Φωτογραφια

Η Ναν Γκόλντιν στο ίνσταγκραμ δεν είναι τόσο καταραμένη όσο θα ήθελες

Κι αυτό μας κάνει να την αγαπάμε περισσότερο!

06.01.2018, 07:28
Στέφανος Τσιτσόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Κινηματογραφος Η διακριτική ιδιοφυΐα του Τζιν Χάκμαν

Τάνια Σκραπαλιώρη

Κινηματογραφος Τζιν Χάκμαν: Αληθινός ηθοποιός

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Merde! Ένα μιούζικαλ με αναμφισβήτητο κέφι, σκηνικές εντάσεις και ευρηματικά στοιχεία

Θεατρο - Οπερα Merde! Ένα μιούζικαλ με κέφι, σκηνικές εντάσεις και ευρηματικά στοιχεία

Δημήτρης Τσατσούλης

Γιατί όχι; Το 1997, ποζάροντας σε μια κουζίνα στη Βοστώνη και ντυμένη σαν ντομινατρίξ, η Ναν Γκόλντιν ίσως και να πρωθιερεί θέτοντας τη θεμέλια λίθο της selfie culture.

Self portrait as a Dominatrix Boston 1977 (a long time ago)

Χαζεύω τη φωτογραφία της, μιας και στις 23 Δεκεμβρίου η εμβληματική φωτογράφος άνοιξε τον λογαριασμό της στο ίνσταγκραμ. @nangoldinstudio, το «σποτ» όπου η καλλιτέχνις αναρτά αδημοσίευτες φωτογραφίες είτε από παλιές της δουλειές, όπως το «The Ballad of Sexual Dependency», είτε άφοβα ανεβάζει οικογενειακές φωτογραφίες, όπως αυτή της μητέρας της να σκάει στα γέλια. Ή της ίδιας να ποζάρει κάπου στο Μιλάνο.

My mother laughing Swampscott Ma 1991 she died last summer at 101

Μακριά από την εικόνα της καταραμένης καλλιτέχνιδας, ρόλος που μάλλον της έδωσαν τα μίντια, χωρίς να τον αποζητά η ίδια η Γκόλντιν, που κατέγραψε με τις εικόνες της ηδονισμό, βία, έρωτα, ελευθερία, ταπείνωση, πρέζα, απελπισία, κι όσα κρύβονταν σε φτωχογειτονιές και κακοτράχαλα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, κάθε άλλο παρά δικαιολογεί τον «τίτλο» της. Οκ, κάποια από τα παλιά κάδρα της παραμένουν ζοφερά ή μελαγχολικά, όπως η Τρίξι στη Νέα Υόρκη του '79.

Tjioe + Sasha in the forest Biesenthal 2017

Όμως οι εραστές στο Biesental, ή το ζουμπουρλούδικο μωράκι που εύχεται ευτυχές το νέον έτος δίπλα από το πορτρέτο της εξίσου ξεκαρδισμένης Τζοάνα στο Παρίσι του '99 έρχονται και το καταστούν σαφές. Η Ναν Γκόλντιν, αγαπητέ ηδονοθήρα του σκότους, δεν είναι τόσο ερεβώδης όπως τη θέλεις.

Ναι, η Γκόλντιν γελά, η Γκόλντιν χαίρεται, η Γκόλντιν ζει, όπως όλοι: κακές στιγμές, καλές στιγμές, κάποιες γίνονται «τέχνη», κάποιες άλλες σηκώνονται στο ίνσταγκραμ σαν τρανές αποδείξεις γλύκας και καθημερινότητας. Ακολουθώ, αγαπώ, λατρεύω Ναν, τώρα δε, ακόμα περισσότερο...