Γεννήθηκα στο Μεταξουργείο. Μεγάλωσα στις γειτονιές της Αθήνας. Πήγα Γυμνάσιο στην Πλάκα. Αποφοίτησα από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε, στην εποχή που όλοι πάλευαν για το μεροκάματο, για μια καλύτερη ζωή, για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία ή έπαιρναν το δρόμο της ξενιτιάς, ως μετανάστες. Κι εμείς, νέοι τότε, επηρεασμένοι από τα μεγάλα ιδεολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά ρεύματα σε Αμερική και Ευρώπη, έχοντας ακόμη νωπές τις εμφύλιες πληγές, θέλαμε μια Ελλάδα αντάξια της ιστορίας και του πολιτισμού της, σύγχρονη, δημοκρατική, προοδευτική, ευημερούσα μέσα στην οικογένεια των προηγμένων χωρών.
Τα χρόνια πέρασαν. Η Ελλάδα, παρά τις πολιτικές της τραγωδίες και τις ποικίλες αντιξοότητες, με τις θυσίες και το μόχθο των πολιτών της, έχει αλλάξει όψη. Έχει κάνει μεγάλα βήματα. Η Αθήνα, όπου δεν έπαψα να ζω, είναι κι αυτή από πολλές απόψεις μια νέα πόλη. Αλλού καλύτερη, αλλού χειρότερη. Δεν παύει, όμως, να είναι η πόλη μας, που την αγαπάμε και τη θέλουμε να είναι φάρος προόδου και πολιτισμού.
Βιώνοντας σήμερα για έκτη συνεχή χρονιά τη χειρότερη μεταπολεμική οικονομική μας κρίση που συντάραξε συθέμελα θεσμούς και νοοτροπίες, αλλά έβγαλε και στον αφρό τις πιο άσχημες πτυχές της εθνικής μας ιδιοσυστασίας, πορευόμαστε προς μια τυφλή και αχαλίνωτη εκλογική σύγκρουση που μόνο δεινά προδικάζει για τη χώρα. Διότι διεξάγεται μέσα σε ένα τοπίο τεχνητής ομίχλης για να συσκοτιστούν τα χρόνια αίτια και οι ευθύνες της δικής μας κακοδαιμονίας. Κινδυνεύουμε, έτσι, να πέσουμε και πάλι στο γκρεμό, αντί να συζητάμε, ως ώριμοι πολίτες, τα πραγματικά μας προβλήματα με συγκεκριμένες προτάσεις, με συναίνεση και κοινό στόχο τους καλύτερους τρόπους για να βγούμε από το σκοτεινό τούνελ οριστικά και να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα σε υγιείς βάσεις.
Εμείς με το Ποτάμι θέλουμε να διαλύσουμε αυτή την ομίχλη ώστε ο ορίζοντας να είναι καθαρός και οι επιλογές για τους πολίτες σαφείς και ξεκάθαρες. Χωρίς διχαστικές διαμάχες. Χωρίς ψεύτικες υποσχέσεις. Χωρίς τις ψευδαισθήσεις του χτες. Κοιτάζουμε το αύριο, θέλουμε να το χτίσουμε πάνω σε νέα, γερά θεμέλια και με νέα υλικά.
Θέλουμε τη χώρα μας εμπεδωμένη μέσα στο ευρώ και την ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν το διαπραγματευόμαστε. Θέλουμε μια ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία, που δεν είναι στατική, που δεν είναι φοβική, που δεν διστάζει να αγκαλιάζει και να στηρίζει το καινούργιο, το δημιουργικό και το καινοτόμο παντού, στην οικονομία, τις τέχνες και τα γράμματα. Μια κοινωνία που να ενσωματώνει αρμονικά όλα τα μέλη της, που να προωθεί την ελεύθερη οικονομία, τις εγχώριες και ξένες επενδύσεις, την υγιή και πρωτοπόρα επιχειρηματικότητα και την εξωστρέφεια, τη σταθερή και υγιή ανάπτυξη. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε σταδιακά, δημιουργώντας 100.000 θέσεις εργασίας το χρόνο, να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα της ανεργίας, να δώσουμε σιγουριά κι ελπίδα στους χειμαζόμενους πολίτες. Άλλοι τρόποι δεν υπάρχουν για να βρουν δουλειά το 1.28 εκ. ανέργων, ιδιαίτερα οι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι 480.000 νέοι που ούτε εργάζονται, ούτε σπουδάζουν, ούτε εκπαιδεύονται. Δεν χρειάζεται να ξαναδοκιμάσουμε τον κρατισμό ως μαθητευόμενοι μάγοι. Διότι αυτός όχι μόνο παραγκωνίζει τους άξιους προωθώντας τις κομματικές συντεχνιακές στρατιές, αναπαράγοντας δηλαδή το πελατειακό κράτος το οποίο όλοι δήθεν καταδικάζουν, αλλά και βυθίζει σε τέλμα ολόκληρη την οικονομία.
