Ένα σπίτι του ’30 στο Παγκράτι και μια ένοικος που αγαπάει το ντιζάιν, το θέατρο και πιο πολύ την ίδια τη ζωή. Η Χαρά Κονταξάκη μάς καλεί για καφέ στις ωραίες δροσιές του κήπου της και μας μιλάει για μικρές, απλές, καθημερινές χαρές.
Πες μας δυo λόγια για το σπίτι... Γέννημα-θρέμμα του κέντρου και παιδί της πολυκατοικίας δεν θα τολμούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου σε άλλο πλαίσιο. Όμως αυτό το σπίτι, που βρίσκεται σ’ ένα ήσυχο, αδιέξοδο δρομάκι στο Παγκράτι και σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε χωριό, μου άλλαξε εντελώς τις απόψεις, είδα πόσο μεγάλη χαρά δίνει το να ζεις σε μονοκατοικία. Το κτίριο είναι τριώροφο νεοκλασικό, αυθεντικότατο των 30s, που παλιότερα χρησιμοποιούνταν όλο από μια οικογένεια. Η ιδιοκτήτρια ανακαίνισε το ισόγειο (το σπίτι που μένω τώρα εγώ) προς ενοικίαση – σιγά και μην το άφηνα!
Πώς είναι να μένεις σε σπίτι με κήπο μέσα στο κέντρο της πόλης; Καταρχήν άλλαξε την οπτική γωνία της ζωής μου! Αντί να βλέπω κεραίες και άλλες πολυκατοικίες απέναντί μου βλέπω έναν πέτρινο τοίχο με αναρριχώμενα φυτά, μια νεραντζιά, δίπλα της μια λεμονιά και το γάτο μου να σκάβει το χώμα και να ευλογεί την τύχη του που με συνάντησε!
Έκανες κάποιες παρεμβάσεις στο χώρο; Σε όλο αυτόν το χώρο άλλαξα μόνο τα χρώματα στους τοίχους! Εκτός από το καθιστικό, που διάλεξα μια έντονη αντίθεση μεταξύ της βανίλιας και του πούρου, στα άλλα δωμάτια –κρατώντας πάντα σαν βάση τη βανίλια– έπαιξα με πιο παστέλ αποχρώσεις, όπως το λιλά και το τσαγαλί. Κράτησα μια ήπια, γήινη διάθεση στον κήπο, αφήνοντας τα χρώματα των λουλουδιών και των επίπλων να δημιουργήσουν τις αντιθέσεις.
Προτερήματα και μειονεκτήματα του σπιτιού; Τα προτερήματα του σπιτιού είναι η… υστερική του οικοδέσποινα (μανιακή με την τάξη, την καθαριότητα και το styling που συνέχεια το αλλάζει), τα ψηλοτάβανα δωμάτια, οι ωραίες πόρτες και παράθυρα, το ξύλινο πάτωμα και τα υπέροχα μωσαϊκά. Κι ακόμη, το σπίτι είναι φοβερά ήσυχο, κάθε πρωί ακούς τα πουλάκια και αγαλλιάζει η ψυχή σου. Μειονεκτήματα είναι η κρεβατοκάμαρα που βλέπει μπροστά –θα προτιμούσα να έβλεπε κήπο– και το μικρό μπάνιο.
Περίγραψέ μας μια μέρα στο σπίτι… Το σπίτι έχει πάντα τις ωραίες του στιγμές και με γεμίζει ενέργεια από το πρωί που ξυπνάω και πίνω τον καφέ μου στον κήπο κάτω από τη νερατζιά με καφέ κι εφημερίδα. Ο χειμώνας έχει άλλη γλύκα, το σπίτι είναι ζεστό, η μουσική πάντα παίζει –από Χατζηδάκι μέχρι Um Kalsum– και η παρέα μαζεύεται για κουβεντολόι. Σ’ αυτό το σπίτι ακόμη και οι δουλειές γίνονται ευχάριστα. Φυσικά, ιδανικό highlight είναι το καλοκαίρι, Κυριακή μεσημέρι οι φίλοι λατρεύουν να κάθονται στον κήπο, ανταλλάσσουμε «ρεφενέ» συνταγές, μοιραζόμαστε καλό κρασί και ατέλειωτες ώρες αμπελοφιλοσοφίας… πάντα κάποιος θα το σκάσει για να κλέψει έναν υπνάκο στον καναπέ του κήπου.
Το mix&match είναι το στιλ που προτιμάς; Αγαπώ το mix&match, είναι ένα είδος διακόσμησης με προσωπικότητα και ψυχή – ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατη οντότητα… έχει μνήμες, συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που του αρέσει καθημερινά να τις ζει και να τις απολαμβάνει! Έτσι μια παλιά καρέκλα της γιαγιάς ως έχει, ή και λίγο «πειραγμένη», δένει θαυμάσια με ένα μοντέρνο λακαριστό τραπέζι από το Meli, ενώ ένα vintage ανθοδοχείο με φρέσκα λουλούδια κάθεται τέλεια πάνω στην κονσόλα του Ηabitat. Ό,τι βλέπετε σε αυτό το σπίτι ειναι έπιπλα που μάζευα σιγά σιγά από τότε που ζω μόνη μου, εδώ και 20 χρόνια (απίστευτοοοο). Τα βασικά κομμάτια είναι ίδια εδώ και πολλά χρόνια, απλά απο καιρό σε καιρό τούς αλλάζω ταπετσαρία ή χρώμα στο ξύλο. Τα πιο πολλά τα έχω αγοράσει από φωτογραφίσεις για περιοδικά, τα έχω φέρει από ταξίδια ή είναι από το μαγαζί μου, το αγαπημένο μου Βoxes n’ Foxes (αν δεν ευλογήσεις τα γένια σου...).
