη. Δεν εξηγώ περισσότερα, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Θα πω μόνο ότι προσωπικά δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά…
Οι εικόνες του κυρίου Broyer είναι σεμιναριακά φωτισμένες και δεν περιέχουν ανθρώπους. Διαθέτουν τη σιωπηλή δύναμη της απουσίας ανθρώπινου στοιχείου. Αντιθέτως, εκείνο που εμένα με έλκει περισσότερο είναι η ζωή στους δρόμους, όταν πέφτει το σκοτάδι. Ο ήχος και ο θόρυβος της ανθρώπινης παρουσίας μέσα στα φώτα της πόλης. Η καταγραφή της κίνησης και της στιγμής. Τα αυτοκίνητα, οι περαστικοί, οι θαμώνες των καταστημάτων. Τη νύχτα δεν φαίνονται ξεκάθαρα τα πράγματα. Βλέπεις περιγράμματα, σκιές, αποχρώσεις. Έχεις μία διαρκώς μεταβαλλόμενη μερική όψη της πραγματικότητας, καθώς υπάρχουν σημεία υπερβολικά φωτισμένα και άλλα εντελώς σκοτεινά. Αυτή η δυναμική νυχτερινή ατμόσφαιρα της πόλης, πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί.
Τριγυρνώντας νύχτα με χειροκίνητη μηχανή, χωρίς τρίποδο, χωρίς πολλαπλές λήψεις και με ASA 100 ή 400, οι φωτογραφίες, κατά κανόνα, βγαίνουν μάπα. Σκοτεινές, καμένες εκεί που έχει έντονο φωτισμό, κουνημένες, τίγκα στον κόκκο.
Πολύ μου αρέσουν!
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
11°