Θέλουμε παράλληλα, ένα κράτος λειτουργικό και αποτελεσματικό με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους πολίτες με στόχο μια νέα δέσμη μέτρων κοινωνικής προστασίας. Να έχουν όλοι πρόσβαση σε βασικές και ουσιώδεις υπηρεσίες περίθαλψης, την παιδική μέριμνα και φροντίδα, τα σχολικά γεύματα, τις βασικές και αξιοπρεπείς συντάξεις, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τις ίσες ευκαιρίες στην παιδεία, τη στήριξη του εισοδήματος των ανέργων και των φτωχών. Περισσότερη βοήθεια στις οικογένειες με παιδιά, στις εργαζόμενες μητέρες, στους νέους. Δεν θέλουμε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, καταστροφές δημόσιας περιουσίας, πολιτική βία, υποβάθμιση και ισοπέδωση των πάντων. Δεν θέλουμε ίση διανομή της φτώχειας αλλά παραγωγή πλούτου, δίκαιη κατανομή του και κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτές είναι οι αξίες μας, αυτοί οι στόχοι μας. Για αυτό χρειαζόμαστε ριζικές μεταρρυθμίσεις, στην πολιτεία, την οικονομία, την κοινωνία.
Μια χώρα κλεισμένη στο καβούκι της, ξενοφοβική, αποστεωμένη και απομονωμένη από φίλους και συμμάχους στην Ευρώπη και στον κόσμο, είναι καταδικασμένη στο περιθώριο και βορά των πάντων.
Μια χώρα φιλόδοξη, δραστήρια, δημιουργική, με ισχυρή φωνή, με ανθούσα οικονομία, αειφόρο ανάπτυξη και στέρεα δημοκρατία έχει το μέλλον μπροστά της. Δεν φοβάται τον ανταγωνισμό. Τον επιδιώκει. Διότι βασίζεται στο ανεκτίμητο ανθρώπινο κεφάλαιό της. Έχει αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις της. Οικοδομεί στη μεγάλη κληρονομιά της.
Μια τέτοια Ελλάδα μάς αξίζει. Αλλά μια τέτοια Ελλάδα μόνο ως αποτέλεσμα της δράσης των πολιτών της μπορεί να προκύψει. Κυρίως των νέων. Ας την πάρουν στα χέρια τους. Ας τη σηκώσουν στους ώμους τους όσο βαριά κι ασήκωτη φαίνεται να είναι η κληρονομιά των παλαιότερων που φρόντισαν περισσότερο τον εαυτό τους παρά το μέλλον των παιδιών τους.
Αξίζει να στρατευθούν οι νέες γενιές σε μια τέτοια μεγάλη υπόθεση, με σκληρή δουλειά, με φιλοδοξία, με ανοιχτούς ορίζοντες, κάνοντας τη χώρα και ιδιαίτερα την πόλη μας καλύτερη, φιλική και άνετη για τους πολίτες της, ελκυστική στους επισκέπτες και τις επενδύσεις, για δουλειές, χωρίς συσσίτια, αστέγους, ανέργους και φτωχούς.
Μπορούμε να κερδίσουμε μαζί την πρόοδο και την ευημερία μας, τη χαμένη αξιοπρέπειά μας. Είμαστε εδώ, κοντά στις νέες γενιές, με σχέδιο και προτάσεις για ένα νέο ξεκίνημα. Για να σαρώσουμε μαζί το παλιό και να φέρουμε μαζί το ελπιδοφόρο νέο. Παντού. Για να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.
*Ο Σ.Λ. είναι υποψήφιος στην Α' Αθηνών με το Ποτάμι
15°
