Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ε.Ρ.Τ. θα ερμηνεύσει στο πρώτο μέρος τον «Οιδίποδα Τύραννο» και θα πλαισιώσει τον διακεκριμένο Γερμανό τσελίστα Σεμπάστιαν Χες στην παρουσίαση της Ραψωδίας για βιολοντσέλο. Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς η Συμφωνική της Ε.Ρ.Τ. θα παίξει την Πρώτη Συμφωνία για Μεγάλη Ορχήστρα. Διευθύνει ο Άγγλος μαέστρος Τζον Καρού.
Ο «Οιδίποδας Τύραννος»
... έχει απασχολήσει δύο φορές τον συνθέτη, ο οποίος υπογράφει δύο παρτιτούρες που αντλούν το θέμα και τον τίτλο τους από τη φερώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή. Το πρώτο έργο, που προορίζεται για ορχήστρα εγχόρδων, γράφτηκε το 1958 και το δεύτερο το 1996 (σκηνική μουσική). Στη συναυλία θα ακουστεί η εκδοχή για ορχήστρα εγχόρδων (αρ. καταλόγου 50 [103]), την οποία ο Θεοδωράκης επεξεργάστηκε αρχικώς το 1948 αξιοποιώντας υλικό από το «Σεξτέτο» και από το τρίτο μέρος της «Συμφωνίας σε τρία μέρη». Ακολούθησε αναθεώρηση του μουσικού κειμένου δέκα χρόνια αργότερα, πιθανόν ενόψει της πρεμιέρας του «Οιδίποδα Τυράννου» στην Αθήνα.
Η Ραψωδία για βιολοντσέλο και συμφωνική ορχήστρα...
... είναι κατά πολύ μεταγενέστερη του «Οιδίποδα». Γράφτηκε στην Αθήνα το 1996 και η πλειονότητα των μουσικών θεμάτων της βασίζεται σε μελωδίες του έργου «Τα λυρικότερα». Δύο χρόνια αργότερα, η εξαμερής Ραψωδία παρουσιάστηκε σε πρώτη εκτέλεση στο Μόναχο από τη Συμφωνική της Ουκρανίας υπό τη διεύθυνση του ίδιου του συνθέτη με σολίστ την τσελίστα Τατιάνα Βασίλιεβα. Τα σολιστικά μέρη θα αποδώσει στη συναυλία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Ε.Ρ.Τ. στο Μέγαρο ο Γερμανός τσελίστας, συνθέτης και παραγωγός Σεμπάστιαν Χες, ένας από τους πλέον επιτυχημένους ερμηνευτές της γενιάς του, ο οποίος είχε την τύχη να θητεύσει κοντά σε μεγάλους βιολοντσελίστες της εποχής μας όπως, μεταξύ άλλων, οι Γιάνος Στάρκερ, Μπόρις Περγκαμέντσικοφ και Μστισλάβ Ροστροπόβιτς.
Η Πρώτη Συμφωνία για Μεγάλη Ορχήστρα (1948-1954)...
... αποτυπώνει στις σελίδες της τις δραματικές περιστάσεις υπό τις οποίες γράφτηκε το έργο και συνιστά αδιάψευστη ιστορική μαρτυρία για την Ελλάδα του Εμφυλίου. Τα πρωτόλεια σχεδιάσματά της ανάγονται στην περίοδο 1948-1950, όταν ο Θεοδωράκης ήταν εξόριστος στην Ικαρία και την Μακρόνησο. Ο ίδιος ο συνθέτης περιγράφει τα τραγικά γεγονότα που έγιναν αφορμή για τη σύνθεση της Πρώτης, αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτικών κρατουμένων σε συνέντευξή του σε κυκλαδικό δικτυακό ιστότοπο: «Κάθε προσπάθεια επικοινωνίας ήταν αδύνατη. Ο κόσμος μάθαινε μόνο όσα η διοίκηση και ο υπουργός φρόντιζαν να μάθει. Στις εξορίες, ο κανόνας μερικές φορές παραβιαζόταν. Και χαρτιά είχαμε και μολύβια. Εγώ πάντα είχα μαζί μου μουσικά βιβλία. Μελετούσα κι έγραφα. [...] Μάλιστα στη Μακρόνησο είχα πάρει μαζί μου ένα μεγάλο έργο. “Ελεγεία και θρήνος στον Βασίλη Ζάνo” το ονόμαζα. Ο Βασίλης ήταν σύντροφος και φίλος της Εθνικής Αντίστασης που εκτελέστηκε το 1948. Το έργο ήταν η μαγιά για την Πρώτη Συμφωνία που έγραψα και προς τιμήν ενός [άλλου] φίλου του Εθνικού Στρατού που σκοτώθηκε. Έσμιξα, δηλαδή, σε ένα έργο και τους δύο. Είχα συγκλονιστεί. Ο πόνος μου είχε προσωποποιηθεί. Ήταν φίλοι μου αγαπημένοι. Μου έμεινε για πάντα ένα μεγάλο γιατί για το χαμό τους. Το έργο το δούλευα με σχέδια. Όταν με πήραν από την Ικαρία, είχα ένα μπαούλο με τα σχέδια αυτά. Όταν φτάσαμε εκεί, μας είπαν να τα ακουμπήσουμε στην παραλία για να τα ελέγξουν. Μόλις βάλαμε τη σκηνή, πιάνει μια θύελλα και παίρνει τις σκηνές, παίρνει και το μπαουλάκι μου. Τότε είδα τις νότες καρφωμένες στα συρματοπλέγματα. “Σταυρώθηκαν οι νότες της Πρώτης Συμφωνίας”, σκέφτηκα».
13°
