Ο Vikram Kushwah δημιουργεί κόσμους όπου οι παιδικές του αναμνήσεις βράζουν στο ίδιο καζάνι με θεωρίες του Freud, σκοτεινές πρέζες υπερρεαλισμού και ρομαντικά μυθιστορήματα του E.T.A Hoffmann. Οι εικόνες του είναι ψήγματα μνήμης μπασταρδεμένες με την απαραίτητη φαντασία που διέπει τα παιδιά που δε μεγαλώνουν ποτέ και με την απαραίτητη ονειροπόληση που διέπει τους καλλιτέχνες που μεγαλώνουν πρόωρα.
"Emily Falling in Library"
Έχοντας ως μπούσουλα τη βιωματική μυθοπλασία παρεισφρέει και διαμορφώνει τις ψυχοσυνθέσεις των ανθρώπων που τον ενδιαφέρουν, τοποθετώντας τους άλλοτε σε αφηρημένα πανέμορφες εξοχές και παραλίες, άλλοτε μέσα σε τζάκια, κρύπτες ή απομονωμένα δωμάτια βικτοριανών σπιτιών.
Στους χωροχρόνους του Kushwah τα θαύματα και τα «μαγικά» συμβαίνουν αναμενόμενα και οι ιστορίες εξελίσσονται όπως στα παιδικά βιβλία που μας διάβαζαν οι γονείς μας -δίχως απαραίτητα όμως να έχουν αίσιο τέλος. Προτιμά οι φωτογραφίες του να αποπνέουν μελαγχολία ή μοναξιά απ‘ το να μεταφράζονται κυριολεκτικά.
Τα παραπάνω προκύπτουν διότι, αν και Ινδός, ο Vikram μεγάλωσε σε ένα αγγλικό οικοτροφείο στα Ιμαλάια μέχρι τα δεκαέξι. Εκεί είχε πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο να εξερευνήσει τη φύση τριγύρω και να διαβάσει βιβλία μυστηρίου και ακόμα και εκείνα τα βιβλία που αγγίζουν το φαντασιακό. Εφόσον δεν υπήρχε κανείς άμεσα «κοντά» του να του πει το αντίθετο, έπαιρνε ως δεδομένο οτιδήποτε συνέβαινε σε αυτές τις ιστορίες. Μέχρι και σήμερα, ψάχνει κακές μητριές, μακάβριους λύκους και φυσικά την/μιαν Αλίκη.
"Elizabeth and the Bathtub"
Η πορεία του άρχισε σπουδάζοντας σχέδιο μόδας στην Ινδία, δημιουργώντας μια εντελώς καλτ και «μαύρη» γκαρνταρόμπα που κανείς, πέραν των ηρώων του, δε θα φορούσε. Έπειτα, εργάστηκε για ένα χρόνο ως βοηθός φωτογράφου στη Βομβάη, όπου και συνειδητοποίησε πως αυτό είναι που θέλει να κάνει στην υπόλοιπη ζωή του, ή τουλάχιστον μέχρι να βαρεθεί. Έτσι, κατευθύνθηκε προς μια μικρή πόλη της Ινδίας που κάθεται στην κοιλάδα των «Μπλε Βουνών» (Nilgiri Hills), γεμάτη από σεκάνς ψευδαισθήσεων και ομορφοκρατίας.
"Emily's Legs"
"What If These Were Legs 01"
Τα τελευταία χρόνια νιώθει σπίτι του το Λονδίνο απ’ όπου μαθαίνει και εμπνέεται από την πλούσια κουλτούρα που το περιβάλλει, από τους λόφους και τα δάση που του θυμίζουν το οικοτροφείο, από τους ανθρώπους που αντικατοπτρίζουν τον εαυτό του.
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
10°
