Ποιος είναι ο ξένος φωτογράφος που νιώθει την ανάγκη να αναδείξει την ομορφιά της Ελλάδας εκεί όπου εμείς βλέπουμε μόνο γκρίζο, μιζέρια και κιτς εικόνες; Ο Charles Weber που γεννήθηκε το 1947 στη Γενεύη αλλά τα τελευταία 30 χρόνια ζει στο χώριο Άγιος Σύλλας στο Ηράκλειο της Κρήτης κηνυγώντας τις ομορφιές του τόπου μας ακόμα κι όταν αυτές δεν είναι εμφανείς.
«Από την πρώτη κιόλας επίσκεψή του στη χώρα ένιωσε τις έντονες αντιθέσεις που τη χαρακτηρίζουν. Εντυπωσιασμένος από τα ιστορικά μνημεία της πρωτεύουσας, επισκέφθηκε στη συνέχεια το μυθικό χώρο των Δελφών. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η διαδρομή του φάνηκε εντελώς αδιάφορη, τόσο που τίποτα δεν έμεινε να του τη θυμίζει. Του άφησε ένα αίσθημα σαν να μεταπήδησε ξαφνικά από το ένα μέρος στο άλλο. Πάσχισε, λοιπόν, να ανακαλύψει ένα ενδιαφέρον στοιχείο της. Του αποκαλύφθηκε τελικά και αυτό ήταν τα Εικονοστάσια. Μικρά αρχιτεκτονήματα, μεταλλικά κυρίως, σπαρμένα στις άκρες της ασφάλτου, απομεινάρια θύμησης ή ευχαριστίας των θνητών προς το Θεό. Έτσι ξεκίνησε και συνέχισε να καταγράφει την ένταξη αυτών των ταπεινών μνημείων στο εξοχικό και αστικό τοπίο» λέει την ιστορία του φωτογράφου η Γεωργία Ιμσιρίδου από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη. Αυτές τις ημέρες το μουσείο στο κτήριο της Πειραιώς μας αποκαλύπτει τη φωτογραφική διαδρομή του Weber στην Ελλάδα μέσα από την έκθεση ‘ The Greek Series – Τα Ελληνικά’ με 150 περίπου φωτογραφίες, χωρισμένες σε επτά ενότητες: «Εικονοστάσια», «Ναυάγια», «Άνθρωποι και μηχανές», «Άγιος Σύλλας», «Ηράκλειο», «Ομπρέλες» και «Νυχτερινά τοπία».
«Είχε πια εγκατασταθεί στην Κρήτη, όταν η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή και ζήτησε τη γνώμη κάποιου συγχωριανού του για το πώς να συνεχίσει τις φωτογραφικές του αναζητήσεις» συνεχίζει η Γεωργία Ιμσιρίδου. «Εκπλήσσοντάς τον, εκείνος του έδειξε το δρόμο για τα Ναυάγια. Βρέθηκε λοιπόν ξαφνικά, μπροστά σε πελώριους σιδερένιους όγκους που η θάλασσα ξέβρασε στην ακτή και οι άνθρωποι εγκατέλειψαν. Εντυπωσιασμένος από αυτό που αντίκρισε, δεν μπόρεσε παρά να αντιμετωπίσει τα ναυάγια, σαν αντικείμενα που έκλεισε ο κύκλος της ζωής τους.»
«Η σειρά ' Άνθρωποι και μηχανές' είναι αφιερωμένη στον πατέρα του, William Weber. Ερασιτέχνης αεροπλοηγός, πάσχιζε με αυτοσχέδιες κατασκευές και συνεχείς πειραματισμούς, να βελτιώσει τις πτήσεις του μικρού του σκάφους.»
«Οι καθημερινές ασχολίες των κατοίκων του χωριού Άγιος Σύλλας αποτυπώνονται στην ομώνυμη ενότητα. Ο Weber δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να μας παρουσιάσει τους ανθρώπους που αποτελούν την ελληνική του οικογένεια.»
«Μία παρατεταμένη αναμονή στο λιμάνι του Ηρακλείου, ήταν η αφορμή να προχωρήσει ο φωτογράφος στα ενδότερα της πόλης, περασμένα μεσάνυχτα. Τίποτα δε θύμιζε την πολύβουη ημέρα, με το χαοτικό περιβάλλον και τον αγχώδη ρυθμό της ζωής. Νύχτα, ησυχία, μηδενική ανθρώπινη παρουσία. Ένα «χωριό» κοιμόταν μέσα στην καρδιά της πόλης και γύρω του τα ενετικά τείχη το προστάτευαν.»
« Στη συνέχεια, το τεχνητό φως έγινε στα χέρια του το μέσο, που τον βοήθησε να αλλάζει τη μορφή αντικειμένων και τοπίων, τα οποία στο φως της ημέρας κάθε άλλο παρά ελκυστικά είναι. Έτσι, οι τουριστικές Ομπρέλες και ξαπλώστρες που προσβάλλουν την αγνότητα και την αισθητική κάθε παραλίας, μετατρέπονται, με τον ανάλογο φωτισμό, σε πολύχρωμα ενδιαφέροντα εικαστικά αντικείμενα.»
«Κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και τα Νυχτερινά τοπία. Με τον ανάλογο φωτισμόο Weber τα μεταμορφώνει σε ενδιαφέρουσες συνθέσεις»
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
17°