Είσαι καλλιτέχνις. Την τέχνη μέσα στο σπίτι πού μπορούμε να την ανιχνεύσουμε; Αναζητήστε τη στη συμμετρία! Από κει και πέρα και κυριολεκτικά δεν έχω «ακριβή» τέχνη. Στο χώρο υπάρχουν διάσπαρτα έργα φίλων καλλιτεχνών, όπως το πινακάκι με τα σπιτάκια του Μίλτου Επιθυμιάδη και έργα του Γιώργου Παπουτσίδη από παλιές συλλογές.
Τα δικά σου tips - μικρά μυστικά για ένα όμορφο σπίτι… Πατώματα από φυσικό ξύλο, μικρές φωτεινές εστίες από επιτραπέζιο ή επιδαπέδιο φωτισμό που δημιουργούν ατμόσφαιρα και αίσθηση χαλάρωσης, πάντα ένα βάζο με φρέσκα λουλούδια, οπωσδήποτε μια γωνιά με βιβλία, κατά προτίμηση μονόχρωμα λευκά είδη, ανοιχτόχρωμα κουφώματα και πόρτες (αίσθηση καθαριότητας) και, τέλος, αντικείμενα που σημαίνουν κάτι, δεν έχουν αγοραστεί τυχαία.
Και κάποια «θανάσιμα» αμαρτήματα; Είμαι απόλυτα αρνητική με τα πλακάκια στο πάτωμα – ποτέ, ποτέ, ποτέ! Επίσης με τα φώτα της οροφής που διαχέουν το φως από ψηλά – μου θυμίζουν χειρουργείο. Θανάσιμο αμάρτημα επίσης η άσχημη μυρωδιά σ’ ένα σπίτι, οι λευκοί τοίχοι και κάτι που όλοι το κάνουμε και δεν ξέρω γιατί: τα σκουπίδια σε σακούλες του σούπερ μάρκετ να κρέμονται απο το πόμολο του ντουλαπιού της κουζινας.
Το αγαπημένο σου σημείο στο σπίτι; Το δωμάτιο με το τραπέζι φαγητού, τραπέζι-γραφείο. Περνάω πολλές ώρες εκεί, δουλεύοντας στον υπολογιστή.
Υπάρχουν αντικείμενα που τα έχεις σχεδιάσει εσύ; Τα κουτιά που βρίσκονται παντού και είναι ντυμένα με ταπετσαρίες ή με τεχνική ζωγραφικής και κολάζ.
Σε περίπτωση σεισμού ποιο αντικείμενο θα έσωζες; Τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι το εμπριμέ κουτί με τις φωτογραφίες, το laptop και τα γατιά! Πολλά, ε;
Αυτό τον υπέροχο κήπο-αυλή πώς τον αξιοποιείς, πώς τον εντάσσεις στη ζωή σου; Αυτός ο κήπος είναι σαν οφθαλμαπάτη όασης μέσα στην έρημο! Δυστυχώς δεν τον απολαμβάνω –ειδικά το χειμώνα–, όμως ξέρω ότι είναι κάπου εκεί. Το καλοκαίρι είναι τέλεια! Από ηλιοθεραπεία μέχρι σιέστα και από μπουγέλα με το λάστιχο μέχρι φωτογραφίσεις για το περιοδικό που συνεργάζομαι ενίοτε.
Ποιες είναι οι καλύτερες στιγμές που έχεις ζήσει εδώ; Ααααα, δεν μπορώ να σας πω… Είναι πολύ προσωπικές!
Πες πως μια προσωπικότητα έρχεται σπίτι σου για να μείνει δύο μέρες. Ποια θα ήθελες να είναι και γιατί; Ο Ξαβιέ Μπαρδέμ, γιατί μου αρέσει τρελάααα.
Αν το σπίτι σου ήταν ταινία, ποια θα ήταν; Κι αν ήταν τραγούδι; Αν ήταν ταινία θα ήταν κάτι από “Pillow talk”, 1959, Nτόρις Ντέι, κάτι από “Νotting Ηill”, Τζούλια Ρόμπερτς, κάτι από “Love actually”… Το σπίτι της αγάπης, λοιπόν! Αν ήταν τραγούδι θα ήταν ένα και μοναδικό, το “Ι did it my way”, του Φρανκ Σινάτρα.
Who is Who
Η Χαρά Κονταξάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό. Εδώ και 20 χρόνια δουλεύει σαν interior designer κάνοντας διακοσμητικές επεμβάσεις σε σπίτια και χώρους ή μεταμορφώνοντας με το δικό της τρόπο παλιά έπιπλα και αντικείμενα. Ακόμη, συνεργάζεται εδώ και πολλά χρόνια με περιοδικά στον τομέα του deco styling. Έχει φοιτήσει στη Σχολή Υποκριτικής του Άκη Δαβή και είναι ενεργό μέλος της θεατρικής ομάδας «αι-ώρες», που φέτος ανέβασε στο θέατρο τη μαύρη κωμωδία της Ρεζέ Ντε Βετ «Πέρασμα». Τα τελευταία χρόνια έχει το δικό της χώρο –το αγαπημένο της Boxes’n’Foxes στο Παγκράτι (Αρχελάου 23)– με αντικείμενα Τέχνης και χρηστικά, δώρα και πρωτότυπες ιδέες διακόσμησης. Οι δύο μεγάλες της αγάπες είναι η διακόσμηση και το θέατρο. Την τρίτη, όπως λέει και η ίδια... την ψάχνει ακόμα.
24°
